Η κυβέρνηση της ΝΔ, αφού πέρασε μέσα στο καλοκαίρι τα νομοσχέδια για το κράτος και την τοπική διοίκηση, που διευκολύνουν τις ιδιωτικοποιήσεις, τις συμπράξεις, την αξιολόγηση, που οδηγεί σε απολύσεις και κατάργησε την απλή αναλογική και το πανεπιστημιακό άσυλο, τώρα με το “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο επιχειρεί να βάλει στο γύψο το εργατικό κίνημα που αντιστέκεται για να διευκολύνει τις επενδύσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που με τον ίδιο νόμο επιδοτεί με ζεστό χρήμα και νέες φοροαπαλλαγές.
Δε θα τους περάσει! Απαντάμε με ΑΠΕΡΓΙΑ στις 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ή νωρίτερα αν η κυβέρνηση επιχειρήσει νέο αιφνιδιασμό.
Αυτοί που σήμερα κόπτονται δήθεν για τη “δημοκρατία” των συνδικάτων, είναι οι ίδιοι που λίγες μέρες πριν, ψήφισαν νόμο που δίνει σε δημάρχους και περιφερειάρχες τη δυνατότητα να αποφασίζουν, ενώ μπορεί να είναι μια μικρή μειοψηφία στα συμβούλιά τους, αυτοί που κυβερνούν με το 40% των ψήφων από το 58% του εκλογικού σώματος που συμμετείχε στις εκλογές, αυτοί που βγάζουν ήδη παράνομες το 90% των απεργιών στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Η “δημοκρατία” τους σταματάει στις πύλες των τόπων δουλειάς που κυριαρχούν η εργοδοτική τρομοκρατία, οι απειλές για απόλυση, η διαρκής πίεση για εντατικοποίηση της δουλειάς, που στον κλάδο μας έχει οδηγήσει σε δεκάδες νεκρούς και σακατεμένους εργάτες. Αυτή την δύναμη των εργοδοτών θέλει να ενισχύσει η κυβέρνηση πολεμώντας την συμμετοχή των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων, στην ουσιαστική συζήτηση, στη δύναμη που παίρνει ο ένας συνάδελφος από τον άλλο και αποφασίζουν μαζί να σηκώσουν κεφάλι, να απεργήσουν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο χώρο δουλειάς τους και στη ζωή τους ως εργαζόμενοι απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της. Θέλει τους εργαζόμενους απομονωμένους, πίσω από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, στο σπίτι ή στο γραφείο του εργοδότη τους να υποκύπτουν στις πιέσεις του. Θέλει σωματεία γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, αμορτισέρ των αντιδράσεων, συνεργάτες και εταίρους των αφεντικών και αυτά ακριβώς ενισχύει.
Το νομοσχέδιο:
Προβλέπει την θέσπιση “ηλεκτρονικού μητρώου” και καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες.
Ορίζει τον υπουργό Εργασίας ως “ανώτατο άρχοντα”, για να παρεμβαίνει όποτε αυτός νομίζει στα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα. Δηλαδή, ο Γ. Βρούτσης, ο γνωστός υπουργός Εργασίας, με τις γνωστές αντεργατικές περγαμηνές από την προηγούμενη θητεία του, θα υπερβαίνει τα καταστατικά των σωματείων, τις συλλογικές αποφάσεις τους για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, για απεργίες. Θα μας φακελώνει όπως νομίζει, θα δίνει τα στοιχεία των συνδικάτων όταν θέλει, θα απαγορεύει με εμπόδια τη συλλογική δράση και τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων, θα μετατρέπει εν ολίγοις τα καταστατικά των σωματείων σε “κουρελόχαρτα”.
Θεσπίζει ηλεκτρονικό μητρώο και καθιερώνει ηλεκτρονική ψηφοφορία και με Υπουργικές Αποφάσεις θα καθορίζονται οι “λεπτομέρειες”, που μόνο τέτοιες δεν είναι. Δηλαδή, κάθε θέμα σχετικά με τη δημιουργία του Μητρώου και τι στοιχεία θα περιλαμβάνει, τη δημοσιότητα αυτών των στοιχείων, κάθε τεχνική λεπτομέρεια, το πού θα χορηγούνται αυτές οι πληροφορίες, τους όρους προστασίας αυτών των ευαίσθητων δεδομένων.
Προβλέπει τον οριστικό ενταφιασμό των κλαδικών συμβάσεων καθώς για την όποια επέκτασή τους, προστίθεται και ο όρος να υπάρχει “τεκμηρίωση των επιπτώσεων στην ανταγωνιστικότητα του κλάδου”. Τοπικές κλαδικές συμβάσεις που θα υπερισχύουν έναντι κλαδικών συμβάσεων, κατάργηση και του ελάχιστου δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στον ΟΜΕΔ και συνυπευθυνότητα του εργαζόμενου για τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση των ενσήμων. Υπονομεύει την πληρωμή της υπερωριακής απασχόλησης.
Είτε με «βιώσιμη» είτε με «δίκαιη» είτε με «πράσινη» ανάπτυξη, οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν τις φοροαπαλλαγές των επιχειρηματικών ομίλων, να εργάζονται με χαμηλούς μισθούς και άθλιες εργασιακές σχέσεις, να βλέπουν το περιβάλλον να καταστρέφεται και τη ζωή τους να υποβαθμίζεται, για να κερδίζουν μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι. Η ανάπτυξη που σχεδιάζει η κυβέρνηση και στηρίζουν τα άλλα κόμματα δεν έχει καν πρόβλεψη για ανάκτηση των απωλειών της κρίσης, πόσο μάλλον για δικαιώματα και μισθούς που να αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.
Το 2009, οι συνολικοί μισθοί των εργαζομένων ήταν 85 δισ. ευρώ με το ΑΕΠ στα 239 δις ευρώ, και αντιστοιχούσαν στο 35% του ΑΕΠ. Το 2018 ήταν 23 δισ. ευρώ χαμηλότερα, μόλις 61,8 δις ευρώ, και αντιστοιχούσαν στο 33% του ΑΕΠ. Τη ίδια στιγμή οι μεγάλοι όμιλοι καταβάλλουν περίπου το 1/20 των κρατικών εσόδων, δηλαδή γύρω στο 5%. Το υπόλοιπο 95% καταβάλλεται από μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και μικρές προσωπικές επιχειρήσεις.
Αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε το 62% των οδηγιών του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνει τη σκυτάλη ως η καταλληλότερη για να νομοθετήσει άμεσα το υπόλοιπο 38% όπως κυνικά ομολογούν.
- ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ, ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ!
- ΔΕΝ ΘΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!
Το Δ.Σ.
