Έχουμε αναφερθεί και παλιότερα στο Σύστημα Περίθαλψης-Υγείας. Η εξέλιξη της κατάστασης, όπως διαμορφώνεται μέσα από την ψήφιση και εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων, αρκετά από τα οποία ήταν “προαπαιτούμενα”, οδήγησε και θα οδηγήσει με μαθηματική βεβαιότητα σε σοβαρή υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Βασικός άξονας είναι να επιτευχθεί η λειτουργία των δημόσιων Νοσοκομείων με κριτήρια ιδιωτικής επιχείρησης μέχρι το 2020. Η σταδιακή διολίσθηση και η τελική μετατροπή των δημόσιων Νοσοκομείων σε “αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες”, είναι στόχος που είχε τεθεί για πρώτη φορά στο πλαίσιο του “εκσυγχρονισμού” των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με τον θεσμό των managers κ.λ.π. Η πορεία του εγχειρήματος πρόβλεπε και πώληση, πρακτικά εκχώρηση, με βάση την ανάλογη εμπειρία, των κερδοφόρων τμημάτων των κρατικών Νοσοκομείων σε ιδιωτικούς ομίλους, κυρίως ασφαλιστικούς. Μέχρι σήμερα φαίνεται ότι προτιμήθηκε η λύση της μετατροπής σε “αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες”, οι οποίες θα κινούνται οικονομικά με την πώληση υπηρεσιών υγείας στους ασθενείς και στους ασφαλιστικούς φορείς, κρατικούς και ιδιωτικούς, οι οποίοι προτιμώνται ως καλοπληρωτές. Εξάλλου φαίνεται ότι η διαχείριση νοσοκομειακού τμήματος από ιδιώτη, μέσα στο κρατικό Νοσοκομείο, έχει αρκετό επιχειρηματικό ρίσκο. Πιο λογικό για τους επενδυτές–επιχειρηματίες είναι μέσω της υποβάθμισης των κρατικών δομών οι ασθενείς, εμμέσως πλην σαφώς, να κατευθύνονται αναγκαστικά στις ιδιωτικές επιχειρήσεις Υγείας (όσοι το αντέχουν οικονομικά). Η κάλυψη, και όχι σε όλες τις περιπτώσεις, ενός μέρους της δαπάνης από τον ΕΟΠΥΥ, αναγκάζει τους ασθενείς να καλύπτουν το υπόλοιπο από την τσέπη τους. Τα κέρδη για τις ιδιωτικές μονάδες είναι τεράστια και δεν δίστασαν καθόλου να διακόψουν πρόσφατα την εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων, εφ’ όσον ο κρατικός φορέας καθυστερεί τις πληρωμές, συσσωρεύεται μεγάλο χρέος και υπάρχει καχυποψία αν θα πληρωθεί και πότε. (Έτσι υλοποιείται η συνεργασία κρατικών και ιδιωτικών φορέων).
Οι υπηρεσίες Περίθαλψης-Υγείας μετατρέπονται σε καταναλωτικά αγαθά και οι ασθενείς ονομάζονται “χρήστες υπηρεσιών υγείας”(!).
Με βάση τη γενικότερη εικόνα και εμπειρία, είναι φανερό ότι τα κρατικά Νοσοκομεία-επιχειρήσεις θα μειώνουν τα λειτουργικά κ.ά. έξοδα για να εξασφαλίζουν κέρδος που θα τα κάνει βιώσιμα. Αυτό μεταφράζεται σε ολιγάριθμο προσωπικό με μειωμένα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ελλιπή συντήρηση και ανανέωση του εξοπλισμού (ευτυχώς που υπάρχουν οι σύγχρονοι εθνικοί ευεργέτες-χορηγοί!) και οικονομική συμμετοχή των ασφαλισμένων ή, ακόμη καλύτερα, αύξηση στις ασφαλιστικές κρατήσεις περίθαλψης των ασφαλισμένων.
Ήδη σήμερα ‘ακριβές’ διαγνωστικές εξετάσεις και ιατρικές πράξεις δεν συνταγογραφούνται από τον ΕΟΠΥΥ, για λόγους ‘πλαφόν’ και επιστημονικοφανών πρωτοκόλλων που υπάγονται στον διεθνή ‘κόφτη’ cost effectiveness, δηλαδή κατά πόσο αξίζει να κάνει ο ασθενής μία εξέταση ή να υποβληθεί σε μία ιατρική πράξη σε σχέση με το προσδοκώμενο όφελος για τη θεραπεία του (αλλοίμονο στους βαρέως πάσχοντες -πού ξέρουμε αν έχουν ελπίδα θεραπείας;).
Για να έχουμε καλό λογαριασμό: Στο χρονικό διάστημα 2013-2019 η κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων Νοσοκομείων μειώθηκε κατά 30,3%. Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο κρατικός προϋπολογισμός περικόπηκε κατά 432 εκ. ευρώ. “Μεταμνημονιακά” μειώθηκε κατά 65 εκ. ευρώ, ενώ διατηρείται η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών περίθαλψης των συνταξιούχων, 780 εκ. ευρώ.
Συνολικά το ποσοστό του ΑΕΠ για δαπάνες Υγείας από 8,41% (2013) μειώθηκε στο 8,04% (2017).
Για να συμπληρωθεί η εικόνα αναφέρουμε ότι στο φάρμακο υπάρχει η “θετική λίστα”, στην οποία δεν περιλαμβάνονται πολλά ακριβά φάρμακα, καθώς και ότι δεν συνταγογραφούνται ή δεν συμφέρει να συνταγογραφηθούν (αμοιβή γιατρού για τη συνταγογράφηση) πολλά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην καθημερινότητα. Πρόσφατα αυξήθηκε κατά 10% η τιμή σε 2000 σκευάσματα. Αθροιστικά κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, η δαπάνη που καταβάλει ο ασθενής για φάρμακα αυξήθηκε από 9% στο 30%.
Το προσωπικό των δημόσιων Νοσοκομείων υφίσταται την εξευτελιστική ‘λύση’ της ανακύκλωσης(!) της ανεργίας, με ποσοστό εργαζομένων μέχρι 25% να εργάζονται με διάφορες σχέσεις απασχόλησης ελαστικού τύπου (αποφεύγεται ο όρος εργασία για να μην τους μπαίνουν ιδέες για εργασιακά δικαιώματα).Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις προσωπικού με ευνόητα αποτελέσματα τόσο στην εξόντωση των “τυχερών” που έχουν δουλειά, όσο και στην επάρκεια και ασφάλεια των υπηρεσιών που παρέχονται στους ασθενείς. Στην τριετία 2015-2018 συνταξιοδοτήθηκαν 7097 μόνιμοι υπάλληλοι, οι οποίοι δεν αντικαταστάθηκαν, ενώ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ εκθέτουν τα “ορθολογικά” και “κοστολογημένα” επιχειρήματά τους για το 1:5 και 1:1 για προσλήψεις στις θέσεις των αποχωρούντων.
Συμπερασματικά η κατάσταση που εμφανίζεται και το μέλλον που διαγράφεται δείχνει ότι μετά από τη σοβαρή υποβάθμιση που υπέστη το σύνολο των κρατικών Νοσοκομείων τα τελευταία χρόνια (τα οποία πολύ απείχαν από μια αποτελεσματική και ορθολογική λειτουργία), ο βασικός άξονας της πολιτικής για τη δημόσια Υγεία, όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, είναι να την ξεφορτωθούν γιατί θεωρείται πολυδάπανη. Η επίλυση των σοβαρών ζητημάτων της Υγείας των πολιτών από το πολυδιαφημισμένο Δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας δεν φαίνεται να προχωρεί, γιατί αυτό είναι “εκ κατασκευής” προβληματικό.
Οι καθαρά ταξικές επιπτώσεις της πολιτικής αυτής για το λαό, μαζί με τη γενικότερη υποβάθμιση της ζωής, έχουν σοβαρές συνέπειες στην καλή Υγεία, ακόμη και στη διάρκεια ζωής. Η ανάπτυξη τεχνοκρατικών λύσεων δεν θίγει την ουσία του προβλήματος. Μόνο οι αγώνες για τη διεκδίκηση των αυτονόητων δικαιωμάτων μας μπορούν να αναδείξουν τις αιτίες του προβλήματος και τις λύσεις.
