Είναι δεδομένη και ολοφάνερη πλέον η γραμμή που έχει χαράξει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Καλύπτεται πίσω από το επιχείρημα της «υπεύθυνης δύναμης» για να κρύψει τη σύμπλευσή του με την κυβερνητική πολιτική πάνω σε όλα τα βασικά πολιτικά ζητήματα, από τη διαχείριση της πανδημίας εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, ως τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές και όλα τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα που ψήφισε η ΝΔ. Ενδεικτικά να υπενθυμίσουμε ότι την ώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ επέβαλε δια νόμου την κατάργηση του οκτάωρου, τη χειραγώγηση και τον κρατικό έλεγχο των σωματείων, την περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, διαμορφώνοντας συνθήκες ενός νέου εργασιακού μεσαίωνα για τα φτωχά εργατολαϊκά στρώματα, ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν επιμέρους τροποποιήσεις και φτιασιδώματα. Αναγνώριζε ευθέως ότι είναι αδύνατο να καταργηθούν τα ψηφισμένα μέτρα και πως η ενδεχόμενη μελλοντική κυβέρνησή του θα κάνει μόνο επιμέρους βελτιωτικές κινήσεις για να αποκαταστήσει αδικίες! Εξ ου και η «συναντίληψη» ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ την οποία αναγνώριζε ο πρόεδρος του ΣΕΒ σε πρόσφατη Γενική του Συνέλευση. Και βέβαια να τονίσουμε ακόμα ότι ο νόμος για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, που ψήφισε προ ημερών η ΝΔ, βρήκε στρωμένο το έδαφος από το ΣΥΡΙΖΑ με το διαβόητο αντιασφαλιστικό νόμο Κατρούγκαλου.
Η κυβερνητική φθορά είναι πλέον φανερή, αφού ακόμα και τα «επεξεργασμένα» ευρήματα των δημοσκοπήσεων δεν μπορούν πλέον να αποκρύψουν τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια που διαρκώς μεγαλώνει. Μπροστά σ’ αυτή την αναπόφευκτη εξέλιξη ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται αντιπολιτευτικά σε χαμηλούς τόνους, πιστός στη γραμμή της «υπεύθυνης δύναμης», προφανώς γιατί δεν θέλει να αποκαλυφθεί πλήρως η «συναντίληψη» αυτή με τη ΝΔ. Επιλέγει να χαϊδέψει τα αφτιά της λεγόμενης μεσαίας τάξης, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που πληρώνουν βαρύ τίμημα από την κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας και τα απανωτά lockdown. Χαρακτηριστικές ήταν οι πρόσφατες δηλώσεις Τσίπρα στη συνάντησή του με παραγωγικούς φορείς της Θεσσαλονίκης. Εκεί υποσχέθηκε μέτρα για τη διαγραφή των τόκων των προσαυξήσεων που δημιουργήθηκαν μέσα στην πανδημία και ρύθμιση της εξόφλησης των χρεών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη μετατροπή της επιστρεπτέας προκαταβολής σε μη επιστρεπτέα και αρκετά άλλα. Βέβαια ούτε λόγος για τους εργαζόμενους που μέσα στην πανδημία ήρθαν αντιμέτωποι με την αναστολή εργασίας, τις μαζικές απολύσεις, τη βίαιη φτωχοποίηση, που είδαν τα εργασιακά τους δικαιώματα (οκτάωρο, συλλογικές συμβάσεις κλπ) να τσακίζονται και την εργοδοσία να αλωνίζει πλέον ανεμπόδιστη. Πυρήνας της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί -όπως διακηρύσσει δημόσια ο Τσίπρας- να είναι η τόνωση «της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας», στην πραγματικότητα είναι η ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, ξένου και ντόπιου, όπως έκανε όταν ήταν κυβέρνηση.
