Η απαξίωση και η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος
και η συρρίκνωση των κομμάτων – πυλώνων του είναι πάλι εδώ
Το κυρίαρχο αφήγημα της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης περί επιστροφής στην κανονικότητα και δήθεν ανάπτυξης και ευημερίας για όλους… έχει καταρρεύσει. Και συμπαρέσυρε τους πάλαι ποτέ εκλογικούς «θριάμβους», τους κομπασμούς, την αλαζονεία της «παντοδυναμίας» και του 41%. Κανένας εξωραϊσμός της πραγματικότητας, καμιά προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης των κρίσιμων και τραγικών για το λαό καταστάσεων και προβλημάτων, καμιά στημένη κυβερνητική φιέστα στην Πεντέλη, τη Θεσσαλία και τις απανωτές πρωθυπουργικές περιοδείες, καμιά εξαγγελία-κοροϊδία στη ΔΕΘ δεν μπορεί να το αναστηλώσει. Όσο και αν πασχίζει ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός με την εξοργιστική συνδρομή της εξαγορασμένης δημοσιογραφίας να αμβλύνουν τις ασύλληπτες τραγωδίες και τη δραματική καθημερινότητα που βιώνουν τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα.
Δίπλα και πάνω στην εξοργιστική ακρίβεια, τη φτώχεια και την ανασφάλεια, δίπλα και πάνω στο βαριά τραυματισμένο ΕΣΥ που κυριολεκτικά ψυχορραγεί και τη συνεχή υποβάθμιση της Δημόσιας Παιδείας, δίπλα και πάνω στη συρρίκνωση δημοκρατικών συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, έρχονται να προστεθούν τα Τέμπη και το ναυάγιο της Πύλου, οι καμένες και πλημμυρισμένες ζωές, η καμένη και πλημμυρισμένη γη, η καμένη και πλημμυρισμένη λαϊκή περιουσία.
Αγροτικές καλλιέργειες και κτηνοτροφικές μονάδες, σπίτια και λαϊκές περιουσίες, πολύτιμοι βιότοποι και οικοσυστήματα, ο φυσικός πλούτος της χώρας, κάθε χρόνο, αφανίζονται. Μια τεράστια κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή, με δραματικές επιπτώσεις στη ζωή του λαού και του τόπου, συντελείται, χωρίς σταματημό. Για τα τραγικά μεγέθη αυτών των καταστροφών δεν ευθύνεται κανένα «ακραίο» καιρικό φαινόμενο, καμιά «κλιματική κρίση», καμιά «ιδιαίτερη συνθήκη»! Πίσω τους βρίσκεται η εγκληματική έλλειψη πραγματικής πρόληψης και αποτροπής, η σκανδαλώδης αδιαφορία και αδράνεια για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, για την προστασία της ζωής, της περιουσίας, της υγείας, της εργασίας των εργατολαϊκών στρωμάτων και του φυσικού περιβάλλοντος, η κραυγαλέα διαχειριστική ανεπάρκεια και ανικανότητα του περιβόητου «επιτελικού κράτους» και των εμπλεκόμενων φορέων.
Αυτή η πραγματικότητα, όσο και αν προσπαθούν να τη φτιασιδώσουν, αποκαλύπτεται με τραγικό τρόπο, σε κάθε καταστροφή, σε κάθε τραγωδία. Και επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά. Πρόκειται για μια κυβέρνηση που περιφρονεί βαθιά το λαό και τη χώρα, που ξέρει μόνο να υπηρετεί και να υποκλίνεται στους ισχυρούς, ξένους και ντόπιους. Αυτή και μόνο είναι η αλήθεια. Ένα χρόνο μετά την τεράστια καταστροφή στη Θεσσαλία -αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα όπου είχαμε ανάλογα φαινόμενα- οι αποζημιώσεις και τα έργα είναι στον αέρα, όπως κάθε φορά. Ένα χρόνο μετά, οι υποσχέσεις έχουν μείνει υποσχέσεις και η κυβερνητική ανυπαρξία είναι εκκωφαντικά παρούσα.
Το άλλοθι της «κλιματικής κρίσης» και η επίμονη προβολή ανάλογων φαινομένων και καταστροφών στον πλανήτη αποτελούν επικοινωνιακά τεχνάσματα και μόνο. Αυτή η παγκόσμια δυστοπία είναι το πρόσωπο του κοινωνικού συστήματος που υπηρετεί η ΝΔ και οι απανταχού όμοιοί της, του καπιταλισμού, ενός συστήματος που σαπίζει και φανερώνει τη βαθιά του περιφρόνηση απέναντι στους λαούς και τη φύση, σπέρνοντας τον όλεθρο και την καταστροφή.
Ανεπίστρεπτη η κυβερνητική φθορά
Οι ανοχές και οι αντοχές της κοινωνίας έχουν στερέψει. Η ΝΔ έχει εξαντλήσει την όποια δυνατότητα εγκλωβισμού πλατιών λαϊκών στρωμάτων στην αντιδραστική πολιτική της επιρροή. Τα πολιτικά της καύσιμα τελειώνουν. Έχει μπει σε τροχιά ανεπίστρεπτης φθοράς. Αναμετριέται πλέον με την ευρύτατη λαϊκή αμφισβήτηση, αποδοκιμασία και οργή, που παύει να είναι βουβή, παύει να είναι αόρατη, βγαίνει στην επιφάνεια.
