Σκηνικό συγκάλυψης

Το πώς είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός που «μάχεται για τα συμφέροντα των πολλών, ενάντια στις ελίτ» να φωτογραφίζεται αραχτός κι ανέμελος σε πολυτελή θαλαμηγό, είκοσι μέρες μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, αυτό μόνο ο Τσίπρας το ξέρει. Ή για να είμαστε πιο σαφείς, και αρκετοί άλλοι αρχηγοί κομμάτων το ξέρουν. Γιατί για τον Τσίπρα -και κάθε Τσίπρα- το ζήτημα για το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» και το «λιτό βίο», δεν είναι η θαλαμηγός, αλλά η μικροαστική υποκρισία απέναντι στην κοσμοθεωρία που ευαγγελίζεται και απέναντι στο λαό που παραμυθιάζει. Σε ό,τι αφορά τον Μητσοτάκη, η αναφορά του για «μάχη αξιών, κοινοβουλευτικής ευπρέπειας, δημοκρατικής ποιότητας και πολιτικού ήθους», προκαλεί θυμηδία, αν αναλογιστεί κανείς με πόσα φρικιαστικά εγκλήματα είναι στολισμένο το «βιογραφικό» της Δεξιάς! Και όπως ήταν φυσικό η συζήτηση της περασμένης Τετάρτης για την «πρόταση δυσπιστίας» της ΝΔ κατά Πολάκη, μετατράπηκε σε «πρόταση εμπιστοσύνης» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που υπερψηφίστηκε με 153 ψήφους. Η κακόγουστη παράσταση που εξελίχθηκε σε σκηνικό πόλωσης, κινήθηκε, αφενός, στο επίπεδο των ηθικά και νομικά παράνομων (;) «ολιγοήμερων» διακοπών Τσίπρα σε κότερο, της απύλωτης χυδαιολογίας Πολάκη, των λογαριασμών Πετσίτη, της προσπάθειας απόκρυψης των νεκρών της πυρκαγιάς στο Μάτι κατά τη διαβόητη σύσκεψη στο Μαξίμου και των προεκλογικών λαϊκών παροχών ύψους 1,14 δις € και, αφετέρου, των σχέσεων Μητσοτάκη – Χριστοφοράκου της Siemens, τις στενές σχέσεις με τον υπόδικο, χορηγό της ΝΔ, Μαρινάκη, τη Novartis, τις offshore εταιρείες με άγνωστες συναλλαγές και του «πακέτου μαμούθ, άμεσων φορολογικών ελαφρύνσεων αλλά και «ισχυρής ανάπτυξης» που θα αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων». Οι αντεγκλήσεις δεν παρέλειψαν να θίξουν και τις σχέσεις των δύο οικογενειών με το μεγάλο κεφάλαιο ή τη Χούντα. Ωστόσο, παρά το άθλιο σκηνικό, τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ κολυμπάνε στον ίδιο βούρκο της διαπλοκής και της συναλλαγής του συστήματος, εκφράζοντας με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και των ιμπεριαλιστικών κέντρων Ε.Ε. και ΗΠΑ, διαιωνίζοντας και στηρίζοντας το καθεστώς της εξάρτησης. Και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και όλα τα αστικά κόμματα υπηρετούν την ίδια και απαράλλακτη αντιδραστική μνημονιακή πολιτική που συντρίβει τα λαϊκά εισοδήματα, υποβαθμίζει το κράτος πρόνοιας, πετσοκόβει μισθούς και συντάξεις, κατεδαφίζει τις εργασιακές σχέσεις, ισοπεδώνει τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Μία εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές και τις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, η κυβέρνηση Τσίπρα «τα δίνει όλα» προκειμένου να μειώσει όχι μόνο το δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ, αλλά κυρίως τη βουβή οργή και αγανάκτηση του λαού. Παράλληλα, κάνει λόγο και για νέες παροχές, επιχειρώντας να πείσει πως η χώρα «αλλάζει σελίδα» και πως μπαίνει σε μία «νέα εποχή κανονικότητας» κατά την οποία θα ανακτηθεί ένα μεγάλο μέρος των απωλειών της εννιάχρονης μνημονιακής πολιτικής. Πάνω σ’ αυτό τον καμβά της δήθεν «διόρθωσης των αδικιών», εξαγγέλθηκαν από τον πρωθυπουργό τα «μέτρα ανακούφισης της μεγάλης πλειοψηφίας που έβαλε πλάτη στην κυβερνητική προσπάθεια». Προφανώς ξεχνά σκόπιμα πως στα μισά σχεδόν χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας του τρίτου Μνημονίου, ο ίδιος προΐσταται στην αντιλαϊκή «κυβερνητική προσπάθεια»! Και αν αναρωτιέται κανείς για το τι θα καθαριστεί από την «κόπρο του Αυγεία», πάνω στην οποία κάθονται και δημαγωγούν οι πολιτικοί ταγοί των μεγαλοαστικών συμφερόντων, ας το πούμε καθαρά: Τίποτα!

