Το σαββατοκύριακο στις 8 και 9 του Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε το διήμερο διεθνές συνέδριο του Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου στη Νομική Σχολή της Αθήνας, με προσκεκλημένους από όλο τον κόσμο, από το Περού και το Μεξικό μέχρι τη Νότια Κορέα και χώρες της βόρειας Ευρώπης και των Βαλκανίων, με αντιπροσωπείες κομμάτων, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές και αγωνιστές να δίνουν το παρόν.
Υπήρξαν τοποθετήσεις και σχολιασμοί σχετικά με τις κυριότερες εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον, ωστόσο ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στις διώξεις που υφίστανται αγωνιστές σε διάφορες χώρες από τους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού και ειδικότερα στην περίπτωση των 11 Κούρδων και Τούρκων αγωνιστών, στους οποίους προηγούμενα και εντελώς ανυπόστατα η ελληνική δικαιοσύνη επέβαλε εξοντωτικές ποινές φυλάκισης 33 ετών, ενώ η έφεσή τους θα εκδικαστεί στις 16 του Νοέμβρη.
Μετά από πρόσκληση, παρευρέθηκε την πρώτη μέρα του συνεδρίου αντιπροσωπεία του Μ-Λ ΚΚΕ, η οποία παρενέβη με τον ακόλουθο χαιρετισμό και ανακοίνωση:
Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι,
Το Μ-Λ ΚΚΕ χαιρετίζει το διεθνές συνέδριο του Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου του 2022.
Το συνέδριο διεξάγεται εν μέσω συγκυρίας κατακόρυφης όξυνσης των ανταγωνισμών μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όπως προκύπτει από τις τελευταίες εξελίξεις της ρώσικης εισβολής στην Ουκρανία.
Με την μερική επιστράτευση και την προσάρτηση ουκρανικών εδαφών που αποφάσισε ο ρωσικός ιμπεριαλισμός, την ανατίναξη των αγωγών φυσικού αερίου στη Βαλτική και τους πυρηνικούς αλληλοεκβιασμούς μεταξύ των Αμερικάνων και Ρώσων ιμπεριαλιστών, ο πόλεμος στην Ουκρανία περνάει σε νέα φάση κλιμάκωσης. Οι όποιοι περιορισμοί που έθετε το πλαίσιο της τάχα «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» αίρονται, προμηνύοντας μια πιο αχαλίνωτη δράση του ρώσικου ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία από τη μία, ενώ από την άλλη οι δυτικοί ιμπεριαλιστές παρουσιάζονται αποφασισμένοι να πολεμήσουν τους Ρώσους χρησιμοποιώντας σαν καύσιμη ύλη τον ουκρανικό λαό, βάζοντας μάλιστα τον υποτακτικό τους Ζελένσκι να υπογράψει διάταγμα όπου απαγορεύεται η οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τη Ρωσία, ώστε να εξασφαλισθεί η συνέχεια του πολέμου.
Αν ληφθεί υπόψιν και η αντιπαράθεση που ξεκίνησε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός με την Κίνα όσον αφορά την Ταϊβάν, διαπιστώνουμε ότι οι κακοί οιωνοί που φέρνουν μια γενικευμένη αντιπαράθεση όλο και πιο κοντά ενισχύονται. Από μια τέτοια ενδεχόμενη εξέλιξη, οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν.
Αντιθέτως όπως ήδη φαίνεται έχουν πάρα πολλά να χάσουν. Οι λαοί της Ευρώπης ήδη πληρώνουν αυτό που οι κυβερνήσεις τους ονομάζουν με υποκρισία ως «τίμημα της δημοκρατίας», που είναι ανάμεσα σε άλλα, η ραγδαία αύξηση των τιμών των καυσίμων, η έλλειψη θέρμανσης, οι φρενήρεις εξοπλισμοί και η οικονομική συρρίκνωση, αποτέλεσμα των πολιτικής των κυρώσεων και της ευθυγράμμισης με τις απαιτήσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Για άλλους λαούς, όπως στην Αφρική, το τίμημα παίρνει τη μορφή μιας επισιτιστικής κρίσης, λόγω της παύσης των εξαγωγών σιτηρών και λιπασμάτων.
Παράλληλα, λαοί όπως ο ελληνικός, που ζουν σε κράτη βαθιά εξαρτημένα από τον ιμπεριαλισμό, βλέπουν τις χώρες τους να εμπλέκονται όλο και περισσότερο στην πολεμική αντιπαράθεση ως πολεμικά ορμητήρια των αντιμαχόμενων πλευρών. Αυτή η κατάσταση εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για αυτές τις χώρες.
