Οι διατάξεις που νομοθετεί η κυβέρνηση στις αλλεπάλληλες ΠΝΠ και εμφανίζει ως «μέτρα στήριξης των εργαζομένων» αποκαλύπτονται καθημερινά ως μέτρα που κάτω από ορισμένα οικονομικά ψίχουλα πάνε να καλύψουν μια πολιτική αλλαγής του εργασιακού χάρτη με μαζική αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων.
Τα μέχρι τώρα ανακοινωμένα μέτρα:
Έχουν δώσει το «ελεύθερο» στους εργοδότες να καταπατήσουν τα εργατικά ωράρια και να προχωρήσουν σε δυσμενείς αλλαγές και καταπατήσεις και καταργήσεις συλλογικών συμβάσεων. Στις σχετικές ΠΝΠ προβλέπεται ότι:
Αναστέλλεται η υποχρέωση του εργοδότη να καταχωρεί στο πληροφοριακό σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ» κάθε αλλαγή ή τροποποίηση «του ωραρίου ή της οργάνωσης του χρόνου εργασίας των εργαζομένων, καθώς και την υπερεργασία και τη νόμιμη, κατά την ισχύουσα νομοθεσία, υπερωριακή απασχόληση». Αφήνεται έτσι το πεδίο ελεύθερο σε κάθε είδους αυθαιρεσία εκ μέρους των εργοδοτών. Προβλέπεται, επίσης, «έκτακτη διαδικασία για επιχειρήσεις/εργοδότες που έχουν εξαντλήσει τα ανώτατα επιτρεπόμενα όρια υπερωριακής απασχόλησης εργαζομένων» ώστε να «δύνανται να τους απασχολήσουν υπερωριακά χωρίς σχετική απόφαση έγκρισης του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων» όπως και «δυνατότητα έκτακτης και προσωρινής παρέκκλισης από την απαγόρευση λειτουργίας κατά τις Κυριακές και αργίες» για συγκεκριμένες επιχειρήσεις (παραγωγή και μεταφορά τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων, παραϊατρικού υλικού), δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να επικρατήσουν συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους σε αυτούς τους εργασιακούς τομείς.
Προβλέπουν τη χορήγηση «άδειας ειδικού σκοπού», η οποία τελικά αφενός με τις προϋποθέσεις που θέτει η χρήση της, ελάχιστα όπως αποδείχθηκε μπορεί να αξιοποιηθεί από τους εργαζόμενους γονείς ή άτομα που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου, αφετέρου λειτουργεί σε βάρος της κανονικής άδειας στερώντας ημέρες από αυτή.
Θεσπίζουν την «αποζημίωση ειδικού σκοπού», καταδικάζοντας τουλάχιστον μισό εκατομμύριο εργαζόμενους των επιχειρήσεων που απαγορεύτηκε η λειτουργία τους από το κράτος να φυτοζωήσουν με μια «αποζημίωση» 800ευρώ για ενάμιση μήνα (45 ημέρες), ενώ προβλέπουν πως «το μέτρο της αναστολής των συμβάσεων εργασίας … λαμβάνοντας υπόψη την πορεία εξέλιξης του φαινομένου, δύναται να παραταθεί ο χρόνος του». Συγκεκριμένα, με ξεχωριστή ρύθμιση δίνουν το πράσινο φως στους εργοδότες να αναστείλουν τις συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων, να πάψουν δηλαδή, να τους πληρώνουν. Το μέτρο της αναστολής των συμβάσεων εργασίας πιάνει περίπου 1 εκατομμύριο εργαζόμενους που δουλεύουν σε 440.000 επιχειρήσεις. Θα ισχύσει για ένα μήνα κατ’ αρχάς αλλά υπάρχει και δυνατότητα παράτασης. Για τους εργαζόμενους που θα ανασταλεί η σύμβαση εργασίας προβλέπεται «αποζημίωση» 800€.
Θεσπίζουν την εξ αποστάσεως εργασία, μια ρύθμιση που αποτελεί εδώ και χρόνια εκφρασμένη αξίωση των μεγαλοεργοδοτών. Όπως άλλωστε ήδη επισημαίνουν με την ως τώρα εφαρμογή της, αποδεικνύεται εξόχως συμφέρουσα για τις επιχειρήσεις καθώς μειώνει σημαντικό μέρος των λειτουργικών εξόδων. Παράλληλα βέβαια, για τους εργαζόμενους λειτουργεί επιβαρυντικά, ως προς τον απαιτούμενο εξοπλισμό που θα πρέπει να έχουν ή ως προς τις επιπλέον χρεώσεις που συνεπάγεται για παράδειγμα η χρήση τηλεφώνου κλπ. Επιπλέον, είναι παραπλανητική η ρύθμιση που αφορά στην εξαίρεση υποτίθεται της εφαρμογής σε «επιχειρήσεις-εργοδότες που πλήττονται σημαντικά και… δύνανται να συμφωνήσουν με τους εργαζόμενούς τους, των οποίων οι συμβάσεις εργασίας τελούν σε αναστολή… την παροχή εργασίας με τηλεργασία, μόνο για πρόσκαιρες ανάγκες της επιχείρησης».
Δίνουν τη δυνατότητα σε 600.000 ιδιωτικές επιχειρήσεις, που απασχολούν 1.200.000 μισθωτούς, να δουλέψουν μέχρι τις 20 Σεπτέμβρη(!) με «προσωπικό ασφαλούς λειτουργίας». Το καθεστώς «ασφαλούς λειτουργίας» σημαίνει καθιέρωση εκ περιτροπής απασχόληση για τουλάχιστον 6 μήνες για το 50% του προσωπικού. Σημαίνει μείωση του χρόνου μηνιαίας απασχόλησης στις δύο εβδομάδες και αντίστοιχη μείωση του μισθού τους κατά 50%!
Προβλέπουν μια ρύθμιση-δώρο προς τους ομίλους που ζητούσαν μια τέτοια ρύθμιση (όπως οι τράπεζες) να μεταφέρουν προσωπικό από επιχείρηση σε επιχείρηση του ίδιου ομίλου, χωρίς καμία ρητή δέσμευση για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και για το αν, μετά την πανδημία, οι εργαζόμενοι θα επιστρέψουν στην αρχική δουλειά τους, με τα ίδια δικαιώματα.
Επιβάλλουν την αναστολή της απαγόρευσης πολιτικής επιστράτευσης και επίταξης απεργών. Με άλλα λόγια επαναφέρεται το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών και, μάλιστα, χωρίς να τίθεται χρονικό όριο για την ισχύ αυτής της διάταξης.
Τα μέτρα των κυβερνητικών ΠΝΠ «για την αντιμετώπιση των συνεπειών του κινδύνου της διασποράς του κορονοϊού» είναι μέτρα που ζητούν από την εργατική τάξη να πληρώσει ξανά τα «σπασμένα» μιας αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία τινάζοντας στον αέρα το δημόσιο σύστημα υγείας όχι μόνο έχει βάλει σε κίνδυνο την υγεία και την ζωή των εργαζομένων, αλλά επισωρεύει και νέα οικονομικά δεινά. Είναι μέτρα μιας αντιδραστικής πολιτικής που επιβάλλουν ένα ζοφερό καθεστώς οικονομικής εξόντωσης, εκμετάλλευσης και καθυπόταξης της εργατικής τάξης.
