Είναι η μοίρα των υποτακτικών. Αυτών που τα έδωσαν όλα, γιατί είναι σίγουρο ότι θα ξαναδώσουν ό,τι τους ζητήσουν. Αυτούς τους οσφυοκάμπτες, που μπορούν με μεγάλη ευκολία -σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία- να αλλάξουν «τροπάριο», που κάθε φορά είναι «his master’ s voice» (η φωνή του αφεντικού τους).
Τη στιγμή που με έναν «καουμπόικο», ιταμό τρόπο ο Τράμπ, ο Έλον Μάσκ και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέιμς Βανς με μια ανατριχιαστική ομιλία στο Μόναχο, μέσα στην έδρα των Ευρωπαίων, απαξιώνουν, προσβάλλουν και παρακάμπτουν τους έτσι κι αλλιώς διχασμένους Ευρωπαίους (που τους διχάζουν κι άλλο) και το ενεργούμενό τους, τον Ζελένσκι, για τον οποίο επιπλέον θέτουν και ζήτημα εκλογικής του νομιμοποίησης,
Τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι, για ένα τόσο ουσιώδες ζήτημα που συμβαίνει στη γειτονιά τους και που «έδωσαν τα ρέστα τους», δεν θα μπορούν να εκφέρουν ούτε καν την άποψή τους,
Τη στιγμή που η αναδιανομή των ζωνών επιρροής θα συνεχιστεί με πολλαπλά μέσα, με τον Τραμπ να θέλει να απομειώσει-αποδυναμώσει (πόσο και πώς;) τους δεσμούς Ρωσίας-Κίνας,
«Στα αζήτητα» και «με την πλάτη στον τοίχο» βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού -πέρα από τις μαζικές, κοινωνικές αντιδράσεις για τη συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών- φαίνεται να είναι «ουρά» των εξελίξεων και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς απουσίαζε και από την ιστορική διάσκεψη του Μονάχου, ενώ δεν προσκλήθηκε ούτε στη Σύνοδο των «σημαντικών» χωρών της ΕΕ που έγινε στο Παρίσι με πρωτοβουλία του Εμμανουέλ Μακρόν.
Κι ας τα είχε δώσει όλα σε γάλλους και αμερικανούς, καμαρώνοντας ότι «βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας», σπεύδοντας να δηλώσει «παρών» σε όλα τα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των σχεδιασμών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, έχοντας δώσει πάνω από 21 δισ. ευρώ τα τελευταία τρία χρόνια για εξοπλιστικά προγράμματα, που καμία σχέση δεν έχουν με την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, αντίθετα τα υπονομεύουν περαιτέρω.
Να στέλνει στην κυβέρνηση Ζελένσκι 40 τεθωρακισμένα οχήματα παίρνοντάς τα από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, δεκάδες κοντέϊνερ με βλήματα (ακόμα και με απαγορευμένο λευκό φώσφορο), σφαίρες, πυραύλους, ρουκέτες, ρυμουλκούμενα οβιδοβόλα και άλλο οπλισμό, κάποιες φορές με ενδιάμεσους τις ΗΠΑ και την Τσεχία.
Να καλεί στην Ελληνική Βουλή το Ζελένσκι, τους φασίστες του τάγματος του Αζόφ.
Να παραγγέλλει φρεγάτες και πυραύλους «Meteor» από τη Γαλλία, να δηλώνει ότι «με τέτοιους συμμάχους η χώρα δεν είχε να φοβηθεί τίποτα» και -για «κερασάκι στην τούρτα»- η γαλλική κυβέρνηση να παζαρεύει την προμήθεια της Τουρκίας με πυραύλους «Meteor», ένα ακόμα εξοπλιστικό σύστημα που υποτίθεται θα έφερνε υπεροπλία στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Να είναι περήφανος για το ρόλο του «λαγού» στις απαιτήσεις Τραμπ και του γ.γ. του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, για αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των μελών στο Νατοϊκό προϋπολογισμό και να ζητάει από την ΕΕ να «σπάσουν» τα σχετικά Σύμφωνα της ΕΕ και «να βρεθεί ο δημοσιονομικός χώρος στους εθνικούς προϋπολογισμούς για την αύξηση των αμυντικών δαπανών», με τους λαούς να πληρώνουν πολύ βαριά το μάρμαρο.
Να φτάνει στο σημείο -για να είναι αρεστός στο σύστημα Τραμπ- να δηλώνει, σύμφωνα με το διάταγμα που υπέγραψε ο Τραμπ, ότι «τα φύλα είναι δύο», ενώ πριν ένα χρόνο κατ’ εντολή της ΕΕ ψήφιζε το γνωστό νομοσχέδιο «για τα ομόφυλα ζευγάρια και την ισότητα στον πολιτικό γάμο».
Να αγκαλιάζει το Νετανιάχου, να στέλνει φρεγάτες στη Νατοϊκή αρμάδα της Ερυθράς Θάλασσας και να καταπίνουν σαν κυβέρνηση τη γλώσσα τους για τα σχέδια για μετατροπή της Γάζας σε «Ριβιέρα» υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ με το ξερίζωμα των Παλαιστινίων.
