Η πρόσφατη συνεδρίαση της «Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης» με τη συμμετοχή εκατοντάδων πασοκογενών στελεχών παλιάς και νέας εσοδείας (στα τελευταία συγκαταλέγεται και η Ρ. Βαρτζελή, δεξί χέρι επί μακρόν του Γ. Παπανδρέου), επικύρωσε ομόφωνα το «εγχείρημα μετασχηματισμού και διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη» (Α. Τσίπρας), τη μετατροπή του σε ένα τυπικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, βασικό πυλώνα της κεντροαριστεράς σύμφωνα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του αστικού πολιτικού συστήματος.
Αναδείχθηκε έτσι (παράλληλα με την ομόφωνη έγκριση της εισήγησής του), η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του Τσίπρα στο εσωτερικό του κόμματος, με τους Τσακαλώτο, Σκουρλέτη κ.ά. να χαμηλώνουν τους όποιους τόνους διαφοροποίησης που αφορούν το εύρος της «διεύρυνσης».
Με τη σειρά του ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, για να χρυσώσει το χάπι της πασοκοποίησης και να καλλιεργήσει κλίμα ψευδεπίγραφης ενότητας ενόψει του επερχόμενου συνεδρίου, κομπορρημονεί πως τάχα «δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες και ενοικιαστές… δεν υπάρχει κανείς που δεν επιθυμεί να ανοίξει το κόμμα».
Χαρακτήρισε το διακύβευμα «σημείο αναφοράς όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη», δημαγωγώντας για το παράδειγμα του βρετανικού κόμματος του Κόρμπιν.
Με προπαγανδιστικό περιτύλιγμα την αναγκαιότητα «να αντιστοιχηθεί ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ με τον κοινωνικό», και αντιγράφοντας τις αμερικάνικου τύπου «αμεσοδημοκρατικές πρακτικές», που εγκαινίασε στην χώρα μας ο Γ. Παπανδρέου, ο Α. Τσίπρας χρησιμοποιεί ως βασικό μοχλό προώθησης του «ιστορικού εγχειρήματος» την περιβόητη «ηλεκτρονική πλατφόρμα εγγραφής νέων μελών». Ανομολόγητος στόχος του ασφαλώς είναι ο ασφυκτικότερος έλεγχος του κόμματος μέσω της αθρόας προσέλκυσης στις γραμμές του (γίνεται λόγος ακόμα και για το 10% της εκλογικής καταγραφής του Ιούλη) ψηφοφόρων, με όπλο την πολιτική δημοφιλία που εξακολουθεί -αν και ψαλιδισμένη σε σχέση με τα ποσοστά του Μητσοτάκη για ευνόητους λόγους- να κυμαίνεται σε διόλου ευκαταφρόνητα επίπεδα για «το μικρό που μάθαινε γρήγορα» (Μέρκελ).
Πριμοδοτείται δε ακριβώς από την εδραιωμένη αποδοχή και την αφειδώλευτη στήριξη που εξακολουθεί να απολαμβάνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από βασικά κέντρα της ντόπιας ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού.
Ωστόσο, η εν λόγω εκστρατεία, που στοχεύει και στο «σπάσιμο του αποκλεισμού από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης», καρκινοβατεί, πιστοποιώντας την συσσωρευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια για τα πεπραγμένα της «κυβερνώσας αριστεράς» του Τσίπρα, που υπηρετεί στη συγκυρία πιστά την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ από τη θέση του αρχηγού μιας ουσιαστικά συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης.
Όσον αφορά την ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική επιχείρηση λαφυραγώγησης του ακροατηρίου της κεντροαριστεράς και διεμβολισμού του ΚΙΝΑΛ, το οποίο εξακολουθεί να παραδέρνει σε βαθιά και παρατεταμένη κρίση, ο Τσίπρας ακολουθεί την τακτική του καρότου και του μαστιγίου. Απευθυνόμενος στο θυμικό των πράσινων παραδοσιακών ψηφοφόρων, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται συνεχιστής «του οραματικού ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου» που όμως, όπως λέει, τελικά απέτυχε, ενώ καταγγέλλει δήθεν «το διεφθαρμένο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ».
Διατυμπανίζοντας παράλληλα σε όλους τους τόνους πως «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταλάβει το χώρο στην πολιτική γεωγραφία της κεντροαριστεράς», λογοκοπεί εκ του ασφαλούς για την «επείγουσα ανάγκη της συστράτευσης των προοδευτικών πολιτών και των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και τις ακροδεξιές φωνές της ΝΔ».
