Μόνο αποστροφή μπορούν να προκαλέσουν οι τελευταίες εξελίξεις στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, οι οποίες πιστοποιούν το τεράστιο μέγεθος της διαπλοκής που ταλανίζει όχι μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά συνολικότερα τον αθλητισμό στη χώρα μας. Αναμφίβολα, η εμφάνιση του επαγγελματικού αθλητισμού και ιδιαίτερα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρα μας και παγκόσμια συνδέθηκε με τους οικονομικούς ανταγωνισμούς και τον νόμο του κέρδους (όπως ισχύει και στο σύνολο της καπιταλιστικής αγοράς), με το οργανωμένο έγκλημα, τους οπαδικούς στρατούς και τη διαπλοκή. Ωστόσο, η κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα έφτασε το τελευταίο διάστημα σε νέα επίπεδα σήψης και παρακμής, προκαλώντας μόνο συναισθήματα ντροπής σε κάθε υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο. Η κύρια, βέβαια, πλευρά των εξελίξεων στο ποδόσφαιρο δεν είναι άλλη από την προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού από τα πραγματικά του προβλήματα, ιδιαίτερα σε μία φάση που η κυβέρνηση ψήφισε και προτίθεται να ψηφίσει πλήθος αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων (συμφωνία για αμερικάνικες βάσεις, ασφαλιστικό νομοσχέδιο κ.ο.κ.).
Η αρχή έγινε με την παραπομπή στην Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού (ΕΕΑ) της υπόθεσης της πολυϊδιοκτησίας του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης. Και ενώ η ΕΕΑ έπρεπε να αποφασίσει στη βάση της εξέτασης των στοιχείων αν έπρεπε να υπάρξουν οι προβλεπόμενες ποινές, με απόφαση του υφυπουργού Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη δύο μέλη της Επιτροπής αντικαταστάθηκαν από δύο άλλα, με πρόσχημα υποτίθεται «το υπερβολικό φόρτο εργασίας». Στη συνέχεια, η ΕΕΑ -με τη νέα της σύνθεση- πρότεινε τον υποβιβασμό τόσο του ΠΑΟΚ, όσο και της Ξάνθης, που αποτελεί και την προβλεπόμενη ποινή σε περιπτώσεις πολυϊδιοκτησίας των ΠΑΕ. «Δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται η πλέον επαχθής ποινή του υποβιβασμού σε ιστορικές ομάδες χωρίς να υπάρχει απόλυτη τεκμηρίωση» δήλωσε στη συνέχεια ξεδιάντροπα ο υφυπουργός, λες και οι μεγάλοι και ιστορικοί σύλλογοι πρέπει να έχουν άλλη, πιο ευνοϊκή, αντιμετώπιση συγκριτικά με τους μικρούς ενώπιον της δικαιοσύνης! Ακολούθησε πλήθος πολιτικών εξελίξεων, όπως η διαγραφή από την Νέα Δημοκρατία του ευρωβουλευτή και πρώην ποδοσφαιριστή και προέδρου του ΠΑΟΚ Θοδωρή Ζαγοράκη, δηλώσεις στελεχών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ πως «η Ελλάδα θα χωριστεί στα δύο» και μια σειρά ακόμη γεγονότα (όπως οι διαδηλώσεις των οπαδών του ΠΑΟΚ σε μια σειρά πόλεις της Βόρειας Ελλάδας) που αποτέλεσαν κεντρικές ειδήσεις στα δελτία των 8:00.
