Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», που καταγράφει τις προσλήψεις και τις απολύσεις των εργαζομένων, προκύπτει ότι μέσα στο περασμένο έτος έγιναν πάνω από 3 εκατομμύρια απολύσεις. Συγκεκριμένα, με βάση τα αποτελέσματα του Δεκέμβρη του 2023, απολύθηκαν 3.097.556 εργαζόμενοι. Σημαντικό στοιχείο επίσης, για την κατάσταση των εργαζομένων στη χώρα μας, είναι και το γεγονός ότι από τα 3 και πλέον εκατομμύρια απολύσεις οι 1.979.873 ήταν καταγγελίες συμβάσεων αορίστου χρόνου ή λήξη συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
Ο τεράστιος όγκος απολύσεων δίνει μια χειροπιαστή εικόνα των εργασιακών σχέσεων και συνδέεται και με το τι προσλήψεις γίνονται. Έτσι μόνο μία στις δύο συμβάσεις που έγιναν ήταν πλήρους απασχόλησης, και μάλιστα ένα σημαντικό μέρος αυτών ήταν συμβάσεις ορισμένου χρόνου με ημερομηνία λήξης.
Συγκεκριμένα, το 51,37% των νέων συμβάσεων ήταν πλήρους απασχόλησης, το 39,2% μερικής απασχόλησης και το 9,43% εκ περιτροπής εργασίας.
Η σύμβαση ορισμένου χρόνου (προσωρινή απασχόληση) είναι σύμβαση εργασίας σε προκαθορισμένη-περιορισμένη χρονική περίοδο. Όταν η ημερομηνία παρέλθει η συνεργασία λύεται χωρίς υποχρέωση του εργοδότη για καταβολή αποζημίωσης. Η προσωρινή απασχόληση με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου παίρνει συχνά τη μορφή εποχιακής ή περιοδικής απασχόλησης, που σε τουριστικές χώρες όπως η Ελλάδα αποτελεί κυρίαρχη μορφή εργασιακής απασχόλησης τους καλοκαιρινούς μήνες.
Πώς συμβαίνει ο ετήσιος αριθμός των απολύσεων (πάνω απο 3 εκ.) να εμφανίζεται από την ΕΡΓΑΝΗ ως μεγαλύτερος από το σύνολο των μισθωτών εργαζομένων στην Ελλάδα (σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ το 2022 υπολογίζονταν περίπου 2,3 εκατομμύρια) ; Προφανώς γιατί πολύ μεγάλος αριθμός εργαζομένων έχει εργασιακή σχέση που διαρκεί πολύ λιγότερο από ένα χρόνο, δουλεύει με σχέσεις εργασίας προσωρινού χρόνου εργασίας ή τον απολύουν (καταγγέλλουν οι εργοδότες τη σύμβαση εργασίας) σε λιγότερο από ένα χρόνο εργασίας. Μια μεγάλη μάζα εργαζομένων μπορεί να εμφανίζεται έτσι να λύνει τη σχέση εργασίας του δυο και τρεις φορές τον χρόνο. Και είναι γνωστό ότι η προσωρινή θέση εργασίας καταγράφεται στην επίσημη στατιστική, παραπλανητικά, ως κανονική θέση εργασίας και έτσι εμφανίζεται το “παράδοξο” να εμφανίζεται ετήσια αριθμός απολύσεων και προσλήψεων πολύ μεγαλύτερος του συνόλου των μισθωτών εργαζομένων στην Ελλάδα.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πόσο μεγάλο χτύπημα έχει υποστεί η σταθερή εργασία με χρονική διάρκεια. Ότι οι εργαζόμενοι ζουν μέσα σε ένα φαύλο κύκλο ολιγόμηνης εργασίας, μέσα σε μια πλειάδα ελαστικών σχέσεων εργασίας οι οποίες είναι πλέον το σύνηθες εργασιακό καθεστώς στη χώρα μας.
Αν η μια μεριά του νομίσματος του ασύλληπτου αριθμού απολύσεων είναι η ευκολία των εργοδοτών να απολύουν, η άλλη πλευρά είναι ο εξευτελισμός της έννοιας της πρόσληψης. Οι εργοδότες και η κυβέρνηση έχουν επιβάλει ένα τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο όπου ως πρόσληψη νοείται απασχόληση ελάχιστου χρόνου που είναι και πολύ φτηνή ενώ η απόλυση δεν έχει σχεδόν κανένα κόστος, αφήνοντας τους εργαζόμενους εντελώς απροστάτευτους.
Παρότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πανηγυρίζει για τα χαμηλά ποσοστά ανεργίας, (τον Νοέμβριο του 2023 η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι κυμαίνονται κοντά στο 9,4%), η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η μείωση της ανεργίας και η δήθεν βελτίωση της ζωής των εργαζομένων είναι κυβερνητικά μαγειρέματα των αριθμών και παραποίηση της αλήθειας. Η τεράστια μάζα εργαζομένων ζει μέσα στην εργασιακή ανασφάλεια και δεν ξέρει αν και πότε και πόσο θα δουλέψει.
