Είναι γεγονός ότι το ΚΚΕ κάνει ό,τι μπορεί, για να πείσει ακόμη και τους πιο δύσπιστους υποστηρικτές του, ότι δεν είναι πραγματικό κομμουνιστικό κόμμα, αλλά κόμμα καρικατούρα, κόμμα φιοριτούρα, κόμμα γαρνιτούρα.
Για να τα έχει καλά με τα σώματα ασφαλείας, δίνει 600άρια στους εντόλους. Για να τα έχει καλά με την Εκκλησία, ο ίδιος ο γραμματέας του φωτογραφίζεται μέσα στους ναούς, με εικόνες στα χέρια, αγκαλιά με τους μητροπολίτες. Για να τα έχει καλά με την αστική τάξη, την παραχάραξη της ιστορίας και τη δικαίωση του απανταχού ρεβιζονισμού, ο ίδιος ο Δ. Κουτσούμπας στην ΚΟΜΕΠ που κυκλοφορεί ξεπλένει την παλινόρθωση και τον Γκορμπατσόφ, συγκρίνοντας τα αγαθά που υπήρχαν στην άλλοτε σοβιετική ένωση (όχι το ʼ50 ή έστω το ʼ60, αλλά) το 1990, με την καταστροφή του 2022 στο πλαίσιο της νυν ρωσικής δημοκρατίας. Τότε, δεν υπήρχε ούτε ένας δισεκατομμυριούχος, τώρα όμως υπάρχουν δεκάδες. Τότε υπήρχαν περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία, απʼ ό,τι σήμερα. Μήπως βιαστήκαμε να κρίνουμα τον τελευταίο γενικό γραμματέα του ΚΚΣΕ και την «ανανεωτική» προσπάθειά του;
Προφανώς και σε ζητήματα πολιτιστικής πολιτικής, δεν μπορεί κανείς να περιμένει κάτι καλύτερο από το σημερινό ΚΚΕ, παρά αντιφάσεις, παλινωδίες, και, στο τέλος, υπόκλιση και υπηρεσίες προς την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό. Εν προκειμένω, το ΚΚΕ δικαιώνει αναδρομικά και τους απανταχού αποικιοκράτες.
Μολονότι ο Κουτσούμπας, σε πρόσφατη συνάντησή του με εκπροσώπους των μονίμων αρχαιολόγων για το θέμα της «επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα», δήλωσε ότι το αίτημα είναι «υπερώριμο», και άρα έχει έρθει η στιγμή να δικαιωθεί η διεκδίκηση, ωστόσο η διαχρονική πολιτική του ΚΚΕ πάνω στο θέμα ΔΕΝ είναι αυτή.
Όταν, πριν 10 χρόνια, το 2013, πέθαινε ο σημαντικός Έλληνας αρχαιολόγος Γ. Χουρμουζιάδης, ο οποίος υπήρξε και βουλευτής του ΚΚΕ, ο Ριζοσπάστης επέλεγε συνέντευξη του εκλιπόντος του …2001 υπό τον τίτλο «Ο πολιτισμός δεν έχει σύνορα». Στη συνέντευξη αυτή, ο Γ. Χουρμουζιάδης, απαντώντας σε σχετικά ερωτήματα δημοσιογράφου, επιχειρηματολογεί υπέρ …της Βρετανίας, σε ένα άρθρο που κάθε άλλο παρά δικαιώνει τον τίτλο του. Παρατίθενται εκτεταμένα αποσπάσματα, η έντονη γραφή δική μας:
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ
«Οι αρχαιότητες να γίνουν κτήμα του ελληνικού λαού»
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 1/4/2001
«Ο πολιτισμός δεν έχει σύνορα»
Δημοσιογράφος: Με αφορμή την πρόσφατη κλοπή αρχαιοελληνικού γλυπτού στο Βρετανικό Μουσείο, ο Ε. Βενιζέλος επανέφερε το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, λέγοντας, παράλληλα, πως η Ελλάδα εστιάζει σε αυτά και όχι στον άλλο αρχαιοελληνικό πλούτο της, που βρίσκεται σε ξένα μουσεία, σαν δείγμα της γενναιοδωρίας της. Πώς σχολιάζετε αυτή την οπτική;
Χουρμουζιάδης: Είναι σφάλμα το αίτημα για επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, με τον «αποκλειστικό» τρόπο που προωθείται και αναδείχνεται ως εθνική διεκδίκηση. Έχει εστιαστεί όλη αυτή η προσπάθεια στο Βρετανικό Μουσείο. Δεν υπάρχει μουσείο της Ευρώπης, που να μην έχει αριστουργήματα της αρχαιότητας. Αυτά που έχουν κατασκευαστεί στην αρχαιότητα ανήκουν στην ανθρωπότητα. Είτε είναι σε ένα μουσείο της Αθήνας, είτε σε ένα μουσείο της Κολομβίας, επιτελούν αυτό για το οποίο έγιναν. Από τη στιγμή που θα πάψει να υφίσταται η κοινωνία που τα κατασκεύασε, όπου κι αν είναι, λειτουργούν. Στην περίπτωση των Μαρμάρων, αυτά θα μεταφερθούν απλώς από εκεί εδώ. Ποιο θα είναι το εθνικό κέρδος που θα προκύψει;
Δημοσιογράφος: Το κέρδος ίσως να βρίσκεται στο επίπεδο του συμβολικού.
