Άρχισαν τα όργανα για το 1821. Ιστορικοί της δεκάρας, σιτιζόμενοι πανεπιστημιακοί, λαμόγια της αγοράς, η Αγγελοπούλου αυτοπροσώπως έστησαν ήδη χορό. Θα γίνουν τα 200 χρόνια από την εθνική-απελευθερωτική επανάσταση βήμα για τους τουρκοφάγους, τους εθνικιστές, τους δυτικόφιλους, τους παπάδες και τους «αριστερομηδενιστές», γιατί υπάρχουν και τέτοιοι.
Τώρα – σύμφωνα με τα νέα ήθη προστρέχουν σε πρόσωπα της αγοράς έχοντας κοντά τους ιστορικούς σαν τους αντικομμουνιστές Στάθη Καλύβα και Μαρκ Μαζάουερ.
Θα τρίζουν τα κόκκαλα των αγωνιστών του ’21.
“Γι’ αυτούς πολεμήσαμε ορέ” έλεγε ο Μακρυγιάννης.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν πρώιμα. Το 1821 ήταν μία μεγάλη εθνική και απελευθερωτική επανάσταση στην οποία ηγήθηκε η αναδυόμενη αστική τάξη, είχε κορμό τους αγρότες και τους ναυτικούς και οπλισμένα χέρια τους κλεφταρματωλούς. Το νεοσύστατο κράτος, έστω και στρεβλά, βγήκε από το στομάχι της οθωμανικής αυτοκρατορίας -το περίφημο ανατολικό ζήτημα- και έγινε βορά των Άγγλων, Γάλλων, Ρώσων που κυριαρχούσαν στις αρχές του 19ου αιώνα. Έχουμε σαφώς πολλά να πούμε και πολύ μαλλί για ξάσιμο.
▲▼▲
Όποιος παρακολούθησε το πρόσφατο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ) μόνο σε απογοήτευση μπορεί να καταλήξει. Ο αστικός και ρεφορμιστικός συνδικαλισμός σε πλήρη ανάπτυξη. Μηχανορραφίες, ίντριγκες, μαφιόζικη δράση, χουλιγκανισμός, ψέματα, συνομωσίες, μικροσκοπιμότητες για μια χούφτα ψήφους, το ΚΚΕ να πρωτοστατεί στα εκλογομαγειρέματα, φριχτό θέαμα, φριχτότερες πράξεις. Οι δυνάμεις της ΕΡΓΑΣ ήταν εκεί, δυστυχώς η εργατική τάξη ήταν απούσα, μακριά κι αλάργα. Ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί τα αντιδραστικά και αντεργατικά νομοσχέδια πέφτουν σαν το χαλάζι. Για πόσο; Για όσο διάστημα δεν συμβούν δύο γεγονότα. Πρώτον, να δυναμώσει η εργατική και αγωνιστική πτέρυγα και δεύτερον, να εισορμήσουν οι μάζες στο προσκήνιο. Ως τότε το αστορεφορμιστικό πολύγωνο θα κυριαρχεί.
▲▼▲
Συμμορίες μαθητών, ξυλοδαρμοί, δολοφονίες αλλοδαπών, μπούλινγκ σε ανηλίκους, αντικοινωνικές συμπεριφορές (παραβατικότητα το λένε). Στο οσκαρικό φιλμ «Παράσιτα» οι φτωχοί σφάζονται στα υπόγεια των πλουσίων φτάνοντας σε ακραία σημεία εγκληματικής συμπεριφοράς. Είμαστε ακόμα στην αρχή. Διότι το περιθώριο γεννάει λούμπεν συμπεριφορές και η φτώχεια πολιτισμική αναιμία. Θα ακούσουμε για μέτρα επί μέτρων. Αλλά το κακό στη ρίζα του δεν το ακούμπησε κανένας.
▲▼▲
Εδώ παπάς, εκεί παπάς…
Κάπως έτσι θυμίζουν οι αναφορές στους μάρτυρες υψηλής προστασίας και στη διαβόητη υπόθεση Novartis που δίχασε την αστική άρχουσα τάξη και έδειξε πως ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία μπλεγμένες σ’ ένα αξεδιάλυτο κουβάρι με τους άμεσα εμπλεκόμενους να σκούζουν πως οι απέναντι τελούν “εν αδίκω”.
Το πρόβλημα είναι πως αντί ο λαός να καταλήξει σε συμπεράσματα και να γυρίσει την πλάτη στην αστική ομάδα, παρασύρεται στη δίνη της σκανδαλολογίας και αναζητά μία…Αγκάθα Κρίστι για να δώσει φως στο βάθος του τούνελ!
