Οι πρώτοι μήνες του φθινοπώρου έφεραν μαζί τους και ορισμένα σημάδια ενθαρρυντικών αγωνιστικών αντιστάσεων των εργαζόμενων και μαζικών νεολαιίστικων και λαϊκών κινητοποιήσεων. Αυτό δείχνουν:
-Ο πρώτος, ύστερα από πολύ καιρό, νικηφόρος εργατικός αγώνας, που διεξήγαγαν οι εργαζόμενοι ταχυδιανομείς με απεργία και μαζικές συγκεντρώσεις και μοτοδιαδηλώσεις του κλάδου τους.
-Η επί μέρες και με συντριπτική συμμετοχή απεργία-αποχή των εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση από την «αξιολόγηση» και η απεργία τους στις 11.10 που επιστεγάστηκε με μαζικές διαδηλώσεις εκπαιδευτικών και φοιτητών.
-Η συνέχιση των αγώνων των υγειονομικών που πραγματοποιούν στις 21.10 νέα πανυγειονομική απεργία.
-Οι συχνές φοιτητικές κινητοποιήσεις για τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η κυβερνητική πολιτική στα Πανεπιστήμια.
-Οι μαζικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις που έγιναν στις 18.9 και στις 7.10 σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.
-Οι αναγγελίες κι άλλων κινητοποιήσεων εργαζομένων, όπως της ΔΕΗ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της και των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.
Η πύκνωση των κινητοποιήσεων των εργαζομένων και η σχετική μαζικοποίησή τους καθώς και το γεγονός ότι σε όλες αυτές κυριαρχούν συνθήματα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική αποτελούν σαφείς ενδείξεις της αλλαγής κλίματος που διαμορφώνεται μέσα στην ελληνική κοινωνία και ειδικά μέσα στους εργαζόμενους, τη νεολαία και στα λαϊκά στρώματα.
Η εμφάνιση αυτής της αλλαγής ξεκίνησε να γίνεται αισθητή ήδη μέσα στον ενάμιση χρόνο της πανδημίας, όταν η κυβέρνηση άρχισε να την χρησιμοποιεί σαν μανδύα για να επιταχύνει την εφαρμογή όλης της γκάμας των αντικοινωνικών-αντεργατικών-αντιδημοκρατικών-αντισυνδικαλιστικών μέτρων που είχε στο πρόγραμμά της. Μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που άρχισαν αυτά να δημιουργούν στους εργαζόμενους, στη νεολαία, στα λαϊκά στρώματα εκδηλώθηκαν κινήσεις αντιστάσεων, οι οποίες, ωστόσο, δεν μπόρεσαν να πάρουν τις πραγματικές διαστάσεις τους όχι μόνο λόγω της τρομοκρατικής ατμόσφαιρας που επέβαλε η κυβέρνηση Μητσοτάκη άλλα και γιατί απέναντι σε αυτήν την πολιτική της όλες οι πολιτικές δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης (όπως και μέρος εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων), όλες οι ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργάνων του εργατικού κινήματος, προσαρμόστηκαν και συμμορφώθηκαν στις κυβερνητικές απαγορεύσεις ορθώνοντας εμπόδια στην ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων και διευκολύνοντας το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης.
Ωστόσο, στο βαθμό που με την πάροδο του χρόνου άρχισε να αποκαλύπτεται πλατύτερα στα μάτια του κόσμου ο πραγματικός χαρακτήρας και οι σκοπιμότητες των κυβερνητικών μέτρων, στο βαθμό που με τη συμβολή αγωνιστικών δυνάμεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος ξεκίνησε να χαράζεται το μονοπάτι τής θαρρετής μαζικής αντίστασης, άρχισαν -σταδιακά- ήδη από τη αρχή του φετινού χρόνου να ξεδιπλώνονται κινητοποιήσεις για εργασιακά και νεολαιίστικα ζητήματα και ενάντια στην αστυνομική καταστολή, που έστρωσαν το έδαφος ώστε με την έλευση του φθινοπώρου να έχουμε σήμερα αγώνες με ευρύτερη εργατική, λαϊκή και νεολαιίστικη συμμετοχή.
