Μέχρι το τέλος Νοεμβρίου προβλέπεται η κατάθεση του εργασιακού νομοσχέδιου, μέσα στο οποίο περιλαμβάνονται αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο του 1982, με τις οποίες η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μεταξύ των άλλων θέλει να χτυπήσει με κάθε μέσο την απεργία και την συνδικαλιστική δράση. Μία από αυτές τις αλλαγές που έρχεται στην δημοσιότητα, και θέλουν να νομοθετήσουν, είναι η προστασία της απεργοσπασίας!
Πιο συγκεκριμένα αυτό που αναφέρεται, παραπλανητικά, είναι ότι στόχος είναι “η προστασία αυτών που θέλουν να εργαστούν”. Έτσι αν ασκείται ψυχολογική βία σε εργαζόμενους που είναι αντίθετοι στην απεργία η υπάρχουν προπηλακισμοί, θα επιβάλλονται βαριά πρόστιμα και ποινές και η απεργία θα κηρύσσεται παράνομη. Με το νέο νόμο, επίσης, θα ορίζεται πώς θα πραγματοποιείται η απεργία. Πως ο χρόνος και ο τόπος της θα ορίζεται “με συμφωνία”. Ας δούμε την ουσία αυτής της νομοθετικής διάταξης:
Αρχικά δίνεται η δυνατότητα σε κυβέρνηση και εργοδότες να ελέγχουν πλήρως τον τόπο και το χρόνο που θα πραγματοποιηθεί η απεργία. Μια κατάφωρη παρέμβαση, δηλαδή, του κράτους και της εργοδοσίας στα σωματεία και στο πώς θα οργανώνουν μια απεργιακή συγκέντρωση.
Δεύτερον προστατεύονται οι απεργοσπάστες νομοθετικά. Οι απεργοί, ότιδήποτε και αν κάνουν για να υπερασπιστούν την απεργία τους, θα τιμωρούνται με πρόστιμα και άλλες ποινές, ενώ η απεργία θα μπορεί να βγει παράνομη. Ποιος ακριβώς, δηλαδή, και με ποια κριτήρια μπορεί να κρίνει την ψυχολογική πίεση που ασκείται;
“Και όλα αυτά για το καλό όσων θέλουν να εργαστούν”. Αυτοί που ευνοούνται είναι οι εργοδότες που μπορούν για παράδειγμα να φέρνουν άτομα και εκτός επιχείρησης ως απεργοσπάστες και να δημιουργήσουν το κλίμα για να βγει πολύ εύκολα παράνομη μια απεργία και από την άλλη συνδικαλιστές και σωματεία να κινδυνεύουν και με οικονομικό στραγγαλισμό.