Αλλά και μπροστά στο κύμα της ακρίβειας που έρχεται να σαρώσει τους προϋπολογισμούς των λαϊκών νοικοκυριών καμία ουσιαστική απάντηση δεν μπορεί να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Άσφαιρα αποδεικνύονται τα πυρά του απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία αφήνει τα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά στο έλεος του σαρωτικού κύματος ακρίβειας ακόμα και στα βασικά είδη. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ασκούσε μια πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική, δεν θα συγκάλυπτε τόσο ωμά τους πραγματικούς ενόχους για την ζοφερή κατάσταση που θα αντιμετωπίσουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα το αμέσως επόμενο διάστημα. Να θυμηθούμε τι είπε ο Τσίπρας για το κεφαλαιώδες ζήτημα των αυξήσεων – φωτιά στα τιμολόγια του ρεύματος. Δήλωσε, λοιπόν, χαρακτηριστικά: «Όταν η ΔΕΗ συναγωνίζεται με ιδιώτες για το ποιος θα ανεβάσει περισσότερο τις τιμές (…) δεν λειτουργεί σε όφελος του δημοσίου συμφέροντος, υπέρ του καταναλωτή, τότε υπάρχει πρόβλημα. Τότε τα golden boys που διορίστηκαν και πήραν τριπλάσιους και τετραπλάσιους μισθούς για να εξυγιάνουν την εταιρεία δεν κάνουν την δουλειά τους καλά». Το πρόβλημα λοιπόν κατά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι διπλό. Από τη μια τα περίφημα golden boys που δεν κάνουν καλά τη δουλειά που ανέλαβαν να «εξυγιάνουν» τη ΔΕΗ, δηλαδή να προχωρήσουν στην πλήρη ιδιωτικοποίησή της και στο ξεπούλημα όλου του ενεργειακού πλούτου της χώρας στους ενεργειακούς επιχειρηματικούς κολοσσούς. Από την άλλη μεριά σαν έκπληκτος ο Τσίπρας διαπιστώνει ότι η -ιδιωτικοποιημένη- ΔΕΗ δεν λειτουργεί προς όφελος του καταναλωτή αλλά με γνώμονα το κέρδος. Η αλήθεια όμως είναι ότι το ξεπούλημα της ΔΕΗ μαζί με την περίφημη απελευθέρωση της ενέργειας είναι μια πολιτική που υπηρέτησε και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτή η πολιτική του ξεπουλήματος είναι που οδηγεί κάθε τόσο σε νέα κούρσα ανατιμήσεων στις τιμές του ρεύματος, σε βάρος πάντα των φτωχών νοικοκυριών και των λαϊκών στρωμάτων. Πέρα από ευχολόγια και κάποια ψίχουλα ως φιλοδώρημα, αντίστοιχα με αυτά που υπόσχεται στο λαό τώρα η ΝΔ, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια και απαράλλακτη. Υπηρετεί ακριβώς τα συμφέροντα των μεγάλων ενεργειακών επιχειρήσεων που λυμαίνονται τον ενεργειακό πλούτο της χώρας και θησαυρίζουν από την ανελέητη καταλήστευση των λαϊκών στρωμάτων.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στο σημείο να επιδίδεται σε φτηνή δημαγωγία, σε επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά προβλήματα. Ασκεί -υποτίθεται- αντιπολίτευση στο πρόσωπο του Μητσοτάκη, για να επιταχύνει τη φθορά του. Την ίδια ώρα επαναφέρει την «αντιδεξιά» συνθηματολογία για να εγκλωβίσει ξανά στους κόλπους του δημοκρατικές δυνάμεις και κόσμο της Αριστεράς. Ποντάρει παράλληλα στην τακτική του «ώριμου φρούτου», αναμένοντας πότε η κυβέρνηση της ΝΔ θα φτάσει μπροστά στο αδιέξοδο ώστε να αναλάβει τα ηνία τής διαχείρισης της εξουσίας με τις ευχές της αστικής τάξης.
Και επειδή η «πρώτη φορά Αριστερά» αποδείχθηκε όχι απλώς επώδυνη για το λαό αλλά και αρκετά κακοτράχαλη για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ, κρατά τώρα χαμηλούς τόνους και προσαρμόζει τη ρητορική του πιο κοντά σ’ αυτά που απαιτούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο και οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές. Έτσι ώστε στον κατάλληλο χρόνο να έρθει να διαχειριστεί το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της υποτέλειας και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.
Το μόνο βέβαιο είναι πως καμία καλύτερη μέρα δεν μπορεί να υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό και καμία λύση στα ζωτικά του προβλήματα. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, ο δημοκρατικός και αριστερός κόσμος δεν θα πρέπει να εγκλωβιστεί στα πλαστά και τάχα αντιδεξιά διλήμματα του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στις νέες εκλογικές αυταπάτες που αναμφίβολα θα καλλιεργήσει, αλλά από τώρα να αναπτύξει με κάθε τρόπο μαζικό εξωκοινοβουλευτικό αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κάθε απόχρωσης.
