Φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους, κυρίως με τη Ρωσία, με ανοιχτά μέτωπα σε Ουκρανία, Συρία, Μεσόγειο, θέλουν με κάθε τρόπο και όσο το δυνατόν συντομότερα να κλείσουν το μέτωπο της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων, για την ανάσχεση της όποιας επιρροής της Ρωσίας και την περικύκλωσή της.
Στην ίδια κατεύθυνση με τη Συμφωνία των Πρεσπών κινούνται οι εντάσεις και ο υποβολιμαίος νέος γύρος διαπραγμάτευσης Σερβίας-Κοσσυφοπεδίου καθώς και οι δηλώσεις Ράμα στο πνεύμα της «Μεγάλης Αλβανίας», που έχουν σαν απάντηση την επικείμενη επίσκεψη Πούτιν στο Βελιγράδι και χαρακτηριστικές δηλώσεις υπουργών της κυβέρνησης της Σερβίας και του Ρώσου πρέσβη, Αλεξάντερ Τσεπούριν, στη χώρα αυτή.
Αυτοί (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ), που μετά από 27 χρόνια πέρυσι, με ανοιχτές πιέσεις, χοντρούς εκβιασμούς και ωμές παρεμβάσεις, απετέλεσαν τους επισπεύδοντες της Συμφωνίας των Πρεσπών μεταξύ Ελλάδας και πΓΔΜ, που οι κυβερνήσεις των δυο χωρών υπάκουα προώθησαν και υπέγραψαν, θέλουν τώρα να εγκριθεί μέσα στο Γενάρη από τα αντίστοιχα Κοινοβούλια. Οι πιέσεις συνεχίζονται μέχρι την τελευταία στιγμή. Μάλιστα ο πρώην αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γκρούεφσκι, που έχει καταδικαστεί σε πολύμηνες καθείρξεις για διαφθορά, σε δηλώσεις του από την Ουγγαρία που διέφυγε αυτοεξόριστος, ισχυρίστηκε ότι το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα στα Σκόπια τού πρότεινε απαλλαγή από κατηγορίες με αντάλλαγμα την υποστήριξή του στη συμφωνία των Πρεσπών στο Κοινοβούλιο. Την ίδια στιγμή εκπρόσωποι των αλβανικών κομμάτων συναντήθηκαν με τον επικεφαλής του Γραφείου του ΝΑΤΟ στην πΓΔΜ , που τους ζήτησε να ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών.
Στα πλαίσια αυτά ο Ζάεφ φαίνεται ότι μέχρι 15 Γενάρη θα έχει ολοκληρώσει τη σχετική διαδικασία, συνεχίζοντας σταθερά να δίνει τις διαβεβαιώσεις στους υπερατλαντικούς προστάτες του με δηλώσεις του είδους: «Πιστεύω πολύ ότι η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ θα φέρει περισσότερη ειρήνη στα ταραγμένα Βαλκάνια… Αυτήν τη στιγμή εμείς είμαστε σαν μια μαύρη τρύπα. Όλοι γύρω μας είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Ρουμανία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Αλβανία, Μαυροβούνιο. Θέλουμε να καλύψουμε αυτό το κενό».
Μετέρχεται για το σκοπό αυτό διάφορους τρόπους. Επειδή στην τελευταία ψηφοφορία απαιτούνται οι ψήφοι 80 βουλευτών σε σύνολο 120, που είχε εξασφαλίσει στην έναρξη της διαδικασίας της συνταγματικής τροποποίησης, από τη μια πλευρά προβαίνει σε προκλητικές δηλώσεις για «μακεδονική» ταυτότητα και για «μακεδονική» γλώσσα, για να πείσει την κοινή γνώμη και τους βουλευτές της πΓΔΜ. Από την άλλη, επειδή οι δηλώσεις αυτές δημιουργούν εντάσεις και προβλήματα στην ελληνική πλευρά ή επειδή υπάρχουν αντιδράσεις για τα ζητήματα αυτά από το αλβανικό στοιχείο της γειτονικής χώρας, προβαίνει σε καθησυχαστικές διευκρινιστικές δηλώσεις ή σε φραστικές συμπληρώσεις των νέων συνταγματικών ρυθμίσεων. Δεν αποκλείεται, αν τα πράγματα δυσκολέψουν για την ελληνική πλευρά, οι Αμερικάνοι, χρησιμοποιώντας σαν μοχλό τα πλήρως ελεγχόμενα από αυτούς αλβανικά κόμματα, να επιβάλουν στον Ζάεφ κάποιες βολικές για την προπαγάνδα Τσίπρα τροποποιήσεις.
