Προφανώς οι χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι φοιτητές και γενικά δημοκρατικός κόσμος, που συμμετείχαν σε μία από τις πιο μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων ετών, ανάγκασαν τελικά τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ να κάνει λόγο για αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις… Μάλλον ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ δεν περίμενε ότι θα κινητοποιηθούν χιλιάδες εργαζόμενοι. Προσδοκούσε ίσως σε μία πιο άμαζη κινητοποίηση· αυτό τουλάχιστον επιβεβαιώνεται από την ομιλία του στη βουλή.
Nαι μεν αλλά… πιστεύω ότι… θα ήταν καλύτερα αν… ίσως θα έπρεπε να… Κάπως έτσι κύλησε η τοποθέτηση του Γ. Παναγόπουλου, στη συνεδρίαση της βουλής στις 2 Ιουλίου για το χουντικής έμπνευσης αντιδραστικό νομοσχέδιο που έρχεται να περιορίσει και να καταστείλει το δικαίωμα στη διαδήλωση. Αυτό το νομοσχέδιο το οποίο έβγαλε μετά από πολύ καιρό χιλιάδες εργαζόμενους και δημοκρατικό κόσμο στο δρόμο, αυτό το νομοσχέδιο που κρίθηκε αντισυνταγματικό από το δικηγορικό σύλλογο Αθηνών, ο Γ. Παναγόπουλος εκπρόσωπος της γενικής συνομοσπονδίας εργατών Ελλάδας δεν το καταδίκασε, δεν το έκρινε αντιδημοκρατικό, δεν ζήτησε άμεσα την απόσυρσή του!!
Ο υποτιθέμενος εκπρόσωπος των εργαζομένων που κάθεται σε αυτή τη καρέκλα προκειμένου να υπηρετεί τα συμφέροντά τους, ξεκίνησε την ομιλία τους λέγοντας ότι «από την ψήφιση του συντάγματος δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση από τον κοινό νομοθέτη για τους περιορισμούς που μπορούν να ισχύουν στις δημόσιες συναθροίσεις, παρ’ ότι έχουν περάσει πολλές δεκαετίες, με αποτέλεσμα να υπάρχει μία κατάσταση η οποία έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις γιατί εργαλειοποιείται» και παρακάτω «πολλές φορές με απλοϊκές απαντήσεις του τύπου Ναι, Ναι ή Όχι, όχι σε ένα νομοσχέδιο κρύβεται η πραγματική ουσία των πραγμάτων…». Με άλλα λόγια ο κύριος Παναγόπουλος διαπιστώνει ότι υπάρχει πρόβλημα στο τρόπο που διαδήλωναν οι πολίτες μέχρι σήμερα και κρίνει ότι πρέπει να υπάρχει παρέμβαση, διαφωνεί με αυτούς που λένε όχι στο νομοσχέδιο και καταλήγει να ψελλίζει κάποιες ενστάσεις περί ουσιαστικότερου διαλόγου ώστε να υπάρξει μία μεγάλη κοινωνική συμφωνία.
Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτές τις κατάπτυστες δηλώσεις, έσπευσε να επισημάνει (μη τυχόν και τον παρεξηγήσει κανένας Χρυσοχοΐδης) ότι «μαζί με τη σημερινή κυβέρνηση και τα όργανα της αστυνομίας, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, μπόρεσαν και ξεπέρασαν το να διαλύουν κομματικοί στρατοί συνέδρια συνδικάτων»! Η κυβέρνηση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας που καθημερινά καταπατά ατομικά και συλλογικά δικαιώματα και ελευθερίες, που κατάργησε το πανεπιστημιακό άσυλο, που στέλνει ΜΑΤ στα νησιά για να δείρουν κόσμο, που γδύνει 19χρονα στα πλαίσια σωματικών ελέγχων, που τα μέλη της διαδηλώνουν μαζί με τους Κασιδιάρηδες σε ρατσιστικές διαδηλώσεις μίσους, που επί θητείας της η αστυνομική βία και η καταστολή έχουν γιγαντωθεί, είναι σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ αυτή που μαζί με την αστυνομία και τα ΜΑΤ μπορούν να διασφαλίσουν την ομαλότητα των συνδικαλιστικών διαδικασιών.
Λίγες μέρες πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου, η επίσημη ανακοίνωση της ΓΣΕΕ όχι απλά δεν καλεί τον κόσμο σε διαδηλώσεις για την ανατροπή του, αλλά σε αντίστοιχο ύφος και περιεχόμενο με την ομιλία του προέδρου γράφει τα εξής: «Αφοριστικές απαντήσεις του τύπου ΝΑΙ-ΟΧΙ, δεν χωρούν στην αναζήτηση δημοκρατικών λύσεων…». Εδώ οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις δεν βλέπουν σε αυτό το νομοσχέδιο την προσπάθεια της κυβέρνησης να καταστείλει και να περιορίσει το λαϊκό και συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά αντιθέτως την αναζήτηση δημοκρατικών λύσεων…
Στη συνέχεια απολογούνται στους εμπνευστές των αντιδραστικών διατάξεων που περιέχει το νομοσχέδιο λέγοντας ότι «Τα ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ με τη δραστηριότητά τους, τις συγκεντρώσεις και πορείες ουδέποτε διανοήθηκαν -ούτε διανοούνται- να ταλαιπωρήσουν τους πολίτες ή να διαταράξουν την κοινωνική ζωή. Ουδέποτε ευλόγησαν δραστηριότητες μικρών ομάδων συνδικαλιστών να “κλείνουν” τους πολίτες και την κοινωνική δραστηριότητα» Αναγνωρίζουν με άλλα λόγια ότι το ζήτημα είναι η ταλαιπωρία των πολιτών και όχι ο περιορισμός των διαδηλώσεων. Μάλιστα χωρίς να χαρακτηρίζουν τι ακριβώς εννοούν «μικρή ομάδα συνδικαλιστών», δηλώνουν ανοιχτά ότι τάσσονται εναντίον των κινητοποιήσεών τους.
