Έχει γίνει πλέον φανερή η άνοδος της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς (Ορμπάν, Λεπέν, Σαλβίνι, Κουρτς, ΑfD, Χρυσή Αυγή, κ.ά.) που απειλεί να αλώσει ακόμα και περιοχές-προπύργια της συντηρητικής Δεξιάς. Εκμεταλλευόμενη στο έπακρο τις αντιδραστικές επιλογές των ευρωπαϊκών αστικών κομμάτων (ευρωτρομονόμοι, μεταναστευτικό, καταστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, οικονομική εποπτεία, επεκτατικοί πόλεμοι, πολιτικές λιτότητας, γερμανικός αυταρχισμός, κ.ά.), η ακροδεξιά άνοδος δεν μπορεί παρά να είναι παράγωγο όλων αυτών των πολιτικών, σε συνδυασμό με την αντικομμουνιστική υστερία και το χτύπημα του εργατολαϊκού κινήματος. Και αυτή η συνεχής άνοδος (ιδίως στο Ευρωκοινοβούλιο) δημιουργεί, σήμερα, ευρύτερες συσπειρώσεις και συμμαχίες στο χώρο των συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών –αλλά πάντα εκφραστών του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου- κομμάτων. Πολλά από τα αστικά, συντηρητικά κόμματα, προκειμένου να μη χάσουν την εκλογική πελατεία τους, στρέφουν το τιμόνι σε πιο συντηρητικές, ακόμα και ακραία εθνικιστικές απόψεις. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη χώρα μας. Η ΝΔ πιεζόμενη από μία σειρά συνεχώς αυξανόμενων ακροδεξιών σχηματισμών, πέρα από τη «Χρυσή Αυγή» (Εθνική Παράταξη, Εθνικό Μέτωπο, Εθνική Λύση, Ελληνικό Μέτωπο, Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα, Κόμμα Ελληνισμού, Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας, Νέα Δεξιά, Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας, κλπ.), υποστηρίζει εθνικιστικές απόψεις, ενόψει μάλιστα και των επικείμενων εκλογών, πέρα από τις ήδη αντιδραστικές της απόψεις για το Εκπαιδευτικό, το Ασφαλιστικό, το Προσφυγικό, κλπ..
★★★
Πάνω σ’ αυτή την εθνικιστική συγκυρία, εστιάζει και ο Τσίπρας όλη τη…γαργαλιστική, προεκλογική του προπαγάνδα, σείοντας τη σημαία του ακραιφνούς αριστερού-δημοκράτη, διαλαλώντας την κάλπικη πραμάτεια του σχηματισμού «προοδευτικού μετώπου», έχοντας το βλέμμα προσηλωμένο στη βασική δεξαμενή της σοσιαλδημοκρατίας, το ΚΙΝΑΛ, αλλά και –γιατί όχι- σε κάποιες «κεντρώες» περιπτώσεις της ΝΔ και άλλων αδέσποτων γραφικών. Η δημοκρατία και ο φασισμός, το άσπρο και το μαύρο, το φως και το σκοτάδι, η πρόοδος και η οπισθοδρόμηση, οι ευρωπαϊκές «αξίες» και ο αντιευρωπαϊσμός, εναλλάσσονται στη φρασεολογία του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να εξοστρακιστούν οι «αντισυστημικές», οπισθοδρομικές πολιτικές της ακροδεξιάς. Αναφερόμενος στην άνοδο δυνάμεων του εθνικισμού και της ακρoδεξιάς στην Ευρώπη, ο Τσίπρας (περασμένη Δευτέρα, Θέατρο Κιβωτός, σε «ανοιχτή συζήτηση με τους νέους») δήλωσε πως «…αυτές οι δυνάμεις έχουν ενδυθεί τον μανδύα του αντισυστημισμού, υλοποιώντας τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην οικονομία, κάτι που όμως είναι μια απάτη». Προφανώς, στην εικόνα που φιλοτεχνεί περιλαμβάνεται και ο ίδιος! Επανάλαβε ότι αυτό που χρειάζεται σήμερα στην Ευρώπη (υπονοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ) είναι μια «…πλατύτατη συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων από την αριστερά της Αριστεράς έως την αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων των Πρασίνων, που αντιλαμβάνονται τον κοινό στόχο, τη μάχη κατά της ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού που τρέφει τον φασισμό».
