Επενδύσεις, ανάπτυξη, αυξήσεις στους μισθούς, μείωση της ανεργίας, είναι τα αφηγήματα της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να παρουσιάσει μια πλασματική πραγματικότητα, σε σχέση με αυτή που βιώνει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δεν πρόκειται φυσικά για ένα καινούριο αφήγημα αλλά μια πάγια πολιτική εξαπάτησης των πολιτών, από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Έτσι, και ενώ διανύουμε άλλη μια σκληρή οικονομική κρίση, προσπαθεί να δώσει μια ψεύτικη ελπίδα προσωρινότητας της τωρινής δύσκολης κατάστασης και ότι έχει ήδη έρθει η ανάπτυξη. Τα ίδια λόγια έχουμε ήδη ακούσει από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το “τέλος των μνημονίων”, όμως αντί για αυτό η μία οικονομική κρίση διαδέχεται την άλλη. Ποιος όμως πληρώνει εν τέλει την οικονομική κρίση; Αυτή η απάντηση γίνεται ξεκάθαρη αν δούμε κάποια στοιχεία από μεγάλες επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, βλέπουμε εν μέσω κρίσης μεγάλοι όμιλοι και επιχειρήσεις να αυξάνουν τα κέρδη τους γιατί φορτώνονται όλα τα βάρη της στους εργαζόμενους.
Συγκεκριμένα, στην εταιρεία ΧΑΛΚΟΡ στα Οινόφυτα, οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν με απολύσεις και αναγκάζονται να χρεώνονται υποχρεωτικές άδειες, ενώ από την άλλη αντιμετωπίζουν την εργοδοτική τρομοκρατία και απειλές ώστε να μην αντιδράσουν μπροστά στις επικείμενες απολύσεις. Η εταιρεία ανήκει στον όμιλο ΒΙΟΧΑΛΚΟ ο οποίος αναφέρεται στον οικονομικό τύπο ακόμα και τους τελευταίους μήνες, αναφορικά με τους κύκλους εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων που καταγράφει κάθε χρόνο. Ήδη σε εργοστάσιο του ομίλου στον Βόλο έχουν γίνει 50 απολύσεις, ενώ σε άλλο στη Μακεδονία 18.
Άλλο πολύ κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί η πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία της Pfizer, πολύ γνωστή και από την περίοδο του κορονοϊού για την παραγωγή εμβολίων. Πρόκειται για μια εταιρεία που το 2022 κατέγραψε έσοδα 110δισ.! Κάθε χρόνο αναφέρει αύξηση κερδών και προχωράει σε εξαγορές άλλων φαρμακευτικών εταιρειών, ενώ έχει και φοροαπαλλαγή 7,1 εκατομμυρίων ευρώ για την επένδυση που έκανε στη Θεσσαλονίκη. Αυτή η εταιρεία με αυτά τα στοιχεία ανακοίνωσε το κλείσιμο τμήματος στην Αθήνα, με συνέπεια τη μεταφορά τού αντικειμένου σε τμήματα της Θεσσαλονίκης, που αποτελούν «φθηνότερες» θέσεις εργασίας, απολύσεις στην καθαριότητα και σε εργολαβικούς εργαζόμενους, πάγωμα σε προσλήψεις και μείωση στα bonus!
Αντίστοιχα παραδείγματα βρίσκουμε αυτή την περίοδο σε πολλούς κλάδους, όπως αυτόν των τροφίμων, με την εταιρεία ιχθυοκαλλιέργειας PHILOSOFISH στη Βόρεια Εύβοια να προχωράει σε κλείσιμο της μονάδας, με στόχο την «αναδιάρθρωση» της επιχείρησης.
Από την άλλη, σε όλους τους μεγάλους τραπεζικούς ομίλους συνεχίζονται τα μαζικά κύματα απολύσεων μέσω της «Εθελούσιας» εξόδου, ενώ τέλος αυτή την περίοδο σημειώνονται χιλιάδες απολύσεις στον «ισχυρό» κλάδο του τουρισμού.
Είναι ολοφάνερο πως η οικονομική κρίση για τις πολυεθνικές και τις μεγάλες εταιρείες όχι μόνο δεν αποτελούν εμπόδιο, αλλά πολλές φορές αποτελούν και μια καλή ευκαιρία για περαιτέρω αύξηση των κερδών τους! Αυτή η αύξηση επιτυγχάνεται σε αυτές τις περιόδους με ακόμα μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζόμενων από τη μία, αλλά και από την αδυναμία επιβίωσης μικρών επιχειρήσεων.
Και αν αυτά είναι τα μέτρα που παίρνουν για να «αντιμετωπίσουν» μια κρίση οι κολοσσοί, φανταζόμαστε τι γίνεται στις μικροεπιχειρήσεις. Εκεί το λουκέτο αποτελεί μια συχνή επιλογή! Οι εργαζόμενοι σε κάθε περίπτωση πληρώνουν τα σπασμένα.
