«Δεν μπορούμε να της πούμε την αλήθεια»: Τα νοσοκομεία της Γάζας γεμίζουν μόνα ορφανά.
Ο αριθμός των παιδιών που δεν έχουν κανέναν να τα φροντίσει αυξάνεται ραγδαία εν μέσω των ισραηλινών βομβαρδισμών της Γάζας.
Όταν η εννιάχρονη Razan Shabet μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Martyrs of Al-Aqsa πριν από έναν μήνα, ήταν αναίσθητη, με σοβαρό τραύμα στο κεφάλι, εγκεφαλική αιμορραγία και σπασμένα πόδια και χέρια. Τις πρώτες τέσσερις ημέρες, καταχωρήθηκε ως «101 Άγνωστη». Κανείς δεν ήξερε ποια ήταν.
Σήμερα, οι γιατροί και οι νοσοκόμες στο νοσοκομείο όπου παραμένει στεγασμένη σε μια σκηνή, έχοντας πάρει εξιτήριο από την εντατική ιατρική περίθαλψη, δεν έχουν ακόμα την καρδιά να της πουν ότι και οι δύο γονείς της είναι νεκροί.
Τις εβδομάδες από τότε που εισήχθη αρχικά στο νοσοκομείο, οι γιατροί και οι νοσηλευτές αντιλήφθηκαν ότι αυτή και η οικογένειά της είχαν χτυπηθεί από ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στον προσφυγικό καταυλισμό Nuseirat, αφότου εγκατέλειψαν το σπίτι τους στο Tuffah, στη βόρεια Γάζα. Η Ραζάν ήταν η μόνη που επέζησε.
Από την ώρα που ξύπνησε την πέμπτη μέρα, άρχισε να ζητάει τους γονείς της. «Η πιο δύσκολη ερώτηση που μας γίνεται, είναι από ένα παιδί που ρωτά πού είναι ο πατέρας ή η μητέρα του, ενώ έχουν ήδη σκοτωθεί», καταθέτει ο Δρ Ibrahim Mattar, γιατρός επειγόντων περιστατικών στο νοσοκομείο Al-Aqsa Martyrs.
Μοναχικά παιδιά που πρέπει ν’ αντέξουν «μεγάλο πόνο»
«Είναι καταπληκτική, έξυπνη και τόσο χαριτωμένη. Δεν ξέρει ότι η οικογένειά της σκοτώθηκε, πιστεύει ότι είναι όλοι καλά. Και πραγματικά δεν μπορούμε να της πούμε την αλήθεια, εφόσον επιδιώκουμε να πάει καλά η θεραπεία της. Η Ραζάν έκλαιγε γοερά τις νύχτες, όταν οι υπόλοιποι ασθενείς κοιμούνταν. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί ή να ξεκουραστεί χωρίς αναλγητικά, και χρειάστηκε να της δίνουμε μεγάλες δόσεις. Της διάβαζα συνεχώς ιστορίες στη διάρκεια της νύχτας, προκειμένου να την αποσπάσω από τους πόνους που ένιωθε», προσθέτει ο Δρ Mattar.
Η χορήγηση αυξημένων δόσεων αναλγητικών έχει απομείνει μοναδική λύση προκειμένου να ησυχάζουν φοβισμένα, μοναχικά παιδιά σε μεγάλο σωματικό πόνο, αλλά πόρω απέχει από το να είναι ιδανική. […] Ο Mattar ανησυχεί για τις μελλοντικές επιπτώσεις αυτής της αντιμετώπισης.
Περισσότερα από 11.200 παιδιά έχουν σκοτωθεί από ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές και δυνάμεις εισβολής από την 7η του Οκτώβρη. Πολλά περισσότερα έχουν τραυματιστεί, στη συντριπτική πλειοψηφία τους βαριά. Κάποια έχουν χάσει και τους δύο γονείς τους, και σε ορισμένες περιπτώσεις, όλοι οι συγγενείς τους έχουν σκοτωθεί. Οι επαγγελματίες γιατροί που έμειναν για να τα φροντίσουν στη συνέχεια δεν ξέρουν τι να κάνουν, απλά δεν υπάρχει μέρος να στεγαστούν.
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα σπίτια τους έχουν καταστραφεί και δεν έχουν πού να πάνε.
Με περισσότερα τραυματισμένα παιδιά να καταφθάνουν καθημερινά, τα νοσοκομεία έχουν γίνει de facto σπίτι για όσα δεν έχουν τους γονείς ή την οικογένειά τους μαζί τους.
«Προσπαθούμε να τον κάνουμε να νιώσει ασφαλής».
Το βρέφος Hassan Meshmesh σώθηκε από τα ερείπια σε ηλικία μόλις πέντε ημερών μετά από ισραηλινή αεροπορική επιδρομή που έπληξε το σπίτι του στο Deir el-Balah τον Νοέμβριο, σκοτώνοντας 58 μέλη της οικογένειάς του. Τώρα βρίσκεται στο Νοσοκομείο των Μαρτύρων του Al-Aqsa για περισσότερο από έναν μήνα – σχεδόν όλη τη σύντομη ζωή του.
«Όλο το νοσηλευτικό προσωπικό φροντίζει τον Χασάν», καταθέτει η Ουάρντα αλ-Αουάουντα, μία από τις νοσοκόμες στο νοσοκομείο. «Προσπαθούμε να βεβαιωθούμε ότι αισθάνεται ασφαλής και ότι ανταποκρίνεται θετικά στη θεραπεία του».
Το νοσοκομείο κατάφερε μετά από συνεχείς αναζητήσεις να εντοπίσει έναν μακρινό συγγενή του μωρού – τον 54χρονο Mohammad Meshmesh, που το επισκέπτεται στο νοσοκομείο και βοηθάει στη φροντίδα του.
Τουλάχιστον 17.000 παιδιά στη Λωρίδα της Γάζας έχουν μείνει ασυνόδευτα ή χωρισμένα από τις οικογένειές τους σχεδόν τέσσερις μήνες μετά την επίθεση του Ισραήλ στον θύλακα, εκτιμά η υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά.
«Καθένα απ’ αυτά τα παιδιά είναι σημαδεμένο από μια ιστορία απώλειας και θλίψης, και είναι αναγκασμένο να συμβιβαστεί με μια φρικτή νέα πραγματικότητα», καταθέτει ο Jonathan Crickx, υπεύθυνος επικοινωνίας της UNICEF για τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Ούτε λόγος φυσικά για λογοδοσία της Δύσης για πλήρη συνέργεια και σ’ αυτό το έγκλημα, που, ας μην γελιόμαστε, δεν χωράει σε λεκτικές περιγραφές.
Παραλειπόμενο: Η αειθαλής και πάντα μαχητική Άννι Λένοξ, σε μια από τις σπάνιες εμφανίσεις της – στα φετινά μουσικά Γκράμι, αφού τραγούδησε πένθιμα για τον χαμό της φίλης της, της χαρισματικής Ιρλανδής μουσικού Σινέντ Ο’ Κόνορ, σήκωσε ψηλά την αριστερή γροθιά της και φώναξε: «Κατάπαυση πυρός – τώρα!»
