Με σοβαρότατες αντεγκλήσεις, (κυρίως μεταξύ Μακρόν και Τραμπ) και με κίνδυνο να οδηγηθεί σε ρήξη τύπου Βρυξελλών 2017, έληξε άρον-άρον η πολυδιαφημισμένη Σύνοδος για τα 70χρονα του εγκληματικού Οργανισμού. Μάλιστα, ο Πλανητάρχης αποχώρησε βιαστικά, αρνούμενος να δώσει την καθιερωμένη συνέντευξη τύπου. Ο γ.γ. Γ. Στόλτενμπεργκ, επιστράτευσε την διπλωματική του δεινότητα προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητοι συμβιβασμοί, ώστε να εγκριθεί ένας νέος Προϋπολογισμός για τα έτη 2021-2024, που θα μειώνει το οικονομικό βάρος των ΗΠΑ και να καταλήξει -παρά τις απειλές Γαλλίας και Τουρκίας- σε ένα «ομόφωνο» κοινό ανακοινωθέν, όπου τα 29 κράτη-μέλη δηλώνουν την «αλληλεγγύη, την ενότητα και τη συνοχή» τους! Με βασικά θέματα την αυξανόμενη πυρηνική ισχύ της συμμαχίας, την επιθετικότητα της Ρωσίας, τη ραγδαία τεχνολογική-στρατιωτική ανάπτυξη της Κίνας, τον ανταγωνισμό των διαδικτύων 5G και 6G, την τουρκική εισβολή στη Συρία, τις εξοπλιστικές δαπάνες των κρατών-μελών και τέλος το… Διάστημα σαν επιχειρησιακό χώρο, εγκρίθηκε η σχετική Διακήρυξη η οποία χαιρετίζει την ενίσχυση των εταιρικών σχέσεων, την πενταετή οικονομική προσφορά της Ε.Ε. με 130 δις €, τη «μακροπρόθεσμη ασφάλεια και σταθερότητα» στο Αφγανιστάν, την εισδοχή νέων μελών από το χώρο των Βαλκανίων και την «προσφορά ασφάλειας του ΝΑΤΟ, σε εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες»! Ακολουθεί ένας λιβανωτός για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό που «έπιασε το στόχο», αναπτύσσοντας ένα συρφετό στρατού, αεροπορίας και στόλου, ετοιμοπόλεμο για όποιο εγκληματικό σχέδιο προωθήσουν οι ΗΠΑ, όπου Γης. Στη συνέχεια, τα μέλη της συμμαχίας δεσμεύονται να μοιραστούν τα κόστη και τις ευθύνες της κοινής τους «ασφάλειας», αυξάνοντας τις «αμυντικές» επενδύσεις και συμβάλλοντας με «περισσότερες δυνάμεις σε επιχειρήσεις και αποστολές» και τέλος προσδιορίζονται και καταγράφονται λεπτομερώς οι γενικοί στόχοι της εγκληματικής συμμαχίας, λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ.
★★★
Ποιοί είναι αυτοί;
Α) Οι επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας με την ανάπτυξη νέων πυραύλων μέσου βεληνεκούς που «συνιστούν απειλή για την ευρωατλαντική ασφάλεια». Αυτές θα αντιμετωπιστούν με «μετρήσιμο και υπεύθυνο τρόπο» (sic) και συγκεκριμένα με την έγκριση επιχειρησιακού σχεδίου στις Βαλτικές χώρες για την περικύκλωση της Ρωσίας. Παράλληλα, θα αναπτυχθεί ένας συνδυασμός πυρηνικών, συμβατικών και πυραυλικών αμυντικών συστημάτων, για την αποτροπή της ρωσικής επιθετικότητας.
Β) «Οι κάθε λογής κυβερνητικές και υβριδικές απειλές, η τρομοκρατία, η πέραν των συνόρων μας παράνομη μετανάστευση», κλπ., κλπ. Με δυο λόγια δίνεται μία γενική αναφορά στην οποία περιλαμβάνονται τα πάντα, έτσι ώστε να μπορούν να ενεργοποιούνται ανά πάσα στιγμή τα επιθετικά αντανακλαστικά του ιμπεριαλιστικού μηχανισμού!
