Συμπληρώθηκαν φέτος 100 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου προλετάριου επαναστάτη ηγέτη, Βλαδίμηρου Ίλιτς Λένιν, στις 21 Γενάρη του 1924.
Ο Λένιν, είναι αναντίρρητα μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της ανθρώπινης Ιστορίας. Έδωσε ανυπέρβλητες συνεισφορές στην ανάπτυξη της μαρξιστικής θεωρίας, και κάτω από την καθοδήγησή του έγινε πραγματικότητα η πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση και το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στον κόσμο. Ο τροχός της ιστορίας γύρισε με μεγάλη ορμή μπροστά, φέρνοντας στο προσκήνιο την εργατική τάξη, τις καταπιεζόμενες μάζες, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπία. Αγαπήθηκε από τους λαούς όλου του κόσμου και έγινε θρύλος και τραγούδι, διατηρώντας την αίγλη του μέχρι τις μέρες μας.
Αναδημοσιεύουμε τον λόγο του Ι. Β. Στάλιν, στο δεύτερο Πανενωσιακό Συνέδριο των Σοβιέτ, που εκφωνήθηκε στις 26 του Γενάρη 1924, πέντε μέρες μετά τον θάνατο του Λένιν.
Σύντροφοι! Εμείς οι κομμουνιστές είμαστε άνθρωποι με ιδιαίτερη σύσταση. Είμαστε φτιαγμένοι από ξεχωριστό υλικό. Είμαστε εκείνοι που αποτελούμε τη στρατιά του μεγάλου προλετάριου στρατηλάτη, τη στρατιά του συντρόφου Λένιν. Δεν υπάρχει τίποτα υψηλότερο από την τιμή να ανήκεις σ’ αυτήν τη στρατιά. Δεν υπάρχει τίποτα το υψηλότερο από τον τίτλο του μέλους του κόμματος, που ιδρυτής και καθοδηγητής του είναι ο σύντροφος Λένιν. Δεν μπορεί ο καθένας να είναι μέλος ενός τέτοιου κόμματος. Δεν μπορεί ο καθένας να αντέξει τις δοκιμασίες και τις μπόρες που συνδέονται με την ιδιότητα του μέλους ενός τέτοιου κόμματος. Παιδιά της εργατικής τάξης, παιδιά της ανέχειας και του αγώνα, παιδιά απίστευτων στερήσεων και ηρωικών προσπαθειών. Να ποιοι πρώτα από όλα πρέπει να είναι μέλη ενός τέτοιου κόμματος. Να γιατί το κόμμα των λενινιστών, το κόμμα των κομμουνιστών ονομάζεται και κόμμα της εργατικής τάξης.
Αφήνοντάς μας ο σύντροφος Λένιν μας παράγγειλε να κρατάμε ψηλά και να φυλάμε καθαρό τον μεγάλο τίτλο του μέλους του κόμματος. Σου ορκιζόμαστε, σύντροφε Λένιν, ότι θα εκπληρώσουμε με τιμή αυτή σου την εντολή!
25 χρόνια ο σύντροφος Λένιν φρόντιζε και ανάτρεφε το κόμμα μας και το ’κανε το πιο γερό και το πιο ατσαλωμένο εργατικό κόμμα στον κόσμο. Τα χτυπήματα του τσαρισμού και των πραιτοριανών του, η λύσσα των αστών και των τσιφλικάδων, οι ένοπλες επιθέσεις του Κολτσάκ και του Ντενίκιν, η ένοπλη επέμβαση της Αγγλίας και της Γαλλίας, οι ψευτιές και οι συκοφαντίες τού μυριόστομου αστικού τύπου, όλοι αυτοί οι σκορπιοί έπεφταν αδιάκοπα πάνω στο κόμμα μας επί ένα τέταρτο του αιώνα. Το κόμμα μας όμως στεκόταν σαν βράχος, αποκρούοντας τα αμέτρητα χτυπήματα των εχθρών και οδηγώντας την εργατική τάξη μπροστά, προς τη νίκη. Μέσα σε σκληρές μάχες το κόμμα μας σφυρηλάτησε την ενότητα και τη συνοχή των γραμμών του. Με την ενότητα και τη συνοχή πέτυχε τη νίκη ενάντια στους εχθρούς της εργατικής τάξης.
Αφήνοντάς μας ο σύντροφος Λένιν μας παράγγειλε να φυλάμε την ενότητα του κόμματός μας σαν την κόρη των ματιών μας. Σου ορκιζόμαστε, σύντροφε Λένιν, ότι θα εκπληρώσουμε με τιμή κι αυτή σου την εντολή!