Γιατί όντως τα πράγματα φαίνονται ότι είναι δύσκολα για τη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.
Ο δεύτερος κυβερνητικός συνεταίρος βρίσκεται σε αδιέξοδο ανάμεσα στη διακηρυγμένη θέση του, ότι θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση αν έρθει προς ψήφιση στην Ελληνική Βουλή η Συμφωνία, και στη θέση ότι δεν θα άρει την εμπιστοσύνη του προς αυτήν. Το αδιέξοδό του εντείνεται από το γεγονός ότι οι 3 από τους 6 βουλευτές, που με κανένα τρόπο δεν θέλουν να χάσουν τη βουλευτική ή υπουργική καρέκλα, έχουν δηλώσει ότι θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να συγκαλέσει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και να αναβάλλει προγραμματισμένη συνέντευξή του.
Βέβαια, ο αρχηγός των ΑΝΕΛ είναι απρόβλεπτος – εξ ου και «κωλοτούμπας», όπως και ο συγκυβερνήτης του Τσίπρας, και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τις κινήσεις τους. Άρχισε πάντως να ετοιμάζει την «ηρωϊκή του έξοδο», να μιλάει για «αποστασία» και οι ΑΝΕΛ να προσαρμόζουν το νέο λογότυπό τους.
Από την άλλη πλευρά, ο Τσίπρας έχει δώσει διαβεβαιώσεις σε Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και Βερολίνο ότι θα ψηφίσει τη Συμφωνία γρήγορα, μέσα στο Γενάρη, και είναι έτοιμος να το κάνει με την οποιαδήποτε ετερόκλητη πλειοψηφία υπολειμμάτων βουλευτών από ΑΝΕΛ, «Ποτάμι», «Ένωση Κεντρώων», κλπ., εκβιάζοντας, όπως φάνηκε από πρόσφατη συνέντευξή του, τον χθεσινό συνέταιρό του, παραβιάζοντας και τη φερόμενη συμφωνία τους για καθυστέρηση της διαδικασίας μέχρι τον Μάρτη, για την παραμονή του, τουλάχιστον μέχρι τότε, στον κυβερνητικό θώκο.
Δεν είναι ξεκάθαρη ποια θα είναι η έκβαση της προσπάθειας Τσίπρα, αν και ο ίδιος φαίνεται να δηλώνει ότι έχει εξασφαλισμένη την ψήφιση της Συμφωνίας. Γερή πλάτη στην κρίσιμη αυτή, για τους ιμπεριαλιστές και για τη μεγαλοαστική τάξη της χώρας, υπόθεση, φαίνεται ότι βάζει το «Ποτάμι» του Στ. Θεοδωράκη, που «πουλάει ακριβά το τομάρι του», θέλοντας να ανεβάσει τις μετοχές του στο αστικό πολιτικό χρηματιστήριο και τις Αυλές της Δύσης, σαν μελλοντική πολιτική εφεδρεία.
Για να εποπτεύσει, να πιέσει και να διασφαλίσει την υπογραφή της Συμφωνίας, βρέθηκε στην Αθήνα και η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ, που πριν από λίγο καιρό για τον ίδιο σκοπό είχε βρεθεί στα Σκόπια. Ήρθε για να μιλήσει με την πολιτική ηγεσία και να «διαμορφώσει» τις πολιτικές εξελίξεις. Ουσιαστικά, όπως σημειώνει η γερμανική εφημερία «Handelsblatt», η Μέρκελ ήρθε να πει στον Τσίπρα: «Μην διανοηθείς να πας σε εκλογές. Πρώτα θα ψηφίσεις τη Συμφωνία των Πρεσπών».
