Αφού ξεπέρασε το σκόπελο της ψήφου εμπιστοσύνης, τον ύφαλο της Συμφωνίας των Πρεσπών, και αφού κατάφερε να αποσυνθέσει όλο το κοινοβουλευτικό κατακάθι προκειμένου να βάλει σε εφαρμογή το «προοδευτικό μέτωπο», η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί τώρα να πείσει το λαό πως εφεξής, σε όλη τη διάρκεια της «μεταμνημονιακής» περιόδου και υπό την αιγίδα της, προτάσσονται μία σειρά φιλολαϊκών μέτρων για την ανόρθωση της οικονομίας και τη στήριξη των λαϊκών εισοδημάτων. Επιπλέον ισχυρίζεται πως η «ενισχυμένη εποπτεία», την οποία επέβαλαν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, έρχεται για να επιβεβαιώσει την εμπιστοσύνη της Κομισιόν στην ολοκλήρωση του «σημαντικού κυβερνητικού έργου».
Ωστόσο, η επίσκεψη Π. Μοσκοβισί σαν προπομπού της δεύτερης «μεταμνημονιακής αξιολόγησης», διέλυσε τις κυβερνητικές αυταπάτες, αφού μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό και τα οικονομικά κλιμάκια, πέρα από τις γνωστές γαλατικές φιλοφρονήσεις του, αποφάνθηκε τελικά πως: «…είναι σημαντικό να τηρηθεί το μεταρρυθμιστικό μονοπάτι και να υπάρξει εφαρμογή σε πολλούς τομείς, όπως και ο χρηματοπιστωτικός τομέας». Κι αυτό ακριβώς το «μονοπάτι», που οδηγεί σε ένα αχανές δάσος ευρωπαϊκών, αμερικανοΝΑΤΟϊκών, μεγαλοαστικών, κλπ. συμφερόντων, θα ακολουθήσει, θέλει δεν θέλει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, φορώντας τις αντιλαϊκές παρωπίδες που της επιβάλλουν αυτά τα πολλαπλά συμφέροντα. Είναι ενδεικτικό το ότι η Κομισιόν, στο πλαίσιο του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου» 2019, έχει εντάξει την Ελλάδα σε «εμπεριστατωμένη επισκόπηση», η οποία θα εστιάσει το φακό της στο τεράστιο κρατικό χρέος, τα χαμηλά επίπεδα αποταμίευσης και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, που κινούνται μέσα σ’ ένα πλαίσιο υψηλής ανεργίας, χαμηλής αύξησης της παραγωγικότητας και υποτονικής επενδυτικής δραστηριότητας.
Παράλληλα, παρά τις μαχητικές διαδηλώσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση πέτυχε την υπερψήφιση του Ν/σχ για την «Ενδυνάμωση Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ), ενίσχυση και αναβάθμιση Δημόσιας Διοίκησης και άλλες διατάξεις», με το οποίο συνεχίζονται οι «μεταρρυθμίσεις» και προσαρμογές της δημόσιας διοίκησης, σύμφωνα με τις επιταγές των κυβερνητικών προεκλογικών αναγκών, των ξένων κέντρων και της ντόπιας ολιγαρχίας, προφανώς σε βάρος των εργαζομένων, με νομοθετημένη πλέον την παραπέρα ελαστικοποίηση των ωραρίων, την κατάργηση της υπερωριακής απασχόλησης και της κυριακάτικης αργίας.
Τέλος, την τελευταία εβδομάδα του Γενάρη, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους μαζί με το σύμβουλο οίκο Rothschild ετοιμάζεται να προχωρήσει στην πρώτη «μεταμνημονιακή» έκδοση ελληνικού ομολόγου. Το νέο χρεόγραφο θα έχει 5ετή διάρκεια και θα στοχεύει στην άντληση 2-3 δις € με επιτόκιο γύρω στο 3,5-3,6%.
Σημειώνουμε, πως σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το κρατικό χρέος, παρά το στύψιμο που επέβαλαν οι διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις στα εργατολαϊκά νοικοκυριά, εξακολουθεί να βρίσκεται στα 334,988 δις €, με αύξηση 11,6 δις σε σχέση με το β’ τρίμηνο και περίπου κατά 21,5 δις σε σχέση με το γ’ τρίμηνο του 2017. Επίσης σύμφωνα με την Eurostat, έφτασε στο 182,2% του ΑΕΠ από 174,9% ένα χρόνο νωρίτερα.
