ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΤΗΣ Δ.Ν. ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Επίσης πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή του Θεόφιλου Ματθαιόπουλου, Γραμματέα της ΔΝΛ του Νομού Κομοτηνής και μέλους του Γραφείου Ανατολικής Μακεδονίας—Θράκης της ίδιας οργάνωσης.
Αγαπητή «Αναγέννηση»
Το Γενάρη του 1965 απολύθηκα από στρατιώτης. Αμέσως παρουσιάστηκα στα γραφεία της ΕΔΑ και τέθηκα στη διάθεση του Κόμματος, όπως έκανα και πριν πάω στρατιώτης.
Η απουσία όμως μερικών στελεχών από το Κόμμα με έκανε να σκεφθώ και να ρωτήσω πού οφείλεται αυτό. Την ανησυχία μου αυτή την πρόλαβαν οι παραμείναντες στη Γραμματεία της ΕΔΑ. Μου είπαν ότι πρόκειται για ανθρώπους που κουράστηκαν και που παρασύρθηκαν από μια ομάδα δογματιστών που υπάρχουν μόνο στην Αθήνα και τώρα και στην Κομοτηνή, αυτοί οι άνθρωποι θέλουν το κακό τού Κόμματος κλπ. Μου είπαν επιπλέον να μην επιζητήσω να έρθω σε επαφή με κανένα απ’ αυτούς, γιατί μπορεί να με παρασύρουν, εκμεταλλευόμενοι την αγωνιστικότητά μου, τη νεαρή ηλικία μου κλπ. Όμως εγώ θέλησα ν’ ακούσω και τις απόψεις των άλλων και ρώτησα και έμαθα ορισμένα πράγματα. Με μπερδεμένες απόψεις γύρω απ’ αυτό, κατέβηκα στην Αθήνα, στο 1ο Συνέδριο της Νεολαίας Λαμπράκη σαν Γραμματέας που ήμουνα μέχρι τότε της τοπικής οργάνωσης, αλλά και σαν μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατ. Μακεδονίας-Θράκης.
Το συνέδριο αυτό με έπεισε ότι η νεολαία δεν καθοδηγιέται σωστά και οι «θέσεις» που εκεί εκφράστηκαν από την καθοδήγηση ήταν τελείως αντίθετες απ’ ό,τι εγώ πίστευα. Εκεί μου αποκαλύφθηκε ότι ο ρεβιζιονισμός έχει διαποτίσει ως το μεδούλι την καθοδήγηση και κατά συνέπεια συνειδητοποίησα ότι πρέπει να εγκαταλείψω την οργάνωση αυτή και να συνταχθώ με εκείνους που αγωνίζονται για την εξυγίανση του κινήματος. Δεν νομίζω ότι πρέπει να επεκταθώ σε λεπτομέρειες για τις ασχήμιες που αντίκρυσα σ’ αυτό το συνέδριο και για την απογοήτευση που δοκίμασα. Αυτό συνετέλεσε στο να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και μέσα στο συνέδριο και στην τοπική οργάνωση όταν επέστρεψα. Δεν αναφέρω επίσης πόσες πιεστικές προσπάθειες μου έγιναν για να παραμείνω στην οργάνωση έστω και σαν «διαφωνών». Δεν δίστασε μέλος του Προεδρείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΔΝΛ, που ήλθε εδώ αποκλειστικά για να με μεταπείσει, να μου πει όταν απέτυχε ότι «δεν είσαι άξιος ούτε για μέλος της νεολαίας»!! ενώ γι’ αυτόν κι όχι φυσικά μόνο γι’ αυτόν ήμουνα άξιος μέχρι τότε για Γραμματέας της οργάνωσης του Νομού και μέλος του Γραφείου Περιοχής… Από τη στιγμή εκείνη και πέρα έπαψα να είμαι γι’ αυτούς ο «καλός αγωνιστής», ο «ικανός καθοδηγητής», ο «τίμιος νεολαίας» κλπ. και έγινα κι εγώ «προδότης», «δογματιστής», «κινεζόφιλος», «φιλοπόλεμος», «ψευτοεπαναστάτης», «δειλός» κλπ. Όμως οι εδώ αγωνιστές κατανοούν κάθε μέρα και περισσότερο την αλήθεια και στρέφονται προς την πλευρά των τίμιων εκείνων αγωνιστών που μάχονται εναντίον του οππορτουνισμού και της πολιτικής της συνθηκολόγησης.
Απλός στρατιώτης κι εγώ εντάσσω τον εαυτό μου στις γραμμές όλων εκείνων των αγωνιστών που πολεμούν με αδιαλλαξία το σύγχρονο ρεβιζιονισμό, για την επάνοδο του αριστερού κινήματος της χώρας μας στις γνήσιες πηγές του.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ
