Στα χέρια της Deloitte βρίσκεται πλέον η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, στα χέρια μιας πολυεθνικής εταιρείας “επαγγελματικών υπηρεσιών” (που εδρεύει στη Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτείων), μετά την απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, μια απόφασης κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις της ΕΕ και της κυβέρνησης της ΝΔ.
Το Μονομελές Εφετείο Αθηνών απέρριψε την παρέμβαση των Σωματείων των εργαζομένων και τις ατομικές παρεμβάσεις εργαζομένων ως “…μη έχοντες άμεσο έννομο συμφέρον” και αποδέχτηκε τους ισχυρισμούς του υπουργείου Οικονομικών που αιτήθηκε την υπαγωγή της ΛΑΡΚΟ σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης.
Στην απόφαση του Εφετείου, δηλαδή στην υπαγωγή της ΛΑΡΚΟ σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης, αλλά και στη σχετική τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή, είναι πεντακάθαρος ο στόχος της κατάργησης κάθε προστασίας των εργαζόμενων καθώς ανοίγει ο δρόμος για απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατάργησης δικαιωμάτων.
Όπως λέει η απόφαση “…Η θέση της επιχείρησης σε ειδική διαχείριση συνιστά πάντως σε κάθε περίπτωση, για τον διαχειριστή και μόνο, σπουδαίο λόγο για την καταγγελία οποιασδήποτε συμβάσεως της επιχείρησης. Ειδικά ως προς τις συμβάσεις του προσωπικού της επιχείρησης, εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 14Α του ν. 3429/2005 (Α’ 314)…” και προσδιορίζεται παράλληλα ξεκάθαρα ότι, με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο ειδικός διαχειριστής υποχρεούται να μειώσει το μισθολογικό κόστος κατά 25% μεσοσταθμικά στις διάφορες κατηγορίες του προσωπικού, συμπεριλαμβανομένης (όπως ορίζεται και στην κυβερνητική τροπολογία) της “…κατάργησης επιδομάτων εορτών, αδείας και παραγωγής (πριμ) που προβλέπονται από οποιαδήποτε γενική ή ειδική διάταξη, ρήτρα ή όρο, συλλογικής ή ατομικής σύμβασης εργασίας, συμφωνίας ή διαιτητικής απόφασης…”.
Ένα επίσης στοιχείο, που αποδεικνύει τις εκάστοτε κυβερνητικές ευθύνες για την κατάσταση της εταιρείας, που φαίνεται και στην απόφαση του Εφετείου αλλά και μέσα από την αίτηση του υπουργείου Οικονομικών για υπαγωγή της ΛΑΡΚΟ σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης είναι ότι, από το σύνολο των 485 εκατ. ευρώ, που στην αίτηση προσδιορίζεται το ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών της ΛΑΡΚΟ, τα 350 εκατ. αφορούν χρέη προς τη ∆ΕΗ, μετόχου της εταιρείας, τα οποία δημιουργήθηκαν από την ιδιαίτερα υψηλή τιμή πώλησης της ηλεκτρικής ενέργειας.
Είναι προφανές ότι μονόδρομος είναι ο αγώνας για τους εργαζόμενους της εταιρείας. Μετά τη Λάρυμνα και την Εύβοια, τη σκυτάλη πήρε η Δυτική Μακεδονία, όπου στις 28/02/2020 έγινε συγκέντρωση στα διόδια Πολυμύλου στην Εγνατία Οδό από εργαζόμενους των ορυχείων της ΛΑΡΚΟ στα Σέρβια Κοζάνης και στην Ιεροπηγή Καστοριάς ενάντια στο κλείσιμό τους. Είχε προηγηθεί, μία εβδομάδα πριν, συγκέντρωση διαμαρτυρίας και κατάληψη στο λιγνιτωρυχείο στην Ιεροπηγή Καστοριάς, ενώ στα Σέρβια έγινε γενική απεργία και εργαζόμενοι έκαναν συμβολική κατάληψη στην “Υψηλή Γέφυρα Σερβίων”.