Μιλώντας από το βήμα της Βουλής για την «εκ βαθέων» αντιλαϊκή αναθεώρηση του Συντάγματος που επιχειρούν τα αστικά κόμματα, αλλά και στην Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «σύγκρουση δύο κόσμων» (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ), για «προοδευτική τομή», για «συνέχιση της ομαλότητας», για «ενίσχυση της διαφάνειας», για «εξορθολογισμό των σχέσεων με την Εκκλησία», για «πορεία εξόδου από την κρίση με την κοινωνία όρθια», για «επιστροφή στην κανονικότητα», για τη «μεταμνημονιακή εποχή», κλπ., κλπ. Παράλληλα δεν έπαψε να επιχαίρει για την «ελάφρυνση των οικονομικά αδυνάτων» και τις «παροχές» στο λαό! Ψευτοπαροχές, βεβαίως, που προέρχονται από την ανελέητη φορολογία, την καταλήστευση μισθών και συντάξεων, κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, ματωμένα «πρωτογενή πλεονάσματα», κλπ, πάντα στη βάση της επιδοματικής πολιτικής (ενοικίου, ανεργίας, πετρελαίου, κ.α.) που δεν συνιστούν καμία πάγια και διαρκή λύση. Καμία μνεία δεν έγινε για τις πετσοκομμένες συντάξεις, την «αύξηση» του κατώτατου μισθού (δηλ. 2 €/ημέρα), τη συνέχιση του οργίου των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας, τη συνεχώς επεκτεινόμενη μαύρη εργασία σε συνθήκες γαλέρας, τους εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστους, τους εξακόσιες τόσες χιλιάδες των νέων που εγκατέλειψαν τη χώρα, την τριτοκοσμική εικόνα των προσφυγικών καταυλισμών, τα υπολειτουργούντα Νοσοκομεία, τις ανατιμήσεις της ΔΕΗ, τη συνεχώς υποβαθμιζόμενη Παιδεία, το αίσχος των δομών περίθαλψης, κλπ. Ακόμα, κι αυτή η κατάργηση του «υποκατώτατου» μισθού αντισταθμίστηκε αμέσως μετά από έντονη διαμαρτυρία του ΣΕΒ («δυσβάσταχτο» κόστος, μείωση ανταγωνιστικότητας, κ.α.) με τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών σε προσλαμβανόμενους νέους έως 25 ετών, που αναλαμβάνει πλέον να επιδοτεί το κράτος. Η επιδότηση αφορά το 50% των εργοδοτικών εισφορών για κύρια σύνταξη, κάθε εργαζομένου που δεν έχει κλείσει τα 25 έτη της ηλικίας του και μέχρι πρότινος αμειβόταν με τον υποκατώτατο μισθό (510,95 €). Μάλιστα, σύμφωνα με την απόφαση που υπέγραψαν στις 14 Μάρτη η υπουργός Εργασίας και ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, η επιδότηση ισχύει αναδρομικά, από την 1η Γενάρη 2019!
★★★
Εξάλλου την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η Διυπουργική Σύνοδος του ΟΟΣΑ για την «περιφερειακή ανάπτυξη», κατά την οποία ο γ.γ. του Οργανισμού, Α.Γκουρία, εκθείασε τις «κυβερνητικές προσπάθειες», αποδίδοντας τη σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα διόγκωση της ανεργίας, στην «τεχνολογική πρόοδο» (sic) και επομένως «χρειαζόμαστε νέα γενιά μεταρρυθμίσεων, νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, καθώς δεν επαρκούν τα παλιά»! Στο ίδιο πνεύμα των … «μεταρρυθμιστικών εργαλείων» αναφέρθηκε και ο Γ.Δραγασάκης, κάνοντας λόγο και για την «ποιότητα της ανάπτυξης». Ψωμί δεν έχουμε να φάμε, ραπανάκια για την όρεξη, ευαγγελίζεται ο υπουργός…
Είναι γνωστό πως η κυβέρνηση έχει αναθέσει στον ΟΟΣΑ την εκπόνηση μελέτης για την «Περιφερειακή Πολιτική για την Ελλάδα μετά το 2020», ενόψει του νέου μακροπρόθεσμου (2021-2017) Προϋπολογισμού της Ε.Ε. Πρόκειται για την εκτίμηση των χρηματοδοτικών αναγκών των κρατών-μελών, προκειμένου να στηριχθούν τα «αναπτυξιακά» προγράμματα των επιμέρους ολιγαρχιών του κεφαλαίου.
