Τρομοκρατία και καταστολή

Η υπεράσπιση δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών αναδεικνύεται σε ζήτημα πρώτης γραμμής για το λαϊκό κίνημα

Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί για αναίρεση, περιστολή και καταπάτηση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών και καθολική επικράτηση συνθηκών πολιτικού αυταρχισμού και καταστολής εξελίσσονται ταχύτατα. Η διαρκής επίκληση του δόγματος «νόμος, τάξη και ασφάλεια», οι έξαλλες φωνές για «πάταξη της ανομίας με κάθε μέσο, με κάθε κόστος», οι υπαινικτικές ή κραυγαλέες αναφορές ακροδεξιού τύπου για το προσφυγικό ζήτημα, οι συνεχείς συκοφαντικές επιθέσεις ενάντια στις απεργίες των εργαζομένων και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα συντονίζονται με μια πολιτική επίδειξης πυγμής, με ενίσχυση του αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου και των μηχανισμών καταστολής, με αναβαθμισμένο «ρόλο» της ΕΥΠ.

Τα κρούσματα αστυνομικής βαρβαρότητας -ακόμη και σε ανύποπτους πολίτες- πληθαίνουν, το κέντρο της Αθήνας ΜΑΤοκρατείται, «ευέλικτα» αστυνομικά σώματα καταστολής αλωνίζουν την πόλη, οι καταδρομικές έφοδοι στο «άβατο των Εξαρχείων» -και όχι μόνο- διαδέχονται η μια την άλλη, η ανοικτή αστυνομοκρατία είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Και είμαστε στην αρχή! Όλα αυτά αποτελούν την έναρξη, προβάρουν τα επερχόμενα.

Αυτές τις μέρες, δρομολογούνται περιορισμοί και απαγορεύσεις για τις διαδηλώσεις. Εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθούν να διαμορφώσουν το κατάλληλο κοινωνικό κλίμα που θα τους επιτρέψει αυτό το βήμα.

Ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που είχε, επί πρωθυπουργίας του, ανακινήσει το ζήτηµα ήταν ο Κ. Σηµίτης. Η πρώτη απόπειρα έγινε επί κυβέρνησης Κ. Καραµανλή, µε τότε υπουργό ∆ηµόσιας Τάξης τον Β. Πολύδωρα. Τη σκυτάλη, τώρα, παίρνει η σηµερινή κυβέρνηση Ν∆ µε αρµόδιο υπουργό και αµείλικτο εκτελεστή τον µεταπηδήσαντα σε αυτήν Μ. Χρυσοχοϊδη. Είναι ο ίδιος που είχε «διαπρέψει» στο ίδιο πόστο και ρόλο επί κυβέρνησης Κ. Σηµίτη.

Το νοµοσχέδιο, που αναµένεται να κατατεθεί στη Βουλή εντός των προσεχών ηµερών, προβλέπει µέτρα που περιορί- ζουν, εµποδίζουν, απαγορεύουν, διαλύουν διαδηλώσεις, ποι- νικοποιούν τη συµµετοχή σε κινητοποίηση την οποία η αστυ- νοµία έχει κηρύξει παράνοµη, επιβάλλουν κυρώσεις στους ορ- γανωτές για «αποκατάσταση τυχόν ζηµιών» κ.ο.κ.

Για την κοινωνική «ωρίµανση» και αποδοχή µέτρων απαγορευτικού και κατασταλτικού χαρακτήρα έχουν επιστρατευτεί όλοι οι δίαυλοι της κυβερνητικής προπαγάνδας που αναµασούν την απαραίτητη επιχειρηµατολογία. ∆ιατυµπανίζουν, µε κάθε τρόπο, την «ανάγκη» διαφύλαξης και προστασίας «του οικο- νοµικού και κοινωνικού ρυθµού της πόλης». Από κοντά, τους σιγοντάρουν έµποροι και «αγανακτισµένοι πολίτες» που βγαίνουν στα κανάλια και απαιτούν να µη διαταράσσεται η κυκλο- φορία η «εύρυθµη λειτουργία της πόλης και των καταστηµάτων», να µην είναι η πόλη και οι πολίτες σε «οµηρία».

Πρόκειται για υποκριτικούς χειρισµούς που έχουν σκοπό να αποπροσανατολίσουν και να συγκαλύψουν την πραγµατική στόχευση που είναι η ευθεία καταπάτηση του στοιχειώδους δηµοκρατικού δικαιώµατος του συνέρχεσθαι και της πολιτικής ελευθερίας της διαδήλωσης της λαϊκής αντίθεσης και αποδοκιµασίας. ∆ικαίωµα και ελευθερία που κατοχυρώνονται συνταγµατικά.

Εάν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την τόνωση και εύρυθµη λειτουργία της «αγοράς», δεν έχει παρά να εγκαταλείψει την αντιλαϊκή πολιτική της εξοντωτικής λιτότητας και της διευρυνόµενης φτώχειας, ώστε να αυξηθεί η αγοραστική ικανότητα του λαού. Εάν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την εύρυθµη κυκλοφορία στην πόλη, δεν έχει παρά να υιοθετήσει µέτρα δοµικού χαρακτήρα που θα την εξασφαλίσουν. Εάν, επίσης, ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη, ασφαλή µετακίνηση του λαού, δεν έχει παρά να δηµιουργήσει αξιόπιστες αστικές συγκοινωνίες που θα τη σέβονται. Αλλά η πολιτική της κυβέρνησης κινείται στον αντίποδα. Η προβαλλόµενη προπαγάνδα είναι παντελώς διάτρητη. Άλλος είναι ο «πόνος» της σηµερινής κυβέρνησης Ν∆, όπως και όλων των προηγούµενων που είχαν την ίδια στόχευση.