Βαριά κι ασήκωτη είναι η μοίρα της εργατικής τάξης. Μαρτυρικά και σκληρά τα βάσανα των εργαζομένων. Δούλοι και δουλοχτήτες, δουλοπάροικοι και φεουδάρχες, αγρότες και τσιφλικάδες, εργάτες και κεφαλαιοκράτες, καταπιεσμένοι και καταπιεστές, έτσι ήταν φτιαγμένος ο κόσμος από αμνημόνευτα χρόνια, τέτοιος παραμένει και σήμερα στην τεράστια πλειοψηφία των χωρών. Δεκάδες και εκατοντάδες φορές στο πέρασμα των αιώνων δοκίμασαν οι εργαζόμενοι να αποτινάξουν τον ζυγό των καταπιεστών και να γίνουν κύριοι της τύχης τους. Κάθε φορά όμως αναγκάζονταν να υποχωρήσουν, νικημένοι και ντροπιασμένοι, κρύβοντας μες στην ψυχή τους την προσβολή και την ταπείνωση, το μίσος και την απόγνωση και στρέφοντας τα βλέμματά τους προς τον μυστηριώδη ουρανό, όπου έλπιζαν να βρουν απολύτρωση. Οι αλυσίδες της σκλαβιάς έμεναν άθιχτες ή οι παλιές αλυσίδες αντικατασταίνονταν με καινούργιες, το ίδιο βαριές και ταπεινωτικές. Μόνο στη χώρα μας οι μάζες των εργαζομένων, που καταπιέζονταν και αφανίζονταν, πέτυχαν να αποτινάξουν την κυριαρχία των τσιφλικάδων και των κεφαλαιοκρατών και να εγκαθιδρύσουν στη θέση της την κυριαρχία των εργατών και των αγροτών. Ξέρετε, σύντροφοι, και όλος ο κόσμος σήμερα αναγνωρίζει, ότι τον τιτάνιο αυτόν αγώνα τον καθοδηγούσε ο σύντροφος Λένιν και το κόμμα του. Το μεγαλείο του Λένιν βρίσκεται πρώτα από όλα ακριβώς στο ότι δημιούργησε τη Δημοκρατία των Σοβιέτ κι έδειξε έτσι έμπρακτα στις καταπιεσμένες μάζες όλου του κόσμου ότι η ελπίδα για απολύτρωση δεν έχει χαθεί, ότι η κυριαρχία των τσιφλικάδων και των κεφαλαιοκρατών δεν είναι αιώνια, ότι το βασίλειο της δουλειάς μπορεί να δημιουργηθεί με τις προσπάθειες των ίδιων των εργαζομένων, ότι το βασίλειο της δουλειάς πρέπει να δημιουργηθεί στη γη και όχι στον ουρανό. Μ’ αυτό άναψε στις καρδιές των εργατών και των αγροτών όλου του κόσμου τη φλόγα της ελπίδας για την απελευθέρωσή τους. Έτσι ακριβώς εξηγείται το γεγονός ότι το όνομα του Λένιν έγινε το πιο αγαπημένο όνομα για τις εργαζόμενες και εκμεταλλευόμενες μάζες.
Αφήνοντάς μας ο σύντροφος Λένιν μας παράγγειλε να φυλάμε και να στερεώνουμε τη διχτατορία του προλεταριάτου. Σου ορκιζόμαστε, σύντροφε Λένιν, ότι δεν θα λυπηθούμε τις δυνάμεις μας για να εκπληρώσουμε με τιμή κι αυτή σου την εντολή!
