Το 2ο lockdown, όσο και αν διακηρυκτικά το απεύχονταν, αποτελεί στην πραγματικότητα πολιτική επιλογή της ΝΔ. Και όσο και αν η κυβέρνηση προσπαθεί να χρεώσει την επιβολή των νέων ακόμη πιο σκληρών απαγορεύσεων και της κοινωνικής καραντίνας, στην «ατομική ευθύνη» και τους «επιπόλαιους», οι πολιτικές της επιλογές -εδώ και 9 μήνες- είναι αυτές που με μαθηματική ακρίβεια προετοίμαζαν την επιβολή του. Η πολιτική των lockdown και των απαγορεύσεων για την «αντιμετώπιση» της πανδημίας, άλλωστε, είναι αυτή που εκπορεύεται από την ΕΕ και που με τις όποιες παραλλαγές ακολουθείται από τα περισσότερα μέλη της.
Όποιο και αν είναι το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος, οι πανδημίες δεν αντιμετωπίζονται με πρόστιμα και απαγορεύσεις. Αντιμετωπίζονται μόνο με ισχυρά δημόσια συστήματα υγείας και πραγματικά μέτρα πολιτικής προστασίας. Αυτό ακριβώς αποδεικνύουν οι εξελίξεις. Γι’ αυτό και επιμένουμε να λέμε και να καταγγέλλουμε εδώ και εννέα μήνες ότι η πολιτική που ακολουθείται όλο αυτό το διάστημα είναι αδιέξοδη και εγκληματική. Επειδή, ακόμη και εν μέσω πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ συνέχισε και συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο την πολιτική εγκατάλειψης του ΕΣΥ και της δημόσιας υγείας.
Αν τον Μάρτη -με το άλλοθι του αιφνιδιασμού- η κυβέρνηση και οι παπαγάλοι της μπορούσαν να επιβάλουν σε τμήμα της κοινωνίας την εσφαλμένη αντίληψη της αναγκαιότητας των απαγορεύσεων, τώρα η κατάσταση διαμορφώνεται διαφορετικά. Κάθε μέρα γίνεται φανερό στον καθένα ότι η κυβέρνηση αξιοποίησε και αξιοποιεί στο έπακρο την πανδημία, για τη λήψη αντιδημοκρατικών και αντιλαϊκών μέτρων, με στόχο την ακαριαία επιβολή του συνόλου των πιο μαύρων αντιδραστικών και νεοφιλελεύθερων σχεδιασμών. Οι απαγορεύσεις και τα πρόστιμα, η πολιτική του αυταρχισμού και της καταστολής δεν έχουν κανένα υγειονομικό περιεχόμενο.
Οι σαρωτικές αλλαγές στην εκπαίδευση, την εργασία, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, στο χτύπημα των σωματείων και των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων είναι οι ανομολόγητοι στόχοι μιας πολιτικής που επιβάλλεται με το δόγμα του σοκ χρησιμοποιώντας την τρομολαγνεία της πανδημίας. Η συνέχιση της πολιτικής αυτής και σε υγειονομικό επίπεδο, αλλά και σε κάθε πτυχή της οικονομικής και της κοινωνικής ζωής έχει ολέθριες συνέπειες για το λαό και τον τόπο. Γι’ αυτό επιμένουμε να λέμε ότι ο αγώνας για την ανατροπή της δεν είναι υπόθεση του μέλλοντος, αλλά επιτακτική ανάγκη του παρόντος. Γι’ αυτό από την αρχή βρεθήκαμε απέναντι σε «αριστερά» συνθήματα και πολιτικές στάσεις που παρέπεμπαν στο «μετά θα λογαριαστούμε».
