Ασυγκράτητοι, κυνικοί και προκλητικοί απέναντι σε ένα λαό που παλεύει να επιβιώσει, ο εσαεί διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Στουρνάρας και ο νεόκοπος υπουργός Οικονομικών Πιερρακάκης κατακεραύνωσαν ως καταστροφικό σενάριο την επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού στους δημόσιους υπαλλήλους και τα δώρα στις συντάξεις. Και ξεπερνώντας κάθε όριο εμφανίστηκαν ως προστάτες των φτωχών, επιχειρώντας ξανά την ενεργοποίηση ενός χυδαίου κοινωνικού αυτοματισμού. Η γλώσσα και οι λέξεις που χρησιμοποιούν οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας, για να μιλήσουν στο όνομα των φτωχών… αποκαλυπτικές. Για αυτό και τα εκτεταμένα αποσπάσματα.
«Μόλις τώρα καταφέρνουμε να σταθούμε στα πόδια μας, μετά την πολύ μεγάλη κρίση που περάσαμε ως χώρα. Αν επιστραφεί ο 13ος και ο 14ος μισθός και τα δώρα στις συντάξεις, αυτό είναι μια επιβάρυνση στην οικονομία της τάξεως των 8 δισεκατομμυρίων, ήτοι περίπου το 3,5 με 4% του ΑΕΠ τον χρόνο: κανένας προϋπολογισμός δεν μπορεί να αντέξει κάτι τέτοιο.
Δεύτερον, σε μια οικονομία που ήδη αναπτύσσεται πολύ γρηγορότερα από αυτές της υπόλοιπης Ευρώπης -και γι’ αυτόν τον λόγο έχει και υψηλότερο πληθωρισμό από την Ευρώπη-, αν προσθέσεις τους έξτρα μισθούς και τις συντάξεις, θα στερήσεις λεφτά από τους φτωχούς, σε μια στιγμή που πρέπει να εστιάσουμε στην κοινωνική μας πολιτική, και θα στερήσεις χρήματα από αναγκαίες επενδύσεις σε υποδομές.
…Αν προσθέσουμε τον 13ο και 14ο μισθό, αυτό σημαίνει χονδρικά αύξηση του μισθού κατά περίπου 17%! Δικαιολογείται κάτι τέτοιο από αύξηση παραγωγικότητας; Όχι. Το μόνο που θα κάνει είναι να στείλει την οικονομία στα βράχια.
…Μην ξεχνάτε ότι ένας από τους λόγους που εξόκειλε η ελληνική οικονομία το 2008/9 ήταν οι αυξήσεις των μισθών… Μου λένε μερικές φορές: «Είστε πολύ σκληρός». Όχι. Όλη η κρίση πέρασε από την πλάτη μου, έχω μάθει πια και μιλάω ανοιχτά. Δεν φοβάμαι να τα πω. Αν γίνει ειδικά αυτό, θα είναι η πιο αυτοκτονική κίνηση».
(Στουρνάρας 28/3)
«Δεν θέλουμε να οδηγηθεί και πάλι η χώρα στα βράχια, αντιστοιχούν με τρεις ΕΝΦΙΑ… Ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την εβδομαδιαία επισκόπηση του κυβερνητικού έργου, τόνισε εχθές (30/03) ότι «αναπροσαρμόζονται και οι βασικοί μισθοί στον δημόσιο τομέα με 30 ευρώ επιπλέον τον μήνα, τα οποία προστίθενται στα 70 ευρώ μηνιαίως τα οποία έλαβαν οι δημόσιοι υπάλληλοι το 2024, οι πρώτες αυξήσεις στο Δημόσιο έπειτα από 14 χρόνια.
Οι αυξήσεις που έχουν δοθεί στους δημόσιους υπαλλήλους είναι συνολικά 22 από το 2023 έως σήμερα και αθροίζουν σε πρόσθετες δαπάνες ύψους 2,1 δισ. ευρώ που μεταφράζεται σε επιπλέον 1,3 μισθούς για το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων. Ο 13ος μισθός, επομένως, έχει ήδη δοθεί και πάμε για τον 14ο με τις προγραμματισμένες αυξήσεις που θα δοθούν και τα επόμενα χρόνια».
