Δεκάδες αγροτικοί Σύλλογοι και Ομοσπονδίες από πολλές περιοχές της χώρας διαδήλωσαν το περασμένο Σάββατο (1/02) στην είσοδο της «Agrotica», επιχειρώντας να κάμψουν την κυβερνητική αδιαλλαξία και να σκύψει πάνω στα προβλήματα που απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία της αγροτιάς. Αντ’ αυτού, η αγροτική πολιτική της ΝΔ, όπως άλλωστε και όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, ευθυγραμμιζόμενη με αυτή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, εστιάζει στην εξυπηρέτηση αγροδιατροφικών αλυσίδων, γεωργικών επιχειρήσεων, τραπεζών και μίας μειοψηφίας μεγαλοαγροτών, που καρπούνται το μεγάλο ποσοστό (80%) των αγροτικών επιδοτήσεων/ενισχύσεων. Εξάλλου, απολύτως ψεύτικες αποδεικνύονται οι προεκλογικές υποσχέσεις του πρωθυπουργού για κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο, ή για τις «άμεσες» αποζημιώσεις στο 100% της ζημιάς από τον ΕΛΓΑ.
Η ξεσηκωμένη αγροτιά έστειλε μήνυμα συνέχισης του δίκαιου αγώνα της, ενώ κατάγγειλε τον κυβερνητικό αυταρχισμό και τα τερατώδη ψέματα του υπουργού Α.Α.&Τ., ο οποίος αρνήθηκε να δεχθεί Επιτροπή των αγροτών, κατηγορώντας τους ως «υποκινούμενους».
Θυμίζουμε πως, μία ημέρα πριν, ο υπουργός Μ. Βορίδης από το βήμα των εγκαινίων της «Agrotica» δήλωσε ότι «…έχουν ήδη διατεθεί πόροι 600 εκατ. € για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής Γεωργίας και για να συμπληρώσουμε το έλλειμμα εκμηχάνισης του πρωτογενούς τομέα προχωράμε το ξεπάγωμα των Σχεδίων Βελτίωσης». Θυμίζουμε πως από τα «Σχέδια Βελτίωσης» εξαιρείται το 66% των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, γιατί βρίσκεται κάτω από το απαιτούμενο κατώτερο όριο ακαθάριστων εσόδων, ενώ ένα 13% δεν πληροί άλλες προϋποθέσεις που θέτει η σχετική «πλατφόρμα». Σύμφωνα με τα «Σχέδια», το βασικό κριτήριο είναι η διαμόρφωση «βιώσιμων» αγροτικών εκμεταλλεύσεων για τη συγκέντρωση της παραγωγής, της εμπορίας και της μεταποίησης, κυρίως από επιχειρήσεις του αγροδιατροφικού τομέα, προκειμένου να συμβάλλουν «…στην καθετοποίηση και την ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών και καινοτομιών στη συγκεντρωμένη παραγωγή, που θα οδηγούν σε αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, με στόχο την παραγωγή ανταγωνιστικών, εξωστρεφών, πιστοποιημένων προϊόντων…». Και προφανώς σε αυτό το μοντέλο, τα εκατοντάδες χιλιάδες φτωχομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, με το μη ανταγωνιστικό κόστος αγροτικού προϊόντος και τα τεράστια χρέη στις τράπεζες, βγαίνουν αυτομάτως εκτός προγράμματος. Σημειώνουμε πως πρωταγωνιστικό ρόλο στα «Σχέδια Βελτίωσης» θα παίξουν οι τράπεζες που θα χορηγούν δάνεια με μεγαλύτερες εγγυήσεις, ενώ μεγάλα κέρδη προβλέπονται και για τα -κυρίως ξένα- μονοπώλια μηχανολογικού κλπ. εξοπλισμού και τεχνολογιών.
Κατά συνέπεια, δίπλα στο μέτωπο κατά της Ε.Ε. (ΚΑΠ) και της κυβέρνησης, ορθώνεται και το μέτωπο ενάντια σε όλους αυτούς που εκμεταλλεύονται τον αγροτικό μόχθο και τους οποίους στηρίζει επιδεικτικά η κυβέρνηση, με χειρισμούς που φθάνουν στα όρια της γελοιότητας. Για παράδειγμα αναφέρουμε την κατάργηση της απόσταξης και πώλησης του παραδοσιακού χύμα τσίπουρου από μικροκαλλιεργητές -που οδηγεί σε ξεκλήρισμα χιλιάδων μικροαμπελοκαλλιεργητών- και την υπαγωγή του στην «εγγυημένη» παραγωγή του από τις μεγάλες ποτοποιίες, με απόφαση του Α. Γεωργιάδη! Αφήνουμε κατά μέρος τις τράπεζες που κρατούν υποθηκευμένο σχεδόν το 70% της αγροτικής γης!