Το «θωρακισμένο» ΕΣΥ είναι ήδη υπό κατάρρευση
Τα 30.000 κενά αλλά και οι ΜΕΘ -που παρά τις διαβεβαιώσεις εξακολουθούν να είναι ελάχιστες σε σχέση με τις 3500 που προβλέπει το οργανόγραμμα του ΕΣΥ- οδήγησαν στην κατάρρευσή του, πριν καν μπει ο χειμώνας. Οι καθημερινοί κυβερνητικοί κομπασμοί περί αύξησης των ΜΕΘ αποτελούν κατά κύριο λόγο εσωτερικές αναδιατάξεις από τις ήδη υπάρχουσες δομές του ΕΣΥ. Η κυβέρνηση, 9 μήνες τώρα, «φτιάχνει» με τα λόγια ΜΕΘ, αντλώντας αντίστοιχες κλίνες από τις καρδιοχειρουργικές και νευροχειρουργικές μονάδες, όπως καταγγέλλουν οι γιατροί της Θεσσαλονίκης. Κάτι που όχι απλά δεν λύνει το πρόβλημα, ίσα ίσα που δημιουργεί τεράστιες ελλείψεις και πρόσθετα προβλήματα σε όλες σχεδόν τις νοσοκομειακές κλινικές. Το προκλητικό θράσος με το οποίο οι δήμιοι του ΕΣΥ εμφανίζονται ως ευεργέτες του, στηρίζεται σίγουρα και στον καταθλιπτικό έλεγχο που έχουν επιβάλει σε όλα τα ΜΜΕ της χώρας.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, το 80% της δυναμικότητας του ΕΣΥ αναλώνεται στην αντιμετώπιση του κορονοϊού. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με τη «φονικότητα» του ιού, όπως θέλει να το παρουσιάζει η άθλια προπαγάνδα τους, παρά μόνο με την υποστελέχωση και την έλλειψη υποδομών. Άλλωστε στο καθημερινό νεκρολόγιο αναφέρονται μόνο αριθμοί, που σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, αφορούν τον κορονοϊό. Καμιά αναφορά για όσους νοσούν από τις άλλες, στις περισσότερες περιπτώσεις πολύ πιο θανατηφόρες και επικίνδυνες ασθένειες. Ούτε λέξη για τις ευθύνες μιας κυβέρνησης που με φιρμάνια πετάει έξω από τα νοσοκομεία τον κόσμο που χρειάζεται κάθε είδους περίθαλψη. Από τις διαγνωστικές εξετάσεις, μέχρι τα τακτικά χειρουργεία, όλα -για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο- αναβάλλονται επ’ αόριστο. Ενώ ακόμα δεν έχουν λογοδοτήσει όλοι αυτοί, για τα τεράστια προβλήματα υγείας και τις απώλειες στις οποίες οδήγησαν οι αποφάσεις για αποκλεισμό χιλιάδων ασθενών από το ΕΣΥ στην καραντίνα του Μάρτη.
Μετά από εννέα μήνες οι απαντήσεις είναι καθαρές. Εάν ένα κράτος θέλει να φτιάξει ΜΕΘ είναι πολύ απλό να το κάνει σε ελάχιστο χρόνο. Σε καμία περίπτωση δεν είναι έργο που απαιτεί το φοβερό προγραμματισμό και το βάθος χρόνου που του δίνει ο Κικίλιας. Σαν να πρόκειται για την κατασκευή της γέφυρας του Ρίου. Ούτε αφορά κανένα τεράστιο κόστος. Και δεν χρειάζεται να βρει κάποιος τις ισοδυναμίες με τα RAFALE ή τα εκατομμύρια που πέταξε εννέα μήνες τώρα η κυβέρνηση σε «περίπατους» και ημέτερους, για να αποδείξει το εφικτό της υπόθεσης. Πρόκειται για τούβλα, κρεβάτια, αναπνευστήρες, οθόνες και βέβαια το αναγκαίο προσωπικό. Αν ήθελαν, ήταν το πιο εύκολο πράγμα να φτιάξουν σε αυτό το διάστημα χιλιάδες ΜΕΘ. Και θα έλυναν και το ζήτημα του «πολιτικού κόστους» της πανδημίας, με το οποίο κάποιοι δικαιολογούν τη λήψη απαγορευτικών μέτρων. Και θα γλίτωναν και το κλείσιμο των σχολείων και της κοινωνίας και το «οικονομικό κόστος» της καραντίνας που επιβάλλουν, επικαλούμενοι την πληρότητα των ΜΕΘ με 200, 300 διασωληνωμένους.