★★★
Την ίδια στιγμή στις Βρυξέλλες, προετοιμάζουν για την ερχόμενη Δευτέρα (25/3) την Ομάδα Εργασίας του επόμενου Eurogroup (5/4), με κύριο στόχο την πλήρη άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας (η συμφωνία «προστασίας» έχει οριστεί 12μηνη) και την ενίσχυση του παραπαίοντος τραπεζικού συστήματος. Παρά τις επανειλημμένες αδιέξοδες τηλεδιασκέψεις με την κυβέρνηση, οι δανειστές απαιτούν μεγαλύτερη μείωση των δανειοληπτών που θα ενταχθούν στη συμφωνία με τις τράπεζες. Αυτό προϋποθέτει επιπλέον στοιχεία τα οποία αφορούν: α) την ένταξη δανειοληπτών που έχουν «κοκκινίσει» μέχρι τέλος Σεπτέμβρη 2018, αντί για το τέλος Δεκέμβρη 2018. Όσα δάνεια «κοκκινίσουν» εφεξής, θα βρεθούν εκτός συμφωνίας, στο έλεος των εκβιασμών και των πλειστηριασμών, β) τυχόν καταθέσεις πάνω από ένα ορισμένο ποσοστό του υπολοίπου του στεγαστικού δανείου, πετούν έξω από τη συμφωνία τον δανειολήπτη, ακόμη και αν εκπληρώνει όλα τα άλλα κριτήρια και τις προϋποθέσεις της νέας διάταξης, γ) το συνολικό ύψος της ακίνητης περιουσίας δεν μπορεί να ξεπερνά το 100%, του υπολοίπου του στεγαστικού δανείου, δ) το ύψος της οφειλής να μην ξεπερνά τα 100.000 € (από 130.000 €), ε) το ύψος της αντικειµενικής αξίας της πρώτης κατοικίας που θα προστατεύεται να διαµορφώνεται έως τα 230.000 € για πενταµελή οικογένεια (από 250.000 €), στ) για τα επιχειρηµατικά δάνεια ζητούν το ύψος της αντικειµενικής αξίας να διαµορφωθεί στα 130.000 €, και το ύψος της οφειλής στα 50.000 €. Λόγω των παραπάνω διαφορών («Είναι πολλές οι παράμετροι» δήλωσε ο ευρισκόμενος στην Αθήνα, επικεφαλής της Διαπραγματευτικής Επιτροπής της Κομισιόν, Ντ.Κοστέλο) η κυβέρνηση, κινούμενη προεκλογικά, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε μονομερή νομοθέτηση, αν συνεχιστούν οι πιέσεις των δανειστών για δραστική μείωση των δανειοληπτών που θα επωφεληθούν από το νέο πλαίσιο.
Στο μεταξύ, η επιτροπεία προετοιμάζει το σχέδιο της τρίτης μεταμνημονιακής «αξιολόγησης» που θα περιλαμβάνει τα οριστικά μέτρα για την απαλλαγή των «κόκκινων» δανείων των τραπεζών μέσω των αθρόων πλειστηριασμών, για το αφορολόγητο όριο που θα «διευρύνει» τη φορολογική βάση σε βάρος των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για τη διενέργεια ανεξάρτητης αξιολόγησης της στελέχωσης των υπουργείων, για τη «μεταρρύθμιση» των προνοιακών επιδομάτων, για την αντιμετώπιση των δικαστικών αποφάσεων για τα αναδρομικά με ανάλογα ισοδύναμα μέτρα, για την αναθεώρηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, για τη συνέχιση του ξεπουλήματος δημόσιων Οργανισμών, Ιδρυμάτων, ακινήτων και εταιρειών, για την επίσπευση του κτηματολογίου, κ.α.
★★★
Κι ενώ τα λαϊκά συμφέροντα καταπατούνται με τον πιο βάναυσο τρόπο, το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης έφερε στη Βουλή για ψήφιση ένα νέο Ν/σχ που περιλαμβάνει μία σειρά ευνοϊκών ρυθμίσεων και ευεργετημάτων του λεγόμενου «αναπτυξιακού νόμου», που προτίθενται να βελτιώσουν το «επενδυτικό κλίμα» επιχορηγώντας από το ΠΔΕ επιχειρήσεις που ζημιώθηκαν από πλημμύρες, σεισμούς, θεομηνίες (θυμίζουμε πως οι πλημμυροπαθείς στη Μάντρα, οι πυροπαθείς στο Μάτι, οι κατεστραμμένοι από θεομηνίες αγρότες, ακόμα περιμένουν τις αποζημιώσεις), με: 1) μείωση του συνολικού επιλέξιμου κόστους επένδυσης στα 15 εκατ. € και πάνω, αντί για 20 εκατ. που ισχύει σήμερα, 2) φοροαπαλλαγή στα 7 εκατ. €, από τα 5 εκατ., 3) υλοποίηση του 50% του κόστους του σχεδίου για την παροχή των φοροαπαλλαγών, αντί για το 100% του σχεδίου που ισχύει σήμερα, 4) απαλλαγή της προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης και αξιολόγησης για τις επιχειρήσεις εφοδιαστικών αλυσίδων (logistics), 5) απαλλαγή από καταβολή φόρου εισοδήματος για τις επιχειρήσεις που μετεγκαθίστανται σε εμπορευματικά πάρκα, κ.ά.