Η διχτατορία του προλεταριάτου δημιουργήθηκε στη χώρα μας πάνω στη βάση της συμμαχίας των εργατών και των αγροτών. Αυτό είναι το πρώτο και το σπουδαιότερο θεμέλιο της Δημοκρατίας των Σοβιέτ. Οι εργάτες και οι αγρότες δεν θα μπορούσαν να νικήσουν τους κεφαλαιοκράτες και τους τσιφλικάδες χωρίς μία τέτοια συμμαχία. Οι εργάτες δεν θα μπορούσαν να νικήσουν τους κεφαλαιοκράτες χωρίς την υποστήριξη των αγροτών. Οι αγρότες δεν θα μπορούσαν να νικήσουν τους τσιφλικάδες χωρίς την ηγεσία των εργατών. Αυτό το δείχνει όλη η ιστορία του εμφυλίου πολέμου στη χώρα μας. Ο αγώνας όμως για τη στερέωση της Δημοκρατίας των Σοβιέτ θέλει ακόμη πολύ για να τελειώσει, ο αγώνας αυτός έχει πάρει μονάχα νέα μορφή. Πρωτύτερα η συμμαχία των εργατών και των αγροτών είχε τη μορφή της στρατιωτικής συμμαχίας γιατί στρεφόταν ενάντια στον Κολτσάκ και τον Ντενίκιν. Τώρα η συμμαχία των εργατών και των αγροτών πρέπει να πάρει τη μορφή της οικονομικής συνεργασίας πόλης και χωριού, εργατών και αγροτών, γιατί στρέφεται ενάντια στον έμπορο και τον κουλάκο γιατί έχει σκοπό τον αμοιβαίο εφοδιασμό των αγροτών και των εργατών με όλα τα απαραίτητα. Ξέρετε ότι κανείς δεν εκπλήρωνε με τόση επιμονή αυτό το καθήκον, όπως ο σύντροφος Λένιν.
Αφήνοντάς μας ο σύντροφος Λένιν μας παράγγειλε να στερεώνουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη συμμαχία των εργατών και των αγροτών. Σου ορκιζόμαστε, σύντροφε Λένιν, ότι θα εκπληρώσουμε με τιμή και αυτή σου την εντολή!
Το δεύτερο θεμέλιο της Δημοκρατίας των Σοβιέτ είναι η συμμαχία των εργαζομένων των εθνοτήτων της χώρας μας. Ρώσοι και Ουκρανοί, Μπασκίροι και Λευκορώσοι, Γεωργιανοί και Αζερμπαϊτζάνοι, Αρμένηδες και Ντακεστάνοι, Τάταροι και Κιργίζιοι, Ουζμπέκοι και Τουρκμένοι, -όλοι τους ενδιαφέρονται στον ίδιο βαθμό να δυναμώσει η δικτατορία του προλεταριάτου. Όχι μόνο γιατί η δικτατορία του προλεταριάτου απολυτρώνει τους λαούς από τις αλυσίδες και την καταπίεση, αλλά και γιατί οι λαοί αυτοί, με την απεριόριστη αφοσίωσή τους, στη Δημοκρατία των Σοβιέτ, με την απόφασή τους να θυσιαστούν γι’ αυτήν απολυτρώνουν τη Δημοκρατία μας των Σοβιέτ από τις μηχανορραφίες και τις επιθέσεις των εχθρών της εργατικής τάξης. Να γιατί ο σύντροφος Λένιν μας μιλούσε αδιάκοπα για την αναγκαιότητα μιας εθελοντικής συμμαχίας των λαών της χώρας μας, για την αναγκαιότητα της αδελφικής τους συνεργασίας μέσα στα πλαίσια της Ένωσης των Δημοκρατιών.
Αφήνοντάς μας ο σύντροφος Λένιν μας παράγγειλε να στερεώνουμε και να πλαταίνουμε την Ένωση των Δημοκρατιών. Σου ορκιζόμαστε, σύντροφε Λένιν, ότι θα εκπληρώσουμε με τιμή και αυτή την εντολή.
Το τρίτο θεμέλιο της δικτατορίας του προλεταριάτου είναι ο Κόκκινος Στρατός μας, ο Κόκκινος Στόλος μας. Ο Λένιν μας έλεγε επανειλημμένα ότι η ανάπαυλα που κερδίσαμε από τα κεφαλαιοκρατικά κράτη μπορεί να ’ναι σύντομη. Ο Λένιν μας τόνιζε επανειλημμένα ότι το δυνάμωμα του Κόκκινου Στρατού και η καλυτέρευσή του είναι ένα από τα σπουδαιότερα καθήκοντα του κόμματός μας. Τα γεγονότα που συνδέονται με το τελεσίγραφο του Κώρζον και με την κρίση στη Γερμανία, επιβεβαίωσαν ακόμα μία φορά ότι ο Λένιν είχε δίκιο, όπως πάντα. Ας ορκιστούμε λοιπόν, σύντροφοι, ότι δεν θα λυπηθούμε δυνάμεις για να δυναμώσουμε τον Κόκκινο Στρατό μας, τον Κόκκινο Στόλο μας.
