Η 10ετής φυλάκιση(!) της καθαρίστριας, που παραπέμφθηκε σε δίκη με την κατηγορία της “πλαστογράφησης” απολυτηρίου δημοτικού, αποτελεί δείγμα προκλητικής και απάνθρωπης δικαστικής απόφασης, κατάφωρης απονομής αδικίας εκ μέρους της «τυφλής» δικαιοσύνης και του αστικού κράτους. Είναι, χωρίς υπερβολή, κτηνωδία το να επιδείχνεται όλη η δικαστική αυστηρότητα σε μια εργαζόμενη μητέρα, με σύζυγο που έχει υψηλό ποσοστό αναπηρίας, τη στιγμή που άλλες υποθέσεις, οι οποίες αντιστοιχούν σε σοβαρότατα οικονομικά αλλά και σε πολιτικά σκάνδαλα, παραμένουν για χρόνια σε εκκρεμότητα ή ακόμα χειρότερα απολαμβάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης, έως και πλήρους ατιμωρησίας. Η συγκεκριμένη καθαρίστρια διορίστηκε το 1996 με διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, δηλώνοντας ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ’ Δημοτικού αντί της Ε΄ Δημοτικού, για να μπορέσει να βρει δουλειά να ζήσει τα παιδιά της και να βοηθήσει τον σύζυγό της που είχε 67% αναπηρία. Επί μια 20ετία προσέφερε συνειδητά τις υπηρεσίες σε παιδικό σταθμό του δήμου Βόλου. Το 2016, σύρθηκε στο δικαστήριο κατηγορούμενη για «πλαστογράφηση», και πρωτόδικα της επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 15 ετών! Στο Πενταμελές Εφετείο Λάρισας, όπου πριν από λίγο καιρό εκδικάστηκε η έφεσή της, η κατηγορία άλλαξε από «πλαστογράφηση» σε «παραποίηση», αλλά η νέα ποινή παρέμεινε βαρύτατη και ανήκουστη, καθώς καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση.
Η δικαστική απόφαση, χωρίς αμφιβολία, έστειλε μήνυμα τρομοκρατίας προς τους εργαζομένους, οι οποίοι συχνά και με κάθε ευκαιρία αντιμετωπίζουν το σκληρό πρόσωπο της δικαιοσύνης.
Οι εργαζόμενοι και συνολικά τα λαϊκά στρώματα γνωρίζουν και μέσα απ’ αυτήν τη δικαστική απόφαση πόσο «αμερόληπτη» είναι η δικαιοσύνη και πόσο «ίσοι» είναι «όλοι» απέναντι στον νόμο. Τόσο αμερόληπτη όσο και οι νόμοι που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις και οι οποίοι φορααπαλλάσσουν το εφοπλιστικό κεφάλαιο, προβλέπουν φοροελαφρύνσεις και παχυλές επιδοτήσεις στη μεγαλοεργοδοσία και ταυτόχρονα με άλλους νόμους μονιμοποιούν τον ΕΝΦΙΑ, φορολεηλατούν λαϊκά εισοδήματα και καρατομούν μισθούς και συντάξεις, κηρύσσουν παράνομο το δικαίωμα στην απεργία.
Η συγκεκριμένη γυναίκα, που εργάστηκε σκληρά σε όλη της τη ζωή για να ζήσει την οικογένειά της, φυλακίστηκε γιατί “παραποίησε” το πιστοποιητικό αποφοίτησης του δημοτικού, ενώ προσέφερε χωρίς πρόβλημα τις υπηρεσίες που της ζήτησαν. Στην πραγματικότητα η κύρια ευθύνη ανήκει στο ίδιο το κράτος, που μέχρι σήμερα δεν φροντίζει να εξασφαλίσει σε όλους, τους όρους και τις προϋποθέσεις, ώστε να ολοκληρώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.
Η ΓΣΕΕ, ακόμη και το Εργατικό Κέντρο Βόλου, κάτω από την πίεση όλου του θορύβου που ξεσήκωσε αυτή η ιστορία, έβγαλαν με αρκετή καθυστέρηση ολιγόλογες ανακοινώσεις συμπαράστασης προς την εν λόγω εργαζόμενη, ψελλίζοντας στην ουσία μια όλο αβρότητα καταγγελία της δικαστικής απόφασης.
Η ΕΡΓ.Α.Σ Βόλου με ανακοίνωση από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε την άδικη δικαστική απόφαση και συγχρόνως δήλωσε συμπαράσταση στην εργαζόμενη. Επίσης, πολλά σωματεία εξέδωσαν αντίστοιχες ανακοινώσεις, εκφράζοντας σε σημαντικό βαθμό την αλληλεγγύη τους.
Το κύμα αλληλεγγύης και κατακραυγής προς την εργαζόμενη, υποχρέωσε το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας να αποφασίσει αναστολή της ποινής δεκαετούς κάθειρξης και αναμένεται η καθαρίστρια να αφεθεί ελεύθερη “για λόγους υγείας” μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης στον Άρειο Πάγο.
Δίχως άλλο, πρέπει η αλληλεγγύη να συνεχιστεί και να διευρυνθεί μέχρις ότου παρθεί πίσω αυτή η άδικη απόφαση και η καθαρίστρια γυρίσει πίσω στη δουλειά της και στην οικογένειά της.