★★★
Όλ’ αυτά τα χρόνια, οι αστικές κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, κινούμενες στην κατεύθυνση της εξάρτησης και της υποτέλειας και στο όνομα της αντιδραστικής κοινοτικής πολιτικής, προσπαθούν να προβάλουν ένα νέο πρότυπο αγροτικής εκμετάλλευσης, ένα νέο πρότυπο αγρότη που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της φιλελεύθερης οικονομίας και του ανταγωνισμού, χρήστη της νέας υψηλής τεχνολογίας, αποδέκτη όλων των καινοτομιών της Γεωργικής Έρευνας. Αυτό το πρότυπο, για το οποίο φυσικά κανείς δεν εγγυάται την βιωσιμότητά του, θα αναδυθεί από τα ερείπια των φτωχομεσαίων νοικοκυριών.
Χωρίς καμία αμφιβολία, μία τέτοια καταστροφική πορεία μόνο οι αγροτικοί αγώνες μπορούν να αποτρέψουν. Και καθώς το φάσμα της καταστροφής πλανιέται πάνω από τα κεφάλια της φτωχομεσαίας αγροτιάς, η μεγάλη μάζα της έχει δείξει επανειλημμένα τις αγωνιστικές της διαθέσεις, με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις που εξέπληξαν το πανελλήνιο. Ωστόσο το αγροτικό κίνημα έχει υπονομευτεί, προδοθεί και καθηλωθεί από την διαβρωτική δράση των δυνάμεων του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης, με προεξάρχουσες τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) και του ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) στον αγροτικό χώρο. Δεν θα αναφερθούμε σ’ αυτούς, καθώς η ευρωδουλεία τους δεν αφήνει περιθώρια εποικοδομητικής κριτικής. Είναι σκόπιμο ωστόσο να σταθούμε στην αντιφατική στάση που τήρησε το ΚΚΕ όλ’ αυτά τα χρόνια, υιοθετώντας πότε μία γραμμή σύμπλευσης με την ευρωδουλεία και σπασίματος των αγροτικών αγώνων και πότε μία γραμμή «αριστερού» απομονωτισμού και περιχαράκωσης, γεγονός που οδήγησε στην απομαζικοποίηση του αγροτικού κινήματος.
Ωστόσο, παρά την πίκρα και την απογοήτευση, η φτωχομεσαία αγροτιά δεν υποτάχθηκε. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις συνεχίζονται, ο δε κάμπος ξεχειλίζει από οργή και αγανάκτηση καθώς η μεγάλη μάζα της αγροτιάς συνειδητοποιεί καθημερινά πως απέναντί της έχει μία κυβέρνηση φρουρό της ολιγαρχίας και υπάκουο υπηρέτη των μονοπωλίων και της αντιαγροτικής πολιτικής της Ε.Ε. Οι γνήσιες αριστερές δυνάμεις, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, προσπαθούν να πάρουν πρωτοβουλίες μέσα από γενικές συνελεύσεις των αγροτικών συλλόγων και να χαράξουν μία άλλη προοπτική, αναδεικνύοντας σε πανελλαδικό επίπεδο τα γνήσια και κρίσιμα προβλήματα της φτωχομεσαίας αγροτιάς που σήμερα αφανίζεται.
Έτσι το καζάνι συνεχίζει να βράζει και πολύ σύντομα νέοι αγώνες έρχονται στο προσκήνιο.
Ιδιαίτερα στον κόσμο της αγροτιάς, είναι απαραίτητη η δουλειά της βάσης μέσα από το ουσιαστικότερο κύτταρο, τους αγροτικούς συλλόγους (τους οποίους σκόπιμα υποβαθμίζουν με το νέο Ν/σ για τους συνεταιρισμούς), μέσα από ομιλίες σε καφενεία, μέσα από ιδιαίτερες συζητήσεις, η διαμόρφωση της εικόνας των αιτιών της κακοδαιμονίας της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Αν αυτό γίνει συνείδηση, αν αυτό συνδυαστεί με τα οικονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής Γεωργίας, αν δεθεί με τα γενικότερα αιτήματα των εργατολαϊκών στρωμάτων, τότε μόνο οι αγώνες αποκτούν ταξικό χαρακτήρα, τότε μόνο κερδίζουν την αποδοχή του ευρύτερου λαϊκού κινήματος, των λαϊκών επιδιώξεων, τότε μόνο μπορεί να πάρει σάρκα και οστά ο αγώνας για την έξοδο της Ελλάδας από την Ε.Ε.
