Ένας μήνας, περίπου, έχει απομείνει μέχρι τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, με τον ακριβή χρόνο διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών να αποτελεί ερωτηματικό, παρά τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις για τον Οκτώβριο. Η επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού κλιμακώνεται. Οι πλασματικές αντιπαραθέσεις, τα ψευτοδιλήμματα και οι εκλογικοί εκβιασμοί κυριαρχούν. Η δημαγωγία περισσεύει.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ επιλέγουν να πολώνουν το πολιτικό κλίμα, να στρέφουν την προσοχή και να αναμετρώνται σε πεδία που βρίσκονται μακριά από τα ζωτικά προβλήματα του λαού και του τόπου, από τα πραγματικά ζητήματα που αναδεικνύει επιτακτικά η διανυόμενη ιστορική περίοδος.
Όταν, στην Ελλάδα της δήθεν «κανονικότητας» και του «ενάρετου οικονομικού κύκλου», η εκτεταμένη φτώχια και εξαθλίωση «αντιμετωπίζονται» με επιδόματα ελεημοσύνης -με την ψηφοθηρική σκοπιμότητα να κραυγάζει-, η ανεργία «μειώνεται» μέσω της μετανάστευσης των νέων και της εξάπλωσης της εποχιακής εργασίας και της υποαπασχόλησης με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, η μαζική αρπαγή των λαϊκών κατοικιών και περιουσιών μεθοδεύεται με τους χιλιάδες πλειστηριασμούς και κατασχέσεις που καταφθάνουν. Όταν, στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, με τη συνεχιζόμενη βαθύτατη κρίση της οικονομίας της, η ασφυκτική επιτροπεία της ΕΕ εξακολουθεί και θα εξακολουθεί να υφίσταται ώστε να εξασφαλίζεται η εξόφληση των δανείων της υποδούλωσης. Όταν, στην Ελλάδα της εξάρτησης και της υποταγής στους ισχυρούς, το έδαφός της, οι θάλασσές της, ο αέρας της μετατρέπονται σε απέραντο πεδίο εξόρμησης της επιθετικής μηχανής των ΗΠΑ, με επεκτεινόμενες και πολλαπλασιαζόμενες τις στρατιωτικές βάσεις τους…
Όταν οι εξελίξεις παγκοσμίως, στη Γηραιά Ήπειρο, τη γειτονιά μας, τη χώρα μας, είναι πυκνές, κρίσιμες και εξαιρετικά επικίνδυνες για το λαό μας και όλους τους λαούς, με το διεθνές σκηνικό να σφραγίζεται από τη μεγάλη όξυνση των αντιθέσεων και τον εντεινόμενο ανταγωνισμό των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας. Όταν βρισκόμαστε μπροστά σε μια επικίνδυνη περίοδο μεταβολών, ανακατατάξεων, μετασχηματισμού του παγκόσμιου και εγγύς γεωπολιτικού χάρτη, με τη ρευστότητα, την αστάθεια και την αβεβαιότητα να επικρατούν πλέον σε πλανητικό επίπεδο. Όταν η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση συνεχίζεται, και οι ενδείξεις και οι εκτιμήσεις για ένα νέο σφοδρότερο κύκλο πληθαίνουν…
Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ πρώτα απ’ όλα που διεκδικούν τον πρώτο ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας, έχουν το θράσος να ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού παρακάμπτοντας, αποσιωπώντας και συγκαλύπτοντας τη δραματική πραγματικότητα της εδραιωμένης μνημονιακής βαρβαρότητας και της οριστικής υποταγής τους στη δεσποτεία της ΕΕ. Έχουν το θράσος να ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού ενώ αναπαράγουν την πολιτική μιας ακραίας αμερικανοδουλείας, και αν δεν στρουθοκαμηλίζουν παίρνουν τον ίσκιο τους για μπόι και μιλούν για «ηγετική θέση» και «αναβάθμιση» του ρόλου στην ευρύτερη περιοχή μιας Ελλάδας ευάλωτης, όσο ποτέ τα μεταπολιτευτικά χρόνια, και εκτεθειμένης σε πολλαπλούς κινδύνους. Με την τουρκική ολιγαρχία να κλιμακώνει την επιθετικότητά της, με τα Βαλκάνια να «βράζουν», με το κυπριακό να εισέρχεται σε κρίσιμη φάση επικίνδυνων εξελίξεων, ενώ στις θάλασσες και τα “οικόπεδα” του Αιγαίου και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου συνωστίζονται πολεμικοί στόλοι και πολυεθνικές, ξετυλίγονται επιθετικοί σχεδιασμοί, ανοίγουν νέα μέτωπα, κλιμακώνεται η αντιπαράθεση των μεγάλων δυνάμεων.
