Μέσα στη δραματική κατάσταση που έχει δημιουργήσει η επιδημία του κορονοϊού, η οποία αποκαλύπτει τις τραγικές συνέπειες των κυβερνητικών πολιτικών, που χρόνια τώρα αποσάρθρωσαν το δημόσιο σύστημα υγείας και ασφάλισης, η κυβέρνηση με απροσμέτρητη θρασύτητα βρήκε τη στιγμή να συνεχίσει την επίθεσή της στη δημόσια κοινωνική ασφάλιση.
Κατέθεσε τις προηγούμενες ημέρες στη Βουλή νομοσχέδιο για την ενσωμάτωση οδηγίας της ΕΕ (2441/2016), για την ενίσχυση των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης. Πραγματικά, δε θα μπορούσε να βρει καταλληλότερες συνθήκες για να περάσει αθόρυβα μια τέτοια ρύθμιση, η οποία έρχεται να ενισχύσει το έργο που βήμα-βήμα εδώ και 30 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις -και ιδιαιτέρως οι μνημονιακές- οικοδομούν, στην κατεύθυνση της Ιδιωτικοποίησης του Ασφαλιστικού Συστήματος και τελικά στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ο αρμόδιος υπουργός Γ. Βρούτσης, από το βήμα του 1ου Συνεδρίου Επαγγελματικής Ασφάλισης της Ελληνικής Ένωσης Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης (ΕΛΕΤΕΑ), επανέλαβε για άλλη μια φορά ξεκάθαρα: «Πιστεύαμε και πιστεύουμε στους 3 πυλώνες Ασφάλισης. Θέλουμε να ενισχύσουμε τον 2ο πυλώνα, τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης…».
Όπως είναι γνωστό, από το 2002 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ψηφίστηκε ο νόμος (Ν.3029) με τον οποίο θεσμοθετούνταν η δημιουργία Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης (ΤΕΑ). Ρύθμιση η οποία εξυπηρετεί έναν από τους στρατηγικούς στόχους για την στήριξη των επενδύσεων και των κερδών του ασφαλιστικού κεφαλαίου. Μπροστά σ’ αυτόν το στόχο στεκόταν ένα σοβαρό εμπόδιο: Η ύπαρξη της δημόσιας υποχρεωτικής επικουρικής ασφάλισης, ως τμήμα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Στα 20 χρόνια που ακολούθησαν από την ψήφιση του νόμου, η μετατροπή 4 υποχρεωτικών επικουρικών ταμείων δημόσιου χαρακτήρα σε ιδιωτικού χαρακτήρα και η δημιουργία ακόμα 20 επαγγελματικών ταμείων σε εθελοντική και όχι υποχρεωτική βάση, με σχετικά μικρό αριθμό μελών, απέδειξαν ότι ο σχεδιασμός αυτός δεν προχώρησε στο βαθμό που επιθυμούσαν οι κυβερνήσεις και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Όπως σημειώνει ο ΣΕΒ, με αφορμή το νομοσχέδιο που κατέθεσε στη φάση αυτή η κυβέρνηση, οι λόγοι ήταν αφενός «η έλλειψη φορολογικών κινήτρων», αφετέρου η ύπαρξη «υποχρεωτικής διανεμητικού χαρακτήρα επικουρικής ασφάλισης». Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, αυτές τις δύο παραμέτρους πάει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με τις σημερινές και προηγούμενες ρυθμίσεις της, οι οποίες δε θα είναι οι τελευταίες.
Μπορεί η διαδικασία εδραίωσης των ΤΕΑ να βάδισε αργά τα χρόνια αυτά, ωστόσο προχωρούσε ακάθεκτη η επίθεση που ξεδιπλώθηκε ενάντια στην επικουρική ασφάλιση. Επίθεση που κλιμακώθηκε από τις μνημονιακές κυβερνήσεις Ν∆ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, με το πετσόκομμα των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ, τα οποία μάλιστα προέρχονταν από εισφορές αποκλειστικά και μόνο των εργαζομένων. Στόχος ήταν να απαλλαγούν από το «βαρίδι» της δημόσιας επικουρικής ασφάλισης και τη θέση της να πάρουν τα ΤΕΑ. Ταυτόχρονα, στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης παραμένει η άμεση ιδιωτικοποίηση του σημερινού ΕΤΕΑΕΠ, που με τον πρόσφατο νόμο Βρούτση, εντάχθηκε στον e-EFKA ως ένα παράλληλο σχέδιο ιδιωτικοποίησης της Ασφάλισης.
Με την ενσωμάτωση της οδηγίας της ΕΕ αναμένεται να δοθούν νέα «κίνητρα» για την επέκταση της επαγγελματικής ασφάλισης, όπως η απαίτηση του ΣΕΒ για μείωση της φορολογίας. Άλλωστε σύμμαχος των Βιομηχάνων τάσσεται και ο κοινωνικός εταίρος τους, η ηγεσία της ΓΣΕΕ. Προσφέροντας την απροκάλυπτη στήριξή της, χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα με τον ΣΕΒ, συνηγορεί σε ό,τι αφορά στον «σημαντικό ρόλο» που μπορούν να παίξουν τα ΤΕΑ και αξιώνει ακόμα μεγαλύτερη «παροχή κινήτρων».
Υπέρ του νομοσχεδίου, όπως ήταν αναμενόμενο, τάσσονται ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ καθώς και ο ΣΥΡΙΖΑ, επί της ουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε, όπως τόνισε, ως κυβέρνηση είχε συστήσει την «Επιτροπή για την ενσωμάτωση της Οδηγίας για τα Επαγγελματικά Ταμεία, τον Απρίλη του 2018 που είχε καταλήξει σε νομοσχέδιο, αλλά δεν πρόλαβε να το καταθέσει στη Βουλή». Αναμενόμενη η επιβεβαίωση της ταύτισης όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν, εφόσον και στο ασφαλιστικό τον ίδιο κεντρικό αντιλαϊκό σχεδιασμό υπηρέτησαν απαρέγκλιτα.
Εντούτοις, είναι πράγματι πρόκληση -ειδικά στην περίοδο που διανύουμε, με όλη αυτή την ιστορία της εξάπλωσης του κορονοϊού, όπου αν μη τι άλλο έχει αποδειχθεί περίτρανα η μεγάλη σημασία του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, το οποίο άλλωστε αποτελεί μέρος της Κοινωνικής Ασφάλισης- να προχωράνε ακάθεκτοι στην ιδιωτικοποίηση του Ασφαλιστικού. Φαντάζει το λιγότερο εφιαλτικό να αναλογιστεί κανείς τις συνέπειες μιας αντίστοιχης πανδημίας σε ένα περιβάλλον όπου δεν θα υπάρχει Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας.
Ωστόσο, η κυβέρνηση δείχνει αδίστακτη. Όχι μόνο νομοθετώντας εν μέσω της τραγωδίας του κορονοϊού για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης αλλά και τασσόμενη θρασύτατα δια στόματος Γεωργιάδη υπέρ του ιδιωτικού συστήματος υγείας!
