Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ
Ονομάζομαι Μιλτιάδης Κυανός και σας έχω γράψει και στο παρελθόν, πολλάκις. Αν τυχόν έχετε
αναγνώσει παλαιοτέρας των επιστολών μου, γνωρίζετε την βαθειά αγάπη μου προς το πρόσωπό σας
και την υπέρκομψη σύζυγό σας, καθώς και τον σεβασμό μου προς την οικογένειά σας εν γένει και
τον πυρήνα της κυβέρνησής μας, τα οποία ταυτίζονται.
Ευρίσκομαι ξανά εις την ανάγκη να σας γράψω, θεωρώντας πατριωτικό χρέος μου να τονίσω αυτό
που και ’σεις θα έχετε ασφαλώς κατά νουν: τώρα, στα δύσκολα δηλαδή, πρέπει να στηρίξωμεν τους
αδελφούς Ουκρανούς, απέναντι στον τύραννο Ρώσο εισβολέα. Να μη δειλιάσωμεν, να μη
πισωπατήσωμεν, όπως άλλοι δυτικοί, τώρα που κρίνεται η ειρήνη και η δημοκρατία στην Ευρώπη,
αλλά να σταθούμε πρόμαχοι της Δικαιοσύνης, όπως κάναμε από την πρώτη στιγμή του πολέμου.
Εκλαμπρότατε,
Το 2023 οι Ουκρανοί αδελφοί μας έχασαν από την επικράτειά τους μια έκταση ίση
με την Κέρκυρα.
Το 2024, μολονότι ο πατριώτης αδελφός ημών Ζελένσκι είχε σχέδιον αντεπιθέσεως το οποίο θα
τερμάτιζε μάλιστα τον πόλεμον υπέρ των κοινών δικαίων μας, οι Ουκρανοί απώλεσαν έκταση επτά
φορές μεγαλύτερη από εκείνη του 2023, ήτοι 3.985 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή μια έκταση σαν
την περιφέρεια Αττικής. Ήταν καλύτερα όταν οι Ουκρανοί πολεμούσαν χωρίς σχέδιο νίκης.
Το 2025 ξεκινάει με τους χειρότερους δυνατούς οιωνούς για τους συμμάχους μας. Ο Stephen Bryen
(Αμερικανός ειδικός στους εξοπλισμούς και την ασφάλεια, με μισό αιώνα εμπειρίας σε κυβερνητικά
πόστα και στη βιομηχανία, και, μεταξύ άλλων, πρώην αναπληρωτής υφυπουργός Άμυνας για την
Πολιτική Εμπορικής Ασφάλειας των ΗΠΑ) περιγράφει ήδη από τον Δεκέμβριο του 2024 μια
απελπιστική κατάσταση για την Ουκρανία: «Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά είμαι δύσπιστος για το
κατά πόσον οι Ουκρανοί μπορούν ν’ αντέξουν ακόμη και δύο ή τρεις μήνες. Για μένα, μου φαίνεται
σαν να κρέμονται στον γκρεμό από τα νύχια τους». Και προσθέτει: «Υπάρχει ένα πολύ υψηλό
επίπεδο λιποταξίας στον ουκρανικό στρατό τώρα, τόσο πολύ που οι Ουκρανοί δεν μπορούν να
κάνουν τίποτα γι’ αυτό».
Κύριε πρωθυπουργέ, έχω μπερδευτεί.
Διαβάζω στη Wikipedia, ήτις διατελεί αντικειμενικοτάτη, ότι η Ουκρανία το 2015 επισήμως
μετρούσε δύναμη 232.000 ανδρών στις ένοπλες δυνάμεις της. Δεν ξέρω αν από τότε έχει αυξηθεί ο
αριθμός των στρατιωτών της, πάντως ο γενικός πληθυσμός της έχει μειωθεί, και ενώ το 2001
αριθμούσε 48,5 εκατομμύρια, το 2022 υπολογίζεται σε λιγότερα από 41,5 εκατομμύρια (7
εκατομμύρια Ουκρανοί λιγότεροι). Δεν ξέρω πού πήγαν, λογικά θα φταίει η υπογεννητικότητα.
Τώρα ο Ζελένσκι ψάχνει να στρατολογήσει νέους κάτω των 18 ετών, αλλά ες μάτην. Ανεξάρτητες
πηγές κάμουν λόγο για κύμα φυγής στο εξωτερικό, 16ρηδων και 17ρηδων εφήβων, καθώς οι
οικογένειές τους ψάχνουν παντοιοτρόπως να τους φυγαδεύσουν πριν η στρατολογία τούς χτυπήσει
την πόρτα. Πάνω από 20.000 Ουκρανοί επιστρατευμένοι τον μήνα εγκαταλείπουν τις θέσεις τους
ενώ συμφώνως προς τα στοιχεία της Κεντρικής Εισαγγελίας της Ουκρανίας αθροίζονται
περισσότερες από 215.000 εκκρεμείς διώξεις για «λιποταξία», τη στιγμή που πάνω από 250.000
πολίτες υπολογίζεται ότι κρύβονται μέσα στη χώρα, αρνούμενοι να επιστρατευτούν.
