Πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα ο 62ος γύρος των λεγόμενων ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών, μια εβδομάδα (25-26/3) πριν τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, που θα εξεταστεί το σύνολο των ευρωτουρκικών σχέσεων. Και ενώ το ακριβές περιεχόμενο των συνομιλιών παραμένει επτασφράγιστο μυστικό, οι διαδικασίες και το γενικό πλαίσιο εκπέμπουν ανησυχητικά μηνύματα για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι την Τετάρτη 17 Μάρτη, οι επαφές αναβαθμίστηκαν σε «πολιτικές διαβουλεύσεις», μεταξύ του υπηρεσιακού γγ του ΥΠΕΞ, πρέσβη Θ. Δεμίρη, και του Τούρκου υφυπουργού Εξωτερικών, πρέσβη Σ. Ονάλ, διευρύνοντας, και τυπικά, το αντικείμενο των συνομιλιών, πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αναγγέλθηκε μάλιστα, ύστερα από την ολοκλήρωση των «πολιτικών διαβουλεύσεων» ότι υπήρξε καταρχήν συμφωνία για συνάντηση Δένδια-Τσαβούσογλου στις 14 Απριλίου στην Άγκυρα.
Ακόμα και η επιλογή της ημερομηνίας του 62ου γύρου δείχνει ότι η Άγκυρα (αγνοώντας τις προτάσεις της Αθήνας για συνάντηση στις αρχές Μάρτη) τις παραμονές της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ θέλει να εμφανιστεί σαν ειρηνόφιλη, αποσιωπώντας τις απειλητικές δραστηριότητές της «επί του πεδίου» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι φανερό ότι οι ελληνοτουρκικές διερευνητικές επαφές λειτούργησαν σαν εκτονωτική βαλβίδα για να καταλαγιάσει ο θόρυβος των κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, που ζητούσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την ΕΕ τον Οκτώβρη και το Δεκέμβρη. Τώρα ακόμα και η απειλή των κυρώσεων έχει ξεθυμάνει καθώς η ελληνική πλευρά προσήλθε στις συνομιλίες με «καλή πίστη» και «εποικοδομητική διάθεση» ευελπιστώντας σε μια ισορροπημένη απόφαση της Ευρώπης, που μαζί με τη «θετική ατζέντα» (για τον κατευνασμό της Άγκυρας, ιδιαίτερα με την επικαιροποίηση της Συμφωνίας Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ – Τουρκίας, το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό και την απελευθέρωση της βίζας), θα διατηρείται και «η προοπτική λήψης περιοριστικών μέτρων» σαν αποτρεπτικό μέτρο της «παραβατικής συμπεριφοράς» της.
Σε συνθήκες που συνεχίζονται οι καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, οι υπερπτήσεις τουρκικών αεροπλάνων πάνω από νησιά στο Αιγαίο, αεροναυτικές ασκήσεις διαδέχονται η μια την άλλη και η ρητορική των πολεμικών προειδοποιήσεων απειλούν να θερμάνουν τα νερά της Μεσογείου, η διατεταγμένη εμπλοκή της Αθήνας, τόσο στις διερευνητικές, όσο και στις τακτικές -σχεδόν βδομαδιάτικες- συναντήσεις των μόνιμων στρατιωτικών αντιπροσώπων των δύο χωρών στην έδρα του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο του «μηχανισμού επίλυσης διαφορών» ενισχύουν την τουρκική αδιαλλαξία, προεξοφλώντας τη συνθηκολόγα διάθεση της ελληνικής ολιγαρχίας, που πρόθυμα προσαρμόζεται στις επιλογές των «συμμάχων»-προστατών της.
★★★
Στενά συνδεδεμένο με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, όπου μαγειρεύεται και τυπικά o διαμελισμός του νησιού με το περιτύλιγμα δήθεν νέων προτάσεων. Η Τουρκία και το ψευδοκράτος επικαλούνται συνεχώς τις «νέες πραγματικότητες στην περιοχή» απαιτώντας λύση δύο κρατών, ενώ την ίδια ώρα ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, ΕΕ συνιστούν «ευελιξία και ρεαλισμό» με «διάθεση συμβιβασμού», ώστε να ωφεληθούν «η σταθερότητα και η ασφάλεια όλης της περιοχής». Ανατρέποντας ακόμα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, προετοιμάζουν ένα ασφυκτικό περιβάλλον σε βάρος των κυπριακών συμφερόντων. Οι κατοχικές προκλήσεις με την επέκταση του Αττίλα στην Αμμόχωστο είναι ενδεικτικές. Το Βαρώσι ανήκει στους παππούδες μας και στα βακούφια, υποστηρίζει τώρα ο κατοχικός ηγέτης, Τατάρ.
Την ίδια ώρα, στο πλαίσιο της νέας αμυντικής στρατηγικής του Λονδίνου με ορίζοντα το 2030, οι βάσεις στην Κύπρο περιλαμβάνονται στον σχεδιασμό δημιουργίας «πιο συμπαγών θεμελίων στο εξωτερικό» με επενδύσεις σε «στρατηγικούς κόμβους», ώστε να δοθεί στις βρετανικές δυνάμεις «βεληνεκές, πρόσβαση, επιρροή και πληροφόρηση», εξασφαλίζοντας τη Βρετανική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και για να διαλυθούν οι αυταπάτες για την ευνοϊκή υπέρ της Κύπρου παρέμβαση της νέας κυβέρνησης Μπάιντεν, η Αμερικανίδα πρέσβειρα στη Λευκωσία ξεκαθαρίζει ότι «υπάρχει συνέχεια μεταξύ της παλιάς και της νέας διοίκησης». Ταυτόχρονα ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μπλίνκεν, έκρινε «θετικότερη (την) εμπλοκή της Τουρκίας σʼ αυτήν την περιοχή τις τελευταίες βδομάδες, ιδιαίτερα με την ΕΕ» και διαβεβαίωσε με σιγουριά ότι «θα δείτε τις ΗΠΑ και τους διπλωμάτες μας πολύ αναμεμειγμένους στην Κύπρο και να προσπαθούν μετά από πάρα πολλά χρόνια να προχωρήσουν τα πράγματα».
Την ίδια περίοδο ξεγυμνώνονται οι στρατηγικές συμφωνίες της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης με Αίγυπτο και Ισραήλ καθώς επιβεβαιώνονται οι προσπάθειες αναβάθμισης των σχέσεών τους με την Τουρκία. Η κυβέρνηση Σίσι αδειοδοτεί νέα θαλάσσια «οικόπεδα» για έρευνες, και, αγνοώντας το Καστελόριζο, ακολουθεί τις συντεταγμένες που έχει καταθέσει η Τουρκία για τις θαλάσσιες ζώνες. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μεθοδεύεται η παράκαμψη της Κύπρου στην όδευση ενός μελλοντικού αγωγού από τα ισραηλινά και αιγυπτιακά κοιτάσματα προς την Ευρώπη, με την ελληνική κυβέρνηση να στηρίζει ένα τέτοιο σενάριο, προβάλλοντας μάλιστα τον Μητσοτάκη σαν τον εμπνευστή «καινοτόμων ιδεών» για τον αγωγό «EastMed».