★★★

Οι «βαρυσήμαντες» εξαγγελίες του πρωθυπουργού από το Ζάππειο, σχετικά με το «πακέτο παροχών ύψους 1,14 δις €», έρχονται να μονταριστούν πάνω στην «υπέρβαση» του στόχου κατά 0,7% (4,2% έναντι στόχου 3,5% για το 2019) του ΑΕΠ, που προκύπτει από την άγρια λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων, από τη μη καταβολή των κρατικών ληξιπρόθεσμων οφειλών, από τη δραστική μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, από τις περικοπές των κοινωνικών παροχών, κ.ά. Αυτή η άγρια ληστεία σε βάρος του λαού, που αποκαλείται δήθεν «υπερπλεόνασμα», (4,2%=7,56 δις για το 2019, 4%=7,2 δις για το 2020, 4,2%=7,56 δις για το 2021 και 4,6%=8,28 δις για το 2022), προετοιμάστηκε μεθοδικά ήδη από το Eurogroup του Ιούνη 2018, ώστε να σερβιριστεί στην προεκλογική περίοδο, σαν «πακέτο παροχών», με στόχο την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Από τα συνολικά 30,6 δις € της παραπάνω τετραετίας, που αρπάζονται βάναυσα από το λαϊκό εισόδημα, αν αφαιρεθούν τα 25,2 δις (που αντιστοιχούν στο συμφωνημένο 3,5% του ΑΕΠ), απομένουν γύρω στα 5,5 δις € για ψίχουλα-παροχές στο λαό και θηριώδεις-παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο. Βεβαιότατα στην ψυχολογία του λεηλατημένου για μία εννιαετία λαού μας, ακόμα και το ψίχουλο -από τα δικά του χρήματα- θα παίξει το ρόλο του και μάλιστα όταν συνοδεύεται με τη δήλωση «περί μέτρων μονίμου χαρακτήρα». Κι εκεί ποντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναίσχυντα δηλώνει πως: «Μεθοδικά, σταδιακά και στοχευμένα, θα λαμβάνουμε επανορθωτικά και αναπτυξιακά μέτρα εντός των δημοσιονομικών περιθωρίων…» (Αναλυτικά δες Λ.Δ. φύλλο Νο 380/4.05.2019). Ήδη, κατά τις εξαγγελίες της περασμένης Τρίτης, ο Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι: «…η συμφωνία για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων για τα επόμενα χρόνια ισχύει στο ακέραιο και η κυβέρνηση δεν προτίθεται να την παραβιάσει ούτε κατά ένα ευρώ». Ουσιαστικά ανακοινώνει τη συνέχιση της ίδιας βάρβαρης πολιτικής κυρίως για «τόνωση της ανάπτυξης», μέσω του ξεζουμίσματος του λαού, δίνοντας πάσα και στη ΝΔ, ώστε να διατηρείται ένα αντιλαϊκό δίπολο, ικανό να πνίγει μέσα στις στείρες σπείρες μίας χυδαίας αντιπαράθεσης, την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου εργατολαϊκού κινήματος.

★★★

Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα το «πακέτο παροχών» και πρώτα απ’ όλα το κλιμακούμενο πετσοκομμένο προεκλογικό επίδομα των 800 εκατ. € που χαρακτηρίστηκε αυθαίρετα «13η σύνταξη» και θα δίνεται δήθεν «μόνιμα» κάθε Μάη σε 2.570.000 συνταξιούχους (δηλ. 311 € το χρόνο ή 0,85 € τη μέρα ανά συνταξιούχο!). Μπροστά στις εντυπωσιακές κινητοποιήσεις των παλαίμαχων της δουλειάς, η κυβέρνηση υποχρεώνεται να κάνει κάποιες ψευτοπαροχές.
Πρόκειται σαφέστατα για απάτη.