Μετά τη δεύτερη «αξιολόγηση», οι «θεσμοί» θα συντάξουν τη σχετική Έκθεση προκειμένου να τεθεί για διαβούλευση στο Euroworking Group της 31ης Γενάρη.
★★★
Η άφιξη των «θεσμών» στην Αθήνα, με το τωρινό σχήμα να περιλαμβάνει και τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, έχει στο πρόγραμμά της τον ασφυκτικό έλεγχο των «μεταμνημονιακών» αντιλαϊκών μέτρων που επιχειρείται από την κυβέρνηση, να εμφανιστούν σαν «παροχές» προς τον χειμαζόμενο λαό μας! Πιο συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται τα εργασιακά, η ενέργεια, τα δημοσιονομικά καθώς και ο έλεγχος του Προϋπολογισμού 2019. Εκφράζονται ήδη «ανησυχίες» από τους δανειστές για την επίτευξη των στόχων σε σχέση με τις προεκλογικές «παροχές» της κυβέρνησης, αλλά και την εν γένει κατάσταση της οικονομίας. Η «ενισχυμένη εποπτεία» σημαίνει τη σχολαστική παρακολούθηση και τήρηση της πορείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων» στον κατώτατο μισθό (οι «θεσμοί» επιμένουν και στη διατήρηση του «υποκατώτατου»), στην επιτάχυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων, στη επίσπευση των αδειοδοτήσεων, στην αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης, κ.ά.
Α) Και πρώτα-πρώτα τη λεγόμενη αύξηση του κατώτατου μισθού. Πρόκειται για σοβαρής σημασίας πρόβλημα που αφορά εκατομμύρια εργαζόμενους στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι είδαν το εισόδημά τους να καταρρέει κυριολεκτικά μέσα στην τελευταία δεκαετία. Θυμίζουμε πως πριν από τα Μνημόνια ο κατώτατος μισθός αφορούσε το 10% των εργαζόμενων, ενώ σήμερα με μισθό έως 600 € αμείβεται ένας στους τρεις εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα (33,65%). Αλλά και η ίδια η αγορά εργασίας έχει αποδιοργανωθεί όταν σε μία νύχτα (2012) καταργήθηκαν οι κλαδικές συμβάσεις και ο κατώτατος μισθός μειώθηκε από τα 751 στα 586 € μικτά τον μήνα (511 € για τους νέους).
Τα ψίχουλα του 5-10% «αύξησης» που διατυμπανίζει η κυβερνητική προπαγάνδα, γίνονται προκειμένου να ενεργοποιηθεί και πάλι ο ν.4172/2013 (άρθρο 103) με βάση τον οποίο καταργούνται μόνιμα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος θα καθορίζεται με Υπουργική Απόφαση και με βάση τα κριτήρια της «ανταγωνιστικότητας» και της «παραγωγικότητας». Το αίτημα των εργαζομένων για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 € δεν συζητείται καν. Αυτήν τη διαδικασία επέλεξαν οι «θεσμοί», έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα στους εργοδότες να μειώνουν ανεξέλεγκτα μισθούς και μεροκάματα ανάλογα με τις αντοχές και τις ανάγκες της επιχείρησής τους. Έτσι, σήμερα η αγορά εργασίας εμφανίζει εικόνα διάλυσης. Κυριαρχούν οι επιχειρησιακές και οι ατομικές συμβάσεις, οι αμοιβές των 360 ευρώ, οι ανασφάλιστοι ωρομίσθιοι, η ελαστική εργασία ποικίλων μορφών και επινοήσεων του εργοδότη.