Σεβασμιότατε,
μείς διαχρονικά βρεθήκαμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Και μάλιστα,
βρεθήκαμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας στα δύσκολα, όχι μόνο στα εύκολα.
Τώρα που όλοι οι δυτικοί ποντικοί εγκαταλείπουν ένας ένας το βυθιζόμενο πλοίο της Ουκρανίας,
τώρα είναι η στιγμή να δείξωμεν το υλικό από το οποίο εμείς οι Έλληνες είμαστε πλασμένοι, και να
στηρίξωμεν, και μόνοι μας να χρειαστεί, τους αδελφούς Ουκρανούς. Να δείξωμεν σε όλη την
υφήλιον ότι οι Έλληνες δεν είμεθα τυχοδιώκτες, ή, ακόμη χειρότερα, άμοιρος ουρά των Δυτικών,
αλλά στηρίζουμε το Δίκαιο ακόμα και στην πιο σκοτεινή συγκυρία.
Θα ειπείτε, «τι περισσότερο, να κάμωμεν;». «Πόσον περισσότερον ανθρωπισμόν να επιδείξωμεν;».
Κύριέ μου,
Καταρχάς πρέπει να συνεχίσουμε το πολιτιστικό εμπάργκο μας στους Ρώσους. Αυτό πονάει τη
ρωσική Αρκούδα. Όχι άλλες συναυλίες του «θρυλικού πιανίστα Μιχαήλ Πλετνιόφ» (Ρώσου
μουσικού!) στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Όχι άλλα έργα του «ασύγκριτου Άντον Τσέχωφ»
(Ρώσου θεατρικού συγγραφέα!) σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία του «κορυφαίου
σκηνοθέτη Άντολφ Σαπίρο» (Ρώσος κι αυτός!) στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Όχι άλλες παραγωγές
του «διεθνώς αναγνωρισμένου για την ποιητική σκηνοθετική ματιά του, Τιοφέι Κουλιάμπιν» (Ρώσου
σκηνοθέτη!) στο Φεστιβάλ Επιδαύρου. Μόνοι μας σπάσαμε το εμπάργκο το 2024, και δώσαμε
ελπίδες στον Πούτιν.
Δεύτερον, πρέπει να σταματήσουμε να στείλουμε στους Ουκρανούς ρωσικά όπλα, και εν γένει
εξοπλισμό που προέρχεται από το ανατολικό μπλοκ. Τους μπερδεύουμε. Ίσως και να τους
προσβάλλουμε. Είναι σαν να τους ειρωνευόμαστε: Ρωσικά καλάσνικοφ, τεθωρακισμένα BMP-1
σοβιετικής κατασκευής, με προμήθεια ανατολικογερμανικής προελεύσεως, ρουκετοβόλα RM-70
επίσης από την Ανατολική Γερμανία, ρουκέτες G2000 σερβικής κατασκευής, κλπ. Όλα με σήμα το
σφυροδρέπανο (!). Χάθηκαν τα Γερμανικά; Τα Αγγλικά όπλα; Αφού όλα τα σχέδιά τους είναι
αμερικάνικα, γιατί να πολεμάνε με ρωσικά όπλα;
Τελευταίον, μα όχι έσχατον. Πρέπει να (ξανα)αρχίσουμε να καίμε καυσόξυλα. Έχουμε πολλά.
Πρέπει να στερήσουμε από τους Ρώσους την ηθικήν ικανοποίησιν ότι μας προμηθεύουν ενέργεια.
Υπάρχει μια πολύ περίεργη και ανόσιος ενεργειακή σχέση ανάμεσα στους Ρώσους και τη Δύση εν
γένει, πιο μπλεγμένη και από εκείνη των μελών της οικογενείας του Οιδίποδος. Η Ευρώπη έκανε το
2024 αγορές δισεκατομμυρίων ρουβλίων από την εχθρική Ρωσία, εισάγοντας από αυτήν το 20% της
συνολικής ποσότητας φυσικού αερίου που χρειαζόταν (!). Η εισαγωγή έγινε με αγωγούς που
διέρχονται από τα εδάφη της Ουκρανίας (!). Για τη διέλευση αυτή η Ρωσία κατέβαλε δασμούς στην
Ουκρανία (!). Την ίδια ώρα, φημολογείται πως πάνω από τα μισά πυρηνοκίνητα των ΗΠΑ κινούνται
με απεμπλουτισμένο ουράνιο ρωσικής επεξεργασίας (!). Εμείς ακόμη μπορούμε να παίρνουμε
ρωσικό φυσικό αέριο, μέσω αγωγών που διέρχονται από την ανάδελφον Τουρκία (!). Όχι, να μας
λείπει το βύσσινο. Καλύτερα να καίμε καρέκλες, πόρτες και παράθυρα!
Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,
πολλά ακόμη θα ημπορούσα να σας πω,
αλλά είμαι βέβαιος ότι ο υψηλός πατριωτισμός ημών είναι αξία αδιαπραγμάτευτος, μετατρέποντας
κάθε επισήμανσή μας σε περιττή υποσημείωση.
με απεριόριστη εκτίμηση, Μιλτιάδης Κυανός, γνήσιο τέκνο της γαλάζιας παρατάξεως 10-01-25