Στη βάση των πιέσεων που δέχτηκε, η κυβέρνηση -και ενώ υποτίθεται πως παρίστανε την ανυποχώρητη σε θέματα διαπλοκής- έφερε άρον άρον στη Βουλή νόμο για την αλλαγή της ποινής σε περιπτώσεις πολυϊδιοκτησίας από υποβιβασμό σε αφαίρεση βαθμών, προκαλώντας τη δικαιολογημένη οργή όχι μόνο των φιλάθλων, αλλά και συνολικά της ελληνικής κοινωνίας. Η κυβέρνηση έπεσε απ’ τη μία αντίφαση στην άλλη και αντέδρασε με σπασμωδικές κινήσεις προκειμένου να καταλαγιάσει τις αντιδράσεις της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, όσο και των αντίπαλων ΠΑΕ, ιδιαίτερα του Ολυμπιακού, με τη διοίκηση του οποίου ο υφυπουργός Αθλητισμού διατηρούσε και διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις. Και όλα αυτά λίγο μετά τη συνάντηση στα τέλη Γενάρη των «Big 4» (Μαρινάκης-Ολυμπιακός, Σαββίδης-ΠΑΟΚ, Μελισσανίδης-ΑΕΚ, Αλαφούζος-Παναθηναϊκός) με τον Λευτέρη Αυγενάκη και βασικούς παράγοντες και στελέχη της FIFA και της UEFA, καθώς και τον πρόεδρο της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ). Η συνάντηση αυτή που στόχο είχε να ασχοληθεί με την «εξυγίανση» του ελληνικού ποδοσφαίρου όχι μόνο δεν έλυσε κανένα πρόβλημα, αλλά όπως φάνηκε στη συνέχεια, αποτέλεσε την αρχή για το ξέσπασμα νέων φαινομένων σήψης και διαπλοκής.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά έρμαιο στις ορέξεις των μαφιόζων ιδιοκτητών των ΠΑΕ (ιδιαίτερα των «μεγάλων ομάδων»), οι οποίοι στην πραγματικότητα «κόβουν και ράβουν» το ελληνικό πρωτάθλημα, παρεμβαίνουν στη δικαιοσύνη και φυσικά φροντίζουν να διατηρούν και να φανατίζουν τους οπαδικούς τους στρατούς για να ικανοποιούνται από την εκάστοτε κυβέρνηση οι ορέξεις τους. Όπως ακριβώς λειτουργούν και τα μεγάλα μονοπώλια και οι πλουτοκράτες, τα συμφέροντα των οποίων υπηρετεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και αξίζει να σημειωθεί εδώ πως περίπτωση πολυϊδιοκτησίας ΠΑΕ έχει ξαναϋπάρξει, η οποία και έμεινε φυσικά στα αζήτητα… Φαίνεται τελικά πως ο «νόμος και η τάξη» για την κυβέρνηση τηρούνται μονάχα απέναντι στους φτωχούς και τους αδύνατους και η «επίδειξη πυγμής» εξαντλείται στις κατασχέσεις των σπιτιών του λαού, στα δακρυγόνα στους πρόσφυγες και στις δίκες αγωνιστών της αριστεράς και του λαϊκού κινήματος.
Άλλωστε οι μεγαλοκαρχαρίες που λυμαίνονται τα εκατομμύρια του πρωταθλήματος και τις κρατικές επιχορηγήσεις, οι Μαρινάκηδες, οι Σαββίδηδες, οι Μελισσανίδηδες, οι Αλαφούζοι, οι Μπέοι, οι Κούγιες και ο λοιπός συρφετός αποτελούν σάρκα από τη σάρκα του ίδιου σάπιου συστήματος της διαφθοράς και της σήψης που υπηρετούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις.
Όσο ο αθλητισμός θα αποτελεί υπόθεση των ιδιοκτητών των ομάδων, όσο οι αγώνες δε θα διεξάγονται στα γήπεδα, αλλά στις διαπραγματεύσεις της μαφίας που κυριαρχεί στο ποδόσφαιρο με την εκάστοτε κυβέρνηση, τόσο τα γήπεδα θα ερημώνουν και τη θέση των φιλάθλων θα παίρνουν οι οπαδικοί στρατοί και ο χουλιγκανισμός, τόσο τα παιδιά των εργατικών λαϊκών στρωμάτων δε θα έχουν πρόσβαση στον αθλητισμό. Η πραγματική «εξυγίανση» του ελληνικού ποδοσφαίρου, λοιπόν, δε θα έρθει με κανένα «μνημόνιο ανάταξης και επανεκκίνησης του ελληνικού ποδοσφαίρου» με την FΙFA και την UEFA όπως προανήγγειλε ο πρωθυπουργός, μένοντας πιστός στο δόγμα της υποτέλειας στον ιμπεριαλισμό (ακόμη και στον αθλητισμό).
Η πραγματική εξυγίανση του ποδοσφαίρου και συνολικά του ελληνικού αθλητισμού θα έρθει μόνο όταν τα εκφυλιστικά αυτά φαινόμενα ξεριζωθούν πραγματικά από τη ρίζα και ο αθλητισμός γίνει πραγματικά λαϊκή υπόθεση. «Η φωτεινή Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν μπορεί να απεικονίζεται σε μια γκρίζα κερκίδα», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μόνο που ξέχασε να συμπληρώσει πως η Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν απεικονίζεται μόνο στις γκρίζες κερκίκες, αλλά πρώτα απ’όλα και πάνω απ’όλα στις γκρίζες ζωές του λαού και της νεολαίας.