Γ) Η Κίνα μπαίνει για πρώτη φορά στο στόχαστρο, σαν «ανερχόμενη δύναμη με τις δεύτερες μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες διεθνώς». Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας της, υποχρεώνει το ΝΑΤΟ να ακολουθήσει μία «στρατηγική παρακολούθησης» της Κίνας, παίρνοντας υπόψη τις διαφορετικές πολιτικές των επιμέρους μελών του ΝΑΤΟ, απέναντι στην Κίνα. Επιπλέον θα πρέπει να εκτιμηθούν μία σειρά μέτρων ενάντια στη διείσδυση κινεζικών τηλεπικοινωνιακών και διαδικτυακών εταιρειών (δηλ. το «βέτο» που έχουν θέσει βασικά οι ΗΠΑ, απαιτώντας αποκλεισμό του κινεζικού κολοσσού τηλεπικοινωνιών «Huawei») που ενδεχομένως μπορούν να παρεμβαίνουν μέσα στις ΝΑΤΟϊκές υποδομές. Σε ένα «εορταστικό» κλίμα έντονων εσωτερικών αντιθέσεων, διαξιφισμών, αντιπαραθέσεων και πολεμικής έκλεισε τελικά όπως-όπως η Σύνοδος Κορυφής του αντιδραστικού αυτού Οργανισμού στο Λονδίνο.
Σε ό,τι αφορά στις εσωτερικές διαμάχες μέσα στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού Οργανισμού, κυριάρχησε η θέση του γερμανογαλλικού άξονα για την «ανάπτυξη μίας ευρωπαϊκής άμυνας που να επιτρέπει μία στρατηγική αυτονομία», δηλ. διαπραγμάτευση της συνδρομής του 2% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες του ΝΑΤΟ, παράλληλη ανάπτυξη των ευρωπαϊκών εξοπλιστικών προγραμμάτων και του ευρωστρατού και απεξάρτηση από τις στενές επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Μάλιστα, γι’ αυτό το τελευταίο, στο κοινό ανακοινωθέν, περιλαμβάνεται και η γαλλογερμανική πρόταση για «περισσότερο πολιτικό συντονισμό μεταξύ των εταίρων του ΝΑΤΟ», παρακάμπτοντας έτσι τις μονομερείς αποφάσεις των Αμερικανών για τις ΝΑΤΟϊκές παρεμβάσεις. Αυτή είναι κοντολογής και η ανομολόγητη πρόθεση Γαλλίας και Γερμανίας, προκειμένου ο δυτικοευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός να μπει στην τροχιά των δικών του ισχυρών διεκδικήσεων.
★★★
Σημειώνουμε πως στις παρασκηνιακές συναντήσεις, οι θέσεις της Γαλλίας στο θέμα του «εγκεφαλικά νεκρού ΝΑΤΟ», της Μέσης Ανατολής, του ISIS, του «στρατηγικού διαλόγου» με τη Ρωσία και την Κίνα και της φορολόγησης των αμερικάνικων ψηφιακών μονοπωλίων, οι θέσεις της Γερμανίας στο θέμα της ευρωπαϊκής Άμυνας και της αύξησης των δαπανών, οι θέσεις της Τουρκίας στο θέμα της εισβολής στη Συρία, τους S-400 και της Συμφωνίας με τη Λιβύη, είχαν κοινό αποδέκτη τον Τραμπ, στο πρόσωπο του οποίου η αμερικάνικη ηγεμονία είτε παρακάμπτεται, είτε γίνεται αντικείμενο χλεύης και ειρωνικών σχολιασμών. Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το τέλος της «παγκοσμιοποίησης», η παγκόσμια οικονομική κρίση, η ραγδαία άνοδος της Κίνας, η μεθοδική διείσδυση της Ρωσίας, η εμπορική ανάπτυξη της Γερμανίας, η πυρηνική ισχύς της Γαλλίας, θαμπώνουν την αστραφτερή εικόνα της άλλοτε κραταιάς κυριαρχίας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, οξύνοντας παράλληλα το λυσσαλέο ανταγωνισμό του, με μία χούφτα άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών, προκειμένου να διατηρήσει τη συνεχώς φθίνουσα παγκόσμια ισχύ του.
