Αντιμέτωποι με μαζικές απολύσεις βρίσκονται οι εργαζόμενοι του τραπεζικού κλάδου, με τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΤΟΕ να βάζει ταφόπλακα στη προοπτική ανάπτυξης ενός μαζικού παντραπεζικού αγώνα
Παρά την τεράστια περικοπή θέσεων εργασίας στα χρόνια των μνημονίων -από το 2010 έως σήμερα φτάνει περίπου το 50%- οι τραπεζίτες συνεχίζουν να απαιτούν περαιτέρω μείωση του κόστους εργασίας, διότι αυτό απαιτεί το «τέλος των μνημονίων» και η «ανάπτυξή τους».
Μέχρι τώρα η μείωση προσωπικού γινόταν κατά κύριο λόγο με προγράμματα εθελούσιας εξόδου. «Εθελούσιας» τουλάχιστον κατ’ όνομα, γιατί στην πραγματικότητα, τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια, ασκήθηκαν πιέσεις και εκβιασμοί σε έναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων για την συμμετοχή τους σε τέτοια προγράμματα ώστε να αποχωρήσουν «οικειοθελώς», κυρίως υπό την απειλή επερχόμενων απολύσεων. Σήμερα οι τραπεζίτες επιχειρούν να ξεφορτωθούν ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων με τις λεγόμενες «αποσχίσεις» των τμημάτων διαχείρισης κόκκινων δανείων, εξαναγκάζοντας τους εργαζόμενους των αντίστοιχων διευθύνσεων να μετακινηθούν στις καινούριες εταιρείες χωρίς βέβαια να διασφαλίζονται τα εργασιακά και μισθολογικά τους δικαιώματα.
Συγκεκριμένα, η Πειραιώς που προχώρησε στην κατάργηση του τμήματος κόκκινων δανείων, παρά τη συμφωνία με την ΟΤΟΕ για οικειοθελή μετακίνηση των εργαζομένων από την τράπεζα στη νέα εταιρεία Intrum , προχώρησε σε αναγκαστικές άδειες άνευ αποδοχών, δυσμενείς μεταθέσεις και απειλές προκειμένου να αναγκάσει τελικά τους εργαζόμενους σε «απόσχιση». Οι εργαζόμενοι παρά τις πιέσεις αρνήθηκαν την μετακίνηση σε νέα εταιρεία και η διοίκηση της τράπεζας προχώρησε σε 24 απολύσεις. Η απόφαση αυτή αποτελεί το πρώτο κρούσμα μαζικών απολύσεων στον κλάδο και ανοίγει διάπλατα το δρόμο για τις επόμενες.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις η συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ όχι απλά δεν ανταποκρίνεται στον ρόλο της αλλά αντιθέτως βάζει πλάτη για άλλη μία φορά στις απαιτήσεις των τραπεζιτών. Αφού πρώτα ξεστόμισε παχυλά λόγια για «κήρυξη πολέμου» προκήρυξε μία 24ωρη κλαδική απεργία και στη συνέχεια περιόρισε τα καλέσματα σε στάσεις εργασίας και μία 24ωρη απεργία μόνο στην τράπεζα Πειραιώς. Μπροστά στη προκλητική στάση της εργοδοσίας που επέμεινε ότι θα συνεχίσει με επιπλέον απολύσεις αντί να συσπειρώσει τους εργαζόμενους του κλάδου σε παντραπεζικό αγώνα, τελικά τον αποκλιμάκωσε και τον περιόρισε μόνο στην τράπεζα Πειραιώς, τη στιγμή μάλιστα που κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στην Eurobank, με τους εργαζόμενους είτε να μετακινούνται υποχρεωτικά είτε να βγαίνουν σε «εθελούσια» έξοδο ενώ αναμένεται και στην ALPHA BANK.
Μάλιστα οι συνδικαλιστικές αυτές παρατάξεις δεν ντρέπονται να παρουσιάζουν ως θετική εξέλιξη τις τετ α τετ συναντήσεις των απολυμένων, καθώς και όλων των εργαζομένων της Πειραιώς που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, με την Γεν. Γραμματέα του Υπουργείου Εργασίας. Δεν ντρέπονται να αποκαλούν «νέο δρόμο» επίλυσης του προβλήματος την πρωτοβουλία του Υπουργείου Εργασίας να μιλήσει προσωπικά και ξεχωριστά με τον κάθε εργαζόμενο «για να τους παρουσιάσει τις διαθέσιμες επιλογές και να ενημερωθεί για τη βούλησή τους»…!!! Δεν ντρέπονται να παρουσιάζουν ως θετική την προσπάθεια του υπουργείου να πείσει τους εργαζόμενους να αποδεχτούν τις απαιτήσεις της τράπεζας και μάλιστα απομονώνοντας τον κάθε ένα ξεχωριστά στο υπουργικό γραφείο. Η αντιδραστική αυτή προσπάθεια από τη μεριά του Υπουργείου όχι απλά δεν αποδοκιμάστηκε αλλά παρουσιάστηκε από την ηγεσία της ΟΤΟΕ -τις παρατάξεις δηλαδή ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ- ως πρωτόγνωρη με θετικό πρόσημο. Με αυτή την εξέλιξη οι δυνάμεις αυτές όχι απλά ξεπουλάνε τον αγώνα που έδωσαν αυτοί οι εργαζόμενοι, όχι απλά τους γύρισαν πλάτη φτύνοντας τα αιτήματά τους, αλλά γελοιοποιούν τον ίδιο το θεσμό του κλαδικού σωματείου και τελικά τον αναιρούν, δίνοντας πολύ αέρα στα πανιά όλων των τραπεζών για να προχωρήσουν σε ακόμα πιο μαζικές απολύσεις!
