Το παραμύθι των αστικών κομμάτων και η σκληρή πραγματικότητα
Τρία μνημόνια και δεκατρία χρόνια μετά, οι εργαζόμενοι βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται ξανά και ξανά. Αλλά μέσα στον προεκλογικό πυρετό, αυτά τεχνηέντως παραλείπονται και τα αστικά κόμματα εξουσίας (νυν και πρώην κυβερνήσεων) συναγωνίζονται σε εξαγγελίες για αυξήσεις μισθών!
Συγκεκριμένα, η ΝΔ προτείνει κατώτατο μισθό στα 950 ευρώ μικτά το 2027 και μέχρι τότε μέσο μισθό στα 1.500 ευρώ. Συγχρόνως, ο ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλλει κατώτατο μισθό στα 880 ευρώ μικτά άμεσα και επαναφορά των συλλογικών δικαιωμάτων – κάτι που είχε κάνει και στο κοντινό παρελθόν, χωρίς όμως να το εφαρμόσει.
Είναι, βέβαια, τα ίδια κόμματα που σε κάθε πρόταση για αύξηση βάζουν αστερίσκους: αυξήσεις μισθών με την προϋπόθεση να υπάρξει ανάπτυξη 3% κάθε χρόνο (γενικότερα να υπάρχουν σταθερά ανοδικοί δείκτες της καπιταλιστικής ανάπτυξης), να υπάρξει μείωση της ανεργίας κάτω από το 10%, να υπάρξουν επενδύσεις με φοροελαφρύνσεις και τεράστια περιθώρια κέρδους προς τους επενδυτές κτλ. κτλ. Είναι τα ίδια κόμματα που έχουν ψηφίσει τον μισό (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) ή και ολόκληρο τον αντεργατικό Νόμο Χατζηδάκη και τις διατάξεις περί ελαστικών σχέσεων εργασίας. Είναι τα ίδια κόμματα που ετοιμάζονται να υπογράψουν άμεσα το Σύμφωνο Σταθερότητας και να εφαρμόσουν τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, δηλαδή μια νέα δέσμη αντιλαϊκών μέτρων για τους εργαζόμενους.
Είναι τα ίδια κόμματα που αποσιωπούν συστηματικά την πραγματικότητα: το 2023 ο κατώτατος μισθός είναι στα 780 ευρώ μικτά, οριακά πάνω από τα 751 ευρώ του 2011, ενώ ο μέσος μισθός έχει μειωθεί κατά 25% (από 1264 ευρώ το 2011 μειώθηκε στα 965 ευρώ το 2021). Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2022, οι πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων στην Ελλάδα είναι μειωμένοι κατά 7,6%, λαμβάνοντας υπόψη τις ανατιμήσεις και τον καλπάζοντα πληθωρισμό! Επιπλέον, αυξάνονται οι εργαζόμενοι που ημιαπασχολούνται: το 2011 η μερική απασχόληση αφορούσε σε 305.000 εργαζόμενους, ενώ το 2021 σε 735.000 εργαζόμενους – αυτό σημαίνει ότι ένας τεράστιος αριθμός εργαζομένων έχει αποδοχές κάτω από 700 ή και 500 ευρώ μηνιαίως!
Συγχρόνως, τεράστια μείωση σημειώνεται και στον αριθμό των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας: πριν τα μνημονιακά χρόνια υπογράφονταν πάνω από 100 Κλαδικές και Ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ κάθε χρόνο, ενώ το 2022 μόλις 3 (!), με αποτέλεσμα να εκτιμάται ότι σήμερα στην Ελλάδα καλύπτονται από ΣΣΕ κάτω από το 25% των εργαζομένων!
Συνεπώς, οι επίδοξοι διεκδικητές της εξουσίας «ξεχνάνε» να αναφέρουν όλο το αντεργατικό πλαίσιο που δημιούργησαν, το οποίο δεν επιτρέπει επί της ουσίας καμία αύξηση μισθών, καμία καλυτέρευση της θέσης των εργαζομένων. Είναι αυτοί που έκαναν υποχρεωτική την αντιπροσώπευση των εργοδοτών στην Ενωσή τους κατά 51% για να είναι έγκυρη μια ΣΣΕ, είναι αυτοί που ψήφισαν τον Νόμο Βρούτση ώστε τα συνδικάτα να παρουσιάζουν οικονομοτεχνική μελέτη που να αποδεικνύει ότι δεν θίγεται η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων ενός κλάδου προκειμένου να υπογραφεί μια Κλαδική ΣΣΕ, είναι αυτοί που θέσπισαν την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, του πενθήμερου και του 8ωρου εν είδει ευέλικτης διευθέτησης του χρόνου εργασίας, την μείωση των αμοιβών των υπερωριών και τόσα άλλα.
Είναι αυτοί που έχουν καταφέρει να καταγράφεται στη χώρα μας το 3ο υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων με ευέλικτες βάρδιες μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωζώνης (στοιχεία ΙΝΕ/ΓΣΕΕ), με 5 ή και 6 στις δέκα συμβάσεις να αφορούν σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης (ΕΡΓΑΝΗ), με μια βαριά βιομηχανία, τον τουρισμό των 263.000 εργαζομένων, να βασίζεται σε κατ’ εξοχήν εποχικούς υπαλλήλους, με πλατιά στρώματα της κοινωνίας να φτωχοποιούνται ή και να σκοτώνονται στον βωμό της κερδοφορίας.
Είναι αυτοί που στέκονται απέναντί μας με μια σαθρή επιχειρηματολογία και μια ξεδιάντροπη προπαγάνδα περί «καταπληκτικής ποιότητας ζωής»! Θα μας βρούνε μπροστά τους!
