Απέναντι στο αίτημα του Δ. Κουφοντίνα και την απεργία πείνας που ξεκίνησε λόγω της μη ικανοποίησής του, ως Μ-Λ ΚΚΕ υιοθετήσαμε από την αρχή μια ξεκάθαρη θέση. Θεωρήσαμε και θεωρούμε ότι το αίτημά του είναι δίκαιο και απορρέει από το νόμο που η ίδια η ΝΔ ψήφισε. Η μη ικανοποίηση του αιτήματος Κουφοντίνα από τη μεριά της κυβέρνησης σημαίνει αυθαίρετη κατάργηση της ισονομίας, παραβίαση και καταπάτηση των νομικών κανόνων που η ίδια θέσπισε. Ξεκαθαρίσαμε επίσης ότι η υποστήριξη του αιτήματος του Κουφοντίνα σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με τη δολοφονική δράση του ίδιου και της «17Ν». Η οργάνωση αυτή, «τελειωμένη» ήδη εδώ και δυο δεκαετίες και ανέκκλητα καταδικασμένη για τη δολοφονική και προβοκατόρικη δράση της, αξιοποιήθηκε στο παρελθόν, όσο ακόμα υπήρχε, προς όφελος της ντόπιας αντίδρασης και των ξένων πατρώνων της, ειδικά των Αμερικανών. Οι αντιλήψεις και η πρακτική της «17Ν» ήταν και παραμένουν απολύτως ξένες και εχθρικές προς την ιδεολογία και την πρακτική του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Η ατομική τρομοκρατία, οι δολοφονίες, οι ληστείες, δεν έχουν καμιά σχέση με την υπόθεση του λαού και της αριστεράς. Οι αυτόκλητοι «τιμωροί», που ήθελαν να υποκαταστήσουν τη δράση των μαζών με τη σκοτεινή δράση των «ηρώων» της νύχτας, δεν έκαναν τίποτα άλλο στην πράξη παρά να προβοκάρουν το κίνημα και να προσφέρουν όπλα στην αντίδραση για την κλιμάκωση της καταστολής, το κυνήγι μαγισσών, τη δικαιολόγηση και «νομιμοποίηση» της κρατικής τρομοκρατίας.
Παρόλο που η δράση, όμως, της «17Ν» δεν έχει καμία σχέση με τους αγώνες του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, ορισμένες δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά βλέπουν στην απεργία πείνας του Κουφοντίνα τον αγώνα του συναγωνιστή τους ενάντια στη βία και τον αυταρχισμό του κράτους. Συγκεκριμένα, δυνάμεις της ΛΑΕ, του λεγόμενου αντικαπιταλιστικού πόλου και του τροτσκιστικού χώρου, εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση που χαιρετίζουν την «αταλάντευτη στάση του Δημήτρη Κουφοντίνα» και την «ηρωική απεργία πείνας» που έδωσαν το παράδειγμα, όπως αναφέρουν, για τις «μάχες που έρχονται» ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Μάλιστα, καλούν αυτές οι οργανώσεις των «αγωνιστή», όπως τον λένε, Δ. Κουφοντίνα να σταματήσει την απεργία πείνας για να συνεχίσουν «μαζί αυτόν τον αγώνα». Η στάση των παραπάνω δυνάμεων έρχεται να ηρωοποιήσει τη δράση του Κουφοντίνα. Οι δυνάμεις αυτές βλέπουν στον Κουφοντίνα το συναγωνιστή τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, αφήνοντας στο απυρόβλητο και συγκαλύπτοντας τη δράση του ίδιου και της «17Ν». Στην πραγματικότητα, με τη στάση τους προσφέρουν τα προσχήματα στην κυβέρνηση να συκοφαντήσει τις κινητοποιήσεις στήριξης του δίκαιου αιτήματος του Κουφοντίνα και να τις παρουσιάσει σαν διαδηλώσεις υποστήριξης της «17Ν».
Ωστόσο, η στάση αυτών των δυνάμεων δεν είναι καινούρια. Υποστηρίζοντας κάποιες από αυτές τη λογική της ψευτοσύγκρουσης με τις δυνάμεις καταστολής, όπως και την αντίληψη ότι ο αναρχικός και αντιεξουσιαστικός χώρος αποτελεί κομμάτι του λαϊκού κινήματος, αρνούνται να αντιπαρατεθούν με την τυφλή, προβοκατόρικη και μηδενιστική δράση του, προσφέροντας και αυτές τα προσχήματα για να συκοφαντηθεί συνολικά το λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα. Ήταν άλλωστε κάποιες από αυτές τις οργανώσεις που σε μια σειρά από κινητοποιήσεις, όπως αυτές του προηγούμενου Ιούλη ενάντια στο χουντονόμο για τις διαδηλώσεις ή στις τελευταίες του φοιτητικού κινήματος, επέλεξαν να “συγκρουστούν” με τα ΜΑΤ και να προσφέρουν τα απαραίτητα προσχήματα ώστε να υλοποιηθεί η προειλημμένη απόφαση διάλυσης αυτών των συγκεντρώσεων. Και αυτό το έκαναν, όπως ακριβώς ο αναρχικός και αντιεξουσιαστικός χώρος, στις πλάτες της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου που διαδήλωνε εκεί.
Κι αν το φλερτ με τον αναρχισμό και τις τυχοδιωκτικές πρακτικές είναι η μία όψη της στάσης αυτών των δυνάμεων, η άλλη όψη εκδηλώθηκε πλατιά σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένες από αυτές τις δυνάμεις, όπως αυτές της ΛΑΕ, ενώ τώρα εμφανίζονται αγκαλιά με τον Κουφοντίνα να πρωτοστατούν στη «σκληρή αναμέτρηση που έρχεται», όπως γράφουν, όλο το προηγούμενο διάστημα ακολούθησαν τη γραμμή τού «θα λογαριαστούμε μετά» την πανδημία, «μένοντας σπίτι» και προσαρμοζόμενες πλήρως στην κυβερνητική γραμμή τής «υπεύθυνης στάσης απέναντι στην πανδημία». Τόση αμετροέπεια χαρακτηρίζει αυτούς που, κατά τα άλλα, τώρα εμφανίζονται ως αδιάλλακτοι τιμητές των συγκρούσεων και των «μαχών που έρχονται».
Η στάση των δυνάμεων αυτών καμιά σχέση δεν έχει με μια πραγματικά αριστερή πολιτική. Η πραγματική αριστερά ούτε υποτάσσεται μπροστά στις δυσκολίες του αγώνα, ούτε υιοθετεί τυχοδιωκτικές ενέργειες που μόνο ενάντια στην υπόθεση του λαϊκού κινήματος στρέφονται. Η πραγματική αριστερά μάχεται αταλάντευτα για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, βρίσκεται στην πρωτοπορία των λαϊκών αγώνων ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, κόντρα στην υπονομευτική στάση των ρεφορμιστικών δυνάμεων και την τυφλή και μηδενιστική δράση του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, εκφράζοντας την εμπιστοσύνη της στη δύναμη του μαζικού, λαϊκού, εξωκοινοβουλευτικού αγώνα.