Η πολιτική της υποτέλειας και της ευθυγράμμισης με τις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών, που γεννά αυτές τις συνέπειες, συνοδεύεται από σκλήρυνση της πολιτικής της κρατικής καταστολής και της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων, προκειμένου να περιοριστούν οι λαϊκές αντιστάσεις σε αυτήν. Φαίνεται μάλιστα πως σε διάφορες χώρες της Ευρώπης προωθούνται στην πολιτική σκηνή διάφορες ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις για το σκοπό αυτό.
Η πολιτική του αυταρχισμού και της καταστολής ενισχύεται τα τελευταία χρόνια και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, σε Ελλάδα και Τουρκία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, υπό την πίεση της διογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας, που έχουν φέρει οι αλλεπάλληλες αποτυχίες της και η ακραία αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική της πολιτική, επενδύει στην αχαλίνωτη αστυνομική βία για την σταθερότητά της. Το αντιδραστικό καθεστώς Ερντογάν επενδύει και αυτό διαχρονικά στο αστυνομικό κράτος για την κατάπνιξη των αγώνων του λαού, και διαχρονικά διώκει και φυλακίζει δημοκράτες και αριστερούς Κούρδους και Τούρκους αγωνιστές και αγωνίστριες.
Οι 11 Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες, που καταδικάστηκαν πρόσφατα σε 33 χρόνια φυλάκιση ο καθένας, η βίαιη μεταχείρισή τους από τις αστυνομικές δυνάμεις, με ξυλοδαρμούς και βρισιές μέσα στο δικαστήριο, επιβεβαιώνουν πόσο βαθιά αντιδραστική είναι η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Μια πολιτική που βάζει στο στόχαστρο τους λαϊκούς αγωνιστές, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, ποινικοποιεί τους αγώνες και τη συνδικαλιστική δράση. Την ώρα που ο Μιχαλολιάκος και οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής καταδικάστηκαν σε 13 και 6 χρόνια κάθειρξη για διεύθυνση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, Τούρκοι και Κούρδοι αγωνιστές που αναγκάζονται να βγουν στην πολιτική προσφυγιά, ύστερα από την ακραία καταπίεση ενός αυταρχικού καθεστώτος, καταδικάζονται σε ποινές κάθειρξης υπερδιπλάσιες από αυτές που επιβλήθηκαν στους ναζί. Οι διώξεις αυτές αποτελούν συνέχεια αντίστοιχων διώξεων αγωνιστών τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η επίθεση στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές αποτελεί επί της ουσίας πράξη εκδούλευσης της ελληνικής δικαιοσύνης και κυβέρνησης στο αυταρχικό καθεστώς του Ερντογάν που έχει βάλει στο στόχαστρο κάθε προοδευτική φωνή.
Έχουμε λοιπόν χρέος να εκφράσουμε την αμέριστη αλληλεγγύη και υποστήριξη στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές. Να ενώσουμε τη φωνή μας και την πάλη μας για τη δικαίωσή τους.
Οι δύο λαοί αντιμετωπίζουν και τον κίνδυνο του πολέμου μεταξύ των χωρών τους. Οι ευθείες πολεμικές απειλές της Τουρκίας του Ερντογάν από τη μία, με πρωτοφανείς δηλώσεις του τύπου «θα έρθουμε μια νύχτα» και ο ενδοτισμός και η υποτέλεια από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, φέρνουν όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο ενός «θερμού επεισοδίου». Οι δύο λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι δύο λαοί δεν έχουν στην πραγματικότητα τίποτα να χωρίσουν και χρειάζεται ο κοινός τους αγώνας για να εξασφαλισθεί η ειρήνη στην περιοχή. Μόνο ο κοινός αγώνας των λαών Ελλάδας και Τουρκίας ενάντια στους κοινούς εχθρούς, τον ιμπεριαλισμό και τις ντόπιες ολιγαρχίες, ενάντια στην πολιτική της υποτέλειας και της υποταγής, ενάντια στη σοβινιστική και εθνικιστική υστερία των κυρίαρχων τάξεων, κόντρα στις αντιδραστικές συμμαχίες, είναι σε θέση να οδηγήσει σε μία φιλειρηνική επίλυση των προβλημάτων, να συμβάλει στον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, για την απαλλαγή από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά.
