Στην υπηρεσία της εργοδοσίας και της ΕΕ
Παραμονές των Ευρωεκλογών και ενώ μαίνονταν η προεκλογική μάχη για μια θέση στην Ευρωβουλή, ξεκίνησε στη Βιέννη της Αυστρίας το Συνέδριο της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), με τον τίτλο «Μια δικαιότερη Ευρώπη για τους εργαζόμενους».
Στο Συνέδριο παραβρέθηκαν και απηύθυναν λόγο κατ’ αρχάς, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, και στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Αυστρίας, Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλλεν, ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα, η πρόεδρος του αυστριακού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Πάμελα Ρέντι-Βάγκνερ, η ευρωβουλευτής του πορτογαλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Μαρία Ζοάο Ροντρίγκες, καθώς και ο ευρωβουλευτής του γερμανικού κόμματος “Die Linke”, Τόμας Χάντελ – μια σωρεία εκπροσώπων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, της άρχουσας τάξης, που διατείνεται ότι δουλεύει για την «κοινωνική Ευρώπη». Στο Συνέδριο δεν έλειψε βέβαια και η παρουσία των εργοδοτών, που χαιρέτισαν τις εργασίες διαμέσου του εκπροσώπου των εργοδοτών της Ευρώπης, του “BusinessEurope”, ο οποίος ευχαρίστησε τη ΣΕΣ για την προώθηση του «κοινωνικού διαλόγου» και της ταξικής συνεργασίας. Ευχαριστήρια έδωσε κι ο γενικός γραμματέας της ΣΕΣ στον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ, για την προσωπικη συνεισφορά του στην “κοινωνική Ευρώπη”!
Η στενή συνεργασία της ΣΕΣ και των μηχανισμών της ΕΕ δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση. Ήδη στο Μανιφέστο που έχει κοινοποιήσει και το Σχέδιο Δράσης για το 2019-2023, η Συνομοσπονδία μιλά για “μια εποχή γεμάτη προκλήσεις” και τονίζει συγχρόνως την ευθύνη της να υπερασπιστεί την δημοκρατία και το “Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο”. Μέσα από γενικολογίες σχετικά με τη θέση των εργαζομένων στον σύγχρονο κόσμο, επαναλαμβάνει στο κείμενο όρους, όπως «Κοινωνικός Διάλογος», «Κοινωνικό Συμβόλαιο» ανάμεσα στο κράτος, την εργασία και το κεφάλαιο, «αναδιαρθρώσεις», «βιώσιμες πολιτικές», «διά βίου μάθηση» κτλ.
Πρόκειται για ένα μανιφέστο στο οποίο παραλείπεται οποιαδήποτε αναφορά σε αγώνες των εργαζομένων και σε πάλη για τα δίκαια αιτήματά τους. Έτσι, τα πραγματικά προβλήματα και οι επείγουσες διεκδικήσεις των εργαζομένων χάνονται ανάμεσα σε καθωσπρέπει διατυπώσεις περί συνεργειών, μεταρρυθμίσεων και κοινωνικού διάλογου με την εργοδοσία. Πρόκειται, τελικά, για μια προκήρυξη ενός γραφειοκρατικού οργανισμού που στηρίζεται στη φρασεολογία αλλά και στους μηχανισμούς της εργοδοσίας και των αντιδραστικών πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε, η ΣΕΣ χρηματοδοτείται κατά 75% από την ΕΕ και προφανώς ελέγχεται από αυτήν, με ξεκάθαρο στόχο να παρεμβαίνει στο συνδικαλιστικό κίνημα της Ευρώπης, να υπονομεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων, να ευθυγραμμίζεται με τις επιταγές του κεφαλαίου και να δημιουργεί μια επίφαση συνδικαλισμού. Στο διά ταύτα, ουδεμία σχέση έχει με τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης οφείλουν να βλέπουν το συμφέρον τους, να το διεκδικούν και να μάχονται ενάντια σε κάθε αντεργατική πολιτική. Οφείλουν να καταπολεμήσουν την πολιτική που εκφράζουν οι δυνάμεις που κυριαρχούν στη ΣΕΣ, η “συνδικαλιστική δράση” των οποίων καταπνίγει την πάλη τους για σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά.