Ασκήσεις υποκρισίας
Ποιο είναι, λοιπόν, το ζήτημα που βρίσκεται στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης; Και, κυρίως, με ποιον τρόπο; Η σκανδαλολογία και πάλι η σκανδαλολογία. Η υπόθεση Novartis, αλλά και άλλα, πραγματικά ή επινοημένα, σκάνδαλα. Μεγάλα ή μικρά.
Το σκάνδαλο της Novartis και υπαρκτό και μεγάλο είναι. Και το πλήρωσε, όπως όλα τα σκάνδαλα, ο ελληνικός λαός. Οι μίζες και οι υπερτιμολογήσεις φαρμάκων από τη δική του τσέπη βγήκαν. Υπάρχουν, σαφέστατα, βαρύτατες πολιτικές και ποινικές ευθύνες. Η διαλεύκανση του σκανδάλου αυτού -και όλων των σκανδάλων- και η τιμωρία των ενόχων είναι λαϊκή απαίτηση. Μόνο που η «πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής» και η δήθεν αναμέτρηση με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα αποτελεί κυβερνητική προπαγάνδα, και μόνο. Πρόκειται για ασκήσεις υποκρισίας, και μόνο.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και οι παρατρεχάμενοί της αξιοποιούν και επισείουν «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους», όπως χαρακτήρισαν το σκάνδαλο της Novartis, στο οποία απέδωσαν μάλιστα και τη χρεοκοπία της χώρας(!), και διαμορφώνουν πολωτικό πολιτικό κλίμα με τους ανταγωνιστές τους (ΝΔ και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ) με το ψευτοδίλημμα «καθαροί ή διεφθαρμένοι», για να αποπροσανατολίσουν το λαό. Για να παραμεριστεί, να διαλυθεί η μεγάλη εικόνα, να συσκοτιστεί το γεγονός της συμμόρφωσης και της υποταγής του ΣΥΡΙΖΑ στις εντολές των δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας, της αμετάκλητης προσχώρησής του στις δυνάμεις του καταγγελλόμενου «παλιού», της δημιουργίας, από την πλευρά του πλέον, συμμαχιών και προνομιακών σχέσεων με μερίδες της πλουτοκρατίας, και να στηθεί ένα άθλιο προεκλογικό παιχνίδι εντυπωσιασμών, ένα σκηνικό φτηνής δημαγωγίας. Με πιθανότερη κατάληξη το «ξεκαθάρισμα» κάποιων «λογαριασμών» και τη συνήθη συγκάλυψη των πραγματικών ενόχων. Με τις ευθύνες να χάνονται μέσα στους λαβύρινθους της πολιτικής, οικονομικής και δικαστικής εξουσίας… Υποκρισία, συγκάλυψη και παρωδία.
Έτσι τελειώνουν όλα τα μεγάλα σκάνδαλα. Όλα προοιωνίζονται πως αυτό θα είναι και το φινάλε του περιβόητου «τελειωτικού χτυπήματος στη διαπλοκή και τη διαφθορά». Τα όσα διαδραματίζονται, και αυτές τις ημέρες, με το άλλο μεγάλο σκάνδαλο της Siemens, είναι και αποκαλυπτικά και ενδεικτικά της τελικής έκβασης που έχει, διαχρονικά, η δήθεν κάθαρση του αστικού συστήματος. Όσοι, κατά καιρούς, πολιτικά κόμματα και πάσης φύσεως απολογητές του καπιταλισμού, κραδαίνουν τη ρομφαία της κάθαρσης και αναμασούν τo ιδεολόγημα πως, τάχα, η διαφθορά και η διαπλοκή αποτελούν παρεκκλίσεις και εκδήλωση δυσλειτουργιών του καπιταλιστικού συστήματος, σκοπό έχουν, εκτός από την εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους, να εξωραΐσουν το ισχύον εκμεταλλευτικό σύστημα, να συγκαλύψουν το βούρκο και τη σαπίλα του.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να δημιουργήσει αυταπάτες και να διαδώσει την πλάνη της αναμέτρησής της τάχα με το παλιό πολιτικό σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Προβάλλει το αφήγημα της αναμέτρησης των δύο παρατάξεων, της προοδευτικής και της συντηρητικής, τοποθετώντας επικεφαλής της πρώτης τον Α. Τσίπρα και τον Κ. Μητσοτάκη της δεύτερης. Η πραγματικότητα, όμως, κραυγάζει πως και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης, ανήκουν στις δυνάμεις της συντήρησης, στις δυνάμεις του «παλιού». Απέναντι από το λαό, στο αντίπαλο στρατόπεδο.
