Με μια αποκαλυπτική δήλωση, που δεν διαψεύστηκε από την ελληνική πλευρά, ο Ερντογάν έκανε σαφές προς κάθε κατεύθυνση ποια είναι η νέα γκρίζα πραγματικότητα που επιβάλλεται στο Αιγαίο.
«Φέτος δεν ζήσαμε κρίση στα Καρντάκ (Ίμια). Γιατί; Διότι τηρήσαμε μια συγκεκριμένη στάση. Δηλώσαμε πως αν γίνει κάποια κίνηση όπως στο παρελθόν τότε θα απαντήσουμε διαφορετικά και θα δείτε πως αν η Ελλάδα δεν κάνει κάτι στα Ίμια δεν θα γίνει και από την πλευρά μας. Σήμερα ο υπουργός Άμυνάς μας, πιθανότατα θα επικοινωνούσε τηλεφωνικά με τον Έλληνα υπουργό Άμυνας, θα τον ευχαριστούσε, όπως φέτος, έτσι και εφεξής, να συνεχιστεί αυτό, τόσο στo Kardak, όσο και στα άλλα νησιά», είπε ο Ερντογάν, μιλώντας σε δημοσιογράφους μετά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του AKP.
Χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας, έκανε σαφές ότι στις βραχονησίδες και την περιοχή που μέχρι πρότινος ήταν τμήμα της ελληνικής επικράτειας, πλέον, τον πρώτο λόγο έχει η Τουρκία. Οι γενικόλογες και κενές περιεχομένου, απαντήσεις του Δένδια του τύπου «… καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να συμφωνήσει με γκριζοποίηση τμημάτων της ελληνικής επικράτειας…» είναι το λιγότερο αστείες. Έχει μικρή σημασία αν συμφωνεί με την «γκριζοποίηση» του Αιγαίου αυτή ή όποια προηγούμενη κυβέρνηση. Σημασία έχει ότι και η κυβέρνηση της ΝΔ την έχει αποδεχτεί. Και είναι έτοιμη να κάνει, και κάνει, κάθε παραχώρηση και εκχώρηση που της επιβάλλεται, οδεύοντας επί της ουσίας προς… τη Χάγη.
Υπάρχει λοιπόν απεμπόληση τμημάτων της ελληνικής επικράτειας κατόπιν «συνεννόησης». Των Ιμίων ή άλλων νησιών. Και αυτό αποδεικνύει ότι όσο συνεχίζεται η πολιτική της εξάρτησης, της υποτέλειας και του ενδοτισμού, όσο οι ξενόδουλες ελληνικές κυβερνήσεις θα προσμένουν «εγγυήσεις» από τους προστάτες τους, τα πραγματικά σύνορα στο Αιγαίο θα μετακινούννται όλο και δυτικότερα, μέχρι να αγγίξουν τα όρια της «γαλάζιας πατρίδας». Όσο και αν αυτή η πολιτική έχει το εθνικοφρενικό προσωπείο της ΝΔ, η ουσία και το περιεχόμενό της δεν αλλάζει.
Κάθε εκχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος, κάθε «διαπραγμάτευση» της εδαφικής ακεραιότητας και των συνόρων, δεν αποτελεί κανενός είδους «ψύχραιμη πολιτική» και πολύ περισσότερο δεν απομακρύνει τα σενάρια πολέμου. Όσο ακολουθείται η πολιτική του ενδοτισμού, όσο δηλαδή θα εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα και θα επαναχαράσσονται τα σύνορα, ο πόλεμος θα γίνεται όλο και πιο πραγματικό σενάριο. Και αυτό οφείλουν να το λάβουν σοβαρά υπόψη, οι κάθε λογής δεξιοί και «αριστεροί» χειροκροτητές της πολιτικής του ενδοτισμού.