Και οι ανομολόγητοι στόχοι της πολιτικής τους πλέον ξεκάθαροι
Αλλά δεν ήθελαν να φτιάξουν ΜΕΘ. Δεν ήθελαν, επειδή απλά κανέναν Μητσοτάκη δεν ενδιαφέρει η υγεία του λαού και το πόσοι θα πεθάνουν. Ήθελαν να επιβάλουν τρόμο, απαγορεύσεις και πρόστιμα. Και αυτό δεν μπορεί να το προσπερνάει κανείς στην τοποθέτησή του για την πολιτική της καραντίνας που επιβάλλεται. Για όλους αυτούς τους λόγους κανένα από τα απαγορευτικά μέτρα, τα πρόστιμα, ο αυταρχισμός και η καταστολή που επιβάλλεται στο όνομα της πανδημίας δεν έχει κανέναν απολύτως υγειονομικό στόχο. Έρχονται να επιβάλουν ένα ακραία αντιδημοκρατικό και αντιλαϊκό πλαίσιο. Και με έναν ορυμαγδό αντεργατικών μέτρων -που αφορούν από το ωράριο και το μεροκάματο, μέχρι την τηλεργασία, τη διάλυση των συνδικάτων και την παύση των απεργιών- να δημιουργήσουν ένα οικονομικό περιβάλλον υψηλής «ανταγωνιστικότητας» και κερδοφορίας. Έρχονται να επιβάλουν ένα καθεστώς ζόφου και αστυνομοκρατίας, θέλοντας να προετοιμαστούν για τις κοινωνικές εκρήξεις, τις οποίες είναι βέβαιο ότι θα γεννήσει η οικονομική ύφεση στην οποία βυθίζεται η παγκόσμια οικονομία και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Κρύβουν το έγκλημά τους πίσω από τη θεωρία της «ατομικής ευθύνης», …
Θέλει απύθμενο θράσος για να εμφανίζονται τα κυβερνητικά στελέχη και ο υπουργός υγείας μιας κυβέρνησης, που εν μέσω πανδημίας άφησε το ΕΣΥ να βουλιάξει, ως τιμητές της δημόσιας υγείας. Και να συνεχίζουν εννέα μήνες μετά να μιλούν για ανεύθυνους και να κουνούν το δάχτυλο στο λαό. Εννέα μήνες τώρα η δική τους πολιτική είναι αυτή που εφαρμόστηκε, παρά τον παραλογισμό και τις αντιφάσεις της. Είναι αυτή που οδήγησε και οδηγεί σε τραγικά αδιέξοδα το λαό και τον τόπο και επιβάλλει το δεύτερο lock down. Είναι αυτή που ζωγραφίζει το μέλλον με σκοτεινά χρώματα.
Η πιο άθλια προπαγάνδα εκτοξεύεται από τα κρατικοδίαιτα και κυβερνητικά ενεργούμενα των ΜΜΕ, για να χρεώσουν τις ευθύνες της κυβερνητικής τραγωδίας στους «επιπόλαιους νέους» και τα «θανατηφόρα πάρτι». Δεν τολμούν να κάνουν ούτε μια δύσκολη ερώτηση στα κυβερνητικά στελέχη, στους διαχειριστές της κατάστασης, την ίδια ώρα που είναι έτοιμοι να επιτεθούν στον κάθε περαστικό που δεν φοράει σωστά τη μάσκα του.
…των απαγορεύσεων, της τρομοκρατίας και της καταστολής
Και για την καλύτερη εμπέδωση της «ατομικής ευθύνης, κάθε φορά που τα κρούσματα ανεβαίνουν, η κυβέρνηση εξαγγέλλει όλο και περισσότερα απαγορευτικά και κατασταλτικά μέτρα. Κάθε δύο τρεις μέρες στέκονται απέναντι στον ελληνικό λαό και του ανακοινώνουν αυξήσεις στα πρόστιμα και περισσότερους περιορισμούς. Σαν να του λένε πως για ό,τι δεν πάει καλά φταίει η «ανευθυνότητά» του. Οι δήμιοι του ΕΣΥ. Μόνο τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχουν εξαγγείλει πέντε φορές «νέα» μέτρα.
Διακριτά διαφορετικό και ακραία σκληρό μέτρο η καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας μετά την 9η νυχτερινή! Ένα μέτρο χωρίς κανένα υγειονομικό περιεχόμενο, το οποίο ο λαός μας έχει βιώσει στις πιο τραγικές φάσεις της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ένα μέτρο που στοχεύει ακόμη πιο καθαρά στην «νομιμοποίηση» της αντιδημοκρατικής διολίσθησης και των απαγορεύσεων στο παρόν και το μέλλον.
Αυτή η αντιδραστική πολιτική ήρθε για να μείνει…μέχρι να ανατραπεί!