Στα τεκταινόμενα αυτά, η διακοσμητική παρουσία του Μητσοτάκη αρκέστηκε στα στερεότυπα της χρόνιας λακέδικης συμπεριφοράς των προκατόχων του. Οι λεονταρισμοί του στο πρόσφατο Συνέδριο της ΝΔ, ότι τάχα θα καταγγείλει την τουρκική επιθετικότητα στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., ότι θα ζητήσει την καταδίκη της Τουρκίας για παραβίαση του «διεθνούς δικαίου», ότι, ότι (…) παραβιάζουν ανοιχτές πόρτες. Λες και δεν είναι οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι που προσπαθούν να σταθεροποιήσουν την Τουρκία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, απομακρύνοντάς την από τη ρώσικη επιρροή, λες και δεν ήταν το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. που αναγνώριζαν ως «ζωτικά» τα συμφέροντα της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αντιμετωπίζοντας την ευρύτερη περιοχή ως «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο» στη Ν.Α πτέρυγα του ΝΑΤΟ, λες και δεν είναι οι ίδιοι που αναγνώρισαν σαν «βάσιμες» τις ανησυχίες για την ασφάλειά της στη Βόρεια Συρία, λες και δεν ήταν ο ίδιος ο Τραμπ, στο Λονδίνο, που δήλωσε ότι: «Μου αρέσει η Τουρκία και τα πάω πολύ καλά με τον πρόεδρο»! Ο Έλληνας πρωθυπουργός παρουσίασε το «ρόλο της Ελλάδας ως αξιόπιστου εταίρου και σημαντικού πυλώνα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου», κάλεσε το ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις, «περιλαμβανομένης της μαζικής παράνομης μετανάστευσης», περηφανεύτηκε για τα 4,3 δις € που πληρώνει ο λαός μας κάθε χρόνο για τους εξοπλισμούς του εγκληματικού αυτού μορφώματος, εμφάνισε το ΝΑΤΟ ως εγγυητή (sic) των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, δεσμεύτηκε να στηρίζει με νύχια και με δόντια τις αμερικάνικες επιδιώξεις και την συμμετοχή της χώρας στις ΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια σε ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη που αντιμάχονται την πλανητική κυριαρχία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Θυμίζουμε ωστόσο πως στα κυβερνητικά παρακάλια για παρέμβαση του ΝΑΤΟ, στο πρόσφατο Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο Συνεργασίας, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ αρκέστηκε να δηλώσει ότι «το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί μέρος αντιμετώπισης τέτοιων θεμάτων».
★★★
Αλλά και η Τουρκία, που απειλούσε με «βέτο» την απόφαση της «Συμμαχίας» να «προστατεύσει» τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία «από ενδεχόμενη επιθετική κίνηση της Ρωσίας», εάν το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίσει σαν τρομοκρατική οργάνωση τους Κούρδους μαχητές του YPG στη Συρία, υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση, αφού τα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ αρνήθηκαν ακόμη και να συζητήσουν για το YPG, ενώ ενέκριναν ομόφωνα την αποστολή δυνάμεων στην Βαλτική.
Παρ’ όλ’ αυτά, σαν αντιστάθμισμα πήρε όχι μόνο την ιδιαίτερα φιλική στάση του Αμερικανού προέδρου, αλλά και την έμμεση έγκριση του Tραμπ για τους ρώσικους πυραύλους S-400, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι υπεύθυνος είναι ο προκάτοχός του Μπ. Ομπάμα, ο οποίος αρνούνταν να πουλήσει συστήματα Patriot στον τουρκικό στρατό!
Έγινε μεγάλη προσπάθεια από τους Τράμπ και Στόλενμπεργκ να σύρουν τα ευρωπαϊκά κράτη – μέλη του επιθετικού μορφώματος σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τη Μόσχα και το Πεκίνο. Ο γ.γ. ισχυρίστηκε πως είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος που απειλεί το ΝΑΤΟ, από την ασιατική δύναμη: «…Η Κίνα γίνεται ηγέτης στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, από τα δίκτυα 5G μέχρι την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου (facial recognition) και από τους κβαντικούς υπολογιστές μέχρι την επεξεργασία μεγάλου όγκου δεδομένων…». Οι εμπρηστικές αυτές δηλώσεις, συνάντησαν την αντίδραση της Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, που ήδη διαπραγματεύονται κινεζικές επενδύσεις για βασικές υποδομές (όπως τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας 5G), και που δεν έχουν καμία διάθεση να ενισχύσουν τα συμφέροντα των αμερικάνικων μονοπωλίων. Ο Μακρόν έβαλε ξεκάθαρα το ζήτημα δύο ημέρες πριν τη Σύνοδο κατά την επίσκεψη του Στόλτενμπεργκ στο Παρίσι: «Είναι σήμερα η Ρωσία εχθρός μας; Ή η Κίνα; Είναι η αποστολή του ΝΑΤΟ να τις ορίσει σαν εχθρούς; Δεν το πιστεύω. Ο κοινός εχθρός μας στο ΝΑΤΟ σήμερα είναι η τρομοκρατία, που έπληξε κάθε μια από τις χώρες μας δηλαδή ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε από τον Νότο και για τον οποίο το ΝΑΤΟ δεν έχει καμία απάντηση (…) Ο κόσμος άλλαξε, το Σιδηρούν Παραπέτασμα έπεσε, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε και η συμμαχία στέκει ακόμη ως εγγυητής της κοινής μας ασφάλειας. Απαιτεί προς τούτο να επανεξετάσουμε σήμερα ορισμένα σημαντικά θέματα. Πρώτο από όλα έναν διαυγή, ρωμαλέο και απαιτητικό διάλογο με την Ρωσία…»
★★★
Είναι γεγονός πως το ΝΑΤΟ κάτω από την ηγεμονία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και σαν ιμπεριαλιστικός συνασπισμός ισχυρών κρατών, συνεπικουρούμενος με εξαρτημένα κράτη, πρωτοστάτησε για 60-70 χρόνια σε πλήθος στρατιωτικών επεμβάσεων, πραξικοπημάτων και πολέμων στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία, σε χώρες της Αφρικής, ενώ παράλληλα υποδαύλισε εθνικισμούς, θρησκευτικές διαμάχες, φυλετικές έριδες, όξυνε εχθρότητες και δίχασε έθνη, και τέλος οργάνωσε και εκτέλεσε εκατοντάδες εγκλήματα. Χωρίς καμία αμφιβολία, ο ρόλος του ΝΑΤΟ συνιστά για τους λαούς μία συνεχή απειλή. Αυτή η απειλή θα πρέπει να γίνει συστατικό στοιχείο της διαρκούς πάλης του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος ενάντια στην αντιδραστική αυτή πολεμική μηχανή του ιμπεριαλισμού.
Παρά τις σοβαρές εσωτερικές αντιθέσεις, προς το παρόν, το μέτωπο των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς παραμένει αρραγές. Η αντιδραστική βάση του εγκληματικού αυτού Οργανισμού εξακολουθεί να παραμένει αναλλοίωτη σε ό,τι αφορά τη συντριβή κάθε λαϊκής κινητοποίησης, κάθε προοδευτικής εξέγερσης, κάθε δίκαιου πολέμου που αντιστέκεται στις επιβουλές και τα συμφέροντά του.
Στις σημερινές συνθήκες, ζούμε τις βαριές συνέπειες της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά των λαών και τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των σφαιρών επιρροής. Ένα μεγάλο φορτίο του ανταγωνισμού τους έχει μεταφερθεί και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, εκθέτοντας και υποβάλλοντας τους λαούς σε αμέτρητες δολοφονίες, ανείπωτες καταστροφές, πρωτοφανή κύματα προσφυγιάς.
Είναι φανερό πως η παγκόσμια κατάσταση φορτίζεται επικίνδυνα από τον διαφαινόμενο ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών πόλων. Ανεξάρτητα από τους σημερινούς συσχετισμούς που εμφανίζουν τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε αγαστή δήθεν συνεργασία, στο πλαίσιο υπογραφής κοινών ανακοινωθέντων που διακηρύσσουν την ειρηνική προοπτική και την ευημερία των λαών, είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα βγούν τα μαχαίρια για ένα νέο μακέλεμα των λαών. Γιατί μέσα από τα σκοτεινά παρασκήνια των ΝΑΤΟϊκών διαβουλεύσεων, αναδύεται η αντιδραστική φύση του, με μοναδικό στόχο την διαμέσου της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, της πυροδότησης εθνικιστικών, θρησκευτικών, φυλετικών, κινημάτων, της αναδιανομής των σφαιρών επιρροής και των πηγών πρώτων υλών, απόκτηση του ανώτατου κέρδους για τις επιμέρους ολιγαρχίες. Μέσα στη σφαίρα κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού δεν υπάρχει ούτε ειρήνη, ούτε ασφάλεια, ούτε ευημερία των λαών. Υπάρχει μονάχα άγρια εκμετάλλευση, κρίσεις, ανεργία, αναλφαβητισμός, ρατσισμός, πείνα, προσφυγιά, εξαθλίωση.
Οι λαοί, παρά τα πρότυπα που παραθέτει απλόχερα η αστική τάξη κάθε χώρας, δεν χρειάζεται να συνθηκολογήσουν με τον ιμπεριαλισμό, δεν είναι υποχρεωμένοι να συμβαδίσουν μαζί του. Αντίθετα έχουν κάθε λόγο να τον πολεμήσουν και να τον ανατρέψουν, αντιπαραθέτοντας τις δικές τους αξίες, απέναντι στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.
