Είναι γνωστό πως η αφειδώλευτη στήριξη που απολαμβάνει ο Ν. Ανδρουλάκης (και η συνακόλουθη εκτόξευση των ποσοστών του ΚΙΝΑΛ στις σχετικές -κατά παραγγελίαν- δημοσκοπήσεις) πιστοποιεί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έχουν οι κυρίαρχες οικονομικοπολιτικές κλίκες για μια ελεγχόμενη «επαναφορά» του μεταμφιεσμένου ΠΑΣΟΚ στο επίκεντρο του ρευστού πολιτικού σκηνικού.
Η υφέρπουσα σεναριολογία περί πρόωρων εκλογών ανατροφοδοτήθηκε από την «αιφνιδιαστική» κατάθεση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της «πρότασης μομφής» προς την κυβέρνηση της ΝΔ. Με την εν λόγω κίνηση ο Τσίπρας αφενός επιδιώκει τη φυγή προς τα εμπρός, προσδοκώντας να κερδίσει κεντροαριστερό ακροατήριο και να υπερκεράσει τις αντιπαραθέσεις και τις δηλητηριώδεις αιχμές μεταξύ των ηγετικών του στελεχών με αφορμή τις προωθούμενες «οργανωτικές αλλαγές» εκ μέρους των «προεδρικών». Αφετέρου, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί έτσι να εμφανιστεί ως το απόλυτο αφεντικό-ρυθμιστής των εξελίξεων στον χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς.
Από την πλευρά του ο Ανδρουλάκης, στο όνομα της «πολιτικής αυτονομίας του ΚΙΝΑΛ, που δεν ετεροπροσδιορίζεται», επέλεξε τη λογική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Τόνισε συγκεκριμένα «αξιολογούμε αρνητικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη γιʼ αυτό θα ψηφίσουμε την πρόταση αυτή …αυτό δε σημαίνει πως μπαίνουμε στα μικροκομματικά παιχνίδια του κ Τσίπρα». Πουλώντας αέρα «εθνικά υπεύθυνης» δύναμης, ο Ανδρουλάκης διακήρυξε με νόημα «βάζω πάνω από όλα το δημόσιο συμφέρον, θα ήταν ανήθικο να ζητάω τώρα εκλογές». Η εν λόγω αμφίσημη θέση του Ανδρουλάκη επενδύθηκε και με τους γνωστούς αφορισμούς προς τα δύο μεγάλα κόμματα που «εκλαμβάνουν την πολιτική ως άγονη αντιπαράθεση και ακραία πόλωση». Δημαγωγώντας «εποικοδομητικά», ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ έσπευσε να καταθέσει -στα πλαίσια ενός υποτιθέμενου «συνεπούς προοδευτικού λόγου»- τις δικές του «ρεαλιστικές προτάσεις» για την ενίσχυση της πολιτικής προστασίας και την «ασφάλεια του πολίτη», δίνοντας για άλλη μια φορά τα διαπιστευτήριά του στα ξένα και ντόπια αφεντικά.
Η προκλητική εύνοια που του επιφυλάσσουν τα εγχώρια οικονομικοπολιτικά κέντρα εξουσίας και η «ευνοϊκή συγκυρία» που διαμορφώνεται με τη νίκη των αδελφών κομμάτων σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, αποτελούν για τον Ανδρουλάκη «οδηγό για ολική επαναφορά της δημοκρατικής παράταξης». Στα πλαίσια αυτά, ο Ανδρουλάκης ασκείται όπου βρεθεί κι όπου σταθεί σε μεγαλοστομίες του τύπου «η Δημοκρατική Παράταξη γίνεται ξανά, μέρα με τη μέρα πρωταγωνιστής… ο άξονας του πολιτικού συστήματος που διαμορφώθηκε το 2012 αρχίζει να μετατοπίζεται προς όφελος του ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής παράταξης».
Κατά τα λοιπά ο νέος αρχηγός του ΚΙΝΑΛ πασχίζει με κάθε τρόπο να κρατήσει τις εξαιρετικά εύθραυστες εσωκομματικές ισορροπίες, διατηρώντας στα πόστα τους στο κοινοβούλιο τους τρεις συνυποψηφίους του (Γ. Παπανδρέου, Α. Λοβέρδο και Χ. Καστανίδη) και ενεργοποιώντας πρόσωπα-κλειδιά από το περιβάλλον της πρώην προέδρου Γεννηματά, στην πολιτική παρακαταθήκη της οποίας άπαντες ομνύουν. Έτσι, νέος εκπρόσωπος τύπου τοποθετήθηκε ο Δ. Μάντζος.