Θυμίζουμε ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των συνταξιούχων απαιτούν την επαναφορά ολόκληρης της 13ης και 14ης σύνταξης, καθώς επίσης και την άμεση κατάργηση του αντιασφαλιστικού ν. 4387/16 (νόμος Κατρούγκαλου). Αυτός ο νόμος θεσμοθέτησε την οριστική κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, πετσόκοψε τις νέες συντάξεις και κατάργησε το ΕΚΑΣ. Ήδη, κατά την τρίχρονη ισχύ του αφαιρέθηκαν από τους συνταξιούχους γύρω στα 8,2 δις €, εφόσον οι δαπάνες συνταξιοδότησης μειώθηκαν κλιμακωτά από το 17,3% (2016) στο 13,4% του ΑΕΠ (2020) (ΑΕΠ=180 δις €). Κατά συνέπεια οι συντάξεις θα βρίσκονται σε μόνιμο καθεστώς μείωσης.

2) Παράλληλα με αυτό το κουτσουρεμένο ψευτοεπίδομα, που πανηγυρίζεται σαν το «μάννα εξ ουρανού» από τα φιλοκυβερνητικά Μέσα Ενημέρωσης, ανακοινώνονται σοβαρές παροχές στις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές: Α) Για νέους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών (αφορά περίπου 140.000 εργαζόμενους) η επιδότηση προς τον εργοδότη μειώνει την εργοδοτική εισφορά από το 6,67% στο 2,66%. Θυμίζουμε ότι η αρχική εισφορά για την κύρια σύνταξη (πριν από την πρόσφατη νομοθέτηση) ήταν 13,33% και τώρα μειώνεται στο 2,66% του μισθού. Η εισφορά για τον εργαζόμενο μειώνεται από το 6,67% του μισθού του σε 1,34%. Β) Για τους εργαζόμενους από 25 έως 29 ετών (αφορά περίπου 180.000 εργαζόμενους) η επιδότηση μειώνει την εργοδοτική εισφορά από το 13,33% των αποδοχών του κάθε εργαζόμενου στο 10%. Για τον εργαζόμενο η εισφορά του διαμορφώνεται από το 6,67% στο 5%.

3) Σε ό,τι αφορά τον ΦΠΑ, επανέρχεται στο 13% (από 24%) στον τομέα της εστίασης (δεν αφορά τον καφέ, το τσάι και τα αναψυκτικά, που παραμένουν στον υψηλό συντελεστή) και σε κάποια είδη διατροφής και παράλληλα μειώνει τον ΦΠΑ στα τιμολόγια Ενέργειας (ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο) από το 13% στο 6%. Φυσικά το μέτρο αφορά και τις επιχειρήσεις κατ’ απαίτηση του ΣΕΒ. Στην πραγματικότητα παραμένουν σε ισχύ τόσο ο υψηλός ΦΠΑ, όσο και οι ειδικοί φόροι και τα ανταποδοτικά τέλη, έτσι ώστε να διατηρούνται ανεπηρέαστοι οι αβάσταχτοι έμμεσοι φόροι.

4) Ακόμα πιο γενναιόδωρη προς τους επιχειρηματίες εμφανίζεται η κυβέρνηση το 2020, εστιάζοντας στην περιβόητη «ανταγωνιστικότητα». Έτσι, στο «πακέτο μέτρων για το 2020»: α) αυξάνει το συντελεστή απόσβεσης (ουσιαστική φοροαπαλλαγή) για νέες επενδύσεις στο 150% (υπεραπόσβεση) από 100% σήμερα, που οδηγεί με κάθε βεβαιότητα σε σχεδόν μηδενισμό του φόρου επί των επιχειρηματικών κερδών για τις εταιρείες με μεγάλο μηχανολογικό, τεχνολογικό κλπ. εξοπλισμό (ενέργεια, μεταφορές και εφοδιαστικές αλυσίδες, αεροδρόμια, κ.α.) και β) μειώνει το μεσαίο συντελεστή ΦΠΑ από το 13% στο 11%.

5) Η δήθεν μείωση της «εισφοράς αλληλεγγύης», η οποία είχε μηδενιστεί για εισοδήματα μέχρι 12.000 € και τώρα επεκτείνεται και για εισοδήματα μέχρι 20.000 €, πλασάρεται σαν παροχή προς τα μεσαία στρώματα. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει τη ζημιά που θα προέλθει από τη μείωση του αφορολόγητου από 1ης Γενάρη 2020. Παράλληλα, επανέρχεται η έκπτωση για τα ποσά των τόκων για στεγαστικά δάνεια, η έκπτωση ΕΝΦΙΑ σε νησιά με πληθυσμό έως 1.000 κατοίκους. Τέλος, αποτελεί την επιτομή της κοροϊδίας η δήθεν εξαγγελία για μείωση του κόστους πετρελαίου στις ορεινές περιοχές, όταν όλοι γνωρίζουν το πετσόκομμα της επιδότησης μέσα στα τρία τελευταία χρόνια, από 186 εκ. € σε μόλις 57 εκ. €.