Σαν πελώριος βράχος υψώνεται η χώρα μας περικυκλωμένη από τον ωκεανό των καπιταλιστικών κρατών. Κύματα πάνω σε κύματα κυλούν και χτυπούν επάνω της απειλώντας να την πνίξουν και να την καταποντίσουν. Μα ο βράχος στέκεται ατράνταχτος. Πού βρίσκεται η δύναμή του; Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η χώρα μας στηρίζεται στη συμμαχία των εργατών και των αγροτών, ότι προσωποποιεί τη συμμαχία των ελεύθερων εθνοτήτων, ότι την υπερασπίζει το ισχυρό χέρι του Κόκκινου Στρατού και του Κόκκινου Στόλου. Η δύναμη της χώρας μας, η στερεότητα και η σταθερότητά της συνίστανται στο ότι βρίσκει βαθιά συμπάθεια και ακατάλυτη υποστήριξη στις καρδιές των εργατών και των αγροτών όλου του κόσμου. Οι εργάτες και οι αγρότες όλου του κόσμου θέλουν να διαφυλάξουν τη Δημοκρατία των Σοβιέτ, σαν βέλος, που το ’ριξε με το σίγουρο χέρι του ο σύντροφος Λένιν στο στρατόπεδο των εχθρών, σαν στήριγμα των ελπίδων τους για την απολύτρωση από την καταπίεση και την εκμετάλλευση, σαν ένα σίγουρο φάρο που τους φωτίζει τον δρόμο της απελευθέρωσης. Θέλουν να τη διαφυλάξουν και δεν θα επιτρέψουν να την καταστρέψουν οι τσιφλικάδες και οι κεφαλαιοκράτες. Αυτού βρίσκεται η δύναμή μας. Αυτού βρίσκεται η δύναμη των εργαζομένων όλων των χωρών. Κι αυτού πάλι η αδυναμία της αστικής τάξης όλου του κόσμου.
Ο Λένιν ποτέ δεν έβλεπε τη δημοκρατία των Σοβιέτ σαν αυτοσκοπό. Τη θεωρούσε πάντα σαν απαραίτητο κρίκο για το δυνάμωμα του επαναστατικού κινήματος στις χώρες της Δύσης και της Ανατολής, σαν απαραίτητο κρίκο για να διευκολυνθεί η νίκη των εργαζομένων όλου του κόσμου κατά του κεφαλαίου. Ο Λένιν ήξερε ότι μόνο μία τέτοια αντίληψη είναι σωστή, όχι μόνο από διεθνή άποψη μα και από την άποψη της διαφύλαξης της ίδιας της δημοκρατίας των Σοβιέτ. Ο Λένιν ήξερε ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να φλογιστούν οι καρδιές των εργαζομένων όλου του κόσμου για τις αποφασιστικές μάχες της απελευθέρωσης. Να γιατί αυτός ο μεγαλοφυέστερος από τους μεγαλοφυείς αρχηγούς του προλεταριάτου την επόμενη κιόλας μέρα από την εγκαθίδρυση της διχτατορίας του προλεταριάτου έβαλε τα θεμέλια της Διεθνούς των εργατών. Να γιατί δεν κουραζόταν να πλαταίνει και να στερεώνει την ένωση των εργαζομένων όλου του κόσμου, την Κομμουνιστική Διεθνή.
Είδατε τις μέρες αυτές ότι δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι ήρθαν για προσκύνημα στη σορό του συντρόφου Λένιν. Ύστερα από λίγον καιρό θα δείτε τους αντιπροσώπους εκατομμυρίων εργαζομένων να έρχονται για προσκύνημα στον τάφο του συντρόφου Λένιν. Μπορείτε να μην αμφιβάλλετε ότι πίσω από τους αντιπροσώπους των εκατομμυρίων θα ξεχυθούν κατοπινά οι αντιπρόσωποι δεκάδων και εκατοντάδων εκατομμυρίων από όλες τις άκρες του κόσμου για να πιστοποιήσουν ότι ο Λένιν ήταν ο αρχηγός όχι μόνο του ρωσικού προλεταριάτου, όχι μόνο των εργατών της Ευρώπης, όχι μονάχα της αποικιακής Ανατολής, μα κι όλου του εργαζόμενου κόσμου πάνω στη γήινη σφαίρα.
Αφήνοντάς μας ο σύντροφος Λένιν μας παρήγγειλε να είμαστε πιστοί στις αρχές της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Σου ορκιζόμαστε, σύντροφε Λένιν, ότι δεν θα λυπηθούμε τη ζωή μας για να στερεώνουμε και να πλαταίνουμε την Ένωση των εργαζομένων όλου του κόσμου, την Κομμουνιστική Διεθνή!
