Η νίκη των εργαζομένων στην e-food, είναι χωρίς αμφιβολία ένα εξαιρετικά θετικό γεγονός τόσο για τους ίδιους όσο και συνολικά για τον αντίκτυπο που έχει σε όλο τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, καθώς απέδειξε περίτρανα πως όταν οι εργαζόμενοι κινητοποιηθούν μαζικά, μπορούν να ανατρέψουν τα αντεργατικά σχέδια εργοδοτών και κυβέρνησης. Ο μαζικός αγώνας είναι η δύναμη που έχουν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι, οι οποίοι ωστόσο δεν συνειδητοποιούν πάντα, ότι αυτή είναι η μόνη ικανή που μπορεί να αποτρέψει, να φρενάρει, να βάλει εμπόδιο στον όποιο εργοδότη και στην όποια κυβέρνηση στρέφεται ενάντια στα δικαιώματά τους. Αυτό ακριβώς ήλθε να επιβεβαιώσει η νικηφόρα έκβαση της μαζικής κινητοποίησης των εργαζόμενων στην e-food. Και αυτό το συμπέρασμα χρειάζεται να αναδειχθεί και να υπογραμμισθεί σαν ένα ακόμα παράδειγμα της ιστορικής πείρας του εργατικού κινήματος για το πώς μπορεί να διεκδικεί αποτελεσματικά τα αιτήματά του και να πετυχαίνει τους στόχους του.
Ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων στην e-food, το κατέβασμά τους στους δρόμους, σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις με τα δίκυκλά τους, υπήρξε ο κύριος και καθοριστικός παράγοντας που τους έδωσε τη νίκη. Ωστόσο, δεν έλειψαν και εκείνοι που αν και κινούνται στον αντίποδα και ενάντια στα εργατικά συμφέροντα και ενεργούν ως στηρίγματα της εργοδοτικής και κυβερνητικής πολιτικής έσπευσαν να τον καπηλευτούν και να εμφανιστούν ως υποστηρικτές του, δίνοντας μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τον λόγο που νίκησε αλλά και για να διαδώσουν παραπλανητικά συμπεράσματα.
Έτσι, αστικός τύπος αλλά και εκπρόσωποι του φιλεργοδοτικού και φιλοκυβερνητικού συνδικαλισμού φρόντισαν να υπερτονίσουν τη σημασία των διαμαρτυριών που εκδηλώθηκαν μέσω του διαδικτύου στην επιτυχία αυτού του αγώνα. Με προφανή σκοπιμότητα θέλησαν να υποβάλουν το συμπέρασμα πως η επιτυχία του προήλθε από τον «διαδικτυακό ακτιβισμό». Πρόκειται για άποψη που υπηρετεί σκοπιμότητες αποπροσανατολισμού και καλλιεργείται από δυνάμεις πέρα και μακριά από τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους. Όχι τυχαία αρθρογραφία του αστικού τύπου, υπογραμμίζοντας πως «η δύναμη που διαθέτουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι αναμφισβήτητα μεγάλη», απέδωσε σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα του αγώνα των εργαζομένων στον αποκαλούμενο «ψηφιακό ακτιβισμό». Για να υποστηρίξει πως το Διαδίκτυο είναι «χώρος ανάπτυξης νέων κοινωνικών κινημάτων» και ότι «ο δρόμος για μια νέα μορφή ψηφιακού συνδικαλισμού έχει ανοίξει». Αναπτύσσοντας, μάλιστα, ακόμα παραπέρα μια επιχειρηματολογία για το ότι «οι παραδοσιακές μορφές εκπροσώπησης έχουν απομακρύνει τους ανθρώπους από το να ενταχθούν σε παραδοσιακές μορφές πολιτικής συμμετοχής και εκπροσώπησης», πρόβαλε την ιδέα πως «το διαδίκτυο δίνει σήμερα την προοπτική» για ένα «ανανεωμένο συνδικαλισμό» που θα στηρίζεται στον «ψηφιακό κινηματισμό». Για να καταλήξει στην… αφοπλιστική υπόδειξη πως στους «ανθρώπους που ανήκουν κάπου αλλά θα ‘θελαν να είναι σε άλλη θέση» υπάρχει «ανάγκη για εξεύρεση νέων μορφών συμμετοχής… έστω και πατώντας ένα κουμπί να έχουν την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουν»!