Η «υποδοχή» που επιφυλάσσεται στον Κυρ. Μητσοτάκη και το επιτελείο του, σε κάθε περιοδεία που πραγματοποιεί αυτό το διάστημα, είναι ενδεικτική της λαϊκής αγανάκτησης. Ενώ πριν λίγους μόνο μήνες είχαμε τις μαζικές, αγωνιστικές κινητοποιήσεις των αγροτών, των φοιτητών, των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία κ.ο.κ.
Η πολιτική κυριαρχία του Κυρ. Μητσοτάκη και της ΝΔ τίθεται υπό αμφισβήτηση. Η μεγάλη αποδοκιμασία της κυβερνητικής παράταξης στις ευρωεκλογές δεν ήταν συγκυριακό φαινόμενο. Τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΝΔ μειώνονται συνεχώς, μια εκτεταμένη λαϊκή δυσφορία για το σύνολο της πολιτικής της καταγράφεται και εδραιώνεται.
Αλλά και ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα και τα υπόλοιπα κόμματα που το συναποτελούν βαθμολογούνται με τόσο χαμηλά ποσοστά που σε συνδυασμό με το τεταμένο κοινωνικό κλίμα θυμίζουν τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, που επίμονα ξόρκιζε μέχρι τώρα η ΝΔ, διαβεβαιώνοντας πως αποτελούν οριστικά παρελθόν.
Βαθιές διεργασίες συντελούνται στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας. Η απαξίωση και η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος και η συρρίκνωση των κομμάτων-πυλώνων του είναι πάλι εδώ, μετά από μια μικρή παρένθεση σχετικής σταθεροποίησής του. Ένα πελώριο πολιτικό κενό χάσκει με την αποδυνάμωση της ΝΔ, την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, και ένα ΠΑΣΟΚ που βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αλλά με πληθώρα υποψηφιοτήτων για την αρχηγία…
Η σήψη της αστικής πολιτικής
Έντονη ανησυχία επικρατεί πλέον στα κέντρα εξουσίας -ντόπια και ξένα- που διαφεντεύουν τη χώρα. Οι «καιροί» αναζητούν, και πάλι, «πειστικές» εναλλακτικές με αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων. Μια νέα μεγάλη επιχείρηση για τη διαχείριση και ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ελεγχόμενους από το σύστημα πολιτικούς σχηματισμούς στήνεται. Δίπλα στις προσπάθειες ανακύκλωσης και αναβάπτισης ενός ευρέος φάσματος χρεοκοπημένων παραγόντων και κομμάτων που αναφέρονται στο χώρο της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας με σκοπό τη δημιουργία του περιβόητου πόλου της Κεντροαριστεράς, όπου ο Αλ. Τσίπρας προβάλλει σαν κεντρική θλιβερή φιγούρα, προσπάθειες που όπως φαίνεται δύσκολα θα ευοδωθούν, επιχειρείται και η νεκρανάσταση του ΠΑΣΟΚ. Με αφορμή τα 50 χρόνια από την Ιδρυτική του Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, ένας ενορχηστρωμένος εξωραϊσμός του άλλοτε κραταιού κόμματος της ελληνικής ολιγαρχίας πλημμύρισε έντυπα, ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες και διαδίκτυο. Οι κινήσεις αυτές αναστήλωσης ενός κόμματος που βρίσκεται σε διαρκή κρίση το μόνο που φανερώνουν είναι η αστική πολιτική ένδεια και τα μεγάλα αδιέξοδα αυτών που εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο.
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, η νοσηρή κατάσταση -που έχει πλέον εδραιωθεί- εξελίσσεται με εκρηκτικό τρόπο σε ένα πρωτοφανές σκηνικό απόλυτης γελοιοποίησης, σε δημόσια θέα. Αποκρουστικά φαινόμενα ανάμεσα σε φατρίες, ίντριγκες και χυδαιότητες, δηλητηριώδη τρολ, «κύκλοι» και «διαρροές», αλληλοσπαραγμός και σκυλοκαυγάδες για το τελικό(;) ξεκαθάρισμα, με ηχηρή την απουσία οποιουδήποτε ιδεολογικού και πολιτικού επίδικου. Ένα περιβάλλον βαθιάς σήψης όπου η επόμενη ημέρα είναι εξαιρετικά αβέβαιη για το Στ. Κασσελάκη και το ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Πρόκειται για την προδιαγεγραμμένη κατάληξη ολοκληρωτικού εκφυλισμού της ηγεσίας ενός κόμματος που παρίστανε την Αριστερά για να ξελασπώσει την ελληνική ολιγαρχία και το σύστημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης σε μια κρίσιμη φάση της μνημονιακής περιόδου.
Η μεγάλη παρακμή, η σήψη της αστικής πολιτικής εμφανίζονται σε όλες τις εκδοχές της, είτε έχουν μπλε χρώμα, καραμπινάτα αντιλαϊκό, είτε αποτελούν συνονθύλευμα πράσινων και ροζ αποχρώσεων που καμώνονται τους φίλους του λαού. Στην τρέχουσα συγκυρία όπου η ολόπλευρη κρίση -οικονομική, κοινωνική, πολιτική- οξύνεται και το χάσμα ανάμεσα στο λαό και την ελληνική ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό διευρύνεται, τα περιθώρια για ασφαλείς διεξόδους στενεύουν, οι αβεβαιότητες και το έλλειμμα ηγεσίας μεγεθύνονται για όλους αυτούς που βυθίζουν το λαό σε μεγαλύτερη δυστυχία, φτώχεια και εξαθλίωση.