Παράλληλα, νομοθετήθηκαν τόσο η μείωση της φορολογίας στα κέρδη για τους κατόχους μετοχών από 15% σε 10%, (με αντίστοιχο ισοδύναμο μέτρο σε βάρος του λαού), όσο και η αύξηση κατά 10% των τιμών στα «φάρμακα αναφοράς», που προφανώς θα παρασύρουν προς τα πάνω τις τιμές συνολικά των φαρμάκων, προσφέροντας νέα κέρδη στους φαρμοκοβιομήχανους και χαρίζοντάς τους επιπλέον 20 εκατ. € από την υπέρβαση της ετήσιας κρατικής φαρμακευτικής δαπάνης.
★★★
Από κοντά και η πρόσφατη «Έκθεση μεταπρογραμματικής αξιολόγησης» του ΔΝΤ που επισημαίνει πως η ελληνική οικονομία θα βρεθεί προ αρνητικών καταστάσεων από το 2021 και μετά και ενδεχομένως θα χρειαστεί νέα χρηματοδοτική στήριξη (Μνημόνιο). Κατά συνέπεια επιβάλλεται να εφαρμοστούν άμεσα: α) το προνομοθετημένο μέτρο του αφορολόγητου ορίου, β) οι «μεταρρυθμίσεις» για την ενίσχυση του «επενδυτικού κλίματος» και γ) μία μεγαλύτερη «ευελιξία» στην αγορά εργασίας (δηλ. την κατάργηση της πρόσφατης «αύξησης» του κατώτατου μισθού, την κατάργηση των όποιων συλλογικών διαπραγματεύσεων, την επέκταση του απλήρωτου ωραρίου εργασίας, κλπ.).
Το Ταμείο θεωρεί το τραπεζικό σύστημα «εξαιρετικά ευάλωτο», προτείνοντας την όσο το δυνατόν απομείωση των «κόκκινων» δανείων (ένταση των πλειστηριασμών), την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την παραχώρηση της κρατικής τραπεζικής συμμετοχής σε ιδιώτες.
Τέλος, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην κυβέρνηση, ισχυριζόμενο: «κόπωση των μεταρρυθμίσεων», «επιδείνωση της εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα», «πτώση της εγχώριας ζήτησης», «μειωμένες επενδύσεις λόγω πολιτικής αβεβαιότητας», αλλά και «επιδείνωση των παγκόσμιων οικονομικών συνθηκών από την ενίσχυση του προστατευτισμού».
★★★
Χωρίς αμφιβολία, τα κόμματα που στηρίζουν το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης έχουν χαράξει το δρόμο τους αγκιστρωμένα στην ΕΕ και το ΔΝΤ, εξανεμίζοντας τις βασικές ανάγκες της λαϊκής επιβίωσης, που εφεξής θα ικανοποιούνται στο πλαίσιο της «ολιγαρκούς αφθονίας», δηλαδή των γεμάτων βιτρινών και των αδειανών πορτοφολιών. Όλα τους έχουν προσυπογράψει τις δανειακές συμφωνίες (Μνημόνια), που αλυσοδένουν το λαό για τις επόμενες δεκαετίες και τα οποία κινούνται στη λογική του «απασχολίσιμου» εργαζόμενου (με ελαστικό ωράριο, με ελάχιστες αποδοχές, με μειωμένη ασφάλιση, με ιδιωτικές συμβάσεις εργασίας, με οριακή σύνταξη, με ανύπαρκτη ζωή), που κινείται σε ένα περιβάλλον εργασιακής ζούγκλας. Για τους λόγους αυτούς, στο επόμενο προεκλογικό διάστημα, που συμπίπτει με την επιτάχυνση των «αναδιαρθρώσεων» και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της περιουσίας του δημοσίου, για το εργατολαϊκό κίνημα προέχει το ξεσκέπασμα της αντιδραστικής προπαγάνδας γύρω από τα «οφέλη» των κυβερνητικών «αναπτυξιακών» προτάσεων και του «τέλους των Μνημονίων» που αποτελούν μοχλούς εξαπάτησης των μαζών. Απέναντι σ’ αυτήν τη χυδαία προπαγάνδα που γίνεται τάχα προς όφελος του λαού και για τη «σωτηρία της χώρας», θα πρέπει να αντιτάξουμε την πιο πλατιά κινητοποίηση των εργατολαϊκών δυνάμεων. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό από το ανίερο παζάρι που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Για το λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα και την πραγματική Αριστερά, μπαίνει άμεσο καθήκον να αναδείξει σε όλο το προοδευτικό φάσμα την ήδη ανάγλυφη σχέση-εξάρτηση της Ελλάδας από τον ιμπεριαλισμό και να μπει μπροστά με στόχο να εμπνεύσει, να οργανώσει, και να κατευθύνει τις λαϊκές δυνάμεις, σε αυτήν τη νέα περίοδο της οξυμμένης ταξικής αντιπαράθεσης.