★★★

Από την πλευρά τους οι «θεσμοί» (Κομισιόν, ESM, EKT), αλλά και το ΔΝΤ (κάθετα αντίθετο με τις ψευτοπαροχές), μετά τις ανακοινώσεις Τσίπρα, υπενθυμίζουν και τις υπόλοιπες δεσμεύσεις της κυβέρνησης στο Eurogroup του Ιούνη 2018, για το «πρόγραμμα» της μεταμνημονιακής περιόδου, που αφορούν το σύνολο των βασικών «μεταρρυθμίσεων» (φορολογική, εργασιακή, ασφαλιστική, κ.ά.), αλλά και το μόνιμο στόχο της «ανάπτυξης» και την αύξηση των επενδύσεων που κατά τη γνώμη τους υστερούν σημαντικά. Εξάλλου η Κομισιόν –που πιθανότατα γνώριζε το «πακέτο παροχών»- δήλωσε ότι: «Δεν παρεμβαίνουμε σε πολιτικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κάθε απόφαση πρέπει να συμβαδίζει με τις δεσμεύσεις της Ελλάδας έναντι του Εurogroup για την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, καθώς και να βρίσκεται εντός του πλαισίου της ενισχυμένης εποπτείας», παραπέμποντας για τις δικές της προτάσεις πρώτα στη δική της «Έκθεση αξιολόγησης» και στη συνέχεια στο Eurogroup της 5ης Ιούνη, προκειμένου εκεί να εγκριθούν τα «μέτρα ελάφρυνσης» ύψους €1,14 δις €.

Οι παρεμβάσεις των δανειστών επαναφέρουν στο προσκήνιο όσα οι φτηνοί διαξιφισμοί των δύο κυρίαρχων κομμάτων επιχειρούν να κρύψουν κάτω από το χαλί. Ο μεν Τσίπρας, την οικονομική χρεοκοπία, το τεράστιο χρέος του δημοσίου, την ανύπαρκτη «επενδυτική παρουσία», τη διατήρηση του ν.3986/2011 (που χτυπά το 8ωρο, ορίζοντας τρόπους «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας), τη συνέχιση της βάρβαρης πολιτικής των μνημονιακών εφαρμοστικών νόμων που συνεπάγονται περικοπές συντάξεων (νόμος Κατρούγκαλου), την ανελέητη φοροληστεία, τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, τους δυσθεώρητους έμμεσους φόρους, τις άθλιες εργασιακές σχέσεις, την ανυπαρξία ΕΓΣΣΕ, το αιώνιο ξεπούλημα της περιουσίας του Δημοσίου στις πολυεθνικές, τις ασύλληπτες παροχές και ενισχύσεις στην ντόπια ολιγαρχία και τους ξένους δυνάστες.

Ο δε Μητσοτάκης, το πρόγραμμα μείωσης φόρων στις επιχειρήσεις, την 7ήμερη εργασία («Στον νέο κόσμο που έρχεται, οι άνθρωποι θα δουλεύουν με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι δούλευαν μέχρι σήμερα (…) όταν μία επιχείρηση συμφωνεί με τους εργαζόμενους, συμφωνεί με επιχειρησιακή σύμβαση να πάει από 5ήμερο σε 7ήμερο με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων…»), το Ασφαλιστικό των τριών πυλώνων (Πινοσέτ), τις ΣΔΙΤ για αναβάθμιση του ΕΣΥ, την «περισσότερη» αστυνομία, την ιδιωτικοποίηση δημοσίων Οργανισμών και εταιρειών, καθώς επίσης της Παιδείας και Υγείας, τις «ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις». Και ο μεν και ο δε υπεραμύνονται του καπιταλιστικού συστήματος για το ξεζούμισμα της εργατικής δύναμης με μισθούς Βουλγαρίας, αλλά και του καθεστώτος της εξάρτησης από Ε.Ε., ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Σ’ αυτή την εμετική δημαγωγία, ο λαός οφείλει να στρέψει την πλάτη του, δίνοντας έμφαση στον αγώνα του για την αποτίναξη της υποταγής και του συμβιβασμού από την ξενόδουλη πολιτική όλων των αστικών κομμάτων, για την ανατροπή του καθεστώτος της εξάρτησης και της υποτέλειας. Γιατί μόνο τότε θα μπορεί να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη, βασισμένη στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας, έξω και πέρα από τις ψευδεπίγραφες αναφορές για «ανάπτυξη» στα πλαίσια του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.