Χουρμουζιάδης: Μα, ο συμβολισμός δεν έχει εθνικά σύνορα. Αυτά συμβολίζουν έναν πολιτισμό μιας συγκεκριμένης εποχής, είτε είναι εδώ είτε όχι. Αυτός ο συμβολισμός δεν αίρεται ακόμη κι αν βρίσκονταν στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας. Μόνο γεωγραφικός συσχετισμός θα προκύψει από το να έρθουν δίπλα στον Παρθενώνα. Ετσι κι αλλιώς, δεν πρόκειται να επανατοποθετηθούν στον Παρθενώνα, αλλά θα πάνε πάλι σε μουσείο.
Δημοσιογράφος: Δε θα πρόκειται ούτε για αποκατάσταση μιας αδικίας;
Χουρμουζιάδης: Άρα, δικαιώνεται η Ελλάδα στο επίπεδο της πράξης του Ελγίνου, όχι στο επίπεδο του πολιτισμού. Απλά, τιμωρούμε αναδρομικά μια πράξη. Ο πολιτισμός, όμως, έχει δικαιωθεί, γιατί τα αρχαία δεν καταστράφηκαν. Αν η Βουλή των Λόρδων αποφάσιζε να τα καταστρέψει, αυτό είναι άλλο πράγμα. Αλλά ας το πάρουμε κι από την άλλη πλευρά. Γιατί να μην έρθει και η Νίκη της Σαμοθράκης; Η Αφροδίτη της Μήλου, τα περίφημα ανάγλυφα των Φαρσάλων; Όταν πήγα στο Μουσείο της Καρλσρούης, είδα δυο βιτρίνες γεμάτες με ελληνικές προϊστορικές αρχαιότητες. Τελικά, αυτή η ευαισθησία από την πλευρά της πολιτείας είναι εθνικιστική και όχι εθνική. Το έργο του πολιτισμού, της τέχνης, δεν έχει σύνορα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Χουρμουζιάδης και το ΚΚΕ, δικαίωσαν με τα επιχειρήματά τους την αποικοκρατική λεηλασία αιώνων. Στην πραγματικότητα έδωσαν στους τέως αποικιοκράτες, και (εν πολλοίς) νυν ιμπεριαλιστές, όχι μόνο άλλοθι και συγχωροχάρτι για τα (πολιτιστικά) εγκλήματά τους, αλλά και εξτρά επιχειρήματα για τις αρπαγές πολιτιστικών θησαυρών, την εκμετάλλευση και φτωχοποίηση των λαών του πλανήτη.
Αφού λοιπόν δεν υφίσταται η αρχαία ελληνική κοινωνία που δημιούργησε τα Γλυπτά του Παρθενώνα, είτε αυτά είναι στο Βρετανικό Μουσείο, είτε στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, είναι το ίδιο πράγμα.
(Αλήθεια, αφού για τον Χουρμουζιάδη είναι αδιάφορο το πού θα καταλήξουν οι αρχαιότητες, τι τον πειράζει να καταλήξουν στον τόπο που δημιουργήθηκαν;)
Αφού λοιπόν η Βουλή των Λόρδων ΔΕΝ αποφάσισε την καταστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, δεν υπάρχει πρόβλημα.
(Όταν τα πριονίζουν και τα αποσπούν από τον Παρθενώνα δεν πειράζει, πρόβλημα θα είναι μόνο αν αποφασίσουν οι Λόρδοι να τα θρυμματίσουν στο Λονδίνο!
Εδώ, ακόμη και η Μ. Μερκούρη, που επιχειρούσε να καλοπιάσει με γλυκόλογα τη Βρετανική Αποικιοκρατία, έχει βγει από τα αριστερά στον Χουρμουζιάδη. Τουλάχιστον, εκείνη τα ζήτησε πίσω: «Λέμε στην Βρετανική Κυβέρνηση: Κρατήσατε αυτά τα γλυπτά για δύο σχεδόν αιώνες. Τα φροντίσατε όσο καλύτερα μπορούσατε, γεγονός για το οποίο και σας ευχαριστούμε. Όμως τώρα στο όνομα της δικαιοσύνης και της ηθικής παρακαλώ δώστε τα πίσω. Ειλικρινά πιστεύω ότι μια τέτοια χειρονομία εκ μέρους της Μεγάλης Βρετανίας θα τιμούσε πάντα τ’ όνομά της. Ευχαριστώ».
Δυστυχώς, κανένας εκ των δύο δεν είπε αυτό που θα φώναζε ο κάθε απλός πολίτης αυτής της χώρας: Φέρτε πίσω τα κλεμμένα!
Παρεμπιπτόντως είναι τελείως αναληθές ότι τα Γλυπτά δεν έχουν υποστεί ζημιά από τους Βρετανούς. Είτε αναφερόμαστε στο πριόνισμα πάχους 45 εκατοστών (!) του μαρμάρου της πίσω όψης των κομματιών της ζωφόρου, είτε αναφερόμαστε στον ακατάλληλο, καταστροφικό, «καθαρισμό» της επιφάνειάς τους για να δείχνουν πιο λαμπερά, είτε, είτε…).
Αφού λοιπόν, τα έργα του Πολιτισμού ΔΕΝ έχουν σύνορα, ας μείνουν για πάντοτε στη Βρετανία, μέχρι να καταργηθούν και τα σύνορα των κρατών.