(Πιερρακάκης 31/3)
Αν και κάθε σχόλιο θα μπορούσε να κριθεί περιττό, επειδή ζούμε σε καιρούς καθημερινής υπονόμευσης της λογικής και της μνήμης, είναι σκόπιμο να ανθολογήσουμε λίγα από τα μαργαριτάρια των εμβριθών αναλύσεων.
1. Ποιοι ακριβώς «καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας»; Με τη χρήση του πρώτου πληθυντικού ο Στουρνάρας επιχειρεί προφανώς να εμπεδώσει το μεγαλύτερο παραμύθι της κυρίαρχης τάξης, ότι «όλοι στο ίδιο καράβι είμαστε». Μόνο που αυτό που «δεν έχει καταλάβει» ο διαχρονικός-διακυβερνητικός εκπρόσωπος των τραπεζιτών είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν βιώνει σε καμία περίπτωση την ευημερία των δεικτών τους. Και ότι όχι απλά δεν αισθάνεται ότι βγαίνει από κάποια κρίση, αλλά ίσα ίσα, τώρα είναι που καθημερινά βυθίζεται στην φτώχεια που προκαλεί η ευημερία των οικονομικών δεικτών που απασχολούν το Στουρνάρα.
2. Τι ακριβώς ομολογούν με τα καταστροφικά σενάρια τους, ο Στουρνάρας και ο Πιερρακάκης; Αν τελικά δεν υπάρχει προϋπολογισμός που μπορεί να αντέξει την επιστροφή 13ου και 14ου μισθού και αν αυτό είναι κάτι που θα οδηγήσει τη χώρα στα βράχια, τι ακριβώς σημαίνει αυτό για το σύστημα που ευαγγελίζονται; Τελικά αν η οικονομία που παρουσιάζει σύμφωνα με τον Στουρνάρα τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα βασικά δικαιώματα σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, για ποιο ακριβώς λόγο πανηγυρίζουν οι άριστοι της ΝΔ; Βέβαια, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν εντός και όπως συμβαίνει και σήμερα εκτός Ελλάδας, προφανώς και μπορεί να αντέξει ένας προϋπολογισμός τις κατακτήσεις των 14 μισθών και συντάξεων. Αρκεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα να μπορεί να το επιβάλει και να το περιφρουρήσει με τους αγώνες του.
3. Τι ακριβώς επιδιώκει ο Στουρνάρας όταν λέει ότι η επιστροφή δώρων και μισθών «θα στερήσει λεφτά από τους φτωχούς»; Μήπως δεν γνωρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών του δημοσίου και των συνταξιούχων ανήκουν στους… φτωχούς; Πού κατατάσσει τη μεγάλη μάζα αυτών που ζουν με 12 μισθούς και συντάξεις που δεν ξεπερνούν τα 1000€; Μήπως αυτός που μελετάει τόσο πολύ τους οικονομικούς δείκτες του, δεν μπορεί να καταλάβει ότι με τη συνεχή τερατώδη αύξηση του κόστους αγαθών και υπηρεσιών κανείς δεν μπορεί να ζήσει με αυτά; Προφανώς και μπορεί. Απλά, όπως και ο Πιερρακάκης με την επίκληση του ΕΝΦΙΑ, προσπαθεί να βάλει τους φτωχούς απέναντι στους… φτωχούς. Εκεί έφτασε η χυδαιότητά τους. Να ενεργοποιούν τον κοινωνικό αυτοματισμό ενάντια στους συνταξιούχους των 450€ και τους μισθωτούς των 750€.
Και σε ποια ακριβώς «κοινωνική πολιτική» θέλει να εστιάσει ο Στουρνάρας και φοβάται μην του καταστρέψουν την προσπάθεια τα δώρα στις συντάξεις; Η μόνη «κοινωνική» πολιτική που υπηρετεί είναι αυτή της κατεδάφισης της δημόσιας υγείας και παιδείας και εμπορευματοποίησης κάθε αγαθού, ακόμη και του νερού. Τα οποία οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι -που είναι αυτοί που καταβάλλουν και τον ΕΝΦΙΑ- τα τελευταία χρόνια έχουν απολέσει.
