Σε πανηγυρικούς τόνους η εφημερίδα «ΑΥΓΗ» αναγγέλλει πως «Άνοιξε η πλατφόρμα εγγραφής νέων μελών του ΣΥΡΙΖΑ», με κεντρικό σύνθημα «Πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου», «4.000 οι πρώτες εγγραφές νέων μελών!», τίτλοι που παραπέμπουν σε καμπάνιες διαφήμισης καταναλωτικών προϊόντων.
Φαίνεται ότι ο Τσίπρας «εζήλωσε την δόξα» του Γιώργου Παπανδρέου, που θέλησε να κάνει το ΠΑΣΟΚ ένα «σύγχρονο, δημοκρατικό κόμμα» με ψηφιακές διαδικασίες, που παραπέμπουν στη λειτουργία των αμερικανικών κομμάτων. Βέβαια αυτό δεν απέτρεψε την διάλυση του ΠΑΣΟΚ, που ήταν αποτέλεσμα της αντιλαϊκής του πολιτικής. Δεν ξέρουμε αν και ο Τσίπρας καταλήξει στο ίδιο αποτέλεσμα, αλλά σε αυτή τη φάση είναι πιο προσεκτικός και δεν υιοθέτησε προς το παρόν την εκλογή του ως αρχηγού με ψηφοφορία από τη βάση. Μάλιστα ο καθηγητής Θοδωρής Καρούνος, ο «άνθρωπος» του Γιώργου Παπανδρέου που οργάνωσε την πρώτη εκλογή αρχηγού του ΠΑΣΟΚ από την βάση το 2004, ο άνθρωπος που συμμετείχε ενεργά στην ίδρυση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, συμμετέχει στις διεργασίες για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα ο Τσίπρας, με περιοδεία που άρχισε όχι τυχαία από την Αχαΐα, το «κάστρο» των Παπανδρέου, ξεκίνησε την «πορεία στο λαό», χρησιμοποιώντας ανάλογη φρασεολογία στην επιχείρηση Πασοκοποίησής του και ισχυρού εμβολισμού τού ΚΙΝΑΛ.
Σε μια τέτοια κατεύθυνση, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με την ψηφιακή εγγραφή νέων μελών, ευελπιστεί να συσπειρώσει κόσμο από τον χώρο της Κεντροαριστεράς σε μια τέτοια απολίτικη, φίλαθλη βάση, εύκολα χειραγωγήσιμο, αφού δεν θα συμμετέχει σε ουσιαστικές, ζωντανές διαδικασίες. «Μπάτε σκύλοι…» δηλαδή. Μόνον που ένας τέτοιος κόσμος πολύ εύκολα εγκαταλείπει το σκάφος όταν αυτό αρχίζει να βουλιάζει.
Βέβαια σε αυτήν την προσπάθεια αρχίζουν να εμφανίζονται εσωτερικά προβλήματα και γκρίνιες, με τον Αλέξη Τσίπρα να είναι αποφασισμένος να εκπαραθυρώσει, αν χρειαστεί, ως εξιλαστήρια θύματα, από ένα κόμμα που θεωρεί απόλυτα δικό του, ακόμη και παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που εκφράζουν τις όποιες διαφωνίες, (Σκουρλέτη, Φίλη, Βούτση κλπ) .
Έτσι κι αλλιώς πάντως οι ψηφιακές διαδικασίες, ηλεκτρονικές εγγραφές μελών, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, ηλεκτρονικές συλλογές υπογραφών διαμαρτυρίας, επικοινωνίες μόνο μέσα από μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς την φυσική παρουσία, την πολιτική συζήτηση, ζύμωση και ιδεολογική αντιπαράθεση, είναι πολιτικά άνευρες, άχρωμες και άοσμες διαδικασίες, πολλές φορές ελεγχόμενες και κατευθυνόμενες, που παραπέμπουν σε επιχειρηματικές ή διαφημιστικές δραστηριότητες.
Συνολικά ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ – και ο ψηφιακός – πέρα από «εργαλείο» για την οργανωτική ανασυγκρότησή του στην κατεύθυνση μετατροπής του σε ένα από τους βασικούς πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος, έρχεται να αντιμετωπίσει και την μιντιακή του εξαφάνιση.
Και αυτή έχει προκύψει από το γεγονός ότι έχει οδηγηθεί σε αντιπολιτευτική αφλογιστία, αφού η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι συνέχεια της δικής του πολιτικής. Ομολογεί ότι η σημερινή κυβέρνηση «έρχεται στα λόγια του» και «τρώει από τα έτοιμα» σε μια σειρά θεμάτων. Από τη δημοσιονομική πολιτική και τους στόχους των πλεονασμάτων, που αφορούν τον «δημοσιονομικό χώρο» για τη στήριξη του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, μέχρι την εξωτερική πολιτική και την υποταγή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ που εκείνος ξεκίνησε, όπως και την εφαρμογή της ΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών. Έφτασε μάλιστα στο σημείο ο Τσίπρας να μιλάει για «Μητσοτάκη Νέας Υόρκης», που «είπε αυτά που έπρεπε να πει, εάν ήθελε να τον λάβουν στα σοβαρά οι συνομιλητές του»!
Το μόνο πεδίο αντιπολίτευσης, που του μένει είναι η «διαπλοκή», «ο αυταρχισμός» και «ο τρόπος άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας», για να τεκμηριωθεί η «δεξιά παλινόρθωση», οι γνωστές «αντιδεξιές» και «αντιμνημονιακές» κορώνες, με στόχο την χειραγώγηση του λαού.
Όμως, μέσα από μια προσεκτική ανάγνωση της «Διακήρυξης ΣΥΡΙΖΑ», θα διαπιστώσει κανείς, ότι ο στόχος του είναι πώς θα υπηρετήσει σήμερα από την θέση της αντιπολίτευσης – και αύριο ως «εναλλακτική» διακυβέρνηση σε αυτήν της ΝΔ – τους στρατηγικούς στόχους των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΕΕ και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης.
Μάλιστα στη Διακήρυξη υπάρχουν μπόλικες αναφορές σε ζητήματα που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ως «προνομιακό» του πεδίο, στην καταστολή, στα κοινωνικά δικαιώματα, στο μεταναστευτικό, στην «κοινωνία των πολιτών», σε «ακτιβιστές», «οικολόγους» κλπ., αναφορές στις πλούσιες αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας, με στόχο την καπηλεία και την ενσωμάτωση εργατικών – λαϊκών στρωμάτων.
Το ζητούμενο για τους εργαζόμενους, για τη νεολαία, για τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες είναι «να μην τσιμπήσουν», να μην έχουν μνήμη χρυσόψαρου και να μη ξεχάσουν την σκληρή μνημονιακή πολιτική που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει η ΝΔ και να αντιπαλέψουν μαζικά αυτές τις πολιτικές.
