Δεν πέρασε πολύς καιρός από το άνοιγμα των σχολών και οι εικόνες από το συνωστισμό και τις ουρές στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας κάνουν ήδη το γύρο του διαδικτύου. Ειδικότερα, καθημερινά χιλιάδες φοιτητές σε δεκάδες σχολές περιμένουν ακόμη και μία ώρα για να μπορέσουν να περάσουν την είσοδο της σχολής τους μέχρι να επιδείξουν το πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσου ή τη βεβαίωση διαγνωστικού ελέγχου. Στη συνέχεια, αναγκάζονται να στοιβαχτούν ο ένας δίπλα στον άλλο και να κάθονται ακόμη και σε περβάζια, σκάλες ή στο πάτωμα για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν ένα μάθημα ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποχρεώνονται να μείνουν εκτός αιθουσών λόγω περιορισμένης χωρητικότητας. Οι ίδιες εικόνες παρατηρούνται επίσης τόσο στις λέσχες σίτισης, όσο και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου ειδικά τα πρωινά επικρατεί το αδιαχώρητο! Τα παραπάνω αποτελούν, πραγματικά, εικόνες ντροπής για τις οποίες βασικός υπαίτιος δεν είναι άλλος από την πολιτική του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης που:
Προχώρησε στο «υποχρεωτικό» άνοιγμα των σχολών χωρίς να λάβει ούτε τα στοιχειώδη μέτρα υγειονομικής προστασίας για το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας. Αντί να αυξήσει τα δρομολόγια στα ΜΜΜ, τα μείωσε ακόμη περισσότερο. Δεν πραγματοποίησε παρά ελάχιστες προσλήψεις διδακτικού προσωπικού που δε φτάνουν ούτε για να καλύψουν τα κενά της προ κορονοϊού εποχής. Θεσμοθέτησε την πρόσληψη 1.000 αστυνομικών για να εντείνει την αυταρχική της πολιτική και να καταστείλει τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος και να χτυπήσει τους φοιτητικούς συλλόγους, ενώ κυνικά δεν πραγματοποίησε προσλήψεις διοικητικού προσωπικού και προσωπικού καθαριότητας. Αντί να εφοδιάσει τα πανεπιστήμια με τον αναγκαίο υγειονομικό εξοπλισμό (μάσκες, αντισηπτικά κλπ), μεταφέρει το κόστος αυτό στις πλάτες των ιδρυμάτων (στη βάση της κακόφημης «αυτονομίας» τους) και βασικά στους ίδιους τους φοιτητές. Ενώ προκλητικά έδωσε 2,6 εκατομμύρια για τη στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών έξω από τις σχολές, δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ για την πραγματοποίηση δωρεάν rapid test στους φοιτητές. Υποχρεώνει χιλιάδες φοιτητές να πληρώνουν 80 ευρώ τον μήνα σε rapid test, οδηγώντας πολλούς από αυτούς στην έξωση από την εκπαιδευτική διαδικασία, την ίδια στιγμή που πάνω από το 1/3 της ελληνικής κοινωνίας ζει στο όριο και κάτω από το όριο της φτώχειας. Δεν έκανε το παραμικρό για να σπάσουν τα τμήματα και τα μαθήματα, με αποτέλεσμα τις απαράδεκτες εικόνες με το στοίβαγμα των φοιτητών στις αίθουσες και τα αμφιθέατρα.
Ταυτόχρονα, η αντιεκπαιδευτική-αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και υπουργείου άφησε έξω από το δημόσιο πανεπιστήμιο 40.000 μαθητές μέσω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, ενώ μέσω της ελεγχόμενης εισόδου, των face controls και των εξοντωτικών ποσών που αναγκάζονται να πληρώσουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών σε εισιτήρια, rapid tests, αναλώσιμα για εργαστήρια και πολλά ακόμη, χιλιάδες συμφοιτητές μας αποκλείονται ουσιαστικά από το αναφαίρετο δικαίωμα στη μόρφωση.
Βασικό ζητούμενο είναι οι φοιτητές να πραγματοποιήσουν μαζικές Γενικές Συνελεύσεις και να αγωνιστούν ενάντια στην πολιτική των αποκλεισμών και των ταξικών φραγμών. Απάντηση στην ελεγχόμενη είσοδο δεν μπορούν να δώσουν λογικές «Ζορό» που αναλαμβάνουν εργολαβικά να «σπάνε» τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, που υιοθετούν μια σειρά δυνάμεις της ΕΑΑΚ και της αναρχίας (οι οποίες έδωσαν και το άλλοθι στην κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών στο ΑΠΘ να κλείσει τη σχολή με συμβολικό λοκ άουτ μίας μέρας), ούτε πολύ περισσότερο οι «υπεύθυνες» προτάσεις της ΠΚΣ και άλλων δυνάμεων της ΕΑΑΚ για «πραγματοποίηση ελέγχων μόνο από υγειονομικό προσωπικό», οι οποίες στην πραγματικότητα αποδέχονται την πολιτική του αποκλεισμού χιλιάδων φοιτητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Το φοιτητικό κίνημα την προηγούμενη περίοδο έδωσε έναν ελπιδοφόρο αγώνα που αποτελεί παρακαταθήκη. Ήταν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις που «πάγωσαν» την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές, ήταν οι αγώνες των φοιτητών που έσπασαν τις φασιστικές απαγορεύσεις, που έσπασαν το κλίμα του φόβου και της αστυνομοκρατίας και που -παρά την καταστολή, το ξύλο και τις συλλήψεις- συνεχίστηκαν και οδήγησαν την κυβέρνηση σε μια σημαντική αναδίπλωση. Ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος απέδειξε ότι η κυβερνητική πολιτική -παρά τη σκληρή τρομοκρατία- δεν είναι ανίκητη! Ότι η μαζικότητα και η αποφασιστικότητα των αγώνων του λαού και της νεολαίας μπορούν να φέρουν νίκες. Οι φοιτητές, παίρνοντας θάρρος από αυτή τη σημαντική νίκη, καθώς και από τη νίκη των εργαζομένων στη e-food, που επίσης απέδειξαν πως όταν ο λαός αγωνίζεται ενωμένος και αποφασισμένος μπορεί να νικά, αντλώντας κατάλληλα συμπεράσματα, θα πρέπει να ξαναμπούν σε τροχιά κινητοποιήσεων.
Ο αγώνας για την οριστική ματαίωση της επιβολής της πανεπιστημιακής αστυνομίας, για την ανατροπή συνολικά του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής πρέπει να συνεχιστεί. Κόντρα στην αναστολή και τη διάσπαση του αγώνα, οι φοιτητές με μαζικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις να ανατρέψουν τον αντιεκπαιδευτικό νόμο, για να ανοίξουν οι σχολές με όλα τα απαραίτητα μέτρα υγειονομικής προστασίας.