Να βλέπει την Τουρκία να ενισχύει τις θέσεις της σε περιφερειακό επίπεδο χωρίς να σταματάει να θέτει το στόχο της «Γαλάζιας πατρίδας» και να σέρνεται μαζί της σε έναν διατεταγμένο διάλογο συμβιβασμών και υποχωρήσεων.
Και μετά απ’ όλες αυτές τις υπηρεσίες, οι «σύμμαχοι» να τον «ξεχνάνε».
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν τη βαθιά υποτέλεια της κυβέρνησης και του ντόπιου πολιτικού προσωπικού που, μέσα από μια «Στρατηγική Συμφωνία» με ΗΠΑ-Γαλλία, έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε μια χώρα «τζουτζέ», σε «δεδομένο και προβλέψιμο σύμμαχο», που είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να διανοηθεί και να πράττει μια κρατική οντότητα, που «αντί πινακίου φακής» για την ντόπια ολιγαρχία του πλούτου τα «δίνει όλα» για την εξυπηρέτηση των ξένων αφεντικών της. Και μετά απ’ όλα αυτά, κάποιοι να βλέπουν ως κύρια τα συμφέροντα των «επιχειρηματικών ομίλων»…
Και μετά από αυτήν την απαξίωση και τον πολιτικό εξευτελισμό, ποια ήταν η απάντηση της κυβέρνησης; «Οδηγός η μέχρι τώρα στάση της κυβέρνησης και στην αποστολή αμυντικού εξοπλισμού, που έχει ένα μέτρο και μια συγκεκριμένη λογική», λέει ο θλιβερός κυβερνητικός εκπρόσωπος Μαρινάκης, προκαλώντας… ανατριχίλα. Όλα ανοιχτά ακόμα και για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία! Που όταν ρωτήθηκε για τη μη πρόσκληση Μητσοτάκη από το Μακρόν στο Παρίσι, το έστριψε «δια του αρραβώνος», επικαλούμενος τον «προγραμματισμό» του πρωθυπουργού(!!!) και λέγοντας ότι ήταν «μία άτυπη σύνοδος, στην οποία συμμετέχουν οι μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης». Που όταν ρωτήθηκε για την παράκαμψη της ΕΕ και της Ελλάδας από τις ΗΠΑ, δήλωσε ότι «παρακολουθούμε» τις «συνεννοήσεις» Ρωσίας – ΗΠΑ για το Ουκρανικό «και περιμένουμε την αντίδραση της Ευρώπης σε ανώτατο επίπεδο».
Βέβαια, διχασμένοι και αμήχανοι είναι στο Ουκρανικό και οι Ευρωπαίοι, που δεν κατάφεραν να εκδώσουν κοινό ανακοινωθέν και που εκλιπαρούν για εγγυήσεις ασφαλείας από τις ΗΠΑ. Ορισμένοι μάλιστα ηγέτες χωρών της γηραιάς ηπείρου φαίνεται να υιοθετούν τη γραμμή του προέδρου των ΗΠΑ, πως η Ευρώπη πρέπει να κάνει περισσότερα για τη δική της ασφάλεια. Καλούμενοι να απαντήσουν σε ένα απαξιωτικό ερωτηματολόγιο της Ουάσιγκτον προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, σχετικά με εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία, η Βρετανία δηλώνει πρόθυμη για αποστολή στρατευμάτων, η Σουηδία δεν το αποκλείει, η Πολωνία το απορρίπτει, ενώ Γερμανία και Ισπανία θεωρούν πρόωρη μια τέτοια συζήτηση. Δύσκολοι καιροί για ευρωατλαντικά παραμύθια.
Όμως η κατάντια της χώρας μας δεν έχει προηγούμενο, με μια απολύτως υποτακτική κυβέρνηση και με έναν αδύναμο και απομονωμένο πρωθυπουργό, που φαίνεται να μην έχει καμία ουσιαστικά επαφή με το σύστημα Τραμπ. Είναι μάλιστα τόσος ο φόβος και η ανησυχία τους, που πληρώνουν εταιρεία με 600.000 δολάρια ετησίως για πολιτική επιρροή στο σύστημα Τραμπ, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να δηλώνει με θράσος «Είναι κάτι που δεν είναι κρυφό. Είναι κάτι που έχει δοθεί από το υπουργείο Εξωτερικών και επενδύει σε μία επαγγελματική στρατηγική η χώρα, και σε επίπεδο διπλωματίας και σε επίπεδο διμερών σχέσεων».
Οι εξελίξεις είναι πυκνές και γοργές. Η επαπειλούμενη ιμπεριαλιστική «ειρήνη δια της ισχύος», που συμπεριλαμβάνει προσαρτήσεις, διαμελισμούς, ακόμα και εξαφάνιση χωρών, αυξάνουν τους κινδύνους για τους λαούς και τη χώρα μας. Η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης κάνει ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα για το λαό μας. Η πάλη των λαών για ειρήνη ενάντια στην πολεμική οικονομία ΗΠΑ-ΕΕ, ο αντιπολεμικός-αντιιμπεριαλιστικός αγώνας και η αλληλεγγύη των λαών είναι η μοναδική απάντηση στη μαυρίλα με την οποία απειλείται η ανθρωπότητα.
