Σε πέντε ημέρες (12,13,14 και 17,18 Δεκέμβρη) θα ολοκληρωθεί η συζήτηση και η ψήφιση του πολυδιαφημιζόμενου «πρώτου αναπτυξιακού μεταμνημονιακού Προϋπολογισμού», αφού πρώτα έτυχε της επεξεργασίας του στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής. Στο μεταξύ, τις προηγούμενες μέρες, μετά από μία κάλπικη αντιπαράθεση Τσίπρα-Μητσοτάκη στη Βουλή, με ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές περί «νέου» και «παλιού» και πλήρη συγκάλυψη της κοινής τους μνημονιακής αντιλαϊκής πολιτικής, ψηφίστηκαν τόσο η μη περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» στις παλιές συντάξεις, όσο και τα «αντίμετρα».
Ωστόσο, το μόνιμο κραυγαλέο διαχρονικό μήνυμα που εκπέμπει ο νέος Προϋπολογισμός, είναι η λεηλασία των 6,9 δις € από το 68% των ήδη φτωχοποιημένων λαϊκών νοικοκυριών, προκειμένου να ενισχυθούν οι κερδοσκόπες «επενδύσεις» του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Και σαν προπέτασμα καπνού στην κυβερνητική εξαπάτηση, μοιράζεται κ.μ.ο. από ένα πεντακοσάρικο (κατηγοριοποιημένο) σε 1,4 εκατ. Νοικοκυριά.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί από τις σελίδες του Λ.Δ., το κύριο χαρακτηριστικό του νέου Προϋπολογισμού είναι η περικοπή 1,3 δις € του συνόλου των δαπανών, η αύξηση της φορολογίας κατά 1 δις €, η μείωση της συνολικής δαπάνης για τις συντάξεις και το πακέτο των «αντιμέτρων», που, κατά τη συντριπτική του πλειοψηφία, δίνεται στην κατεύθυνση των επιχειρήσεων.
Με λίγα λόγια: Τα πάντα στην υπηρεσία του κεφαλαίου.
Η προβλεπόμενη «ανάπτυξη» 2,5% του ΑΕΠ για το 2019 (από 2% φέτος), επιτείνει τις προσπάθειες του οικονομικού επιτελείου για εξεύρεση «επενδύσεων» στον παρασιτικό τριτογενή τομέα των υπηρεσιών: τράπεζες, κρατικά και εταιρικά ομόλογα, ενέργεια, υποδομές, τουρισμός, αγορά των ακινήτων κλπ., είναι οι προνομιακοί χώροι στους οποίους καλούνται να «επενδύσουν» οι διάφοροι κερδοσκόποι. Στο πλαίσιο αυτό, και συμπληρωματικά του «Αναπτυξιακού» νόμου, κατατέθηκε στη Βουλή το Σχ/Ν «Περί προσέλκυσης Στρατηγικών Επενδύσεων», σύμφωνα με το οποίο παρέχονται νέα προνόμια, διευκολύνσεις, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, κίνητρα, ελαφρύνσεις, σε όσους αποφασίσουν να «επενδύσουν», μπιρ-παρά, στη χώρα μας.
Κι όλ’ αυτά σε μία χρονιά που θα υπάρξουν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και κατά συνέπεια η σοβαρή χαλάρωση της κρατικής απόδοσης θεωρείται δεδομένη. Εξάλλου, υπάρχουν ακόμα σε εκκρεμότητα πολλές «μεταρρυθμίσεις» (περιορισμός των «κόκκινων» δανείων, ιδιωτικοποιήσεις -Εγνατία, περιφερειακά λιμάνια, κ.ά.-, αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου ύψους 2,62 δις, στελέχωση της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), απόσυρση των capital controls, ηλεκτρονικό σύστημα της Δικαιοσύνης, απόσυρση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας από τις τράπεζες, πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, κ.ά.), η ολοκλήρωση των οποίων θα εκτιμηθεί σύμφωνα με την «ενισχυμένη εποπτεία».
Κατά τα τέλη Γενάρη 2019, οι «θεσμοί» επιστρέφουν στην Αθήνα για τη δεύτερη μεταμνημονιακή αξιολόγηση, η οποία θα κρίνει τις παραπάνω «μεταρρυθμίσεις», συμψηφίζοντάς τες με την εκταμίευση των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες του ευρωσυστήματος (ANFA’s – SMP’s). Η απόφαση αυτή θα παρθεί στο Eurogroup της 11ης Μάρτη του 2019.
★★★
Παράλληλα, διοργανώθηκε από την κυβέρνηση, στη Νέα Υόρκη, το 20ό συνέδριο «Invest in Greece» της «Capital Link» που πραγματοποιήθηκε στις 10 και 11 Δεκέμβρη, με την παρουσία ανωτέρων κυβερνητικών στελεχών, εκπροσώπων των απανταχού κερδοσκόπων από την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Η ελληνική κυβερνητική αντιπροσωπεία προέταξε τις δήθεν μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες, οι οποίες προφανώς βασίζονται στην καταπάτηση των εργασιακών σχέσεων, τα ματωμένα «πρωτογενή πλεονάσματα», την παροχή κάθε λογίς οικονομικών και άλλων «κινήτρων», που όμως όλα μαζί φορτώνονται στις πλάτες του λαού.