★★★
Β) Σε ό,τι αφορά τα «κόκκινα» δάνεια θα πρέπει να τονίσουμε πως το –μάλλον- προκρινόμενο σχέδιο για την «προστασία της πρώτης κατοικίας», που συζητιέται με τους «θεσμούς» (κυπριακό μοντέλο), προβλέπει τη σύσταση εταιρειών «ειδικού σκοπού». Στο νέο σχήμα, δηλ. την εταιρεία «ειδικού σκοπού», θα μεταβιβαστούν τα προβληματικά χαρτοφυλάκια των «κόκκινων» δανείων και όχι μόνο. Η εκτίμηση θα γίνεται με βάση την εμπορική αξία του ακινήτου και όχι την αντικειμενική, όπως ισχύει σήμερα, και θα συνοδεύεται με την επιδότηση της δόσης των δανειοληπτών, από το κράτος προς τις τράπεζες, έως το 30%. Σε ό,τι αφορά το ύψος του ανώτατου ορίου προστασίας, οι δανειστές είναι ανένδοτοι, απαιτώντας άμεσα τη δραστική μείωση από τα 280.000 € αντικειμενικής αξίας σήμερα, στα 100.000 € ή και λιγότερα. Δεν πρόκειται λοιπόν για κανενός είδους προστασία, αλλά για ένα μέτρο που στην πραγματικότητα διευκολύνει τις τράπεζες να εισπράξουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και παράλληλα εκβιάζει τα φτωχά νοικοκυριά για την αποπληρωμή του δανείου τους. Εξάλλου, η προτεινόμενη «ρύθμιση των 120 δόσεων», προκειμένου να «διευκολυνθούν» οι οφειλέτες να πληρώσουν τα χρέη τους, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, όπως άλλωστε έγινε με άλλες αντίστοιχες «ρυθμίσεις». Ο κόσμος έχει στεγνώσει οικονομικά λόγω των καταιγιστικών οικονομικών επιβαρύνσεων και η συνέχιση αυτής της πολιτικής με την εντεινόμενη «μεταμνημονιακή» φοροληστεία και περικοπή του αφορολόγητου θα επιβαρύνει ακόμα παραπέρα τα πνιγμένα στα χρέη νοικοκυριά. Ολόκληρη το σκηνικό έχει στηθεί χάριν της προστασίας των τραπεζών και όχι των δανειοληπτών, με απώτερο στόχο την –όσο το δυνατόν- απαλλαγή των τραπεζών από το άγος των «κόκκινων» δανείων και επομένως την επαναχρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου.
Μέσα στο συνολικό σχεδιασμό για την απαλλαγή των τραπεζών από το βαρίδι των «κόκκινων» δανείων προβλέπεται μία απομείωση της τάξης των 50 δις € μέχρι το 2021! Αυτό σημαίνει ένταση των κατασχέσεων και πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας (καθώς και επιχειρηματικών δανείων πολύ μικρών επιχειρήσεων) και πάνω απ’ όλα μεταβιβάσεις προβληματικών δανείων από τις τράπεζες στα αρπακτικά ξένα funds. Ήδη, για το 2019 έχουν προγραμματιστεί 40.000 πλειστηριασμοί, με στόχο ο αριθμός τους να φτάσει στα 130.000 μέχρι το τέλος του 2021. Κι επειδή σύμφωνα με την Έκθεση της ΤτΕ ένα ποσό γύρω στα 13 δις € βρίσκεται ενταγμένο στο ν. 3869/2010 (ν. Κατσέλη), θα πρέπει να επισπευτούν οι διαδικασίες για τις οριστικές δικαστικές αποφάσεις.
Όπως γίνεται φανερό, η τράπεζα προτιμά το ξεπούλημα των ακινήτων στους ξένους κερδοσκόπους «επενδυτές», αντί να κάνει την αντίστοιχη έκπτωση στο χρέος των δανειοληπτών. Έτσι, εκατοντάδες ενυπόθηκα ακίνητα, ανεξάρτητα αν πρόκειται για πρώτη ή δεύτερη κατοικία, ανεξάρτητα αν ανήκουν σε φτωχά ή μεσαία νοικοκυριά, ανεξάρτητα αν ανήκουν σε ιδιώτες ή επιχειρήσεις, περνούν στα χέρια νέων ξένων τοκογλύφων, κάτω από το σκοτεινό και αντισυνταγματικό νόμο των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και των κατασταλτικών μηχανισμών και κάτω από την κυνική αδιαφορία της «Ευρώπης της κοινωνικής αλληλεγγύης»!