Πέρα από την επιχείρηση διασφάλισης και επέκτασης των συμφερόντων του γερμανικού ιμπεριαλισμού και της συνέχισης της εφαρμογής των κακόφημων μνημονιακών μεταρρυθμίσεων από την ελληνική κυβέρνηση, ήρθε να στηρίξει την υποτελή κυβέρνηση Τσίπρα και να πιέσει όλα τα άλλα αστικά πολιτικά κόμματα να συνταχθούν στην κατεύθυνση αυτή, θέλοντας να εξασφαλίσει ευρύτερες πλειοψηφίες για τέτοια θέματα που έχουν σχέση με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δεδομένων των τριγμών που υφίσταται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Γιατί η Συμφωνία των Πρεσπών, πέρα από την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, που είναι ο κύριος στόχος των Αμερικάνων, θα δώσει τη δυνατότητα στον γερμανικό ιμπεριαλισμό για ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και θα διευρύνει τις αγορές του. Είναι προφανές πως το «παιχνίδι» που παίζεται είναι «χοντρό». Άλλωστε, δεν θα επέλεγε να έρθει η καγκελάριος στην Αθήνα αν δεν διακυβεύονταν σημαντικά ζητήματα. Αν η Συμφωνία δεν περάσει, μπαίνουμε σε περίοδο καθυστερήσεων και παλινωδιών. Η Δύση καίγεται να περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών, να αποκόψει τα σχέδια της Μόσχας στα Βαλκάνια και να προχωρήσει χωρίς προβλήματα στα ενεργειακά και στα ευρύτερα σχέδια στην ευρύτερη «γειτονιά» μας.
Γι’ αυτό, εκτός του Τσίπρα και του Προέδρου της Δημοκρατίας, η Μέρκελ θα συναντηθεί με τον αρχηγό της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη, για να τον πιέσει για κάτι παραπάνω από τη δήλωσή του, ότι αν περάσει η Συμφωνία από την Ελληνική Βουλή, σαν πιθανή μελλοντική κυβέρνηση θα την αποδεχθεί, πέρα από τις εκ του ασφαλούς αντιπολιτευτικές κορώνες που θα διατυπώσει ενόψει της προεκλογικής περιόδου.
Η επίσκεψη Μέρκελ, καθώς και η συναίνεση της Γερμανίας στη Συμφωνία, θα φέρει τη Νέα Δημοκρατία σε δύσκολη θέση. Ας μην ξεχνάμε, ότι η ΝΔ και τα αδελφά συντηρητικά κόμματα, Χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές στη Γερμανία, είναι μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που στηρίζει τη Συμφωνία.
Ανεξάρτητα πάντως από το αν ψηφιστεί ή όχι η Συμφωνία, είναι βέβαιο ότι βρισκόμαστε σε πολιτικές εξελίξεις που δεν αποκλείουν αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, λίγους μήνες μάλιστα πριν από τις Αυτοδιοικητικές εκλογές, τις Ευρωεκλογές και τις Εθνικές εκλογές, που δεν αποκλείεται να συμπέσουν ή και να επισπευσθούν.
Ακόμη κι αν περάσει η Συμφωνία, δεν αποκλείεται η κυβέρνηση να μη συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία, σε ενδεχόμενη πρόταση μομφής ή αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.
Ούτως ή άλλως η Συμφωνία των Πρεσπών όχι μόνον δεν λύνει το πρόβλημα των λαών της περιοχής, αλλά αντίθετα βαθαίνει την εξάρτησή τους και τους κινδύνους να γίνουν υποχείρια και θύματα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και μόνη λύση για το λαό μας είναι να οργανώσει ο ίδιος τον μαζικό εξωκοινοβουλευτικό αγώνα του ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και τον εθνικισμό, στις κυβερνήσεις των κομμάτων της μεγαλοαστικής τάξης και στις αντιλαϊκές τους πολιτικές.