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι ο τρόπος που έγινε είδηση και σχόλιο στον αστικό τύπο η κινητοποίηση των εργαζομένων στην e-food, ήταν όχι η κινητοποίηση αυτή καθ’ αυτή και το θετικότατο αποτέλεσμά της αλλά κυρίως για να τονισθεί ο τρόπος που αυτή επικοινωνήθηκε. Έτσι έχουμε μια διαστρέβλωση, με το κύριο βάρος να μετατοπίζεται από τον μαζικό αγώνα που έφερε τη θετική έκβαση ενός αγώνα, στην επικοινωνιακή επίδραση που είχε μέσω του διαδικτύου.
Σε μια παράλληλη τροχιά ήταν και η ανοικτή επιστολή ενός εκ των 32 Εργατικών Κέντρων της χώρας όπου πλειοψηφούν συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, η οποία απευθύνθηκε στον πρωθυπουργό για να του πει πως: «Διαπιστώσατε και εσείς, ως Κυβέρνηση, τη δύναμη της κοινωνικής αντίδρασης με έναν τρόπο διαφορετικό, τον οποίο πολλοί ονομάζουν διαδικτυακό ακτιβισμό. Το διαδίκτυο αποκτά ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στη σφαίρα επιρροής της κοινής γνώμης….το διαδίκτυο, όμως, δεν έστειλε μόνο ένα ηχηρό μήνυμα στη Delivery Hero, αλλά και σε εσάς ως Πρωθυπουργό της χώρας… Μην ξεχνάτε ότι και ο κόσμος της εργασίας βαθμολογεί τις Κυβερνήσεις στο τέλος κάθε εκλογικής περιόδου».
Πρόκειται για μια επιστολή αποκαλυπτική της προσπάθειας των συνδικαλιστικών παρατάξεων που έχουν εκφυλίσει κάθε έννοια συνδικαλιστικής δράσης και έχουν γυρίσει τις πλάτες τους στους εργατικούς αγώνες, να καλύψουν αυτή τη στάση τους πίσω από τον «διαδικτυακό ακτιβισμό» που πλασάρεται ως «σύγχρονη μορφή κινηματισμού» και αποτελεί, ακριβώς, τον ορισμό εγκατάλειψης της απεργίας και των εργατικών διαδηλώσεων ως «ξεπερασμένων μορφών πάλης». Τον ορισμό της συνδικαλιστικής αδράνειας με τη μετάλλαξη της συνδικαλιστικής δράσης σε μια «δράση» πατήματος ενός κουμπιού ηλεκτρονικού υπολογιστή, όπως την υποδείχνει και η αρθρογραφία του αστικού τύπου για τον «ψηφιακό κινηματισμό».
Ο «διαδικτυακός ακτιβισμός», ο «ψηφιακός κινηματισμός» ή με άλλα λόγια ο ηλεκτρονικός «εργατικός αγώνας», όπως και η ηλεκτρονική ψηφοφορία στα συνδικάτα, δεν είναι πάρα οι όψεις ενός «ηλεκτρονικού-ψηφιακού συνδικαλισμού» που εκφράζει τις μύχιες επιθυμίες των εργοδοτών και της κυβέρνησης για έναν ανώδυνο εργατικό συνδικαλισμό- καρικατούρα που θα φέρει τη διάλυση της συλλογικής ζωντανής δράσης και κινητοποίησης των εργαζομένων για τα προβλήματά τους και τη μετατροπή των εργαζομένων σε παθητικοποιημένα και αποξενωμένα μεταξύ τους αντικείμενα εργατικής εκμετάλλευσης, τα οποία θα ζουν με τη ψευδαίσθηση «συνδικαλιστικής δράσης και συμμετοχής» μέσω μιας οθόνης υπολογιστή.
Οι εργαζόμενοι στην e-food νίκησαν χάρη στις ζωντανές, μαζικότατες κινητοποιήσεις τους. Αν δεν κατέβαιναν στον δρόμο μαζικά να διεκδικήσουν τα δίκαια αιτήματά τους και παρέμεναν κάπου μακριά, αποκομμένοι ο ένας από τον άλλον, πίσω από την οθόνη της ηλεκτρονικής συσκευής τους, που απλώς τους έφερνε σε επικοινωνία με άλλους συναδέλφους τους, για τα κοινά τους προβλήματα, το αποτέλεσμα δε θα ήταν το ίδιο. Το κύριο και αναντικατάστατο όπλο των εργαζομένων είναι συνολικά οι ζωντανές μαζικές διαδικασίες και οι μαζικοί αγώνες τους. Τα μέσα, όπως και το διαδίκτυο, μπορούν να λειτουργήσουν επικουρικά και μόνο ως μέσα, προκειμένου να συμβάλουν στη μαζικοποίηση των αγώνων, για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων.
