Για πολλοστή φορά, σε περιοχές που προηγήθηκαν πυρκαγιές, ήρθαν οι βροχές να συμπληρώσουν τις καταστροφές. Μηδενικά αντιπλημμυρικά έργα. Τις δεσμεύσεις κάθε φορά των αρμόδιων φορέων κάθε βαθμίδας, για έργα προστασίας και αποκατάστασης, τις παίρνει το ποτάμι, ίδιες κι όμοιες με τα φερτά υλικά.
Η κεντρική κρατική εξουσία, εδώ και χρόνια, κατάφερε με συνεχείς «αποκεντρώσεις» και «αναβαθμίσεις» των Περιφερειών και των Δήμων (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης) να τους μεταφέρει όλες τις υποχρεώσεις της, την ίδια ώρα που προχώρησε σε περικοπές των ήδη περικομμένων κονδυλίων. Όλοι μαζί νομιμοποιούν κάθε είδους αυθαίρετα που ξεφυτρώνουν σε περιοχές που σχεδόν έχει ξεχαστεί το ότι κάποτε ήταν δασικές εκτάσεις που κάηκαν και οι «νονοί» της νύχτας και της μέρας τις μοσχοπουλούν με το κομμάτι και με εμπλεκόμενο όλο τον κρατικό μηχανισμό. Έτσι λοιπόν κάθε χρόνο έχουμε φωτιές σε περιοχές που συνεχώς επεκτείνεται η οικιστική δόμηση -βλέπε βόρεια της Αττικής- (προς Ανάβυσσο υπάρχει μάλλον ένα διάλειμμα), με την απίστευτη ανευθυνότητα και…. τον «στρατηγό άνεμο» να τους ξεφεύγει και να σκορπίζει μαζικά το θάνατο.
Και παραπέρα: Όλες οι Περιφέρειες, οι Δήμοι και τα αρμόδια υπουργεία, μεταφέροντας σε κάθε καταστροφή τις ευθύνες οι μεν στους δε, και με δίκες παρωδία μπροστά σε θανάτους, με αρωγό τους πάντα την κεντρική εξουσία, προχωράνε στις «αναβαθμίσεις» τους. Έτσι αυξάνουν οι φωτιές κάθε χρόνο, μετατρέποντας σε κρανίου τόπο ό,τι έχει απομείνει από τα δάση. Τώρα η «αναβάθμιση» έχει να κάνει και με τις ΑΠΕ και όχι μόνο. Έρχεται δηλαδή η «ανάπτυξη» να συμπληρώσει την εικόνα στα βουνά και τους κάμπους. Αντί για δάση, οπωροφόρα, στάρια και ζαρζαβατικά, φυτρώνουν ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Το θέμα δηλαδή με τις φωτιές έχει «μεγάλη ουρά» στον τομέα του κέρδους. Εκεί που λίγο ζορίζει είναι στον τομέα των καταστροφών: καμένες εκτάσεις, καμένα σπίτια, νεκροί, τραυματίες και πλημμύρες, πολλές πλημμύρες. Είναι κι εκείνα τα σπίτια, οι επιχειρήσεις, ακόμα και δημοτικά γκαράζ, που στήνονται μέσα στα ρέματα, τα οποία «ανακαλύπτουν» οι αρμόδιοι φορείς «έκπληκτοι», μόνο μετά από πλημμύρες. Κι ακόμα παραπέρα: Ποιος δημότης δεν έχει αντιληφθεί αυτή την άθλια κατανομή των όποιων κονδυλίων έχουν οι Δήμοι. Ποιος δεν έχει αναρωτηθεί πόσο πληρώνουμε π.χ. τις πλατείες. Αυτές που κάθε εκλογές ξηλώνονται και ράβονται. Μία με πλάκες, μία με πλακάκια, μία με τζάμια, σιντριβάνια ή κυβάκια, με κονδύλια που ευλαβικά τηρώντας τις οδηγίες της ΕΕ, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλα έργα. Έτσι έχουμε ανακαινισμένες πλατείες αλλά παραδίπλα βουλωμένα φρεάτια, κλειστά ρέματα, διαλυμένους δρόμους και το νερό κάθε που βρέχει να κυλάει ορμητικά από τα καραφλά βουνά και τους λόφους και να παρασύρει, κάνοντας συχνά ταξικές επιλογές, τα σπίτια φτωχών και ταλαίπωρων, καμιά φορά και τους ίδιους. Και οι αρμόδιοι δεν ψάχνουν λίγο παραπάνω στα κατακαμένα βουνά και στους εαυτούς τους, (υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, Ανάπτυξης, Εσωτερικών και από δίπλα δεκάδες υπηρεσίες), δεν ψάχνουν τις αιτίες εκεί, στις πολιτικές των κυβερνήσεων, τις ψάχνουν στις κλιματικές αλλαγές, κοροϊδεύοντας τον κόσμο, προσπαθώντας να καλύψουν μια πολιτική που μόνο ερήμωση και καταστροφές φέρνει σε όλα τα επίπεδα ζωής των πολιτών. Από την άλλη οι όποιες διαμαρτυρίες των πολιτών αντιμετωπίζονται με ΜΑΤ, ξυλοδαρμούς και συκοφαντία. Όμως μόνο στην αντίσταση και τη διαμαρτυρία βρίσκεται η προστασία των δικαιωμάτων τους.
