Λίγες μέρες μετά τη διάλυση της δεύτερης απόπειρας συνεδρίου της ΓΣΕΕ, αυτήν τη φορά στη Ρόδο, με τις γνωστές συμπλοκές ανάμεσα στην πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και στους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους του ΠΑΜΕ, τα πράγματα οδηγήθηκαν στη χειρότερη δυνατή εξέλιξη για το εργατικό κίνημα: τον διορισμό Προσωρινής Διοίκησης με διαταγή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθήνας. Το ίδιο συνέβη και σε μια σειρά Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων σε όλη τη χώρα. Μια εξέλιξη που θέτει τους εργαζομένους στο περιθώριο και δίνει στο αστικό δικαστικό σύστημα τη δύναμη να ορίζει τους εκπροσώπους του και τελικά τις τύχες του.
Ποια είναι η θέση του ΠΑΜΕ μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις;
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Σύσκεψη διοικητικών συμβουλίων και αντιπροσώπων των σωματείων του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, το ΠΑΜΕ εμφανίζεται να στηρίζει τη διοίκηση που διορίστηκε με την προσωρινή διαταγή της 05/04/2019 της προέδρου Πρωτοδικών Κέρκυρας. (Σε σύσκεψή τους οι αντιπρόσωποι του ΠΑΜΕ στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας εξέδωσαν ψήφισμα στο οποίο σημειώνουν ότι “Μεταβατικά στηρίζουμε τη διοίκηση που διορίστηκε με την προσωρινή διαταγή της 05/04/2019 …”) Την ίδια στιγμή, καταδίκασε την προσπάθεια αποκλεισμού της ΔΑΣ από τη συμμετοχή της στην προσωρινή διοίκηση της ΓΣEΕ, αλλά και έκφρασε την ικανοποίησή του που, τελικά, το δικαστήριο δεν απέκλεισε τη συμμετοχή της ΔΑΣ στη διορισμένη προσωρινή διοίκηση της ΓΣΕΕ….
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό, η ίδια παράταξη που μιλάει για συλλογική δράση και για ζωντανές συνδικαλιστικές οργανώσεις, να οδηγεί με οργανωμένες εφόδους του μηχανισμού της στη διάλυσή τους και τελικά στον διορισμό διοικήσεων Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων από το κράτος, στην ανάδειξη, δηλαδή, εκπροσώπων που δεν προκύπτουν απο τη θέληση των εργαζομένων. Μάλιστα, θεωρεί την εμπλοκή του κράτους στα συνδικαλιστικά όργανα αίσια έκβαση του «αγώνα» της και εξέλιξη που προήλθε «κάτω από την οργανωμένη, πειθαρχημένη και αποτελεσματική απάντηση εκλεγμένων αντιπροσώπων και συνδικάτων»!
Είναι, επίσης, υποκριτικό να συνθηματολογεί για “ανεξαρτησία των συνδικάτων από το κράτος” και, ταυτόχρονα, να στηρίζει και να επιδιώκει συμμετοχή σε διορισμένες από το κράτος διοικήσεις και να καταδικάζει μόνο τις περιπτώσεις που η ΔΑΣ δεν συμμετέχει σε αυτές. Δεν αναγνωρίζει τους διορισμούς ως ένδειξη διάλυσης και παρακμής του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά τις προωθεί διαλύοντας συνέδρια και τις θεωρεί ανεκτές και τις κάνει και αποδεκτές αν διορίζονται και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε αυτές! Τέτοια πολιτική αρχών έχει το ΠΑΜΕ! Άκρως οππορτουνιστική!
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το ΠΑΜΕ θέλει να αυτοπαρουσιάζεται κι ως ο μόνος υπέρμαχος της εργατικής τάξης, που μάχεται για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων: χαρακτηρίζοντας με κάθε ευκαιρία την προηγούμενη ηγεσία «έκπτωτη», αυτοχρίζεται “αυθεντικός εκπρόσωπος της εργατικής τάξης” και αυτοπαρουσιάζεται σαν ο αποκλειστικός “ταξικός συνδικαλιστικός εκφραστής της”. Σπεύδει “να καλύψει το κενό εξουσίας” λόγω “έκπτωσης της διοίκησης της ΓΣΕΕ” και ζητά να του “παραδοθούν άμεσα τα κλειδιά του κτιρίου” της ΓΣΕΕ, αυτοαναγορευόμενο σε “νόμιμο ιδιοκτήτη” του. Και αφού τα κλειδιά δεν του δίνονται οργανώνει “καταλήψεις” των κτιρίων της ΓΣΕΕ, καταγγέλλει την “ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ” ότι “δεν έχει καμιά δικαιοδοσία να το παίζει κλειδοκράτορας” αλλά και καλεί, υποδυόμενο το ρόλο διοίκησης της ΓΣΕΕ, σύσκεψη στο αμφιθέατρο του κτιρίου της ΓΣΕΕ για τη οργάνωση της απεργίας και της κεντρικής συγκέντρωσης της Πρωτομαγιάς. Και όταν η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ κλείνει και κλειδώνει το κτίριο της ΓΣΕΕ, η ηγεσία του ΠΑΜΕ βγάζει καταγγελία και βρυχάται ότι “η σύσκεψη θα γίνει θέλουν δε θέλουν”. Για να αναδιπλωθεί, αμέσως, στη συνέχεια και να πραγματοποιήσει τη σύσκεψή του στις 13.4 ….στο θέατρο “ΔΙΑΝΑ”, απ’ όπου, σα να είναι διοίκηση της ΓΣΕΕ, αναγγέλλει απεργία και συγκέντρωσή του στο Σύνταγμα τη μέρα της Πρωτομαγιάς….
Αυτά είναι τα καμώματα της συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ. Μια προκλητικη συνδικαλιστική γελοιογραφία…
