Σε σοβαρή κρίση έχει περιέλθει το ΜέΡΑ25 μετά και από τα αποτελέσματα των εκλογών της 25ης Ιουνίου, ενισχύοντας διαλυτικές τάσεις στο άλλοτε «ελπιδοφόρο» εγχείρημα Βαρουφάκη. Οι τάσεις αυτές εκδηλώθηκαν με την παραίτηση της πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα του ΣΥΡΙΖΑ Σοφίας Σακοράφα, η οποία (με ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) παραιτήθηκε από μέλος του ΜέΡΑ25 μετά τις κατηγορίες για σχέσεις της με «ολιγάρχες».
Ακολούθησε η παραίτηση του μέλους της ΚΕ Κώστα Μπιτσάνη, συζύγου της Σοφίας Σακοράφα, ενώ σοβαρά ερωτηματικά έχει προκαλέσει το ότι η Μαρία Απατζίδη, μέλος της ΚΕ του ΜέΡΑ25 και εκλεγμένη βουλευτής στις εκλογές του 2019, κατέρχεται στο Δήμο Αχαρνών με τη δημοτική παράταξη πρώην υποψήφιου βουλευτή με την Ελληνική Λύση. Η τελευταία, σε τοποθέτησή της στην ΚΕ του κόμματος στις αρχές Ιουλίου, ζήτησε εμφατικά την πραγματοποίηση συνεδρίου το Σεπτέμβρη (αντί του Δεκέμβρη που αποφασίστηκε) και την παραίτηση του Γιάνη Βαρουφάκη από γραμματέα του ΜέΡΑ25.
Ταυτόχρονα, η εκλογική συμμαχία «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη», ενώ προεκλογικά εκφραζόταν με ποικίλους τρόπους ενιαία, μετατράπηκε ξανά σε ξεχωριστά πανό, ξεχωριστές ανακοινώσεις, ξεχωριστή πολιτική γραμμή με αιχμές εκατέρωθεν στην προηγούμενη κατάσταση. Έτσι, άλλες αιτίες εντοπίζει το ΜέΡΑ25 για την εκλογική αποτυχία του συνδυασμού, άλλες η Λαϊκή Ενότητα. Και οι μετεκλογικές δηλώσεις για την «ανασύνταξη της αγωνιστικής αριστεράς» φαίνεται πως πάνε περίπατο και ο καθένας τραβάει το δικό του «μετωπικό» δρόμο…
Η αδυναμία εισόδου στη Βουλή έδειξε τελικά τα όρια και τις δυνατότητες της εκλογικής συνεργασίας του ΜέΡΑ25 και της ΛΑΕ. Μια εκλογική συνεργασία που εξαρχής στηρίχτηκε όχι σε πολιτικές θέσεις και αρχές, αλλά στη βάση μια εκλογικής συγκόλλησης με την ελπίδα της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Και δεν άργησε καθόλου να φανεί πως η παρουσία στη βουλή αποτελεί για τις δυνάμεις αυτές όχι ένα ακόμη πεδίο πολιτικής παρέμβασης, αλλά βασικό όρο ύπαρξης και λειτουργίας τους. Η συμφιλίωση με την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας μας και με βασικές στρατηγικές επιλογές της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, οι προτάσεις για «προεκλογική συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων», η «ρήξη» χωρίς αγώνα για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι που το ΜέΡΑ25 στα μάτια του λαού αποτέλεσε και αποτελεί ένα «αριστερό» υποκατάστατο του ΣΥΡΙΖΑ, μία ακόμη πρόταση σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης της ίδιας πολιτικής.
Πίσω από τα μεγαλεπήβολα σχέδια και τα μεγάλα λόγια για την «ενότητα της αριστεράς» και τις «μετωπικές συνεργασίες» κρύβεται ο πραγματικός χαρακτήρας των δυνάμεων που συγκρότησαν την εκλογική συνεργασία «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη», τα όρια και η προοπτική τους. Στον αντίποδα των εκλογικών συγκολλήσεων και των κοινοβουλευτικών αυταπατών στέκεται σταθερά και αταλάντευτα το σύνθημα «με τους αγώνες, τον λαό και την αριστερά», που στις νέες μετεκλογικές συνθήκες αποτελεί κάλεσμα μαχητικής και αγωνιστικής συστράτευσης για την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής, για να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για το εργατικό-λαϊκό κίνημα, κόντρα στις δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποταγής.