Αναμφίβολα, σε αυτό έχει συντελέσει και το ότι έχουν πολλαπλασιαστεί και έχουν γίνει πιο βαριές οι συνέπειες της πολιτικής τής κυβέρνησης της ΝΔ. Η μεγάλη φτώχεια, η υψηλή ανεργία και υποαπασχόληση, το τεράστιο κύμα ακρίβειας στα είδη και αγαθά πρώτης ανάγκης που τσακίζει οικονομικά τον εργατικό και λαϊκό κόσμο, η συνεχιζόμενη προκλητικά εχθρική στο δημόσιο σύστημα υγείας κυβερνητική πολιτική, η εκτεταμένη επίθεση ενάντια σε όλα τα επίπεδα δημόσιας εκπαίδευσης, η καρατόμηση δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και η αστυνομική τρομοκρατία, η ανυπαρξία κρατικής κοινωνικής προστασίας που έφερε τεράστιες κοινωνικές, οικονομικές και φυσικές καταστροφές και τη δυστυχία των χιλιάδων πυρόπληκτων, πλημμυρόπληκτων και σεισμόπληκτων, το ξεπούλημα στο μεγάλο ξένο και ντόπιο ιδιωτικό κεφάλαιο δημόσιων δομών της χώρας έχουν τροφοδοτήσει και τροφοδοτούν την πολιτική φθορά της κυβέρνησης.
Με γρήγορο ρυθμό η κυριαρχία της πολιτικής της ραγίζει και πίσω από τις ρωγμές της βρίσκεται ένα κύμα αθροιζόμενης αγανάκτησης που αναζητά και πιέζει για τρόπους έκφρασης που θα ανακόψουν την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Ένα κύμα που ούτε το τέχνασμα του κυβερνητικού ανασχηματισμού μπόρεσε να το καταλαγιάσει, αν και η κυβέρνηση δεν θα πάψει την προπαγάνδα εξωραϊσμού της προκειμένου να αμβλύνει τη λαϊκή διαμαρτυρία, ειδικά όσο πλησιάζουμε προς βουλευτικές εκλογές.
Ωστόσο, μέσα στο κλίμα ευρύτερης και εντονότερης αγανάκτησης για την κυβερνητική πολιτική, πάνω στο έδαφος και των κινητοποιήσεων που εκτυλίσσονται το τελευταίο διάστημα και καθώς προβλέπεται ένας χειμώνας οικονομικά πιο οδυνηρός για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, προϋποθέσεις για να πλατύνει και να δυναμώσει η αγωνιστική αντίσταση στην πολιτική της κυβέρνησης μπορεί να διαμορφωθούν.
Ασφαλώς, για μια τέτοια εξέλιξη αποφασιστικό στοιχείο είναι η ενεργοποίηση του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου παράγοντα και η πίεση που μπορεί να ασκήσει στο μέγιστο βαθμό στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ώστε να κινηθούν στην κατεύθυνση καλεσμάτων και οργάνωσης εργατικών και λαϊκών αγώνων.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, άλλοτε λόγω της οξύτητας των προβλημάτων και της μεγάλης πίεσης της συνδικαλιστικής βάσης, μπορεί να κινηθούν ως ένα βαθμό προς μια τέτοια κατεύθυνση -όπως λ.χ. δείχνει και η πρόσφατη περίπτωση του αγώνα των εκπαιδευτικών- και άλλοτε όχι. Στη δεύτερη περίπτωση, οι αγωνιστικές δυνάμεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος οφείλουν να αναπτύξουν και άλλες πρωτοβουλίες αγωνιστικής δράσης με πρωτοβάθμια σωματεία και, με συντονισμό των δυνάμεών τους, να δώσουν διεξόδους μαζικής κινητοποίησης των εργαζόμενων.
Το ζητούμενο τώρα είναι να αξιοποιηθεί το κλίμα αντίθεσης στην κυβερνητική πολιτική που απλώνεται και να ωθηθεί αυτή η αντίθεση ως τη διοργάνωση μαζικών, ενωτικών αγώνων με στόχο οικοδομηθεί ένα παλλαϊκό-πανεργατικό μέτωπο απόκρουσης και ανάσχεσης της αντιλαϊκής πολιτικής.
