Ενώ οι κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας διακηρύσσουν την ικανοποίησή τους από τα «συμπεράσματα» των Βρυξελλών για τις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), ο Ερντογάν αδιαφορώντας για κυρώσεις, κλιμακώνει την τακτική της στρατιωτικής έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Εξαγγέλλει απτόητος ότι διαπραγματεύεται και τρίτο γεωτρύπανο από τη «διεθνή αγορά προς ενοικίαση».
Και πώς να ανακοπεί η επεκτατική βουλιμία της Άγκυρας, όταν η άρχουσα τάξη της Τουρκίας εφαρμόζει ανενόχλητη διαχρονικά την τακτική της αδιάλλακτης επιβολής των στρατηγικών της επιλογών με την απειλή, ακόμα και με τη χρήση, στρατιωτικής επέμβασης; Αυτό προκύπτει όχι μόνο από το «μακρινό» παρελθόν της εισβολής στην Κύπρο, καθώς εξακολουθεί να κατέχει το 37% του νησιού, αλλά και πιο πρόσφατα στο Ιράκ και στη Συρία, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η Άγκυρα δεν περιορίζεται στην πολεμική ρητορική, αλλά υλοποιεί τις απειλές της στην κατάλληλη συγκυρία.
Ο Τούρκος πρόεδρος ξετυλίγοντας σταδιακά τις διακηρύξεις για αναθεώρηση της Λοζάνης υποστηρίζει αλαζονικά ότι «όπου υψώνεται η τουρκική σημαία δεν κατεβαίνει ποτέ», φανερώνοντας έτσι και τα όρια των εκκολαπτόμενων διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Διαπραγματεύσεων που απαιτούν οι δήθεν φίλοι και «εταίροι» της Κύπρου και της Ελλάδας. Τέτοιοι «σύμμαχοι», που αποφεύγουν να μιλήσουν ακόμα και για την κυπριακή ΑΟΖ αναφερόμενοι αόριστα σε διεθνή ύδατα, προκειμένου να «αγκυρωθεί» η Τουρκία στο Δυτικό στρατόπεδο, προσφέρουν τα κυριαρχικά δικαιώματα των πρόθυμων υποτελών τους (Ελλάδας και Κύπρου) σαν αντάλλαγμα για την απόσπαση της Άγκυρας από την «κακόβουλη επιρροή» της Ρωσίας και τις «κινεζικές επενδύσεις» ύποπτης σκοπιμότητας, σύμφωνα με τις πρόσφατες διαπιστώσεις του Πομπέο, από την Αθήνα.
Στα πλαίσια αυτά συντηρούνται από ισχυρούς «μεσολαβητές» οι διαπραγματεύσεις με εκκλήσεις για νέο συμβιβασμό «αμοιβαίου οφέλους», μέσα από μια ισοπεδωτική συσχέτιση του Αττίλα με την Κυπριακή Δημοκρατία, δηλαδή θύτη και θύματος. Πιέζουν για συμβιβασμό στη βάση δυο «συνιστώντων κρατών», που νομιμοποιεί και τυπικά τα κατεχόμενα εγγράφοντας υποθήκες για τον τουρκικό έλεγχο σ’ ολόκληρο το νησί.
Χαρακτηριστική και η τελευταία απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου είχε προσφύγει η Λευκωσία σχετικά με τις εκβιαστικές τουρκικές απειλές για εποικισμό της Αμμοχώστου. Το ΣΑ, κρατώντας ίσες αποστάσεις και ενθαρρύνοντας τους ισχυρισμούς της Άγκυρας ότι οι προκλήσεις της αποτελούν αντίδραση στις «μονομερείς ενέργειες» των ελληνοκυπρίων, κάλεσε «τις πλευρές και όλους τους εμπλεκόμενους συμμετέχοντες να απέχουν από κάθε ενέργεια και ρητορική που θα μπορούσε να βλάψει τις πιθανότητες επιτυχίας για μια διευθέτηση». Τέλος επαναλαμβάνει την έκκλησή του «τα μέρη να εμπλακούν εποικοδομητικά και με μια αίσθηση επείγουσας ανάγκης», επιθυμώντας να ανοίξει ο δρόμος για την απρόσκοπτη συνεκμετάλλευση των κυπριακών κοιτασμάτων, με ή χωρίς επίλυση του Κυπριακού.
Να σημειωθεί ότι μετά τις συναντήσεις Γκουτέρες στη Νέα Υόρκη με Αναστασιάδη και Ακιντζί, είχε δρομολογηθεί η συνάντηση των τριών στα μέσα Νοέμβρη, για την διερεύνηση της δυνατότητας επανεκκίνησης των συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν στην Ελβετία, ενώ εξετάζεται και το ενδεχόμενο σύγκλισης μιας πενταμερούς, με τη συμμετοχή και των «εγγυητριών δυνάμεων», Ελλάδας – Τουρκίας – Βρετανίας. Φυσικά καμιά κουβέντα για την απαλλαγή από τις εγγυήσεις και την απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων από το νησί.
