Και ενώ το νομοσχέδιο Γεωργιάδη, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των εργοδοτών, είναι έτοιμο προς ψήφιση στη Βουλή, ο “περήφανος για το έργο” του Υπουργός Εργασίας διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι πρόκειται για διατάξεις «πάρα πολύ υπέρ του εργαζόμενου» και ότι για πρώτη φορά μπαίνει “τάξη” στις εργασιακές σχέσεις. Όπως αναφέρεται επίσημα, το εν λόγω νομοσχέδιο «στοχεύει άμεσα στο να ενδυναμώσει τη θέση του εργαζόμενου, αντιμετωπίζοντας χρόνιες στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας, ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τα γραφειοκρατικά και διοικητικά βάρη». Συγχρόνως, τα ΜΜΕ δεν παραλείπουν να υπερθεματίζουν: ο Πορτοσάλτε έχει ήδη πει στον αέρα «να μου το θυμηθείτε – θα γίνεται σπρωξίδι ποιος θα δουλεύει βάρδια Κυριακής. Γιατί ανεβαίνουν οι αποδοχές..»
Πώς γίνεται, όμως, ένα νομοσχέδιο που προβλέπει 13ωρη και 6ήμερη εργασία, συμβάσεις εργασίας κατά παραγγελία ή μηδενικών ωρών και ποινικοποίηση των απεργών να είναι υπέρ του οποιουδήποτε εργαζόμενου; Ίσως με μια απλή διαστροφή της κοινής λογικής…
Κατ’ αρχήν, γιατί ένας εργαζόμενος σήμερα να «επιλέγει» να απασχολείται 13 ώρες την ημέρα και 6 ημέρες την εβδομάδα και μάλιστα σε πολλαπλούς εργοδότες (δηλαδή χωρίς να πληρώνεται τον επιπλέον του 8ώρου χρόνο ως υπερωρία); Γιατί πρέπει να ξεπερνάει κατά πολύ το 8ωρο και να θυσιάζει ώρες της ξεκούρασης και της ψυχαγωγίας του για να συμπληρώσει το εισόδημά του; Επειδή πολύ απλά η πλειονότητα των θέσεων εργασίας είναι κακοπληρωμένες και κάθε αύξηση που ανακοινώνεται στον κατώτατο μισθό δεν αντιστοιχεί επ’ ουδενί στις ανάγκες ενός νοικοκυριού και στον καλπάζοντα πληθωρισμό. Το 6ήμερο και το 13ωρο θεσπίζονται πλέον ως δικαίωμα του εργοδότη, και όχι ως ελεύθερη επιλογή του εργαζόμενου!
Δεύτερον, γιατί να «επιλέγει» ένας εργαζόμενος να υπογράψει μια ατομική σύμβαση μηδενικών ωρών αντί για μια σύμβαση 8ωρης και 5ήμερης εργασίας με τα αντίστοιχα επιδόματα, αποζημιώσεις κι άλλα εργασιακά δικαιώματα; Γιατί να συμφωνήσει να εργαστεί χωρίς σταθερό μισθό, χωρίς υπερωρίες, χωρίς Σαββατοκύριακα, χωρίς νυχτερινά; Γιατί να δεσμεύεται προκαταβολικά ότι θα είναι σε ετοιμότητα και ότι θα ενημερωθεί για τον τόπο και τον χρόνο εργασίας του λίγες ώρες νωρίτερα; Επειδή οι υψηλοί δείκτες ανεργίας και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν εξαθλιώσει τους εργαζόμενους και έχουν κάνει να προσαρμόζονται απόλυτα στις ανάγκες της εκάστοτε επιχείρησης!
Και τι κάνει η κυβέρνηση για να προστατεύσει τον εργαζόμενο; Αύξηση μισθών; Έλεγχοι κατά της εργοδοτικής πίεσης και αυθαιρεσίας για την τήρηση του 5ήμερου 8ωρου; Τουναντίον… Αυτό που κάνει ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι απλό και ξεκάθαρα νεοφιλελεύθερο: αντί να εξαλείψει την εργασιακή επισφάλεια και τις πιο άγριες εκμεταλλευτικές σχέσεις που επικρατούν στους χώρους εργασίας (εξτραδάκια, ατομικές συμβάσεις εργασίας, μαύρη κι ανασφάλιστη εργασία, ημι-απασχόληση κι εργασία κατά παραγγελία, αδήλωτες και απλήρωτες υπερωρίες, εντατικοποίηση, δοκιμαστική εργασία χωρίς δικαιώματα, αδικαιολόγητες απολύσεις και ό,τι άλλο έχουν καταγγείλει χρόνια τώρα εργαζόμενοι και συνδικαλιστικά όργανα κτλ.), τα νομιμοποιεί! Οπότε μπορούν οι εργοδότες να συνεχίσουν να τα κάνουν χωρίς συνέπειες, χωρίς να τους ενοχλεί η Επιθεώρηση Εργασίας, χωρίς να διώκονται, χωρίς να δίνουν λογαριασμό. Δηλαδή οργανώνει και βάζει σε τάξη την εργασιακή γαλέρα χιλιάδων εργαζομένων, ενώ τους θέτει κυριολεκτικά σε καθεστώς ομηρίας, εις βάρος της υγείας και της ασφάλειάς τους. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, κατά την πάγια τακτική του, παρουσιάζει την οπισθοδρόμηση ως πρόοδο και το μαύρο άσπρο. Και κάνει ένα ακόμα δώρο στους εργοδότες και κυρίως στον ΣΕΒ.
Κι όποιος αντιδράσει, απεργήσει, περιφρουρήσει, τον περιμένει ποινή φυλάκισης και υψηλό χρηματικό πρόστιμο. Όποιος δεν αντιδράσει στο επαίσχυντο αντεργατικό νομοσχέδιο, τον περιμένουν μαύρες εργασιακές μέρες και νύχτες…