Τα μέτρα και οι απαγορεύσεις δεν είναι μέτρα έκτακτης ανάγκης όπως ισχυρίζονται οι «αθώοι» απολογητές της πολιτικής της ΝΔ.
Πρώτον, επειδή ακόμη και οι ίδιοι οι κυβερνώντες και οι «ειδικοί» μεταθέτουν συνεχώς το χρονικό ορίζοντα αυτής της «έκτακτης ανάγκης». Γιατί ακόμη και αν βρεθεί το εμβόλιο, η παραγωγή του και ο εμβολιασμός ικανής μερίδας του πληθυσμού δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί πριν το φθινόπωρο του 2021. Ακόμη και τότε όμως -όπως προεξοφλούν οι «ειδικοί»- δεν σημαίνει ότι το εμβόλιο θα αποδειχθεί αποτελεσματικό ή ότι ο νέος κορονοϊός δε θα δημιουργεί διαρκώς νέα στελέχη που θα απαιτούν νέα εμβόλια. Και που, όπως συμβαίνει με τη γρίπη, μπορεί να επανέρχεται εποχιακά. Και που ελλείψει ΜΕΘ θα «υποχρεώνει» την όποια κυβέρνηση σε απαγορεύσεις.
Δεύτερον και σημαντικότερον επειδή η ίδια η πολιτική τους αποδεικνύει ότι αυτά τα μέτρα αποτελούν αυτοσκοπό. Είναι ζητούμενο για την κυβέρνηση η επιβολή ενός τέτοιου αντιδραστικού πλαισίου για το παρόν και το μέλλον, για την απρόσκοπτη εφαρμογή της βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής της και την φίμωση των κοινωνικών αντιδράσεων.
Όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από τον Μάρτη. Ο λαός συνειδητοποιεί τα τραγικά αδιέξοδα στα οποία οδηγείται από τους «άριστους» νεοφιλελεύθερους της ΝΔ και πλημμυρίζει από οργή. Η διάθεση απόρριψης της πολιτικής των απαγορεύσεων είναι διάχυτη. Παρά το καθημερινό νεκρολόγιο του κορονοϊού, καταλαβαίνει ότι διακυβεύονται πολύ περισσότερα και σημαντικά ζητήματα, από την υγεία μέχρι την εργασία και την ελευθερία του.
Ήδη οι πρώτες αντιδράσεις είναι ελπιδοφόρες. Η ώσμωση αυτών των αντιδράσεων οδήγησε την ΑΔΕΔΥ σε μια σημαντική απόφαση με τρεις αγωνιστικούς σταθμούς. Κινητοποιήσεις υγειονομικών στις 12/11, Πολυτεχνείο και απεργία ενάντια στο νόμο Βρούτση. Η συμμετοχή σε αυτές τις κινητοποιήσεις θα κρίνει πολλά.
Η κυβέρνηση το γνωρίζει καλά και έχει εξαπολύσει τον τρόμο. Αυξάνει τα πρόστιμα, περιορίζει διαρκώς τις μετακινήσεις, καταστέλλει ό,τι κινείται. Στήνει σκηνικό τρόμου ενόψει του Πολυτεχνείου, με τον Χρυσοχοΐδη καθημερινά να ανακοινώνει την απαγόρευση και την καταστολή του.
Σύσσωμη η κοινοβουλευτική «αντι»πολίτευση, του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου, πίσω από τις λεκτικές πιρουέτες και τους βερμπαλισμούς, προσφέρουν από τον Μάρτη την ανοχή στην πολιτική της καραντίνας και τη συμβολή τους στην «υπεύθυνη πειθάρχηση» στα μέτρα. Ρίχνουν νερό στο μύλο της πιο βάρβαρης πολιτικής.
Η κοινωνία όμως σιγοβράζει. Και, όσο περνούν οι μέρες, θα μοιάζει με χύτρα που πρόκειται να εκραγεί. Η αδιέξοδη, εγκληματική και ακροδεξιά πολιτική τους δεν θα τερματιστεί με την εύρεση του εμβολίου. Αυτά είναι νανουρίσματα της μαύρης προπαγάνδας τους. Αυτή η πολιτική ήρθε για να μείνει… μέχρι να ανατραπεί.
Ο αγώνας αυτός δεν μετατίθεται. Είναι η ανάγκη του παρόντος.
Στις 17, όλοι στο δρόμο. Στο δρόμο που χάραξε ο Νοέμβρης.