Το υπουργείο σαφώς και γνωρίζει τα αιτήματα και τη βούληση των εργαζομένων, «καμία απόλυση, καμία απόσχιση». Το γεγονός ότι προχωράει σε ατομικές συζητήσεις αποτελεί παράκαμψη, δηλαδή πλήρη απαξίωση του συνδικαλιστικού οργάνου του κλάδου και της τράπεζας. Η ηγεσία της ΟΤΟΕ, αν όντως υπηρετεί τους εργαζόμενους, όφειλε όχι απλά να αρνηθεί αλλά να καταγγείλει οποιαδήποτε τέτοια μεθόδευση.
Με αυτή της τη στάση επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά ότι υπηρετεί τις επιδιώξεις της εργοδοσίας και της εκάστοτε κυβέρνησης. Άλλωστε την περίοδο που η διοίκηση της τράπεζας απειλούσε και πίεζε τους εργαζόμενους να μετακινηθούν στη νέα εταιρεία, η ηγεσία της ΟΤΟΕ φρόντιζε να τους συμβουλεύει προφορικά ότι αυτό είναι το καλύτερο σενάριο προκειμένου να μην απολυθούν…!
Ήταν οι ίδιες δυνάμεις, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, οι δυνάμεις δηλαδή του συμβιβασμού της υποταγής και του ξεπουλήματος που στα χρόνια των μεγάλων απεργιακών αγώνων, τότε που διακυβεύονταν το ζήτημα του πανεργατικού αγώνα και της αλληλεγγύης σε κλάδους που βρίσκονταν αντιμέτωποι με μεγάλες περικοπές και μαζικές απολύσεις, καλλιεργούσαν τη συντεχνιακή λογική και τον εφησυχασμό: «πλησιάζουμε στο τέλος αυτής της κρίσης, με τις λιγότερες σε σύγκριση με άλλους κλάδους θυσίες και μάλιστα έχοντας διασφαλίσει τις εργασιακές θέσεις», «εσείς πουλάτε πίστη και όχι παντελόνια, δεν μπορούν να σας απολύσουν..» αυτά έλεγαν στις γενικές συνελεύσεις καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι οι τραπεζοϋπάλληλοι δεν χρειάζεται να καταναλώνουν δυνάμεις στο δρόμο και να χάνουν μεροκάματα. Αναμασώντας την κυρίαρχη προπαγάνδα της εκάστοτε κυβέρνησης για τις επερχόμενες εξόδους από τα μνημόνια και την κρίση, πανηγύριζαν για τη διάσωση των τραπεζοϋπαλλήλων από τον κίνδυνο της απόλυσης, υποτίθεται. Χάριν αυτής μάλιστα της διάσωσης παζάρεψαν και τελικά εκχώρησαν δικαιώματα που κατακτήθηκαν με μακροχρόνιους αγώνες χωρίς καν να ρωτήσουν ή ακόμα και να ενημερώσουν τους εργαζόμενους. Το σημερινό «τέλος της κρίσης» και η «ανάπτυξη» έρχονται πακέτο με μαζικές απολύσεις και τους τραπεζοϋπάλληλους περισσότερος αφοπλισμένους από ποτέ!
Αυτοί που καλλιέργησαν τη λογική του μικρότερου κακού, αυτοί που καλλιεργούν αυταπάτες ακόμα και σήμερα για τον ρόλο και τις προθέσεις των τραπεζιτών, μιλώντας για το «κλίμα εμπιστοσύνης που υπήρχε ανάμεσα σε τραπεζίτες και εργαζόμενους» και το οποίο κλονίστηκε από την κίνηση της Πειραιώς, είναι υπαίτιοι για τη σημερινή κατάσταση. Είναι υπαίτιοι για τον πλήρη εκφυλισμό και την υποχώρηση του συνδικαλιστικού κινήματος στον τραπεζικό κλάδο αλλά και γενικά. Είναι υπαίτιοι για το θράσος και την προκλητικότητα με την οποία προσήλθε στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων η διοίκηση της Πειραιώς, που όχι μόνο αρνήθηκε να ανακαλέσει τις απολύσεις αλλά απείλησε και με νέες. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να απομονωθούν από τους εργαζόμενους να ανατραπούν από την ηγεσία του κλάδου και των πρωτοβάθμιων. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξαναβγούν ξανά στο προσκήνιο με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες να βάλουν φραγμό στις προκλήσεις και τις απαιτήσεις των τραπεζών. Η υποταγή, ο συμβιβασμός και η εκχώρηση ή το ξεπούλημα δικαιωμάτων δεν διασφάλισαν ποτέ καμία εργασιακή θέση. Η μόνη ασπίδα των εργαζομένων μπροστά στις επιθέσεις των εργοδοτών είναι η μαζική συμμετοχή στα σωματεία με στόχο την καταδίκη αυτών των συνδικαλιστικών τακτικών. Το πραγματικό τους όπλο είναι οι συλλογικές διαδικασίες, η αλληλεγγύη και ο μαζικός ανυποχώρητος απεργιακός αγώνας, κόντρα σε όσους επιχειρούν να εκφυλίσουν, να γελοιοποιήσουν και να ξεπουλήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα και τις κατακτήσεις του.
