Ψηφίστηκε τόσο από τη ΝΔ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ, την Τετάρτη 31 Αυγούστου, το νομοσχέδιο με τον παραπλανητικό τίτλο «Εξυγίανση των Ναυπηγείων Ελευσίνας». Στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο προχωρά στην παραχώρηση των ναυπηγείων Ελευσίνας στην ελληνοαμερικανική εταιρεία ONEX, η οποία συνεργάζεται με τον ιταλικό ναυπηγικό κολοσσό «Fincantieri». Η ΟΝΕΧ προτίθεται να τα χρησιμοποιήσει ως σημείο ναυπηγοεπισκευής για τον αμερικανικό 6ο Στόλο, έτσι σε συνδυασμό με τη Σούδα και τη Σύρο, μετατρέπεται ολόκληρη η Ελλάδα σε μόνιμο αγκυροβόλιο και ορμητήριο του ΝΑΤΟ.
Μάλιστα στην τελευταία συνεδρίαση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής ήταν φανερή η σύμπνοια των δύο παρατάξεων όταν ανταλλάχθηκαν από τις δύο πλευρές δηλώσεις αλληλοκατανόησης ανάμεσα στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Σαντορινιό, και τον υπουργό Ανάπτυξης, Α. Γεωργιάδη. Με τον πρώτο να δηλώνει ότι «η προσπάθεια για να αναταχθεί η ναυπηγική βιομηχανία αποδεικνύεται τόσο από τις προσπάθειες που κάναμε για τα Ναυπηγεία Σύρου, όσο και με το μνημόνιο συνεργασίας, το οποίο και εσείς (σ.σ. η κυβέρνηση της ΝΔ) έχετε αναγνωρίσει ότι ήταν προς την ορθή κατεύθυνση», και τον δεύτερο να απαντά ότι «Έχω αναγνωρίσει ότι έδειξε ενδιαφέρον για τη ναυπηγική βιομηχανία (σ.σ. η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ)».
Τα ναυπηγεία της Ελευσίνας έρχονται να γίνουν ο επόμενος κρίκος στο ξεπούλημα των μεγάλων ναυπηγείων της χώρας σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και εφοπλιστές, όπου σύμφωνα με τον νόμο πια, η κυβέρνηση προτίθεται να προβεί σε κούρεμα χρεών της προηγούμενης εταιρείας τόσο προς το δημόσιο όσο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Συγκεκριμένα, θα κουρέψει τόκους και προσαυξήσεις ενώ αυτά που απομένουν θα μπορούν να αποπληρωθούν σε 264 δόσεις(!). Επίσης προβλέπεται όχι μόνο η απόλυση όλων των εργαζομένων για να παραδοθούν τα ναυπηγεία «καθαρά», αλλά και το κούρεμα των δεδουλευμένων οφειλών για διάστημα τουλάχιστον 10 μηνών.
Οι οφειλές της προηγούμενης εταιρείας προς τους εργαζόμενους ξεπερνούν τα 40 εκατομμύρια ευρώ και σύμφωνα με την κυβέρνηση «επιδιώκεται η κάλυψη σημαντικού μέρους των οφειλών». Στην ουσία, πέρα από αόριστες υποσχέσεις, δεν υπάρχει καμία δέσμευση για τον τρόπο και τον χρόνο καταβολής των υπολοίπων δεδουλευμένων. Επιπλέον, οι απαιτήσεις των εργαζομένων αποχαρακτηρίζονται και δεν θεωρούνται πλέον «εργατικές», δηλαδή εξομοιώνονται με αυτές οποιουδήποτε πιστωτή, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει πια η απαίτηση να καταβληθούν όλες και με προτεραιότητα. Ταυτόχρονα πέρα από θολές υποσχέσεις, όπως «το συντομότερο δυνατόν» και αφού ο νέος επενδυτής αναλάβει «ικανό αριθμό έργων», δεν υπάρχει καμία δέσμευση για επαναπρόσληψη των απολυμένων, πόσο δε με τους όρους, τις συμβάσεις και τα δικαιώματα που έχουν σήμερα.
Η ίδια ακριβώς ιστορία δρομολογήθηκε και για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα οποία μεταπωλήθηκαν, με επικύρωση και από τη Βουλή, στον εφοπλιστή Προκοπίου, με μόλις 37 εκατ. ευρώ, ποσό με το οποίο του παραχωρούνται τα πάντα, από πολεοδομικά σχέδια μέχρι ελεύθεροι χώροι και αιγιαλοί. Η πρόθεση του οποίου είναι η εγκατάσταση σταθμού αποθήκευσης και αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).
Η αρχή του μοντέλου αυτού είχε γίνει λίγα χρόνια πιο πριν, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το εφάρμοσε για την πώληση των ναυπηγείων Νεωρίου της Σύρου στην ONEX. Και τότε απολύθηκαν οι εργαζόμενοι χωρίς να δοθούν οι αποζημιώσεις. Στη συνέχεια η πλειοψηφία των εργαζομένων προσλήφθηκαν αλλά ως εργολαβικοί, άρα και πιο φτηνοί και χωρίς σταθερές συμβάσεις.
Αυτό είναι το μέλλον που απαιτεί η εργοδοσία για τη ναυπηγική βιομηχανία, ευέλικτες μορφές εργασίας, εργολαβοποίηση και διάλυση της μόνιμης και σταθερής εργασίας. Κάνοντας επιτακτική την ανάγκη μαζικής και συντονισμένης κινητοποίησης των εργαζομένων των ναυπηγείων για να διαπραγματευτούν συμβάσεις εργασίας, με μόνιμη και σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, καθώς και για την άμεση διεκδίκηση όλων των δεδουλευμένων τους.