Ο πρωθυπουργός, Α.Τσίπρας, με γραπτό μήνυμα, προσκάλεσε τους ενδιαφερόμενους να «επενδύσουν» σε «μία εξαγωγική και ελκυστική για επενδύσεις χώρα», όπου οι νέες εταιρείες «συστήνονται σε λιγότερο από μία ώρα» (sic), σύμφωνα με το νέο νόμο. Βεβαίως, αυτό το El Dorado δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα…
Στον ίδιο υπεραισιόδοξο άξονα, κομπάζοντας για την επίτευξη των ματωμένων υπερπλεονασμάτων, κινήθηκαν και ο υπουργός Οικονομικών, Ε.Τσακαλώτος, αλλά και οι υπόλοιποι κυβερνητικοί ομιλητές. Ωστόσο, τα… παρατράγουδα ξεκίνησαν με την ομιλία του επικεφαλής των «θεσμών» εκ μέρους της Κομισιόν, Ντ.Κοστέλο, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι η Ευρωζώνη δεν πρόκειται να προχωρήσει στην «ελάφρυνση» του χρέους αν δεν ολοκληρωθούν όλες ανεξαιρέτως οι μνημονιακές δεσμεύσεις που απορρέουν από το τρίτο Μνημόνιο. Επιπλέον, επέκρινε έντονα την πολιτική των προεκλογικών «παροχών» που πιθανόν να σημάνουν πισωγύρισμα της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα πιο επικριτικός ήταν ο πρώην επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΔΝΤ στην Αθήνα, Μπ.Τράα, βάζοντας οξύτατα το άμεσο ζήτημα των «μεταρρυθμίσεων».
Ουσιαστικά οι δύο εκπρόσωποι των «θεσμών», θίγοντας έμμεσα το θέμα των προεκλογικών «παροχών», ενημέρωσαν τις «αγορές» ότι θα πρέπει να περιμένουν μέχρι την επόμενη «αξιολόγηση» του Απρίλη, όταν θα υπάρχουν πιο συγκεκριμένα στοιχεία του ’18 και των αρχών του ’19 για την ελληνική οικονομία και επομένως και των «επενδύσεων»!
Δύο ημέρες μετά, την περασμένη Πέμπτη, ξεκίνησε στην Ουάσιγκτον ο πρώτος «Στρατηγικός Διάλογος» μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας, με απώτερο στόχο τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στις επεκτατικές βλέψεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του ΝΑΤΟ και την αναζήτηση «επενδυτικών προγραμμάτων» από τον επιφανή «στρατηγικό εταίρο». Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσδοκά όπως-όπως στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης των «αγορών» για να καλύψει τις υποχρεώσεις της του 2019, που φθάνουν τα 11,56 δις €.
Εάν καταφέρει να αντλήσει ένα ποσόν από νέες ομολογιακές εκδόσεις, τότε οι απώλειες στο υπάρχον «μαξιλάρι» των 26,6 δις θα είναι πολύ μικρότερες. Διαφορετικά, οι αρνητικές εξελίξεις των αντινομιών του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που κλυδωνίζεται, θα συμπαρασύρουν και την αδύναμη ελληνική οικονομία. Μία οικονομία που παραπατάει, έχοντας ήδη προ πολλού ξεπουλήσει έναντι των πρόσκαιρων επιδοτήσεων ολόκληρη την αγροτική παραγωγή, την αλιεία και τον ορυκτό πλούτο και έναντι πινακίου φακής το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανικής παραγωγής στα ξένα μονοπώλια. Χωρίς λοιπόν παραγωγική βάση, με μοναδικό στοιχείο της οικονομίας τον παρασιτικό τριτογενή λεγόμενο τομέα των υπηρεσιών, η ανερμάτιστη -«ιμπεριαλιστική» κατά το ΚΚΕ και το ΝΑΡ- Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, με απρόβλεπτες συνέπειες για τα εργατολαϊκά στρώματα, τη φτωχομεσαία αγροτιά, τους επαγγελματοβιοτέχνες, την άνεργη νεολαία, που εγκαταλείπει άρον-άρον το πάτριο έδαφος.
Αν δεν βούλιαξε ακόμα, είναι γιατί αυτό δεν συμφέρει στους Ευρωπαίους και Αμερικανούς πάτρωνές της. Οι ίδιοι χαλκεύουν ακόμα πιο σφιχτά τα δεσμά τής εξάρτησης και, μαζί με την ντόπια ολιγαρχία, δεν διστάζουν καθόλου να μεταφέρουν από κοινού τα ασήκωτα βάρη των δυσθεώρητων χρεών στις πλάτες του ελληνικού λαού, τάζοντας και πάλι «καλύτερες μέρες».
★★★
Ωστόσο, αυτός ο καταιγισμός των αντιλαϊκών μέτρων οξύνει παραπέρα τις ταξικές αντιθέσεις, ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, από τη μία, και την ντόπια ολιγαρχία και τον ξένο ιμπεριαλισμό, από την άλλη. Κι αυτό το γεγονός, παρά τη σημερινή άμπωτη του εργατολαϊκού κινήματος, θα δημιουργήσει αλυσιδωτές εξελίξεις στο έδαφος της ταξικής πάλης, ώστε να καταδείξει στο λαό πως ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας από τη σημερινή αθλιότητα είναι να πάρει τις τύχες στα χέρια του, μέσα από την ανάπτυξη ενός παλλαϊκού πανεργατικού αγώνα. Άλλη λύση για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας δεν υπάρχει.