O πραγµατικός εχθρός

Σε συνθήκες µεγάλης όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων, µε την καπιταλιστική εκµετάλλευση και βαρβαρότητα να έχουν απογειωθεί, ο πολιτικός αυταρχισµός και η εκτεταµένη καταστολή αποτελούν αναντικατάστατα όπλα για όλους τους κρατούντες. Το βλέπουµε σε όλο τον κόσµο, το βλέπουµε και εδώ.

∆ηµοκρατικά δικαιώµατα και πολιτικές ελευθερίες, θεωρούµενα επί δεκαετίες ως αυτονόητα και αναφαίρετα, καρατοµούνται εν ψυχρώ, διεθνώς, µε µια επιταχυνόµενη διαδικασία. Τα κυοφορούµενα µέτρα κατά των διαδηλώσεων εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

Προτάσσοντας το ενδιαφέρον τους, τάχα, για την «ασφά- λεια και προστασία του πολίτη», δηλητηριάζουν το κοινωνικό σώµα µε µια ακροδεξιά προπαγάνδα και επιχειρούν να δηµιουργήσουν κοινωνικό κλίµα και συνθήκες εθισµού και συναίνεσης στην αναγκαιότητα ασφυκτικής αστυνόµευσης και αποδοχής νέων αντιδραστικών µέτρων, να σπείρουν το φόβο και να ενισχύσουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.

∆ηµιουργούν φόβο και ανασφάλεια για να αντιµετωπίσουν µετά, δήθεν, το φόβο και την ανασφάλεια του πολίτη. Η αντιδραστική προπαγάνδα τους κλιµακώνεται και απαιτεί επίδειξη πυγµής, νοµιµοποιώντας και δικαιολογώντας στα µάτια της κοινής γνώµης τον αυταρχικό εκτροχιασµό της κυβέρνησης Ν∆, την ευρύτερη αντιδραστικοποίηση της δηµόσιας ζωής, την οικοδόµηση ενός αστυνοµικού κράτους.

Τα ψευδεπίγραφα επιχειρήµατα περί «δηµοκρατίας», που επικαλούνται την «πάταξη» τάχα των «ακραίων στοιχείων και της γενικευµένης ανοµίας», αποσκοπούν στην πραγµατικότητα στο σάρωµα όλων των µεταπολιτευτικών λαϊκών κατακτήσεων και δηµοκρατικών δικαιωµάτων και ελευθεριών. Πραγµατικός τους στόχος δεν είναι οι «µπαχαλάκηδες» και οι αναρχικοί. ∆εν είναι η πραγµατική ανοµία. Αυτά αποτελούν πρόφαση και άλλοθι. Στόχος και πραγµατικός εχθρός τους είναι ο «εσωτερικός εχθρός», ο λαός και η νεολαία, και οι πρωτοπόρες δυνάµεις της κοινωνίας. Αυτούς θέλουν να καταστείλουν.

Γι’ αυτό οι απεργίες, οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας ταυτίζονται -όλο και πιο συχνά- µε «φαινόµενα ανοµίας». Ταυτόχρονα, επιδίδονται σε µια χυδαία επίθεση ενάντια σε κάθε προοδευτική ιδέα και κίνηµα. Με επιθετικό τρόπο, ξεδιπλώνεται η αντιδραστική προπαγάνδα και απλώνει τα πλοκάµια της στο σώµα της ελληνικής κοινωνίας, επιχειρώντας και επιδιώκοντας την πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία της ∆εξιάς. Η αµαύρωση της Αριστεράς και της κοµµουνιστικής ιδεολογίας, η διαστρέβλωση, η παραπληροφόρηση και ο χλευασµός κάθε αγωνιστικής πρακτικής και κινήµατος, η κατασυκοφάντηση της ιστορίας του αριστερού και κοµµουνιστικού κινήµατος είναι πλέον στην ηµερήσια διάταξη.

∆εν νοιάζονται για τη δηµοκρατία, για την ασφάλεια και την προκοπή του λαού, αυτοί που έχουν καταδικάσει πλατιά λαϊκά στρώµατα στην ανέχεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, αυτοί που έχουν οδηγήσει τη νεολαία στην ανεργία και την ξενιτιά, αυτοί που ευθύνονται για το παρατεταµένο ψυχορράγηµα της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας. Νοιάζονται µόνο να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου για να µπορούν ανεµπόδιστοι να υλοποιούν την αντιλαϊκή τους πολιτική.

Η κλιµακούµενη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και των ταξικών αντιθέσεων δηµιουργεί, αναπόφευκτα, την αντικειµενική βάση για την ανάπτυξη µαζικών λαϊκών αγώνων. Αγώνων που θα στραφούν, αναπότρεπτα, εναντίον της πηγής της λαϊκής κακοδαιµονίας, της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής της εγχώριας οικονοµικής ολιγαρχίας και των επικυρίαρχων ιµπεριαλιστών. Γι’ αυτό παίρνουν τα µέτρα τους. Η ένταση του αυταρχισµού και της καταστολής απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό» θα αυξηθούν, θα αποκτήσουν όλο και πιο σκληρή έκφραση. Μόνο ένα ισχυρό λαϊκό κίνηµα αποτροπής της αντιδραστικής, αντιλαϊκής επίθεσης, περιφρούρησης των λαϊκών δικαιωµάτων και κατακτήσεων και διεκδίκησης του παρόντος και του µέλλοντός µας µπορεί να δηµιουργήσει συνθήκες λαϊκής ελευθερίας και πραγµατικής ασφάλειας. Η υπεράσπιση των δηµοκρατικών δικαιωµάτων και ελευθεριών αναδεικνύεται σε ζήτηµα πρώτης γραµµής για το λαϊκό κίνηµα.