Η ανακοίνωση αυτή όσον αφορά το ύφος, το περιεχόμενο και τα επιχειρήματα δεν αποτελεί ανακοίνωση εκπροσώπων εργαζομένων, ούτε απευθύνεται στους εργαζόμενους και τα σωματεία. Στην πραγματικότητα είναι μία ανακοίνωση που συνομιλεί με την κυβέρνηση και όσους στηρίζουν αυτό το νομοσχέδιο δηλαδή την εργοδοσία. Απολογείται σε αυτούς και τους δίνει διαπιστευτήρια ότι δεν θα ταχτεί εναντίον τους…
Όχι τέτοιοι εκπρόσωποι δεν έχουν καμία θέση μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα! Ένα νομοσχέδιο που επιβάλλει στους μαζικούς φορείς, τα σωματεία, τις πολιτικές οργανώσεις και τις συλλογικότητες να ζητάνε άδεια από το κράτος και την κυβέρνηση προκειμένου να διαδηλώσουν ενάντια σε κυβερνητικά μέτρα, νόμους, πολιτικές αποφάσεις και εφαρμοζόμενες πολιτικές δεν σηκώνει κανένα διάλογο και κανένα ναι μεν αλλά…
Τέτοιοι εκπρόσωποι προδίδουν και ξεπουλάνε τα συμφέροντα των εργαζομένων και ντροπιάζουν την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος!
Το δικαίωμα στη διαδήλωση και την απεργία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν νομοθέτη, από κανένα όργανο καταστολής, από καμία κυβέρνηση και από κανένα δικαστήριο. Τα ιερά αυτά δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού αποτελούν τα όπλα του απέναντι στην εντεινόμενη καταπίεση και εκμετάλλευση από την εκάστοτε ελίτ που πλουτίζει στις πλάτες του, από κάθε εξουσία και κάθε εργοδότη. Τα αυτά δικαιώματα είναι ιερά γιατί δεν κατακτήθηκαν σε καμία αίθουσα διαλόγων, κοινωνικών συμφωνιών και συναινέσεων αλλά με το αίμα και τους αγώνες εκατομμυρίων εργαζομένων, εκατοντάδων λαών σε ολόκληρη τη γη.
Κανένας Παναγόπουλος στο όνομα της εκπροσώπησης των εργαζομένων, που βασίζεται πάνω σε ρουσφέτια, συνδιαλλαγή και διάλυση κάθε δημοκρατικής συλλογικής διαδικασίας, δεν έχει το δικαίωμα να τα παζαρεύει με τέτοιο ξεδιάντροπο τρόπο.
Τέτοιοι εκπρόσωποι και τέτοιες συνδικαλιστικές ηγεσίες πρέπει να ανατραπούν και να απομονωθούν με τον αγώνα των ίδιων των εργαζομένων μέσα στα σωματεία.
Τέτοιοι εκπρόσωποι και τέτοιες συνδικαλιστικές γραμμές πρέπει να καταδικαστούν από το σύνολο των εργαζομένων, όχι απλά γιατί δεν επιτελούν το έργο τους, δηλαδή δεν συσπειρώνουν τους εργαζόμενους σε αγωνιστική κατεύθυνση με κοινό αίτημα την ανατροπή αυτού του αντιδραστικού νόμου αλλά γιατί επιπλέον σαλιαρίζουν και τελικά αναπαράγουν το κυρίαρχο ιδεολόγημα των κυβερνητικών εκπροσώπων, που θέλει τον εργαζόμενο λαό σκυφτό και ήσυχο μπροστά στα νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα και τις απαιτήσεις των εργοδοτών.
Τα μνημόνια που ετοιμάζονται να συντάξουν θα βάλουν νέες ακόμα πιο σφικτές θηλιές στο λαιμό του λαού και των εργαζομένων. Η πολιτική τους εγκυμονεί μαζικές αντιδράσεις. Γι’ αυτό τρέχουν να νομοθετήσουν την περιστολή όσο περισσότερων λαϊκών δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, γι’ αυτό χρειάζονται τη συναίνεση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ.
Ο μαζικός λαϊκός παράγοντας και το μαζικό οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα είναι σε θέση να ανατρέψει τα σχέδιά τους. Αυτό επιβεβαιώνει και ο διακαής τους πόθος να ξεμπερδεύουν με όλα αυτά.
Ο νόμος αυτός πρέπει να μείνει στα χαρτιά και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που τον υπηρέτησαν άμεσα ή έμμεσα, πρέπει να ανατραπούν και να καταδικαστούν από τους εργαζόμενους όλων των κλάδων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