4. Πώς ακριβώς μέτρησε την παραγωγικότητα ο κύριος Στουρνάρας και βρήκε ότι αυτή δεν δικαιολογεί αυξήσεις; Όταν ακόμη και όλες οι διεθνείς στατιστικές κατατάσσουν τους εργαζόμενους στην Ελλάδα ως αυτούς με τις υψηλότερες παραγωγικότητες, τους μεγαλύτερους εργάσιμους χρόνους και βίους και πλέον… με τις χαμηλότερες απολαβές. Τι ακριβώς απαιτούν από τους εργαζόμενους οι «τσάροι» της οικονομίας για να θεωρήσουν ότι έχουν δικαίωμα να… ζουν; Όσο για τα χιλιοειπωμένα παραμύθια ότι «οι αυξήσεις στους μισθούς οδήγησαν στην κρίση» -με βάση πάντα τους δείκτες τους- το 2008, η ίδια η ζωή έχει δώσει απαντήσεις. Οι ίδιοι οι δείκτες, και πριν από όλα αυτός του χρέους, έχουν επιδεινωθεί στην κατά τα άλλα «ευημερούσα» και «αναπτυσσόμενη» οικονομία τους. Και ο λόγος -το 2008 όπως και σήμερα- δεν είναι βέβαια οι μισθοί των εργαζομένων που παράγουν όλον αυτό τον πλούτο. Είναι η πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας που σταθερά υπηρετούν. Αυτή που διέλυσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας, που ξεπούλησε κάθε δημόσια υποδομή, αγαθά και υπηρεσίες στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, αυτή που λήστεψε και ληστεύει τον ελληνικό λαό με εκατοντάδες νόμους, ρυθμίσεις, φόρους και επιδοτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου για να καταλήγουν πάντα τα χρήματα στα σεντούκια των ισχυρών.
5. Προσπερνώντας τις φαιδρότητες με τις οποίες περιγράφει τις αυξήσεις στους μισθούς του δημοσίου ο Πιερρακάκης, με τις οποίες μάλιστα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο 13ος δόθηκε και πάνε για τον 14ο, έχει σημασία να σταθούμε σε μια βασική παραδοχή που εμπεδώνει ο λόγος των «άριστων». Όποτε οι εργαζόμενοι διεκδικούν ψιχία από τον πλούτο που παράγουν, οι κάθε λογής «τσάροι», από όλα τα οικονομικά μεγέθη και κόστη και στοιχεία, επιλέγουν αυθαίρετα, μονομερώς και με στρεβλώσεις κάποια αόριστη… «κοινωνική πολιτική». Την οποία αυτά τα ψιχία θα καταστρέψουν. Επειδή όμως αυτές τις μέρες συζητάνε στη βουλή τα 25 δισ. € που θα πάνε στα νέα εξοπλιστικά, μάλλον οι απαντήσεις αρχίζουν να γίνονται αυτονόητες. Θα μπορούσαν να είναι πολλές. Όπως αυτές οι δαπάνες που χαρίζουν με κάθε λογής συμβάσεις ή επιδοτήσεις ή με φοροαπαλλαγές δισεκατομμύρια από τον προϋπολογισμό στο μεγάλο κεφάλαιο κάθε χρόνο. Ποιος αλήθεια αποφασίζει ότι αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα, ενώ ο 13ος και 14ος μισθός είναι πολυτέλεια;
6. Τέλος, δεν μπορεί να μείνουν ασχολίαστες οι φράσεις που φανερώνουν, έπαρση, αλαζονεία και ακραία υποτίμηση της νοημοσύνης του λαού. «Μου λένε μερικές φορές: «Είστε πολύ σκληρός. Όχι. Όλη η κρίση πέρασε από την πλάτη μου»… ξεστόμισε ο Στουρνάρας. Σε ποιους ακριβώς μιλάει και λέει ότι η κρίση πέρασε από την πλάτη του; Και κυρίως ποιος είναι αυτός που τα λέει; Ο γόνος αυτός ο σιτευτός του συστήματος… ο μόνιμος πλέον διοικητής της ΤτΕ που οι επίσημες απολαβές του φτάνουν τα 450.000€. Οι επίσημες πάντα. Αυτός μαζί με τον άλλο σιτευτό τον Πιερρακάκη κουνούν το δάχτυλο στους φτωχούς και τους λένε ότι αν διεκδικήσουν να βγουν από τη φτώχεια τους, θα πλήξουν τους… φτωχούς.