★★★
Στο μεταξύ κοινή ναυτική άσκηση πραγματοποίησαν Γαλλία και Κύπρος, ενώ και η Ιταλία βρίσκεται «σε απόλυτο συντονισμό» για την προάσπιση των γαλλοϊταλικών επενδυτικών σχεδίων στην κυπριακή ΑΟΖ και την προσέγγισή τους στη διακεκαυμένη ζώνη της Μ. Ανατολής. Ωστόσο οι προσπάθειες Αθήνας και Λευκωσίας να προβάλουν τη γαλλοϊταλική ανάμειξη σαν προστατευτική ασπίδα της Κύπρου, κατέρρευσε από τις δηλώσεις του επικεφαλής ιταλικού πετρελαϊκού ομίλου, ΕΝΙ, ο οποίος δήλωσε ότι «αν κάποιος εμφανίζεται με πολεμικά πλοία, δεν κάνω γεωτρήσεις» και συμπλήρωσε υποκριτικά, καθώς η Ιταλία βρίσκεται στην κορυφή των χωρών που εξάγουν στρατιωτικό υλικό στην Τουρκία: «Σίγουρα δεν θέλω να ξεσπάσουν πόλεμοι για να κάνω γεωτρήσεις». Τοποθέτηση που θορύβησε τη Λευκωσία, που βλέπει να κλονίζονται οι ξενοστήριχτες ελπίδες για την ασφάλειά της. Αντίθετα φούσκωσε τα πανιά του «ΥΠΕΞ» των κατεχομένων, ο οποίος υπερθεμάτισε τη στάση της ΕΝΙ, αναφέροντας πως «η εταιρεία συνειδητοποίησε ότι η Τουρκία μιλάει σοβαρά για το ζήτημα και ότι κι εμείς ως τουρκοκυπριακή πλευρά είμαστε έτοιμοι για ένα συμβιβασμό αν αυτές οι έρευνες διεξαχθούν πριν από μια λύση (του Κυπριακού ). Ελπίζω όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών εταιρειών, να αρχίσουν να δίνουν στην ελληνοκυπριακή ηγεσία τα σωστά μηνύματα για το φυσικό αέριο. Μια αποφασιστική στάση με αποτρεπτικότητα στην εξωτερική πολιτική μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη αποτελεσμάτων…».
★★★
Πολιτική έκρηξη προκάλεσαν οι δηλώσεις του κατοχικού ηγέτη Ακιντζί για την τουρκική επιχείρηση στη βόρεια Συρία, για την οποία είπε ότι «παρόλο που την αποκαλούμε “Πηγή Ειρήνης”, δεν είναι νερό που χύνεται, αλλά αίμα. Γι’ αυτό και η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να ξεκινήσει ο διάλογος και η διπλωματία όσο το δυνατόν συντομότερα». Αναφερόμενος και στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο, είπε ότι «όταν ήμουν 27 χρονών το 1974, υπηρέτησα όπως κάθε νεαρός Τούρκος στη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας, η οποία προκλήθηκε από τη φασιστική ελληνική χούντα. Φίλοι μου πέθαναν στο πλευρό μου στις μάχες της Λευκωσίας. Όπως οι περισσότεροι από εμάς, είδα τι σημαίνει πόλεμος. Αν και την επέμβαση της Τουρκίας τότε την αποκαλούσαμε “Ειρηνευτική Επιχείρηση”, ήταν ένας πόλεμος στον οποίο χύθηκε αίμα…».
Οι δηλώσεις Ακιντζί αναδείχνουν τις αντιθέσεις που διχάζουν την πολιτική σκηνή της Τουρκίας, στην ίδια κατεύθυνση με τα συμπεράσματα της Διεθνούς Διάσκεψης για τη Συρία, που οργάνωσε το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη στην Κωνσταντινούπολη το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, CHP. Εκεί προκρίθηκε η άμεση επαναπροσέγγιση με Δαμασκό. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο ηγέτης του κόμματος, Κιλιντσάρογλου «ο δρόμος μεταξύ της Άγκυρας και της Δαμασκού είναι ο κοντινότερος δρόμος που οδηγεί στην ειρήνη».
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ακιντζί έκρινε σκόπιμο να σημειώσει και ότι «πρέπει να δημιουργήσουμε μια κατάσταση όπου η Συρία να μπορεί να φροντίσει τα δικά της σύνορα και η Τουρκία να μπορεί να νιώσει ασφαλής. Γι’ αυτό πιστεύω ότι θα ήταν μεγάλο όφελος να δούμε εκ νέου τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. Πέρα από αυτό, είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου να δω τις σχέσεις της Τουρκίας με άλλες χώρες της περιοχής (συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου) να βελτιώνονται. Σε συνεργασία με την ΕΕ, μια Τουρκία που θα είναι καλύτερη για όλους».
Η τουρκική κυβέρνηση του ΑΚΡ αντέδρασε έντονα και ακαριαία, δείχνοντας ποιος πραγματικά έχει την εξουσία στα κατεχόμενα. Ο Ερντογάν δηλώνει ανοιχτά ότι (ο Ακιντζί ) «έχει τελείως ξεπεράσει τα όρια… Ο θώκος που κάθεται δεν είναι κάτι που ο ίδιος απέκτησε, κερδήθηκε χάρη στην παρέμβαση της Τουρκικής Δημοκρατίας», αλλά και ότι «Οι ομοεθνείς μας θα του δώσουν την απάντηση που χρειάζεται» και ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, Οκτάι, είπε ότι ο Ακιντζί «στερείται ιστορικής συνείδησης και γνώσης».
Έτσι σύμφωνα με τις υποδείξεις της Άγκυρας ο «πρωθυπουργός» Τατάρ, σε δηλώσεις του σε τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο, ανέφερε ότι οι απόψεις που εξέφρασε ο Ακιντζί δεν είναι οι απόψεις των Τουρκοκυπρίων ενώ τέθηκε θέμα το «κυβερνών» κόμμα να ζητήσει την πρόωρη παραίτηση του Ακιντζί, η θητεία του οποίου λήγει την προσεχή Άνοιξη.
